ไม่รักได้ไง......ยัยตัวร้าย #/9

จีจัง

........เซนยื่นรอมดอยู่แล้วไม่มีคำพูดระหว่างทั้งสองคน....เพราะเซนยังคงเห็นว่ามดกำลังอึ้งอยู่เลยยังไม่อยากพูดอะไร
   แวทั้งคู้ก็เดินเข้าห้องประชุมไปโดยมีมอเดินตามเซนอยู่ข้างหลังดูเหมือนทั้งคู่จะม่ช้ากว่าเวลานัดแต่ก็ยังทันที่จะฟังคำชี้แจงเรื่องสำคัญ
" เอาล่ะครัยเรื่องต่อไปนี้คงจะเป็นเรื่องที่น้องๆสงสัยกันอยู่ทำไมโรงเรียนเราถึงไม่มีการเลือกลงชมรมก็เพราะว่าน้องๆทุกคนมีชมรมกันแล้วน่ะสิครับพี่รหัสน้องอยู่ชมรมใหนนั้นแหละครับชมรมน้องๆ"
พลันก็เกิดเสียงวิจารณ์ทั้งพอใจและไม่พอใจดังที่ห้องประชุม
" เดี๋ยวครับน้องๆคือทุกอย่างมีเหตูผลและมีที่มาที่ไปน่ะครับคือว่าอย่างงี้น่ะครับนั้นมันก็คือตัวบ่งชี้ถึงความสามารถและความรับผิดชอบของพี่รหัสน้องๆเองเลยน่ะครับว่ามีมากแค่ใหนสามารถดูแลน้องๆอย่างเต็มที่และต็มความสามารถรึเปล่าถ้าพี่คนใหนความสามารถไม่ถึงรับรองครับคงจบยากเกณฑ์ตัดสินคือน้องรหัสของพี่ๆแต่ล่ะคนนั้นแหละครับหวังว่าคงเข้าใจกันดีส่วนเรื่องกิจกรรมต่างๆน้องก็เลือกลงได้ตามสบายครับนี่คือรายละเอียดคร่าวๆน่ะครับส่วนรายละเอียดทั้งหมดเดี๋ยวพวกพี่จะแจกให้ตอนเลิกประชุมน่ะครับเอาล่ะนี้ก็ใกล้เวลาเลิกเรียนแล้วงั้นพี่เอาไว้แค่นี้ก่อนแล้วกันใครมีอะไรก็สงสัยก็สอบถามพี่หรือคณะกรรมการคนอื่นได้น่ะครับขอบคุณทุกคนครับ"
"นี่มีไรสงสัยรึเปล่าถามฉันก็ได้นะ" เซนหันมาพูดกับมด
" ฮึ ขอบใจย่ะแต่ไม่จำเป็นฉันไม่ใช่พวกสมองทึ่มน่ะที่จะฟังอะไรไม่รู้เรื่อง" มดตอบเซนกลับด้วยท่าทางที่หายอึ้งแล้ว...............
" อืม เก่ง"เซนแขวะ
" แน่นอนย่ะ....แล้ว..เรื่อง.....ชมรมล่ะว่าไงมดตะกุกตะกักถาม
" หึหึ ฉันอยู่ชมรมบาสเรียนที่โรงยิม....ที่เธอเดินผ่านทุกวันน่ะเธอก็รู้จักดีนี่" เวนตอบเป็นเชิงถาม
"ใช่รู้จักดีซะด้วยสิ" มดตอบแล้วนึกถึงวันแรกที่เข้าเรียน
และทันใดนั้นฟ้าใสก็วิ่งตรงเข้ามาหามดทั้นทีพร้อมกับตะโกนเรียก
"มด....มด...ไปเก็บกระเป๋ากลับบ้านกัน" 
"อือ  ไปสิ " มดตอบโดยไม่สนใจเลยว่าเซนยังยืนอยู่ตรงนั้น
" ดะ...ดะ...เดี๋ยว" ฟ้าใสร้องขึ้นพร้อมเดินตรงมาหาเซนแล้วถามว่า
" เอ่อ  พี่เสร็จธุระกับมดแล้วใช่ใหมค่ะ" 
"ครับ" เซนพยักหน้า
" งั้นเราไปกันเถอะฟ้าใสพูดพร้อมกับจุงมือมดเดินออกจากห้องประชุมไป
            -----------------------------------------------------------------------------------------