เพราะมีเธอ2

ใจกระดาษ

...ไม่รู้ตัวเลยว่า...
                                      สายตาของฉัน อยู่ที่เธอ
                                        ซึ่งกำลังทักทายใครๆ
                                     มัวแต่มองเธอ อยู่ผู้เดียว
                          แล้วพออยู่ใกล้ๆหัวใจก็แทบจะระเบิด
                                          ...เธอจะรู้มั้ยนะ...
                                ความรู้สึกของฉันที่เธอไม่รับรู้
                                     ว่าฉัน..รักเธอแค่ไหน...
	จุน..เขียนยังงี้กับเขาเป็นด้วยหรอ เอริพูดขึ้น
จุนรีบเก็บกระดาษนั้นทันที
	 แหม..ไม่ยักรู้ว่าเขียนหวานๆเป็นด้วย..จะบอกรักใครหรอ มันก็ถึงวาเลนไทน์แล้วเนอะ แหม...ไม่เบาเลยนะจุนนี่
	เธอ..เธออย่ามายุ่งเรื่องของฉันได้ไหม จุนพูดกับเอริอย่างที่ไม่เคยพูดน้ำเสียงแบบนี้มาก่อน
	ฉันขอโทษนะที่ยุ่งเรื่องของเธอมากไป ต่อไปนี้ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของเธออีกแล้วแหละจ๊ะ เอริก้มหน้าพูดกับจุน แล้วจึงเดินออกจากห้องเรียนไป ระหว่างทางเดินนั้นเอริก็เจอกับโซโกะพอดี เอริทำหน้าเศร้าแล้วยิ้มให้โซโกะ โซโกะถามต่อว่า
	เอริ..เป็นไรหรือป่าวโซโกะพูดพร้อมทั้งจับที่มือของเอริ
	ป่าว..ป่าว..ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ฉันสบายดีนี่ ฮ่าๆๆๆ เอริทำท่าทางสนุกสนานแต่หน้าตาไม่ใช่อย่างนั้น โซโกะจึงมองที่ตาของเอริอย่างเป็นห่วง เลยพูดต่อว่า
	เอริไม่เป็นไรแน่นะ....เราเป็นเพื่อนกันนะ..มีอะไรก็บอกกันสิโซโกะมองตาเอริ
แล้วพอเอริจะบอกว่า ไม่ได้เป็นอะไร แล้วน้ำของเอริก็ไหลออกมาโดยที่เอริไม่ต้องการให้ไหล โซโกะได้แต่กอดเอริเอาไว้อย่างอ่อนโยน แล้วก็พลอยที่จะน้ำตาไหลไปด้วย  เอริพูดกับโซโกะทั้งน้ำตาว่า
	เรามันไม่ดีมากเลยใช่ไหมที่ทำให้เค้าโกรธอย่างนี้..เรามันแย่มากเลยใช่ไหม...โซโกะ...ทำไมนะ...ทำไมฉันถึงเจ็บปวดขนาดนี้ ฉันไม่เคยเห็นจุนพูดอย่างนั้นกับฉันเลย  ทำไมถึงเจ็บปวดขนาดนี้นะ โซโกะได้แต่ปลอบแล้วพูดขึ้นว่า 
	เอริรู้มั้ย ความรู้สึกที่เอริมีต่อจุนน่ะ มันเกินเพื่อนแล้วนะ..เอริรักจุนมากเลยนะ..ฉันรู้ ..ถ้าเอริรักจุนเอริก็บอกจุนไปสิ เอริจะทนเจ็บปวดแบบนี้หรอ เจ็บครั้งเดียวแล้วรู้คำตอบ...ดีกว่าเจ็บแบบนี้แล้วไม่รู้อะไรเลยนะ
	แต่เธอจะให้ฉันทำไงล่ะ เอริพูด
	เธอก็ต้องบอกให้จุนรู้ถึงความรู้สึกของเธอที่มีต่อเข้าสิ อย่าปิดบังเลยนะ ฉันจะช่วยเธอเอง ยังไงเพื่อนก็ไม่ทิ้งกันอยู่แล้วจิงป่ะ โซโกะพูด จึงทำให้เอริพอจะยิ้มออกแล้ว
วันวาเลนไทน์ก็มาถึง....
ตั้งแต่เอริจะออกจากบ้านมาโรงเรียน เอริก็เห็นแม่ยื่นเสื้อไหมพรมให้พ่อ แล้วพ่อก็หอมแก้มแม่ด้วยน้ำตาคลอแล้วพูดว่า ผมรักคุณนะมันทำให้เอริรู้สึกดีมากๆ  และระหว่างทางที่เอริจะเดินไปโรงเรียนกับจุนทั้งสองก็ได้เดินข้ามทางรถไฟมาแวะทุ่งดอกไม้ที่อยู่ข้างทาง แล้วเอริก็พูดขึ้นว่า
	จุน...ฉันมารัยจะบอก 
	อะไรหรอ จุนหันหน้ามาทางเอริแล้วตอบ 
	จุนฉัน...............ชอบเธอแต่จุนได้ยินประโยคหลังไม่ชัดเพราะเสียงลมที่แรงและเสียงรถไฟที่วิ่งผ่านเลยไม่ได้ยิน จุนก็เลยถามว่า
	เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ ฉันไม่ได้ยินเลย
	เมื่อกี้ฉันพูดว่า........... เอริพูดแล้วหน้าแดงขึ้นมา แล้วเอริเลยพูดไปที่ข้างหูจุนว่า...
	ฉัน....รัก....เธอ...นะ....อีตาบ้า เอริยิ้มแล้วมองไปที่จุน แต่จุนไม่ทันจะพูดอะไร เลยวิ่งไปเสียก่อน  เอริได้แต่คิดว่านั้นคือคำตอบของจุน เอริเลยน้ำตาคลอเลยหันหลังกลับจะเดินไปโรงเรียน แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา นั้นเป็นเสียงของจุนนั้นเอง
	เอริ.. จุนเรียก
พอเอริหันกลับไป เธอก็พบว่าผู้ชายที่เธอบอกรักเมื่อกี้ยื่นกระดาษใบหนึ่งให้เธอซึ่งเป็นกระดาษใบดียวกันที่จุนเขียนคราวก่อน แล้วจุนเลยยื่นช่อดอกกุหลาบแดงให้เอริ เอริจึงทำหน้า งงๆ แล้วถามว่า
	ให้ฉันทำไม หรือ จะให้ฉันเป็นแม่สื่อให้
จุนจึงจับมือเอริขึ้นพร้อมกับแนบมือของเอริมาที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองพร้อมพูดว่า
	ฉัน....ก็...รัก....เธอ...นะ....ยัยเบ๊อะ จุนยิ้มหน้าแดงเช่นกัน พร้อมกับกอดเอริไว้อย่างอ่อนโยน แล้วพูดกับเอริว่า
	เพราะอะไรรู้ไหมฉันถึงรักเธอ
	แล้วฉันจะรู้ได้ไงล่ะ เอริมองหน้าจุนแล้วตอบ
	ก็เพราะมีเอริยืนอยู่ตรงนี้ไง...ถ้าไม่มีเอริ...จุนก็คงไม่มีใคร จุนพูดพร้อมทั้งจูบหน้าผากเอริอย่างเบาๆ
	แล้วขอโทษเรื่องกระดาษใบนั้นด้วยนะ วันนั้นฉันอายน่ะเลยพูดไปอย่างนั้นจุนพูด
	ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันให้อภัย เอริตอบ
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน แต่เมื่อไปถึงโรงเรียนทุกคนต่างจ้องมองทั้งคู่ด้วยความ งงๆ เพราะทั้งคู่ไม่เหมือนเดิมเลยเพราะ ตอนนี้จุนขวัญใจสาวๆมาโรงเรียนมีกระเป๋าสองใบน่ะสิ และข้างๆจุนก็เป็นเอริสาวป๊อปประจำโรงเรียนที่คอยถือน้ำให้จุนกินเวลาเหนื่อย  และนี่เองก็เป็นจุดเริ่มต้นของพวกเขาตอนนี้นั่นเอง ก็คือ
ที่ใดมีจุนที่นั่นต้องมีเอริ....ที่ใดมีเอริที่นั่นก็ต้องมีจุน
ทั้งคู่เหมือนปาท่องโก๋ที่แยกจากกันไม่ได้ไปแล้วนั่นเอง จนกลายเป็นที่อิจฉาในความรักของทั้งสองคนนั่นเอง