ไดอารี่ฉบับคนคิดมาก..(เกลียดความหวั่นไหว)

grofai-penguin

ฉันมีเพื่อนผู้ชายเยอะ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันจะหวั่นไหวให้กับเพื่อนบ้าง ฉันแย้งขาดใจว่าคงไม่ใช่ความรักแบบหญิงสาวเป็นอันขาด รึว่าไม่แน่ใจก็ไม่รู้นะ และบางเวลาฉันก็มักจะคิดถึงเธอคนนี้คนที่ทำให้ฉันยิ้มและหน้าหงิกได้ในเวลาเดียวกัน ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันมันคืออะไร แต่ทั้งหมดของความรู้สึก ฉันสัมผัสและรู้สึกได้ ไม่ว่าของเธอหรือของฉัน แม้ความรู้สึกที่ฉันมีกับเธอจะเป็นความรัก แต่ขอให้เธอรู้ไว้ว่า ความรักที่ฉันมีต่อเธอมันเป็นความรักของเพื่อนคนหนึ่ง คนที่ห่วงใยเธอเสมอ แต่การกระทำบางอย่างของเธอมันทำให้ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับการต้องคอยห่วงใย ต้องใส่ใจเธอ เราเคยตกลงกันไว้ว่าอะไร เธอคงลืมแล้วสินะ ที่บอกจะรับนิสัยของแต่ละคนให้ได้ เพื่อนต้องเข้าใจเพื่อน เธอมีแต่บอกให้ฉันรับได้กับพฤติกรรมของเธอ เธอบอกให้ฉันเชื่อใจเธอ แต่สิ่งที่เธอทำในทุกๆเรื่อง ฉันต้องยอมรับการกระทำนั้นทุกครั้งเมื่อเธอได้กระทำไปแล้ว อันที่จริงฉันยอมรับได้เสมอ แต่ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าสิ่งใดที่ทำไปแล้วทำให้อีกฝ่ายไม่สบายใจ ก็จะไม่ทำอีก คำพูดของเธอฉันไม่ค่อยเข้าใจนักว่าเธอพูดอย่างนี้จะหมายความว่าอย่างไร แต่ฉันก็ตีความหมายไปในทางไม่ดีทุกครั้ง ฉันมักคิดว่าเธอไม่เห็นความสำคัญของฉัน ฉันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย คำว่าไม่ว่างของเธอ จะไม่ว่างจริงๆหรือ รำคาญ ติดธุระ หรืออยู่กับใคร มาหาไม่ได้ หรือไปหาใคร ไม่โทรหา เพราะโทรหาคนอื่น หรือไม่ได้เติมเงิน แต่สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นการกระทำที่คู่รักเขาทำกัน แต่ฉัน เป็นแค่เพื่อนของเขา แค่เพื่อน ฉันไม่ได้อยากเป็นอะไรกับเธอนอกจากเพื่อน แล้วฉันไม่มีสิทธิ์รักเธอเหรอ ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร ไม่มีสิทธิ์ใส่ใจ ห่วงใยใช่ไหม ฉันไม่อยากเป็นอย่างนี้ ฉันเองก็กลัวเสียเพื่อนที่ดีอย่างเธอไป เพราะเธอเข้าใจฉันมากกว่าใคร (หรือที่จริงแล้วเธอไม่เคยเข้าใจฉันเลย) ยิ่งคบกันไป ยิ่งไม่กลับไม่กล้าคุย ไม่กล้าโทรหา มันต่างจากวันแรกที่เรารู้จักกัน ฉันไม่รู้ว่าความห่วงใยของฉันที่แสดงออกไปจะทำให้เธอคิดอะไรมากไปรึเปล่า ฉันไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดและเหินห่างไป หรือเธอคิดว่าฉันไม่ใช่คนรักของเธอ แล้วจะไม่มีสิทธิ์รักและห่วงใยเธออย่างนั้นเหรอ เราเป็นเพื่อนกันนะ ไม่ใช่แค่คนรู้จัก เอาเถอะหากเธอไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้บอกฉันตรงๆได้ไหม เพราะการกระทำกับคำพูดของเธอ ฉันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ เพื่อนคนนึงฉันตัดได้ ถ้าเขาไม่ต้องการให้ฉันยุ่งเกี่ยว เพราะถือว่าเขาไม่เห็นความสำคัญของฉัน ไม่เห็นค่าสิ่งที่เพื่อนมอบให้ แต่นี่เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ มีอะไรจะบอกเธออีกอย่าง ฉันไม่เคยบอกว่าติดธุระ ฉันไม่เคยตัดสายเธอ เมื่อเธอโทรมา แม้ฉันติดธุระอยู่ก็ตาม และเธอก็ไม่เคยทำได้ในสิ่งที่เธอรับปากไว้กับฉัน หากมันยากนักอย่ารับปากอะไรเลยจะดีกว่า เสียความรู้สึก และเสียใจจริงๆที่ต้องเป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไงจะให้เธอรับรู้ได้ หากบันทึกนี้เธอไม่ได้เปิดอ่าน อย่างน้อยก็เป็นการพิสูจน์ว่าต่อไปเธอและฉันจะยังเกี่ยวข้องอะไรกันอีกหรือไม่ วันนั้นฉันคงมีบันทึกเรื่องใหม่ให้ผู้อ่านได้อ่านกันอีก..................
กรอฝ้าย...เพนกวิน