เริ่มสะกดคำว่ารัก

น้ำแข็งปล่าว

จริงๆแล้วความรักเป็นไงก็ไม่รู้ หนูไม่เคยรู้ว่ารักเป็นไง
ยอมรับว่า ณ ตอนนั้นสับสนมาก แต่พอได้พบกับผู้ชายหนึ่งคนก็ทำให้รู้ว่า
ตัวเองได้เริ่มก้าวเข้ามาในความรัก กับการที่มีคนที่ตัวเองรัก
เฝ้าทุ่มเทให้แต่ก็เป็นแค่ความรักแบบเด็กๆที่ไม่มีใครเข้าใจ
แม้แต่ตัวเค้าเองก็คงไม่เข้าใจ ว่าที่เรารู้จักกันมาเค้าเรียกว่ารักหรือเปล่า
ทุกๆเช้าเราจะเจอกันหน้าโรงเรียนฉันจะเขียนบทกลอนใส่กระดาษให้เค้า
ทุกๆวัน เค้าก็จะยิ้มรับด้วยความเต็มใจนะ(ฉันคิดว่าอย่างนั้น)
พอตกเย็นเราก็จะรอกลับบ้านพร้อมกัน เป็นอย่างนี้มาตลอดเวลาหลายๆปี
จนมาถึงวันที่เค้าต้องไปจากฉันโดยไม่มีคำร่ำลา จนปล่อยให้ฉันอยู่กับคำว่ารอ
ตลอด 2 ปีเต็มที่ยังรอ และหวังว่าเค้าจะกลับมาเพียงเพื่อให้บอกว่าฉันผิดอะไร
ฉันทำหน้าที่คนรักบกพร่องเหรอ แต่มาถึงวันนี้ฉันโตพอที่จะรู้จะเข้าใจ
ได้ และฉันก็เข้าใจและรู้สึกผิดหวังว่าทำไมเราโง่อย่างนี้
 เค้าไม่รักเราแต่เราทำไมรอเค้าได้ตั้งนาน  
แต่ ณ เวลานี้ฉันไม่คิดจะรอหรือเหลือความรักไว้ให้เข้าอีกแล้ว
และบอกกับตัวเองว่าที่ผ่านมาแค่ฝันไป
 ................................แต่การที่เค้าจากเราไปโดยไม่บอกว่า...ไม่รัก...หรือ
ไม่เคยรักเลยมันเจ็บ มากว่าที่จะบอกว่า ฉันดีเกินไป / เราเข้ากันไม่ได้ ซะอีก
แล้วเรื่องนี้ก็จบตรงที่ต่างคนต่างเดิน เจอความรักคั้งใหม่ของใครของมัน