วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน ฉันควรจะดีใจ แต่... มันไม่น่าดีใจเลย เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะสิ่งที่ฉันไม่ต้องการฟังไง มันทำให้ฉันรู้สึกเศร้าเหลือเกิน เศร้าจนต้องร้องไห้ออกมา นา มีอะไร ฉันมองหน้ารักษ์ สุขสันต์วันเกิดนะ ขอบใจ ฉันได้แต่เก็บความแปลกใจไว้ เพราะเขาไม่เคยเดินเข้ามาหาฉันก่อนเลยตั้งแต่เราคบกัน นา คือ เรามีเรื่องจะพูดด้วย พูดมาซิ ฉันกำลังกลัวสิ่งที่เขาจะพูด แต่สิ่งที่เขาพูด มันทำให้ฉันรู้สึกหนาว มือเย็นมากกว่า เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ทำไม คือ ... คือ ตั้งแต่เราคบกันมา เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเราแย่ลง หนึ่งเดือนที่เราลองคบกัน เราว่า เราคงไปด้วยกันไม่ได้ มันยังไม่ใช่ เราสองคนคิดไม่เหมือนกัน และ... ขอโทษ ... ฉันได้แต่ยืนเงียบ ปล่อยให้เขาพูดไป ตอนนี้ จิตใจฉันไม่ได้จดจ่ออยู่กับสิ่งที่เขาพูดสักเท่าไหร่ ใจฉันจดจ่ออยู่กับแค่คำว่า เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ทำไมล่ะ ทำไม มันเป็นคำถามที่ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่หายไป พูดจบแล้วใช่ไหม ไม่มีอะไรจะพูดเหรอ ... จะต่อยหน้า จะตบหน้าเราก็ได้นะ เพี้ยะ!!!!!!! ไม่มีคำพูดใดใดหลุดออกจากปากของฉัน มีเพียงมืออันเย็นเฉียบของฉันที่กระทบกับใบหน้าของเขา ฉันคิดอะไรไม่ออก ในชีวิต ฉัน ฉันเคยว่าฉันแอบรักใครบางคน แต่มันก็ยังไม่เจ็บเท่ากับที่เขาทำกับฉันในวันนี้ ฉันเจ็บเหลือเกิน แต่เขาไม่ได้โต้ตอบอะไรฉันสักคำ ฉันได้แต่นั่งเงียบ 10นาทีแล้วซินะ ที่เราสองคนนั่งกันอยู่ตรงนี้ สุดท้าย ฉันก็ได้แต่ทำใจ ว่าไม่เป็นไร อืม เข้าใจ เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม ฉันถามออกไป ใช่สิ เราเป็นเพื่อนกัน เธอไม่โกรธเหรอ โกรธ แต่ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ จริง เขาถามอย่างสงสัย อืม เอาน่า ไม่เป็นไรหรอกน่า ดึกแล้ว กลับไปเถอะ แล้ว... เจอกันพรุ่งนี้นะ อืม . เขาไปแล้ว เขาเดินไปจากฉันแล้ว ฉันเข้มแข็งใช่ไหม ไม่เลย พอเขาไป ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตาของฉันมันถึงไหลออกมามากมายนัก เศร้าเหลือเกิน ที่ที่เขาเคยร้องเพลงให้ฉันฟัง กลับเป็นที่ที่เขาบอกเลิกฉัน นี่เขาบอกเลิกฉันจริงๆเหรอเนี่ย ทำไมเวลามันช่างรวดเร็วเหลือเกิน ฉันคบกับเขา ในวันฉลองวันเกิดเขา เขาบอกเลิกฉันในวันเกิดของฉัน อะไรมันช่างรวดเร็วจัง รวดเร็วจนฉันแทบรับมันไม่ได้ แล้วฉันควรจะทำอย่างไรดี นา ... นา อืม หึ เออ ว่าไง เป็นไรหรือเปล่า ปูถามฉัน คือ ว่า... เป็นอะไร ไมตาแดงอ่ะ เปล่า นา เธอไม่เคยปิดบังเรานะ ปูรู้ใจฉันอีกแล้ว คือ รักษ์เขามาบอกเลิก จริงอ่ะ อืม แล้วว่าไง ก็เลิก ทำไม เราไปกันไม่ได้ แล้วเธอล่ะ คิดยังไง เรา ก็.. ยังชอบเขาอยู่ ... ฉันได้แต่อึ้ง เพราะว่ามันเป็นเรื่องจริง แล้วคิดยังไง จะทำยังไงต่อไป ไม่รู้ เป็นเพื่อนเหรอ อืม นั่นน่ะซิ เป็นแค่เพื่อนเหรอ แล้วทำใจได้หรือเปล่า คงทำใจได้อยู่มั๊ง ถ้ายังทำใจไม่ได้ ก็ร้องมาเถอะ ร้องไห้พอนะ ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วปูก็ปล่อยให้ฉันนั่งเพียงลำพัง แค่นั้นเอง ฉันนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันจึงต้องโทรหาเพื่อนอีกคน ให้เขารับฟังฉัน ฉันจึงได้รู้สึกดีขึ้น แม้มันจะยังไม่เหมือนเดิม แต่ฉันว่าสักวันฉันคงทำใจกับมันได้ คงทำได้จริง ๆ แต่สิ่งใดก็ตามคงไม่สำคัญเท่ากับพรุ่งนี้ ฉันต้องไปเรียนโดยที่ยังเจอเขาอยู่ แล้วอย่างนี้ ฉันจะปกติไหม??????
ลอยไปในสายลม 2 พ.ย. 2548 18:36 น. - ID 6024 
816
2
0
2 พฤศจิกายน 2548 22:07 น. - comment id 87604
คงไม่มีใครช่วยเธอได้ไปมากกว่าเวลานะ เราก็เคยโดนเหตุผลอย่างนี้เหมือนกัน เราเองก็ได้แต่คิดว่า ทำไม ทำไม ทำไม ตลอดเวลา แล้ววันนี้เวลามันก็ผ่านไปแล้ว เวลารักษาเราทุกอย่างจนหายดี การพบกันที่ดีที่สุด คือการเป็นเพื่อนกัน การตะกลายเป็นแฟนที่ดีต้องเริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนที่เข้าใจ ยอมรับทุกอย่างของกันและกันได้ เจอเรื่องร้าย ๆ วันนี้ไม่เป็นไรนะ พรุ่งนี้จะมีเรื่องดี ๆ ให้เธอยิ้มแน่ สู้ ๆ
3 พฤศจิกายน 2548 18:49 น. - comment id 87619
หน้าส่วนตัว
น้องแวว...เขียนได้ดีขึ้นทุกวันเลยนะ
พี่เมกเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
+-*-+ +-* ปู๊ชายอารมดี๊ดี *-+ +-*-+
7 พฤศจิกายน 2548 12:48 น. - comment id 87712
พี่เมก คะ ดีใจจังที่พี่เมกมาทักทาย สบายดีนะคะ ^_^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ