ฉันทำทุกอย่างเพี่อคนที่ฉันรัก ฉันทำมันด้วยหัวใจ แต่สิ่งที่ฉีนทำไป เธอก็ยิ่งได้ใจ มีบ้างไหมกับคำพูดหวาน ๆ มีบ้างไหมกับคำถามที่ถามฉัน ว่า ฉันอยากจะได้อะไร ฉันต้องการอะไร กับคำถามที่คอยเป็นห่วงเป็นใยกัน เธอไม่เคยถามฉันเลย มีแต่คำพูดที่ดุ ว่าฉันต่าง ๆ นานา แต่ฉันก็ทน เธอได้ทุกที นานแล้วนะ ที่ฉันต้องคอยเป็นฝ่ายตามเธอเรื่อยมา จนฉันเริ่มอ่อนหล้า และคิดว่าสิ่งที่ทำไป จะทำดีแค่ไหน เธอก็คงไม่เห็นค่าของฉัน เพราะเธอ ต้องการมีคนอื่น ที่เธอคิดว่าดีกว่าฉัน วันนี้ ฉันเป็นฝ่ายขอยอมแพ้ และขอเดินจากเธอไป แม้ใจจะเจ็บปวดสัก เท่าไร เพราะฉันทนกับความด้านชา ของเธอมานานพอแล้ว น้ำตาที่ไหลออกมา ฉันยอมให้มันอยู่เป็นเพื่อนกับฉัน และฉันจะขอลืมเธอ อดีตที่ฉันจะไม่ขอจดจำมันอีกต่อไป ......................................
15 พฤศจิกายน 2548 20:21 น. - comment id 87865
ทนไหว...แต่ไม่ทน ปาน...ธนพร กี่ผิดที่เธอกระทำคำตอบคือการอภัย จะหนักจะเบาเท่าไหนก็ยกให้เรื่อยมา กับสิ่งที่ทำทั้งหลายวันหนึ่งคงในไม่ช้า จะช่วยทำ...เธอสำนึกความดี เจ็บปวดจนเอือมระอาเธอกลับไม่เคยละอาย ไม่หยุดทำตัวร้าย ๆ แต่มากขึ้นทุกที มองไปไกล ๆ แล้วท้อเมื่อเธอก็ยังเป็นอย่างนี้ ถึงวันที่ตัดสินใจ อยากบอกว่าฉันนะทนไหว...แต่คงจะไม่ทน คนใจร้าย หนึ่งคนยิ่งทนยิ่งได้ใจ เมื่อก่อนที่เห็นแต่ใจเธอ..เธอล่ะเคยมองไหม หากวันนี้ต้องเห็นแก่ตัวเรื่องหัวใจ ไม่ผิดใช่ไหมที่ไม่ทน อยู่ตรงนี้ฉันก็ไม่มีค่ายอมรับดีกว่า...ว่าเปลี่ยนเธอไม่ได้ ทนไม่ไหว....ก็ไม่ต้องทน แต่ถ้าทนไหว...แล้วไร้ค่า...ไม่ได้อะไรกลับคืนมา...ทำไมต้องทน
16 พฤศจิกายน 2548 22:52 น. - comment id 87884
ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณในยามที่คุณไม่มีใคร....
18 พฤศจิกายน 2548 17:45 น. - comment id 88026
ใช่ในเมื่อคนคนนั้นไม่เห็นค่าของเรา ก็เลิกเถอะให้เค้าไปเจอคนไหม่แล้วซักวันเค้าคงรู้ซึ้งเอง