เส้นทาง...สายสุดท้าย(7)

ลอยไปในสายลม

นา จำวันนั้นได้ไหม
วันไหน ฉันได้แต่ทำหน้าสงสัย
ก็วันที่เธอมาบอกเราน่ะนะ
อืม ทำไม ฉันยิ่งงงเลยล่ะ
คือ เรา ลอง มาคบกันไหม
... ฉันได้แต่ยืนอึ้ง ไม่คิดว่าเขาจะมาพูดเรื่องนี้ เพื่อนฉันก็ยังไม่ออกมาเสียที ฉันควรจะตอบเขาว่าอย่างไรดีนะ
ว่าไง ตกลงหรือเปล่า
อืม แน่ใจเหรอที่ถาม
อืม
ลองดูก็ได้ ฉันตอบตามที่ใจคิด
แล้วหลังนั้น เราก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ
เพราะเพื่อนฉันก็เดินออกมาทันที
ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าพวกเขารู้รึเปล่า ว่าเราสองคนคุยอะไรกัน
แต่ที่แน่ๆ ทำไม วันนี้ทุกคนถึงได้ร่วมใจกันแซวฉันจังเลย
ฉันเขินเป็นนี่ ฉันจึงได้แต่ทำท่ากลบเกลื่อนไปเท่านั้นเอง
ฉันหวังว่า ฉันกับรักษ์ จะคบกันได้นานๆ
แต่แปลกเนอะ หลังจากวันนั้น 
ฉันก็มีความรู้สึกแปลกๆ
เวลาที่เขาอยู่กับเพื่อน เหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจฉันเท่าไหร่
ฉันก็น้อยใจเป็นนะ ไหนว่าเราคบกันไง ทำไมเขาไม่ค่อยใส่ใจฉันเลย
ฉันโทรไปหาเขา เขาก็ทำท่าเหมือนไม่อยากจะคุยกับฉัน
ฉันก็ไม่ได้หวังให้เขามาสนใจฉันมากนัก
แต่ที่เขาทำมันเกินไปหรือเปล่า
คนคบกันจะทำท่าทางห่วงกัน หวานกันบ้างไม่ได้หรือ
ฉันยังจำได้ ก่อนที่เราจะคบกัน ฉันไม่อยากเรียกมันว่า แฟน หรอก
ฉันไม่เคยศรัทธาในคำนี้เสียเท่าไหร่
ก่อนหน้านั้น ฉันเคยมีอาการแปลก ปูถามว่า เธอเป็นอะไร
ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะปูว่าอะไร
เพราะอาการของฉันก็คือ ฉันรู้สึกเศร้า เวลาที่เขาคุยกับผู้หญิงอื่น
แม้กระทั่งเพื่อนฉันเองก็ตาม
ปูบอกว่า ฉันหึง ฉันก็ไม่รู้ตัวหรอกนะว่า ฉันหึง
แต่ฉันรู้สึกอิจฉา และฉันรู้สึกไม่ชอบเวลาที่เขาไปคุยกับหญิงคนใด
นี่เขาเรียกว่าหึง ก็คงจะจริงมั๊ง
ยิ่งตอนนี้ เราคบกัน เขาไม่ใส่ใจฉัน แต่กลับสนใจคนอื่นมากกว่า
ฉันจึงต้องมานั่งเศร้าคนเดียว
ฉันไม่รู้ ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร แล้วเขาก็เข้ามาหาฉัน
นา
หืม
เป็นอะไรหรือเปล่า
เปล่านี่ ไม่ได้เป็นอะไร
ไปกินข้าวกัน
เอ่อ ยังไม่หิวอ่ะ ไปก่อนเถอะ
เหรอ งั้นไปก่อนนะ
ฉันหวังว่าเขาจะคุยกับฉันมากกว่านี้ ห่วงฉันมากกว่านี้
แต่มันไม่มีเลย นี่อะไร เราคบกันอยู่จริงเหรอ
เขาตีค่าคำนี้แค่ไหน ฉันไม่เข้าใจ
แล้วฉันจะทำอย่างไรได้ล่ะ
เมื่อมันไม่มีทางที่จะไปกันรอด
เขาไม่แคร์ฉัน ทั้งๆที่ฉันแคร์เขา
หรือว่าฉันแคร์เขามากเกินไป
สงสัยว่าเรื่องระหว่างเรามันคงเป็นไปไมได้ มันคงต้องจบกันแน่เลย
ฉันไม่ได้ต้องการอย่างนั้น ไม่ได้ต้องการมันเลย...