ในยามที่เขาอยู่คนเดียว

extreme life

ในยามที่เขาอยู่คนเดียว อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวหนักหนา ไม่มีแม้หมาแมวมองมา มีแต่ตัวข้ากับตัวเอง และแล้วปีศาจก็หวนมา กระซิบที่หูข้าอย่างครั้งก่อน ส่วนเทวดาก็กระซิบอ้อนวอน จะเดือดร้อนอย่าไปเชื่อฟังมัน เจ้าปีศาจก็หยิบลูกโป่งกับเข็มขึ้นมา พลางปากก็ขยับว่ามันง่ายมาก ที่จะทำให้ลูกโป่งลูกนี้เหลือแต่ซาก เพียงแค่กระชากเข็มแทงเข้าไปเพื่อความสะใจ ส่วนเทวดานั้นก็เป่าลูกโป่ง แล้วก็สูดหายใจโล่งเมื่อเป่าสำเร็จได้ พลางบอกว่าการเปล่าลูกโป่งนั้นต้องอาศัยจิตใจ กว่าจะเป็นลูกโป่งลูกใหญ่ที่สวยงาม
          และแล้วในหัวสมองของเขาก็สับสน ทำเป็นทนไม่ได้ พลางนึกย้อนถึงอดีตที่ผ่านไป กับวันนี้ที่ยังไม่มีลูกโป่งสักลูกเดียว เจ้าปีศาจก็มากระซิบที่หูอีกครั้ง จะรั้งรออะไรพ่อหนุ่ม ยิ่งคิดมากไปนายยิ่งกลุ่ม ขอจงทุ่มเทเพื่อความมันส์ ส่วนเทวดาก็ได้เนรมิตภาพงานเลี้ยงครั้งใหญ่ ที่ถูกประดับประดาเอาไว้ด้วยลูกโป่งหลากสี ถึงลูกโป่งก่อนเป่าจะเหมือนไร้ราคาค่าไม่มี แต่นายก็เห็นแล้วว่าในตอนนี้มันสวยงามเท่าได้
          เขาทรุดตัวลงบนเตียงฟังเสียงของหัวใจ และก็ยังไม่รู้สึกถึงความสวยงามของลูกโป่งเหล่านั้นแต่อย่างใด แต่ก็ไม่ได้มีใจที่อยากจะทำร้ายลูกโป่งอีกต่อไป เขานอนนิ่งอยู่นาน นานพอที่จะทำให้เวลาแห่งความอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเดียวดายจางหายไป เพราะในขณะนี้ เขาไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป แต่ปีศาจร้ายก็ยังคงจะกลับมาใหม่ และเทวดาใจดีก็ยังคงจะอยู่กับเขาตลอดไป เพราะถึงแม้เขาจะไม่ได้เป่าลูกโป่งใบใหญ่ แต่เขาก็ไม่ได้ทำลายมันเพื่อความสะใจเท่านั้นเอง