.. ไม่รักแต่คิดถึง .. (จบ)

keekie

หลังจากวันนั้น .. 'เธอกับฉัน' .. อ้อ .. คงต้องเรียกว่า 'เรา' แล้วสินะ .. 
	หลังจากนั้น 'เรา' คงอยู่ในความสัมพันธ์อันเรียกว่า .. คนรัก .. มั้ง
	
	เธอ - คนสดใส ร่าเริง สนุกสนาน ช่างคุย ขี้เล่น ช่างเอาอกเอาใจ .. 
	ฉัน - คนบ้าทำงานเพื่อมุ่งปฎิบัติพันธกิจแห่งชีวิตให้สำเร็จ .. 
	ชีวิตก็ดูจะมีความสุขดี .. 
	จนกระทั่ง .. 
	
	วันหนึ่งเธอเอ่ยถามฉัน .. "คิดอะไรอยู่? .. "  ฉันตื่นจากภวังค์ หันไปมองเธอ .. 
	"บางทีเหมือนเธออยู่ในโลกใบที่ไม่มีเรา .. บอกบ้างได้ไหม? คิดอะไรอยู่? .. "
	เธอถาม .. แต่ฉันไม่มีคำตอบให้เธอ .. 
	อย่าน้อยใจไปเลย .. เพราะความจริงฉันไม่เคยมีคำตอบให้ใคร .. แม้แต่ตัวเอง .. 
	จากวันนั้นทำให้ฉันได้เริ่มสังเกตุเห็นว่าเธอพูดน้อยลง .. 
	ความเงียบขรึมเข้ามาแทนที่ความขี้เล่น ..
	หากแต่เธอยังคงอ่อนโยน เอาใจ สม่ำเสมอ .. 
	และดูเหมือนบางครั้งเธอขยับปากทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง .. 	
	แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ไม่พูด .. 
	"เป็นอะไรไป ไม่สบายหรือป่าว?"  ฉันเคยถามเธอ
	และเธอตอบคำถามนั้นด้วยการส่ายหน้าช้าๆ .. 
	ฉันไม่เซ้าซี้ต่อ .. เพราะคิดว่าเธอคงไม่อยากพูดถึงมัน .. 
	เธอคงบอกเมื่อเธออยากบอก .. 
	จนเมื่อ .. 
	วันสุดท้ายของเรา .. ฉันจำได้ .. 
	เธอใส่เสื้อยืดสีขาวตัวที่ฉันซื้อให้ .. 
	กับกางเกงยีนส์สีซีดที่ฉันเคยบอกว่าเท่ห์ชะมัด ..
	แล้วก็พาฉันไปกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าริมถนนร้านโปรด .. 
	เธอเงียบ ..  
	แววขี้เล่นในดวงตาเธอหายไปนานแล้ว .. มีแววประหลาดบางอย่างมาแทนที่
	มันประหลาดซะจนฉันไม่แน่ใจว่า .. แววตาเช่นนั้นคืออะไร? .. 
	ราดหน้าในจานหมดไปนานแล้ว .. แต่เรายังคงนั่งอยู่ที่เดิม .. 
	รอบตัวเสมือนเงียบ .. ฉันไม่ได้ยินแม้เสียงรถราที่วิ่งกันขวักไขว่ .. 
	บรรยากาศรอบข้างเหมือนมีเพียง  'ฉันกับเธอ' .. ทั้งที่ผู้คนเดินกันพลุกพล่าน
	ฉันรู้สึกถึง  'ฉันกับเธอ'  มิใช่  'เรา'  ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า มันเคยมี 'เรา' หรือป่าว? .. 
	"อึดอัดมากไหม? .. "  ฉันเอ่ยคำถามสั้นๆ 
	เขาได้แต่นิ่งเงียบ .. ไม่แม้เพียงสบตาฉัน .. 
	'ฉันกับเธอ'   นั่งเงียบกันอยู่เป็นนาน .. 
	จนฉันตัดสินใจบางอย่างทั้งที่ยังไม่แน่ใจนักกับรู้สึกที่พลุ่งพล่านในหัวใจ
	"ป้อมไปซะเถอะ .. ถ้าอยู่ตรงนี้แล้วไม่มีความสุข"  ฉันเอ่ยทำลายความเงียบ
	เธอเงยหน้าขึ้นสบตาฉัน .. แววตาที่เต้นระริกในดวงตาเธอนั้น
	ฉันบอกไม่ได้เหมือนกันว่ามันคืออะไร? 
	"เธอไม่มีน้ำตาให้กับการสูญเสียความรักครั้งแรกของเธอ .. 
	แล้วเราจะเห็นน้ำตาจากการสูญเสียของเธอในวันนี้ได้ยังไง? .. "
	  
	นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนเธอจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินจากฉันไป .. 
	.. คือคำสุดท้ายก่อนเธอเดินออกจากชีวิตฉันไป .. 
	หากวันนั้นเธอหันหลังกลับมามองสักนิด .. 
	เธอจะได้เห็นน้ำตา .. อย่างที่เธออยากเห็น .. 
	ฉันไม่แน่ใจนักว่าหยาดน้ำตาในวันนั้นมันมาจากความรู้สึกที่เรียกว่าอะไร
	แต่ก็ช่างมันเหอะเพียงแค่มันสามารถบอกเธอได้ว่า .. ผู้หญิงอย่างฉันมีน้ำตาเท่านั้นก็พอ
	เพียงแค่หันมามองฉันเท่านั้น .. เธอจะได้เห็น .. น้ำตาที่กลั่นมาจากหัวใจ .. 
	มันพิสูจน์ว่าผู้หญิงอย่างฉันมีน้ำตาและมีหัวใจ .. 
	วันนี้ฉันหวนคิดถึงเธอ .. ในวันที่ดอกรักผลิบานเต็มหัวใจ .. 
	ฉันคิดถึงเธอจริงๆ นะ .. 
	ความรัก .. เป็นบ่อเกิดแห่งความดูแลเอาใจใส่ ความห่วงใย อย่างเป็นธรรมชาติ
	หากได้อยู่ใกล้ใครสักคนที่รักเรา .. จะสามารถซึมซับถึงความรู้สึกอันเป็นธรรมชาตินั้นได้ ..
	เช่นกัน .. หากได้อยู่ใกล้ใครสักคนที่เสมือนว่ารักเรา .. 
	เราก็สามารถซึบซับความรู้สึกเสมือนว่ารักนั้นได้ .. 
	วันนี้ฉันขอเขียนถึงเธอสักครั้ง .. 
	เขียนถึงเธอด้วยความรู้สึก .. คิดถึง ..