หน้าส่วนตัว
*ก่อนนั้น...ไม่มีเขา ทำไมเราอยู่ได้
แล้วมาวันนี้...ไม่มีเขา เราต้องอยู่ได้....*
ฉันนั่งเหม่อมองไปตามผืนน้ำกว้าง
มีความเวิ้งว้าง...กับสายลมหนาวเป็นเพื่อน
น้ำตาซึม เอ่อเกือบจะล้นออกตา ความเหงา ความเคว้งคว้าง
ทำไม? จึงรู้สึก ว่ามันโหดร้ายได้เพียงนี้...
จะหยุดห้ามความไหวหวามนี้อย่างไรหนอ?
สายลมที่พัดแผ่ว ผ่านมาเย็นชื่นใจดีจัง
หากเปรียบเขาคนนั้นเป็นสายลมก็คงไม่ต่างกันเท่าใด...
เพียงแต่ลมพัดวนเวียนรอบกายและใจของฉันไม่มีเหมือนก่อนอีกแล้ว
*ไม่สามารถลืมไปได้สักนาที
ก่อนนั้นมีเราเคียงแค่เพียงสอง
ทุกค่ำคืนมีเราสองคอยประคอง
ร่วมกันมอง...จันทร์ผ่องมาคล้องใจ...ฯลฯ*
เสียงเพลง *Without you* บรรเลงแผ่วแว่วไปตามลม
น้ำตาที่เอ่อเกือบจะล้น มันกลับไหลพรั่งพรูออกมา
ความปวดร้าวเศร้าใจ ปะดังปะเดเข้ามา ฉันจะผ่านนาทีนี้ไปให้ได้
ต้องมีความเข้มแข็งมากเท่าไหร่ ฉันคอยพร่ำถามตัวเอง...
ภาพความสุขของเราสอง ยังคงชัดเจนในความรู้สึก
ฉันอยากลบไป ล้างไปจากใจนี้ ไม่อยากมีภาพเขาคนนั้นอีกแล้ว
อยากเกลียดเขาเหลือเกิน แต่ทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริง ๆ
เสียงสะอื้นไห้ แว่วไปตามสายลมลมเย็นริมน้ำกว้าง
ผู้ชายใจดีคนนั้น เขาจากไปแล้ว แม้ใกล้ แต่ก็เหมือนไกล
ผู้ชายใจดีคนนั้น เขาเดินออกไปจากชีวิตเราแล้ว จากไปแล้ว....
น้ำตาไหลพรั่งพรู เสียงพูดพร่ำอยู่ภายในคอยบอกตัวเอง ซ้ำไป ซ้ำมา....
+++++ ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้ถ้าปราศจากคุณ+++++
แมงกุ๊ดจี่ 19 ม.ค. 2549 16:38 น. - ID 6331 
1467
1
0
19 มกราคม 2549 17:38 น. - comment id 89108
iThe day you left me it was cold i really loved you i tought we\'d be togther forever i was in so much pain crying everyday your the only one who made me feel good i wish u never left me ลอกเขามาจ้ะ
19 มกราคม 2549 17:40 น. - comment id 89109
งั้นโพสต์ใหม่เขียนเองนะ
หลอนหลอกล่อลวงให้ลืมหลง
หลบเลี่ยงหลับตาลงไม่อยากเห็น
เรื่องจริงลางเลือนที่เลือนเร้น
คอยเข่นรอฆ่าพล่าพลานใจ
รอนแรมไขว่คว้าหารักลวง
เป็นดั่งบ่วงกับดักซุกซ่อนไว้
แต่ยังเดินด้นต่อกลัวไปใย
หลุมรักดักใจใครสร้างมา
พบรักจักเจ็บจนเจียนจบจาก
เป็นเพียงกากเศษซากดูไร้ค่า
ถูกทิ้งลงให้คนเหงาเฝ้ารอมา
แม้หมดค่าจากใครอื่นขอชื่นชม
แม้มีเพียงกายาที่สูญเปล่า
แม้ใจเจ้าของกายจะหน่ายหนี
แม้ทั้งหมดเรื่องจริงไม่เคยมี
ขอเพียงเก็บเศษซากฝันตรงนี้ในดวงใจ
...
19 มกราคม 2549 19:21 น. - comment id 89112
การมีชีวิตมันโหดร้าย แต่มีรักอย่างฟูมฟายมันร้ายยิ่งกว่า ข่มตาหลับนอนพร้อมหยดน้ำตา ยากกว่าดับความไร้ค่าของลมหายใจ ถามถึงสิ่งที่ตัวเองมี ก็พบเพียงนาทีแห่งความสิ้นไร้ ชิงชังความเวทนาจากรอยตาใคร แต่สงสารหัวใจตัวเองไม่เป็น กอดเก็บความรักไว้ สร้างแผลให้ใจลึกเกินมองเห็น บูชาความรัก..แต่ชีวิตลำเค็ญ แล้วเมื่อไหร่จะเห็น \'คุณค่าแห่งมัน\' ... เก็บมาจากหนังสือชื่อว่า.. ค ว า ม รั ก เ กื อ บ ฆ่ า ฉั น ต า ย.. โดย.. มาบุชี่... ขออนุญาตขโมยคำจากมิตรหนึ่ง ซึ่งเขียนไว้ในงานกลอน..มา แ บ่ ง ปั น.. เพื่อเป็นกำลังใจค่ะ \"ทนหน่อยเถิดเจ้า แล้วพรุ่งนี้จะสุขกว่าที่คิด\"
20 มกราคม 2549 07:25 น. - comment id 89115
ความอ้างว้างและเคว้งคว้างในวันที่ไม่มีคนคนหนึ่ง ที่เราเคยจับมือเดินไปด้วยกัน ยิ้มด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน มันเจ็บปวดมากมาย และไม่รู้ว่า ... น้ำตามันมาจากไหน ร้องไห้ได้ทั้งคืน จากที่เคยคิดว่าอ่อนแอ แต่ตอนนั้นอ่อนแอยิ่งกว่า คิดเอาไว้ว่า \"ฉันอยู่ไม่ได้\" และไม่อยากอยู่ จึงพยายามอีกครั้งเพื่อจะเริ่มต้นใหม่กับใครคนนั้น พยายามทำให้เค้ารู้ว่ายังรู้สึกรักและเป็นห่วงเป็นใยเขาเหมือนเดิม แต่มาวันนึง จากที่เค้าเคยพูดจากับเราเหมือนตอนที่คบกันเปลี่ยนมาเป็นมาเป็นเย็นชา และไม่ใส่ใจ เพียงเพราะว่าใครคนนั้นอยู่ข้าง ข้าง จากที่เคยรู้สึกว่า .. เราจะอยู่ข้าง ข้างเขาไม่ไปไหน ก็ทำให้เราเดินก้าวล้ำหน้าเขาไปอีกก้าว ด้วยการเดินหนีไม่หันกลับไปมองเค้าอีก ก็.. รู้สึกเจ็บปวดเหมือนกัน แต่มันน้อยกว่าวันที่เค้าไปเยอะ จนวันนึง เรารู้สึกว่าเราโล่งใจกับสิ่งที่เราทำ เพราะเราไม่ต้องกังวลว่า ในเวลานั้น นั้น เค้าทำอะไรอยู่ สบายดีหรือเปล่า จะไม่สบายเหมือนเดิมไหม จะทำงานหนักจนลืมดูแลสุขภาพหรือเปล่า กลายมาเป็นเตือนตัวเองว่า เค้ามีคนดูแลแล้ว เราไม่จำเป็นต้องไปทุกข์ร้อนอะไรกลับเค้าอีก เพราะเค้าก็ไม่ได้มีความรู้สึกกับเราแม้กระทั่งคำว่าเพื่อน ทั้งทั้งที่เค้าเป็นคนหยิบยื่น และเป็นคนขอมาเอง ก็... มีบ้างบางทีที่คิดถึง กับใครคนหนึ่งที่ฉันซึ้งและห่วงหา ในบางครั้งที่คิดว่าเธอมีน้ำตา อยากยืนอยู่ตรงหน้าแล้วบอกว่ายังห่วงใย แต่ความเป็นจริงที่กั้นกลางระหว่างเรา กับความทุกเศร้าความรู้สึกที่หวั่นไหว ในเมื่อเธอเองไม่เหลือแม้เยื้อใย แล้วฉันจะรักเธอต่อไปทำไหม ให้หัวใจร้องไห้ทุก ทุกวัน .... เมื่อปราศจาก คุณ.... ฉันจะค้ำจุนหัวใจด้วยการรักตัวเองมากกว่าที่เคยรัก
20 มกราคม 2549 13:52 น. - comment id 89124
บางสิ่งที่อยากจำ
เรากลับลืม
บางสิ่งที่อยากลืม เรากลับจำ
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
อดีตที่ผ่านไป ไม่กลับมา
ช่างเจ็บปวดอุรา เรากลับจำ
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
ถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข
ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
ยามอ่านท่องหนังสือ
เรากลับลืม เรากลับลืม
เรื่องโศกเรื่องเศร้าซึม
เรากลับจำ เรากลับจำ
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
ถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข
ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
...ไม่เหงาน่ะคนดี...
miss you...
take care...
20 มกราคม 2549 15:13 น. - comment id 89126
สวัสดีค่ะ คุณไอซ์ ....Well I cant forget this evening Or your face as you were leaving But I guess thats just the way The story goes You always smile but in your eyes Your sorrow shows Yes it shows I cant live If living is without you I cant live I cant give anymore I cant live If living is without you I cant give I cant give anymore .....ฯลฯ +++ ลอกเค้ามาเหมือนกัน...อิอิ++++ อันนี้เขียนเอง.... ฉันไม่สามารถ จะลืมภาพของคุณทุกคืนค่ำ ภายในหัวในนี้ที่ยังจำ ภาพความช้ำ...ครั้งเราเคียงเงาสอง... ฉันไม่สามารถ ฉันไม่อาจลบความทรงจำทำหม่นหมอง คิดถึงวันที่คุณจากพลากไปใจร่ำร้อง มันกู้ก้อง...อยากให้คุณฉันนั้นหวนมา... ฉันไม่สามารถ อยู่โดยปราศจากคุณคนคุ้นหน้า ยังร่ำร้องคอยอยู่ทุกเวลา คอยพี่ยา...คืนกลับมารับขวัญ.... บางทีความปวดร้าว ความเศร้าก็ทำร้ายเราได้เพียงนี้ บาทีแทบไม่อยากทำอะไร อยากนอนนิ่ง ๆ แล้วปล่อยให้ใจล่องลอยไป... รักษาสุขภาพนะค่ะคุณไอซ์ เด๊วมะกรูดไม่มีเพื่อน ฮี่ ๆๆ ----------------------------------------------------------------- สวัสดีค่ะ ผู้หญิงช่างฝัน การมีชีวิตอยู่สู้เพื่อใคร? ตรองภายในหัวใจอยู่ทุกเมื่อ คิดทบทวน.ทุกอย่าง.ไปใจก็เบื่อ จนไม่เหลือ...เรี่ยวแรงให้แกร่งกล้า... ถ้าถามถึงสิ่งที่มีในวันนี้ ฉันนั้นมีเพียงตัวเองรับซับน้ำตา มิต้องการหรอกให้ใครเวทนา ยังรู้ค่า...ตัวตนบนทางไกล... ยังอยากกอดเก็บความรักไว้ แม้แผลใจ...มันฝังลึกยังไหว หากลำเค็ญยากเย็นเข็นใจ จะทนไป...แม้นผู้ใดไม่ *รู้ค่า* มะกรูดขอบคุณในคำปลอบที่ขโมยมา ฮี่ ๆ (ล้อเล่น) ซาบซึ้งใจมากค่ะ ความรู้สึกภายในใจ ยากที่จะมีผู้ใดเข้าใจ และสามารถล่วงรู้ได้เท่าใจเรานะค่ะ มะกรูดจะอดทน จะผ่านมันไปให้ได้อย่างสง่างาม... มะกรูดรู้สึกว่า *ผู้หญิงช่างฝัน* จะเข้าใจในบทความที่มะกรูดสื่อเสมอ.. ขอบคุณมากมาย รักษาสุขภาพนะค่ะ ด้วยรัก... --------------------------------------------------------------------- สวัสดีค่ะ น้องเอม ...พี่มะกรูดเคยเคว้งคว้าง มากกว่านี้มาครั้งหนึ่ง เมื่อต้นปี\'46 ตอนนั้นพี่เคว้งคว้าง อ้างว้างมากกว่านี้ ครั้งนั้น เหมือนว่าไร้หลักยึด ไม่มีกำลังใจทำสิ่งใดเลย เพราะที่เพียรทำทุกอย่าง ก็เพื่อเค้า(แม่ของพี่) พี่อ้างว้างมาก มากจริง ๆ และในช่วงเวลาที่อ้างว้างนั้น ผู้ชายใจดีคนนั้น...เข้ามาพอดี ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเหตุผลนี้หรือเปล่า? ที่ทำให้เรายินดีที่จะรับเขาเข้ามา เพราะเมื่อก่อนไม่เคยคิดที่จะมีใครอยู่แล้ว... หลังจากที่แม่จากไปได้ไม่นาน พี่ก็เจอเขาพอดี เค้าคอยดูแล ห่วงใยเราทุกอย่าง และให้คำแนะนำ คำปรึกษาที่ดีเสมอ... ซึ่งพี่ไม่คิดว่าจะมีใครอยู่แล้ว ตั้งแต่รักแรกเมื่อ 12 ปีผ่านไป... แต่ในเหตุผล ของคนสองคนมันมีมากมายเหลือเกิน ตลอดเวลาที่เคียงข้างกัน เขาคอยพร่ำบอกเราเสมอ คำพูดดี ดี เรื่องดีดี ที่เขาคอยทำให้ จนกลายเป็นความเคยชิน (น่าจะเคยตัวมากกว่า อิอิ) พอไม่มีเหมือนอย่างเคย ตัวเองกลับรับไม่ได้ ทำให้อาวรณ์กับภาพเก่าที่มันอยู่ในความทรงจำ พอมาตอนนี้ความรู้สึกเคว้างคว้างนั้นมันกลับมาอีกแล้ว อยากทำใจยอมรับมัน และยอมรับกับเรื่องราวที่ต้องเดินคนเดียวในทาง แต่พี่ว่า พี่ไม่เคว้างเท่าวันที่แม่จากพี่ไป... อยากโทรไปหาเธอ บอกเธอว่าฉันนั้นรักเธอมาก... พี่จะอยู่อย่างเข้มแข็ง และสง่างาม อย่างที่มะกรูดควรจะเป็น.... แม้ว่า...จะปราศจากเขา เราต้องเดินได้ด้วยตัวเอง... น้องเอมรักษาสุขภาพนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ วันนี้เคลียร์งานวันสุดสัปดาห์ เวลาน้อยมาก...ไม่ได้แวะบ้านใครเลย...ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ....
20 มกราคม 2549 15:19 น. - comment id 89127
สวัสดีค่ะ น้องเหมียว...
ใช่ค่ะ บางเรื่องน่าจดจำกลับไม่จำ
บางเรื่องมันสมควรที่จะลืมใจกลับยิ่งจดจำ
คิดถึงน้องเหมียวนะค่ะ เป็นไงบ้าง...
take care...คนดี....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ