ดึกมากแล้ว..เสียงโทรศัพท์ทำลายความเงียบ..... กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง.... ฉันฟังเสียงมันดังอยู่อย่างนั้น.. จนมันเงียบไป.. เฮ้อ..!! ไม่ใช่ไม่อยากรับนะ.. แต่ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่.. ฉันไม่อยากให้คนที่โทรมา.. ได้ยินเสียงร้องไห้.. ของคนขี้แยแบบขาประจำอย่างฉัน.. พยายามสะกดอารมณ์ตัวเอง.. ให้หยุดน้ำตาปริมาณมากที่ไหลออกมา.. แต่ทำไม.. มันช่างยากเย็นเสียจริง.................... หลังจากที่ฉันจัดการกับคลังน้ำตา..ที่รั่วออกมาได้สำเร็จ.. ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา..โทรกลับไป.. ไปอยู่ไหนมา ไม่เห็นรับสาย ฮึ..!! จอมเกเร เสียงปลายสายทักทาย.. ฉันได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน เปล่า ฉันตอบเรื่อยเปื่อยเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไร ขี้แย..อยู่หรือเปล่า เขาถามเหมือนตาเห็น.. และก็เหมือนทุก ๆ ครั้ง ที่เขามักจะเดาอารมณ์ของฉันออกเสมอ..ไม่เคยผิดแม้แต่ครั้งเดียว.. ไหนบอกว่าจะไม่ร้องไห้แล้วไง..โตแล้วนะ เขาย้ำสัญญาเดิมที่เคยขอไว้ นี่แสดงว่า..ยังไม่ได้กินข้าวหล่ะสิ นี่เขาก็เดาถูกอีกตามเคย..เฮ้อ..!! กินขนมไปแล้ว..อิ่มม๊ากมาก..เลยไม่ได้กินข้าวจ๊ะ ฉันพยายามปรับอารมณ์ให้สดชื่น ก็ฉันไม่อยากตอบคำถามเรื่องร้องไห้ เพราะว่าฉัน คิดถึง เขานี่.... ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันเลี่ยง..ที่จะตอบคำถามว่าฉันร้องไห้อยู่หรือเปล่า.. ที่พี่ไม่ได้โทรหาบ่อย ๆ งอนล่ะสิ น้ำตาท่วมบ้านไปแล้วมั่งเนี่ย เขาถามจี้ใจดำเราอีกจนได้ อยากตะโกนบอกเหลือเกินว่า.. รู้แล้วยังจะมาทำแบบนี้..อีกทำไม..ใจร้าย..!! อยากบอกว่า..คิดถึง..เป็นห่วง..สารพัดที่จะรู้สึก.. คงเพราะเรา..ไกลกันเหลือเกิน.. ไกลจน.. ฉันอยากทำให้เขารู้ทุกวิถีทางว่า.. ฉัน..ฉันอยู่กับเขาตลอดเวลานะ..อยู่ข้าง ๆ เขาเนี่ย.. เขามองเห็นไหม..เห็นไหมค่ะ.. ใครบอก..ไม่มี๊.... จ้างให้ก็ไม่มีทางงอน ฉันทำเสียงสูง ปฏิเสธเสียงแข็ง.. 55555 เอ้า..!! ไม่ร้องก็ไม่ร้อง..พอรับฟังได้..แต่ขอไม่เชื่อนะ.. เขาเหย้าอารมณ์ดี เขา ไม่ใช่คนสำคัญสำหรับฉันคนเดียว แต่ เขา เป็นคนสำคัญของใคร ๆ หลายคน.. หลายคนเอามาก ๆ คงเป็นเพราะ..เขาเป็นนักประชาสงเคราะห์แห่งชาติมั่ง..ใคร ๆ ก็รักเขา.. ไม่ว่าใครจะมีปัญหาอะไร..ปรึกษาเขา..จะได้รับความช่วยเหลืออย่างดีตลอด.. เขา เป็นนักอุดมคติสูง.. อุดมการณ์สูง.. วัน ๆ เขามักจะมีเวลาอยู่กับการทำงาน.. การเรียน.. และมีสมองเพื่อคิดช่วยเหลือคนที่ถูกรังแก เพราะ เขา เคยอยู่ในสภาพแบบนั้นมาก่อน.. เขา มักพูดบ่อย ๆ ว่า พี่ทนไม่ค่อยได้..ที่เห็นคนไม่มีทางสู้ถูกรังแก ฉัน รู้ว่าเขามีเป้าหมายที่น่าสรรเสริญ..น่ายกย่อง.. เขา อยากเป็นนักกฎหมาย.. อยากว่าความ.. โดยเฉพาะ..ว่าความให้คนที่ถูกรังแก.. ชาวบ้านตาสี..ยายสา.. ที่น้อยทั้งการศึกษา และการเงิน และมักโดนอำนาจเงินของคู่กรณี..ยัดเยียดความผิดให้.......... เข้าใจพี่หน่อยนะ เขามักบอกบ่อย ๆ เวลาที่ฉันประท้วงว่า.. ในบรรดาความสำคัญในชีวิตของเขา ฉัน ทำไมต้องอยู่ท้าย ๆ ทุกที ไม่ใช่..ว่าเราสำคัญน้อยนะ..เรานะสำคัญที่สุดเหมือน ๆ กับงานกับเรียนของพี่นั้นแหละ แต่เพียงว่า..ในเวลาที่พี่ทำงานก็ต้องให้ความสำคัญกับงานก่อน..ในเวลาที่พี่อ่านหนังสือ.. ก็ต้องให้ความสำคัญกับหนังสือก่อน.. ในเวลาใด ๆ ทุกอย่างที่เราเผชิญหน้าอยู่สำคัญทุกอย่าง พี่อยากให้เราจำไว้.. เราก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตพี่เหมือนกัน..เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา.... ....รอหน่อยนะ....รอพี่..พอถึงเวลาเราก็จะรู้เอง..อย่างอแง..รู้ไหม.. นี่เป็นคำพูดของ เขา ที่ทำให้ ฉัน เลิกประท้วงเขาไปโดยปริยาย.... แล้วก็ไม่รู้ว่า.. วันนี้ เขาจะมีคำอะไรดีดี..มาสอนฉันอีก.. แล้วตกลงว่าไง..ที่พี่ถามว่า..ร้องไห้อยู่หรือเปล่า..ยังไม่ได้ตอบพี่เลย เสียงของเขา..หยุดความคิดคำนึง..ถึงคำพูดต่าง ๆ ของ เขา ลง.. ฉัน เงียบไม่กล้าตอบ.. น้ำตาทำท่าว่าจะไหลมาอีก.. แล้วก็จริง ๆ มันกลั้นไว้ไม่อยู่..ก็ฉันไม่ได้เจอหน้าเขามาเป็นเดือนแล้ว.... โทรศัพท์..ก็คุยกันเพียงอาทิตย์ละครั้ง.. ฉันนั่งนับวัน.. กว่าจะครบอาทิตย์ที่จะได้คุยกัน.. ทำไมมันยาวนานเหลือเกิน.. คงเพราะฉันคิดถึง.. เป็นห่วง.. ห่วงเขาที่สุด..เขาจะรู้บ้างไหมนะ.. ร้องไห้..ทำไม เขาถาม เสียงสะอึก..ของฉัน..ทำให้เขาได้ยิน.. คิดถึงค่ะ..คิดถึงมาก..มันห่วง..สารพัด..บอกไม่ถูก ฉันตอบเขา..ยอมรับแต่โดยดี พี่ก็คิดถึงเรา..แต่พี่ไม่เคยร้องไห้.. เขาคงจะเริ่มสอนอะไรฉันอีกแล้ว ทุกครั้งที่พี่คิดถึง.. พี่จะมีแต่รอยยิ้ม..และมีความสุข..ไม่เคยมีน้ำตา เขาพูดทำให้ฉันคิดอีก หยุดร้องไห้ก่อน..แล้วฟังพี่นะ.. เสียงเขากึ่งออกคำสั่ง.. น้ำตา..มีค่า..มีค่ามาก.. อย่าร้องไห้..เพราะความคิดถึงพี่..เพราะความรู้สึกดีดีกับพี่.. เพราะมันเป็นความสุข..ไม่ใช่.!!.ความทุกข์..จำไว้..จำไว้.. เก็บน้ำตาเอาไว้..สำหรับมองคนอื่น..ที่เขาทุกข์..เขาอด..เขาถูกรังแก..หมดโอกาส.. จงเสียน้ำตาให้กับคนเหล่านี้..และหาโอกาสที่จะช่วยเหลือเขาตามที่เราทำได้..จำเอาไว้.. คืนนี้.. คงเป็นอีกคืน..ที่ฉันได้ซึมซับความเป็นเขา..เพิ่มขึ้น.. น้ำตา..ฉันหายไปโดยปริยาย.. เขาพูดถูกทุกอย่าง.. ทุกอย่างจริง ๆ .. ขอบคุณ คำทุกคำ..ที่พร่ำบอก..พร่ำสอน ฉันจะจำไว้..และใช้คำพูดทุกอย่างของเขา..ให้เป็น..ประโยชน์กับตัวเองและคนอื่น ๆ และขอบคุณ..ที่ทำให้ฉัน..ยิ้มก่อนวางสายโทรศัพท์.. เพราะได้ยิน.... เสียงหอมแก้มฟอดใหญ่.. จากเขา.. ที่ฉัน.......................................................^_^
22 พฤศจิกายน 2548 11:32 น. - comment id 88115
เคยมีคนบอกว่า .. .. อย่าขี้งอนนักเลย .. รักน๊ะ .. เด็กโง่ .. พอได้ยินแล้วก้อยกมือปาดน้ำตา .. แล้วก็นึกในใจว่า .. .. อื้ม .. เด็กโง่ก็รักคุณ .. .. .. หวานกันซะแต่เช้าเชียว .. อิอิ
22 พฤศจิกายน 2548 14:49 น. - comment id 88125
น่ารักจังเลย เขาอ่อนโยน อบอุ่นดีเน๊อะ. . . มีใครเคยบอกว่า \"เราไม่ควรได้ในสิ่งที่อยากได้\" เอาน๋า. . .คุยกันอาทิตย์ละครั้ง แต่คิดถึงกันได้ทุกวันนี่นา ^___^ . . .
22 พฤศจิกายน 2548 16:42 น. - comment id 88134
จริงด้วยความคิดถึงคือความสุข เราไม่ควรร้องไห้นะ น่ารักจัง เข้มแข็งไว้นะจ๊ะ
23 พฤศจิกายน 2548 06:28 น. - comment id 88156
โอย...พักหนี้มีแต่เรื่องหวาน เช็คน้ำตาลในเลือดบ้างน่ะครับ เจ้านาบ นั่นแหละ เก็บน้ำตาเอาไว้เถิด เพราะยังมีเรื่องราวอีกมากมาย ที่เราอาจต้องใช้มัน
23 พฤศจิกายน 2548 11:22 น. - comment id 88165
ใช่ความรักนั้นมีค่า มีความหมายมาก แม้ไม่เห็นหน้า ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันและกัน ก็อยู่กับเราตลอดเวลา...ใช่ป่าวคะ