การเดินทางของหัวใจ

ภูเพลง เทพรัตติกาลกุล

ฉันเหนื่อยเหลือเกิน อยากจะพักผ่อน ฉันเดินทางมาแสนไกล มาตามกระแสใจของเจ้านาย
        ตั้งแต่นายของฉันได้รู้จักกับความรัก นั่นแหละคือการเริ่มต้นการเดินทางของฉัน ก่อนนอนฉันต้องนำความรู้สึกดีๆไปมอบให้กับใครคนหนึ่งตามคำสั่งของนายฉันเสมอ ฉันยินดีทำนะ เพราะฉันมักรู้สึกดีที่ได้เห็นนายมีความสุข  จนมาวันหนึ่งความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสของนาย มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บตามไปด้วยเมื่อนายต้องผิดหวังเพราะใจบางดวง           การเดินทางอันยิ่งใหญ่เริ่มเข้ามา นายให้ฉันออกตามหาคำว่ารักแท้  แล้วเจ้าสิ่งนี้มันอยู่ไหนล่ะ  ฉันเดินทางไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย พบเจอแต่สิ่งแปลกปลอม สิ่งที่ใกล้เคียงกับที่ฉันตามหา แต่มันไม่ใช่ นายไม่ให้ฉันไปยุ่งกับมัน นายรู้ว่ามันไม่ดี จนมาวันหนึ่งวันที่ฉันอ่อนล้าเหลือเกินกับการเดินทาง  นายบอกกับฉันว่า "เราพักกันเถอะนะ   มันคงไม่เจอแล้วหล่ะ"   ก่อนแสงสีทองจะจากฟ้า  ทะเลยังบ้าครั่ง   สายลมพัดกระหน่ำ  พัดมาพร้อมกันหัวใจใครบางคนที่เดินทางมาแสนไกลเช่นกัน  พบแล้วสิ่งที่ฉันและนายตามหามาแสนนาน  หยุดสักทีการเดินทางของฉันต่อแต่นี้ขอแอบอิงพักพิงไว้กับผู้ร่วมฝัน  เมื่อหายเหนื่อยเราจะร่วมเดินทางไปด้วยกัน.....ตลอดไป
          บางสิ่งเราไม่จำเป็นที่จะต้องทุรนทุรายตามหามัน  หากแต่พอถึงกาลมันก็จะมาหาเราเอง