สายฝน...ในฤดู

ลูกสาวคนโต

หากนึกถึงฤดูฝน  หน้าฝน   สิ่งแรกที่จะนึกถึงได้ในทันที
คงไม่พ้น  ความเปียกปอน  รถติด  น้ำท่วม   อารมณ์เสีย
ไม่รู้ทำไม  สายฝนที่เย็นฉ่ำ  กลับให้ความรู้สึกที่ไม่ดีได้ขนาดนี้
ไม่รู้ทำไม  ทุกครั้งที่ฝนโปรยปราย ฝนเทลงมา  กลับคิดไปว่า  ไม่น่าเลย
ไม้รู้ทำไม  ฉันจึงเหงา  เศร้าไป  ในทุกวันที่ฝนหล่นมา
หากแต่วันหนึ่ง  ฉันนั่งมองฝน  มองฝนที่หล่นลงมาจากฟ้า
ฉันได้พบว่า  ฝนไม่ได้สร้างปัญหาใด ๆ ให้เกิดขึ้นหรือเป็นไป
เพียงแต่เราเองที่วุ่นวาย   ดิ้นรน  ค้นหา  ไขว่คว้าไม่สิ้นสุด
หากแต่ในฤดูฝน  สิ่งที่เราจะได้เห็นที่เราอาจลืมเลือนไป
คือ  ความสดชื่น  สดใส ความเขียวของท้องทุ่ง  ความเขียวของต้นไม้ใบยา
การได้มองเห็นเด็ก ๆ เล่นน้ำฝนด้วยความสนุกสนาน
หากไปถาม  คงไม่มีเด็กคนไหน  ปฏิเสธการได้เล่นน้ำฝนเป็นแน่
ฉันเองยังนึกอยากออกไปเล่นน้ำฝนอยู่บ่อยครั้งไป
และหากเราต้องอยู่คนเดียวในวันฝนตก  เราอาจเหงา เศร้าไป
เลยทำให้ไม่ชอบใจฝน  แต่หากคิดไปว่า   ฝนที่หล่นมานั่น
ยังบอกถึงการเปลี่ยนแปลง  การเติบโต   การชะล้างสิ่งต่าง ๆ
อาจทำให้เราอาศัยฝน  ให้เราคิดมองกลับไปว่า  
ความเหงา เศร้าที่ผ่านมา   เรารู้สึกไปทำไม  คิดได้ก็ฝากมันไปกับฝน
ฝนจะช่วยล้างอารมณ์  ความรู้สึก   ให้หลุดไป  ลอยไป  หายไป
ฝนคือธรรมชาติ   คือวัฏจักรของน้ำ  ที่ต้องหมุนเวียนไป
เราก็คือคน  คนที่อยู่ร่วมกับธรรมชาติ  ร่วมกับสายน้ำ  สายฝน
ธรรมชาติยังมีการเปลี่ยนหมุน   เราทำไม่จะไม่เปลี่ยนแปลง
ลองมานั่งมองฝน  หรือเล่นน้ำฝนดู   เราอาจได้รู้คุณค่าของมัน
คุณค่าที่มากับสายฝน...ในฤดูที่ฉ่ำเย็น