ความหวังกลางลานประลอง

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

ตลอดช่วงสายมานี่ทั่วบริเวณตลาดในอำเภอแห่งนี้ดูจะคึกคักมากเป็นพิเศษกว่าวันไหน ๆ ไม่ใช่ว่ามันเป็นวันอาทิตย์ที่ผู้ฅนไม่ต้องเร่งรีบไปทำงานอะไรหรอก เพียงแต่จะมีเหล่าดารามาอัดรายการเกมโชว์ที่ลานจอดรถข้างตลาดนั่นต่างหาก...เด็กวัยรุ่นรวมถึงใครที่สนใจอยากดู อยากรู้ อยากเห็นดาราที่ตนเองชื่นชอบต่างพากันมานั่งรอบ้างยืนรอบ้างเต็มไปหมด และที่ตรงกลางลานจอดรถในขณะนี้มีชายฉกรรจ์หลายฅนกำลังเร่งรีบจัดวางโต๊ะ ติดป้ายรวมไปถึงทำเวทีเล็ก ๆ เพื่อใช้เป็นลานประลองเกมโชว์
            ลออูกอ ลูก ชออี นอชิ้น ลูกชิ้น เด็กหญิงวัยหกขวบพยายามอ่านป้ายที่แขวนไว้ตามที่ต่าง ๆ ทั่วบริเวณอย่างกระท่อนกระแท่น นออา ยอนายหมู ลูกชิ้นนายหมู อ่านจบเด็กหญิงหันมายิ้มเห็นฟันหลอที่มุมปากให้กับเด็กชายที่อยู่ข้าง ๆ
            เมื่อไรเขาจะเริ่มกันสักทีวะ เด็กชายชะโงกถามข้ามหน้าเด็กหญิงไปยังเด็กชายอีกฅน
            เอ็งอยากรู้ก็ไปถามเขาสิ เด็กชายที่ถูกถามตอบ
            ก็มันร้อนแล้วนี่หว่ารอนานแล้วด้วย อีกฝ่ายครวญ
            พี่หนึ่งร้อนก็กลับบ้านไปก่อนสิ เด็กหญิงหันไปกล่าวกับเพื่อนของพี่ชาย พลางยกมือป้องตาจากแสงแดด
            เรื่องอะไร ฉันก็อยากดูเหมือนกันนี่ อยากรู้ว่าดาราตลกหน้าตาจริง ๆ จะเป็นอย่างไร
            เฮ้ยไอ้หนึ่ง เด็กชายเรียกเพื่อนพลางชี้นิ้วไปยังกลุ่มฅนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ดูตำรวจนั่นสิวะโคตรเท่ห์เลยโตขึ้นข้าจะเป็นอย่างนั้นบ้าง
            แต่ข้าชอบทหารวะ ข้าอยากเป็นทหาร เด็กชายพูดสายตายังมองไปยังตำรวจที่เพื่อนชี้ให้ดู ทหารดีนะโว๊ยได้ขับรถถัง ขับเครื่องบิน
            แต่ฉันอยากเป็นหมอแบบลูกป้าขายน้ำเต้าหู้ เด็กหญิงพูดแทรกขึ้น แต่ชั่วพริบตาใบหน้าก็สลดลงเล็กน้อย ฉันจะได้รักษาแม่ให้หาย
            โอ๊ยไม่หายหรอก เด็กชายร้องขึ้น ปู่ของฉันบอกว่าแม่ของเธอเป็นโรคโรคอะไรนะเล้ง ๆ นี่ล่ะ
            มะเร็ง เด็กชายผู้เป็นพี่ของเด็กหญิงตอบ
            นั้นล่ะปู่ฉันบอกว่าไม่มีทางรักษาหายแล้ว ถึงมีก็ต้องใช้เงินมาก
            หายสิหาย เด็กหญิงเถียงแววตาขุ่น
            ไม่หาย!
            หายหาย ๆ 
            โว๊ยจะทะเลาะกันทำไมวะโน่นดารามาโน่นแล้ว เด็กชายพูดขึ้นพลางชี้ไปยังชายหนุ่มหญิงสาวหลายฅนที่คุ้นหน้าทางจอโทรทัศน์ เดินแหวกผู้ฅนเข้ามายังกลางลานจอดรถ
            สวยจังเลย! เด็กหญิงกล่าวเสียงดังก่อนลุกพรวดขึ้น
            แก้วจะยืนทำไมนั่งลง พี่ชายของเด็กหญิงว่าพร้อมกับดึงข้อมือเบา ๆ ให้นั่งลง
            พี่เก่งก็ฉันไม่เคยเห็นนี่ เด็กหญิงกล่าวใบหน้างอ
            อึมนั่งลงก็เห็นเหมือนกัน ฉันก็ไม่เคยเห็น 
            ผู้ฅนที่รู้ว่าดารามากันแล้ว และกำลังจะเริ่มอัดรายการต่างพากันยืนล้อมรอบลานมากขึ้นจนเบียดเด็กทั้งสามให้ต้องลุกยืนไปด้วย
           พี่เก่งผู้หญิงฅนนี้ใช่ฅนแสดงหนังที่เราไปดูร้านป้าไข่ทุกเย็นหรือเปล่า เด็กหญิงหันไปถามพี่ชายของตน เมื่อจำได้ว่าผู้หญิงที่เห็นเป็นดาราแสดงนำในละครที่ฉายตอนช่วงหัวค่ำที่ตนดูเป็นประจำ
            ใช่ ผู้ถูกถามตอบ
            นี่ไงดาราตลกที่ข้าชอบ ปู่ข้าก็ชอบ เด็กชายอีกฅนพูดขึ้นทำท่าตื่นเต้น
            แล้วทำไมปู่เอ็งไม่มาวะหนึ่ง เด็กชายหันไปถามเพื่อน
            ปู่หรือโน่นป่านนี้เมาหลับไปแล้วมั่ง 
           สวัสดีค่ะพ่อแม่พี่น้องชาวอำเภอเนินต้นไทรที่รักเสียงพิธีกรสาวพูดผ่านไมโครโฟนดังก้องไปทั่วบริเวณดึงดูดผู้ฅนที่เดินผ่านไปมาให้เข้ามายืนดูกันแน่นมากขึ้นวันนี้พวกเราดีใจมากที่ได้มาอัดรายการที่นี่ และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้เราก็จะเริ่มอัดรายการกันแล้ว พ่อ แม่ พี่ น้องชื่นชอบดาราฅนไหนก็ส่งเสียงเชียร์ดัง ๆ ได้เลยนะคะ วันนี้รายการ ลานประลองท้าแข่ง ขอขอบคุณผู้สนับสนุนรายการคือลูกชิ้นหมูเจ้าอร่อยและโด่งดังมากในขณะนี้ นั่นก็คือลูกชิ้นหมูนายหมูรสเลิศขอให้พ่อแม่พี่ น้องปรบมือให้กับผู้สนับสนุนของเราด้วยค่ะ สิ้นเสียงประกาศของพิธีกรสาวเสียงปรบมือพร้อมกับเสียงเฮก็ดังสนั่นลั่นไปทั่ว
            เขาน่าจะให้ฅนอื่นแข่งด้วยนะ เด็กชายพูดขึ้น
            แล้วพี่หนึ่งจะไปแข่งกับเขาด้วยหรือ เด็กหญิงถามพลางสะบัดข้อมือเบา ๆ เพื่อให้คลายจากอาการเจ็บ ๆ ชา ๆ ที่ตบมือแรง ๆ ไปเมื่อครู่
            ใช่ฉันอยากกินลูกชิ้น 
            ฉันก็เหมือนกัน เด็กหญิงพูด แววตาหม่นพลางคิดในใจว่าตั้งแต่แม่ไม่สบายมาปีกว่า ตนเองกับพี่ชายไม่เคยได้กินอะไรอย่างที่อยากกินเลย ข้าวและกับทุกมื้อต้องไปหากินเองโดยไปรับจ้างล้างจานให้กับแม่ค้าขายข้าวแกงในตลาด แต่บางครั้งก็ต้องอดเหมือนกันถ้าแม่ค้าข้าวแกงไม่ขาย คิดมาถึงตรงนี้ก็พึ่งนึกได้ว่าตนเองยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เย็นวานนี้แล้ว ทว่าเรื่องตื่นเต้นที่มีในเช้าวันนี้ก็พอทำให้คลายความหิวลงไปได้บ้าง
           การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้วดาราสี่ฅนถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่ายๆละสองฅนฝ่ายหนึ่งเป็นดาราตลกที่เอามาสร้างสีสันให้กับรายการ อีกฝ่ายหนึ่งเป็นดารานำ
ที่กำลังมีผลงานละครอยู่ในปัจจุบัน เสียงเชียร์เสียงปรบมือและเสียงหัวเราะดังกึกก้อง ในช่วงแรกเป็นการแข่งขันกินลูกชิ้นในเวลาหนึ่งนาที ผลปรากฏว่า
ดาราตลกเป็นฝ่ายชนะ
            แม้ว่าเสียงของผู้ฅนรอบข้างจะดังเพียงใด ทว่าความสนใจของเด็กหญิงก็จดจ่ออยู่แค่สองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นนั่นก็คือ ดาราสาวและลูกชิ้นนับร้อยลูกในถาดที่วางอยู่บนโต๊ะกลางลาน
            พี่เก่ง ๆ ฉันหิว เด็กหญิงหันไปบอกพี่ชายของตนด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ
            อึมม์ดูจบก่อนค่อยไปร้านป้าพิม เด็กชายหมายถึงร้านขายข้าวแกงที่ตนไปรับจ้างล้างจานประจำ
            ลูกชิ้นน่ากินนะ เด็กหญิงพูดขึ้นลอย ๆ
            ก็น่ากินแต่ไม่มีตังค์ซื้อ เด็กชายหันไปกล่าวกับน้องสาวของตน
            เด็กหญิงก้มหน้าก่อนพูดเบา ๆ นั่นสิ
     จบการแข่งขันไปได้เพียงครู่ชายฉกรรจ์หลายฅนต่างรีบนำแก้วใสมาวางไว้กลางลานหลายสิบใบโดยแบ่งเป็นสองฝ่ายเช่นเคย ใช้เวลาไม่นานก็จัดอุปกรณ์การแข่งเสร็จ เสียงพิธีกรซึ่งเป็นดาราตลกชายที่คู่กับพิธีกรหญิงพูดขึ้น ต่อไปจะเป็นการแข่งโยนลูกชิ้นลงแก้วนะครับลูกชิ้นนายหมูรสเลิศ เป็นลูกชิ้นที่คัดเนื้อหมูเกรดดีมีคุณภาพมาเป็นส่วนประกอบปริมาณเนื้อหมูจึงแน่นเต็มลูก ทำให้ลูกชิ้นแต่ละลูกมีความเหนียว แน่น เด้งได้โดยไม่ใส่สารอันตรายใด ๆ ทั้งสิ้น และบัดนี้ขอเชิญพ่อ แม่ พี่ น้องร่วมพิสูจน์และร่วมเชียร์ได้เลยครับ 
           เสียงเชียร์ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมๆกับดาราทั้งสองฝ่ายต่างแข่งกันหยิบลูกชิ้นที่อยู่ในถาดโยนไปยังแก้วที่วางอยู่บนพื้นเบื้องหน้าด้วยความเร่งรีบที่อยาก
จะให้ลูกชิ้นของตนที่โยนไปลงแก้วให้ได้มากที่สุด ลูกชิ้นเกือบทั้งหมดของทั้งสองฝ่ายจึงตกลงบนพื้นมากกว่าอยู่ในแก้ว
            ท่ามกลางเสียงเชียร์และการแข่งขันที่ดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ลูกชิ้นลูกหนึ่งก็กลิ้งมาหยุดอยู่ตรงเท้าของเด็กหญิง
            พี่เก่ง ๆ เด็กหญิงเรียกพลางสะกิดต้นแขนพี่ชายของตน แล้วชี้ให้ดูลูกชิ้นที่ตกอยู่ตรงเท้าพร้อมกับดวงตาปรากฏคำถามบางอย่าง
            ตามใจแก้ว เด็กชายบอกเหมือนกับรู้คำถามจากดวงตาคู่นั้น
            เด็กหญิงรีบก้มหยิบลูกชิ้นที่ตกอยู่มาถูไปมากับเสื้อของตนก่อนจะใช้นิ้วฉีกลูกชิ้นออกเป็นสามส่วน ส่วนหนึ่งโยนเข้าปากตัวเองอย่างรวดเร็ว อีกสองส่วนส่งให้พี่ชาย และเพื่อนของพี่
            การแข่งขันจบลงพร้อมกับรสแปลกลิ้นที่วูบเข้ามาเพียงชั่วครู่ของเด็กทั้งสาม
หนึ่งตากล้องฅนนั้นเท่ห์ชะมัดเลยวะ พี่ชายของเด็กหญิงสะกิดเพื่อนให้ดูชายผมยาวที่เดินแบกกล้องขนาดใหญ่ไว้บนบ่า โตขึ้นข้าจะเป็นตากล้องไว้ผมยาวอย่างนั้นบ้าง 
            ถ้าพี่เก่งเป็นตากล้องฉันก็จะเป็นดารา เด็กหญิงกล่าวแทรกขึ้น
            โอ๊ยหน้าตาอย่างนี้ใครจะเอาไปเป็นดารา เด็กชายพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง ใครเขาจะมาดูเธอหน้าตาโคตรขี้เหร่เลย 
            โตขึ้นฉันเป็นได้ก็แล้วกัน เด็กหญิงว่าจ้องตาเด็กชายเขม็ง
            ไม่ได้
            ได้ เด็กหญิงเถียงอย่างไม่ลดละ
            ถ้าเธอเป็นดาราได้ฉันก็เป็นดาราตลกได้เหมือนกัน เด็กชายพูดบ้าง
            โถเลียนแบบ เด็กหญิงว่าพลางสะบัดหน้าไปอีกทาง
            แล้วเธอไม่เป็นหมอแล้วหรือ เด็กชายถาม แล้วใครจะมารักษาแม่เธอล่ะถ้าเธอเป็นดารา 
            เป็นดารามีเงินเยอะ ๆ ก็จ้างหมอมารักษาได้ 
            มีเงินเยอะก็รักษาไม่หายปู่ฉันบอก เด็กชายพูดตามที่ได้ยินมา ปู่บอกว่าถึงขนาดนี้รักษาไม่หายแล้ว
            หายสิ เด็กหญิงเถียงกึ่งตะคอกกึ่งตะโกน
            ไม่หาย 
            ปู่พี่หนึ่งก็เหมือนกันกินเหล้าทุกวัน แม่บอกว่าซักวันจะเป็นตับแข็งรักษาไม่หาย เด็กหญิงพูดตามที่เคยได้ยินแม่ของตนพูดให้ฟัง
            เด็กชายเงียบทันทีที่ได้ยินเด็กหญิงพูด อันที่จริงก็เคยได้ยินใครหลายฅนพูดอย่างนี้เหมือนกัน ป้าไข่ร้านขายของชำก็ฅนหนึ่งล่ะที่พูดให้ได้ยินบ่อย ๆ 
ไอ้หนึ่งเอ็งหัดปราม ๆ ปู่เอ็งมั่งนะกินแต่เหล้าทั้งวันทุกวันไม่นานก็ตับแข็งตาย ถึงตอนนั้นแล้วใครจะมาดูแลเอ็ง เด็กชายเหมือนได้ยินเสียงป้าไข ลอยมาจากที่
ไหนสักแห่ง
           การแข่งขันคีบลูกชิ้นเป็นการแข่งขันสุดท้ายซึ่งกำลังดำเนินอยู่เด็กชายเริ่มไม่สนใจการแข่งขันที่สนุกสนานตรงหน้า เพราะจิตใจทั้งหมดกลับมุ่งไป
สนใจกับความหิวที่เริ่มปะทุอย่างรุนแรงในท้องมากกว่า พลางคิดไปถึงป้าพิมขายข้าวแกง คิดในใจว่าป่านนี้อาจจะมีฅนมาล้างจานแทนเขาและน้องสาวแล้ว
ก็ได้ซึ่งนั่นก็หมายถึงว่าวันนี้ก็ต้องอดข้าว แต่การอดมันไม่ได้มีแค่เขากับน้องที่พอขอใครกินเอาตัวรอดไปได้เท่านั้น ยังมีแม่อีกฅนที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน 
จะทำอย่างไรดีล่ะเนี่ย เด็กชายถามตัวเองในใจซ้ำ ๆ พลันนั้นเองเด็กชายก็มองเห็นลูกชิ้นที่ตกเกลื่อนอยู่บนพื้นหลายสิบลูก คิดขึ้นมาว่าถึงอย่างไรพวกนั้นก็ต้องทิ้งอยู่ดีอีกทั้งพื้นก็เป็นพื้นซีเมนที่ไม่ค่อยสกปรกเท่าไรนัก เอาไปล้างสักหน่อยก็คงกินได้ คิดได้ดังนั้นเด็กชายก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งแหวกผู้ฅนออกไป
            พี่เก่งจะไปไหน เด็กหญิงตะโกนถามไล่หลัง
            เดี๋ยวมา เด็กชายตะโกนตอบ
            เพียงครู่เดียว เด็กชายก็เดินแหวกผู้ฅนกลับเข้ามายืนเคียงข้างเด็กหญิงในมือมีถุงพลาสติกยับยู่ยี่ติดมาด้วยหนึ่งใบ
            พี่เก่งเอาถุงมาทำไม เด็กหญิงถามพลางมองถุงในมือสลับกับใบหน้าเด็กชาย
            เก็บลูกชิ้น เด็กชายตอบด้วยน้ำเสียงเบา ๆ เหมือนกลัวว่าใครจะได้ยิน
            จริงหรือวะไอ้เก่ง เด็กชายอีกฅนหันมาถามแววตาตื่นเต้น
            เด็กชายพยักหน้าแทนคำตอบ
            ดี ๆ เก็บเยอะ ๆ เลยนะพี่เดี๋ยวฉันช่วยเก็บ เด็กหญิงพูดยิ้มแก้มปริ
            เฮ้ยแบ่งข้ามั่งนะ เดี๋ยวข้าจะช่วยเก็บ เด็กชายอีกฅนพูดขึ้นปรายตามองลูกชิ้นที่ตกอยู่เกลื่อนพื้น
            จะเอาไปให้ปู่กินกับเหล้าหรือพี่หนึ่ง เด็กหญิงหันไปถาม
            ก็กินด้วยกันนั่นแหละ
            ตอนนี้ความสนใจของเด็กทั้งสามไม่ได้อยู่ที่ดารา ตากล้องหรือการแข่งขันตรงหน้าอีกแล้ว หากแต่จดจ่ออยู่ที่ลูกชิ้นกลม ๆ สีขาวที่อยู่กลางลานนั่นต่างหาก ถ้าหากว่าเมื่อใดมีดาราหรือตากล้องเดินไปทางที่มีลูกชิ้นตก เด็กทั้งสามจะช่วยกันภาวนาในใจว่า ขออย่าให้มีใครเดินเหยียบลูกชิ้นเหล่านั้นเลย แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามยังมีลูกชิ้นจำนวนไม่น้อยที่ถูกเหยียบจนบี้แบนติดกับพื้น
            เสียงเชียร์และเสียงปรบมือสงบลงพร้อมกับการแข่งขันสิ้นสุดลง พิธีกรสาวกล่าวขอบคุณทุกฅนที่มาร่วมชมการแข่งขัน เด็กทั้งสามเตรียมขยับขามุ่งไปยังลูกชิ้นที่ตกเกลื่อนพื้น และเป็นจังหวะเดียวกับเสียงของพิธีกรสาวฅนเดิมพูดขึ้น พ่อ แม่ พี่ น้องคะ ใครอยากได้ลายเซ็นดาราก็เชิญเลยนะคะ อีกไม่กี่นาทีพวกเราก็จะเดินทางกลับกันแล้ว 
           เด็กทั้งสามขยับเท้าเตรียมจะวิ่งแต่ก็ช้าไปกว่าผู้ฅนมากมายที่วิ่งกรูกันเข้าไปขอลายเซ็นของดาราเด็กหญิงรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกระแทกจากด้านหลังจนตัวเองล้มลงไปข้างหน้า และเสี้ยววินาทีนั้นเอง เด็กหญิงก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาที่หลังฝ่ามือและนิ้วทั้งห้าจนต้องรีบชักมือมากุมไว้ที่หน้าท้องก่อนตะโกนลั่นจนสุดเสียง พี่เก่ง ๆ
            เด็กชายทั้งสองชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่ดังมาจากด้านหลัง
            แก้วเป็นอะไร เด็กชายทั้งสองถามขึ้นพร้อมกันเมื่อเดินเข้ามาหาร่างที่นอนอยู่บนพื้น
            ไม่รู้ใครผลัก แถมเหยียบมือแก้วด้วย เด็กหญิงตอบน้ำตาเริ่มไหล 
            ลุกขึ้นเถอะ เด็กชายพูดพลางพยุงเด็กหญิงให้ลุกขึ้น
            เจ็บไหม พี่ชายของเด็กหญิงถาม
            เด็กหญิงพยักหน้าพลางร้องสะอื้นออกมาเบา ๆ ไปเก็บลูกชิ้นกันเถอะ พูดจบเด็กหญิงก็เดินกะโผลกกะเผลกนำหน้าเด็กชายทั้งสองไป
            ผู้ฅนที่เข้ามาขอลายเซ็นเมื่อได้แล้วก็เดินจากไป ที่ยังไม่ได้ก็เบียดล้อมเข้าไปจนแน่นมองไกล ๆ เหมือนมีแมลงวันกลุ่มใหญ่รุมตอมอะไรบางอย่างอยู่ ไกลจากผู้ฅนเหล่านั้นไม่กี่ก้าวเด็กทั้งสามยืนมองพื้นนิ่งอยู่กับที่
            เด็กหญิงสะอื้นไห้หนักกว่าเดิม ฮือโดนเหยียบหมดเลย 
            เด็กชายทั้งสองต่างมองหน้ากันไปมาด้วยสายตาที่ปวดร้าว
            กลับบ้านเถอะแก้ว เด็กชายเอื้อมมือไปเตะบ่าของน้องสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่เบื้องหน้า
            เด็กหญิงค่อย ๆ หันกลับมาอย่างช้า ๆ ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำใส ๆ เด็กชายปล่อยถุงพลาสติกยับยู่ยี่ที่อยู่ในมือทิ้ง สายลมแผ่วเบาหอบเอาถุงลอยสูงขึ้นไปในอากาศ เด็กทั้งสามต่างเงยหน้ามองมันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขยับเท้าก้าวเดิน
            ท่ามกลางเสียงร้องเรียกชื่อดาราที่ดังอื้ออึง เด็กชายทั้งสองต่างประคองเด็กหญิงที่ยังสะอื้นไห้เดินจากมาอย่างช้า ๆ ...