ที่สุดของหัวใจ...

ก้อนกรวดขี้แย..!!

มันนานแค่ไหนแล้วนะ...
ที่เราไม่มีโอกาสได้เจอเค้าเลย 
อาทิตย์นึงแหนะ...ทำไมความรู้สึกเหมือนกับว่ามันยาวนานซะเหลือเกิน 
หลายวันมานี้ เราทำได้แค่รับรู้เรื่องราวที่ทำให้ไม่ค่อยสบายใจนักเกี่ยวกับเค้า ซึ่งมันก็ทำให้เราแทบจะบ้าไปเลยแหละ.... 
มีเด็กรุ่นน้องมาบอกรักเค้า...(เหมือนๆกับที่เราเคยบอกเลย..) 
เด็กคนนั้นโทรหาเค้าทุกวัน แตกต่างกับเราที่ไม่เคยจะทำเลย 
วันหนึ่งๆเรามีเพียงแค่ข้อความส่งไป ขอให้เค้าฝันดี...แค่นั้น 
จะให้เรามานั่งโทรตามทุกวันเราก็คงทำให้ไม่ได้.. มันไม่ใช่... 
เค้าจะรู้สึกยังไงกับเด็กคนนั้นบ้างนะ....อยากรู้จัง 
แล้วเค้าจะรู้สึกยังไงกับเราบ้างล่ะ 
ระหว่างเรา มันก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันมากมายนักหรอก 
เพียงแค่เค้าคงไม่อยากทำให้เราเสียใจ...ก็แค่นั้น 
เค้าจะโทรหาเราทุกครั้งที่เค้ามีปัญหา...เค้าจะมีเราคอยอยู่ข้างๆ 
เค้าดีกับเรา เค้าทำให้เรารักเค้ามากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น ทุกครั้งที่เจอกัน หลายครั้งเหมือนเค้าห่วงเรานะ...แต่บางทีก็ไม่ใช่ 
และก็หลายครั้งเหมือนกันที่เราพยายามจะตัดความคิดบ้านี้ออกไป 
แต่เราก็ทำไม่ได้... เรารักเค้ามากเกินกว่าที่จะยอมเสียเค้าไป... 
ยอมรับนะว่า.... เราไม่เคยจะพูดดีๆกับเค้าเลย 
ทุกทีที่อยู่กับเพื่อนๆเค้าเราพูดจาประชดประชันตลอด 
แต่ทุกครั้งที่เค้ามีปัญหา..เราก็เป็นผู้ฟังและที่ปรึกษาที่ดี 
แม้บางครั้งที่โทรไปหาอาจจะพูดจาหวานๆไม่เป็นเหมือนใคร 
แต่ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ.....เป็นห่วงนะ 
เราก็อยากจะทำตัวให้น่ารักเหมือนกับหลายๆคนที่มาชอบเค้านะ 
แต่ก็ทำไม่ได่ซะที....เอาแต่ใจตัวเอง ดื้อรั้น ชอบทำให้เป็นห่วงเสมอ ขอโทษ...ยกโทษให้ได้มั๊ย.. 
อยากบอกเค้านะ...เค้าคือที่สุดของหัวใจ... 
".......รักเค้าที่สุดนะ......."