ธรรมชาติของ " ความรัก "

ทะเลใจ

"ที่เราต้องเจ็บปวดกับความรักน่ะ ไม่ใช่เพราะมันจากไปหรอก 
...แต่เพราะมันยังคงอยู่ต่างหาก 
ถ้าวันนี้คนสองคน ต่างหมดรักกันไป คงไม่มีใครต้องเสียใจมากนัก 
แต่กลับเป็นเพราะรักที่ยังอยู่ในใจคุณนั่นเอง ที่ทำให้คุณปล่อยวางลงไม่ได้ 
ธรรมชาติของรัก มักไม่ให้โทษแก่ใคร 
เพียงแต่อาจปรุงแต่งให้หัวใจพองฟูจนลืมนึกถึงความจริงที่ว่า 
มีวันที่รักมา.. ก็อาจมีวันที่รักไปได้
....ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ... 
หลายคนจึงอดหลงใหลได้ปลื้มกับมันไม่ได้ในยามที่มันอยู่ 
คนเรามักหลอกตัวเองว่าเพราะเรารักเขามาก 
เขาคงเห็นความดีความตั้งใจของเรา 
และรักเราตอบบ้าง ไม่มากก็น้อย 
และเมื่อเขาตอบรับรักของเรา เราก็สมหวังในรัก 
และทำให้เรารู้สึกยึดมั่นได้ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของเรา 
เป็นเหมือนทรัพย์สินส่วนตัวทางใจอย่างหนึ่ง 
ที่จะต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ 
นานเท่าที่เราปรารถนา....
ความรู้สึกอันนี้แหละคือจุดเริ่มของความเจ็บปวดทั้งมวล 
...เพราะมันฝืนกฎธรรมชาติ 
ไม่ได้บอกว่า...รักต้องลงเอยด้วยความเศร้าเสมอไป 
เพียงแต่ถ้าเขาจะอยู่ เขาจะไป จะรักคุณมากขึ้น คงเดิม หรือลดน้อยถอยลง 
ก็จะเป็นเพราะคนสองคน ... 
ไม่ใช่ความต้องการของเราฝ่ายเดียว หรือเขาฝ่ายเดียว 
ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนเข้าใจยาก...
แต่ในความซับซ้อนนั้น มันก็เรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง
เพราะไม่ว่าสิ่งไหน เรื่องอะไรสารพัดสารพัน ทุกอย่างล้วนแต่อยู่ในกฎเดียวกัน 
มันจะเกิดขึ้น....ตั้งอยู่ ... แปรสภาพแล้วก็จบลง 
รักที่สมหวังอยู่กันจนแก่เฒ่า ก็หนีไม่พ้นกฎข้อนี้ 
เพราะวันหนึ่ง ไม่เราก็เขาก็ต้องตายจากกัน 
สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...วันนี้เขาอยู่หรือจากไป 
สำคัญที่ว่า...ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน 
ขอให้มีความทรงจำที่ดี...ก็เพียงพอแล้ว 
อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง 
และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ 
ถึงวันนี้จะยังร้องไห้ ก็คงไม่เป็นไร 
เพราะชีวิตก็แบบนี้ มีวันที่เลวร้าย มีวันที่สวยงาม มีวันที่ว่างเปล่า 
สุขก็อยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน 
สุขเคยแวะผ่านมาแล้วก็ไป ทุกข์ก็เป็นเฉกเช่นกัน 
ถ้าหากคุณร้องไห้ให้กับความรักแล้ว...ก็ขออย่าร้องเปล่าๆ 
ขอให้คุณมองให้เข้าใจสัจธรรมของชีวิตไปด้วยนะค่ะ