วันนี้ผมเข้าใจแล้วครับ ว่ารักที่ไม่มีการหวังสิ่งตอบแทน มีจริงๆในโลก... แต่ในวันนี้ที่ผมได้รับรู้ ผมกลับต้องเสียมันไป อย่างน่าเสียดาย เมื่อวันหนึ่ง ผมเคยได้รับความรักจากผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่มีอะไรเด่น พอจะทำให้ผมสะดุดใจ แต่สิ่งที่เธอมีให้ผมสม่ำเสมอ ก็คือความรักดี ดี เธอไม่เคยทำอะไรให้ผมเสียใจเลยสักครั้ง ผมเองตลอดที่ทำให้เธอเสียใจเรื่อยมา ตลอดเวลาที่คบกัน ผมทำให้เธอร้องไห้จนนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอ..ก็ยังยินดีที่จะคบผมต่อ อย่างไม่มีเหตุผล ผมเบื่อเธอ เบื่อความรักของเธอ เบื่อสิ่งดีๆทุกอย่างที่เธอให้ผมเสมอมา ใช่ครับ ผมไม่เคยรักเธอเลย มีก็แต่ความสงสารที่ทำให้ผมทิ้งเธอไม่ลง ตลอดเวลาที่คบกัน ผมกลับรักผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำร้ายผมมาตลอดเวลา ผมก็คงเหมือนกับเธอ ผมโดนผลัก แต่เธอโดนผมผลัก สิ่งต่างๆย่อมมีความอดทน แล้ววันหนึ่งวันที่ผมไม่เหลือใครเลย ก็มีแค่เธอเท่านั้น ผมจึงมองกลับไปหาเธอ คนที่ผมคิดมาตลอดว่า อย่างไรเสีย เธอก็ไม่มีวันที่จะไปจากผมได้แน่ๆ ของตายที่ผมคิดมาตลอดเวลาว่าต่อให้อย่างไรเธอก็เป็นของผม อยู่กับผมตลอด แต่แล้ว เธอกลับบอกผมว่า "ป๋อ นุ่นทนมาตลอด รักป๋อมาตลอด จนวันนี้ที่ป๋อไม่มีใคร ป๋อถึงได้มองมาที่นุ่น แต่ป๋อ นุ่นเหนื่อยเกินไปแล้วละ นุ่นไม่ได้เลิกรักป๋อ แต่นุ่นเหนื่อยกับสิ่งที่ตัวเองทำ นุ่นคิดมาเสมอว่า ป๋อจะรักนุ่นเพราะนุ่นดีกับป๋อ รักป๋อ และรักที่นุ่นเป็นนุ่น แต่ท้ายที่สุด วันที่นุ่นได้หัวใจป๋อมา ก็เป็นเพราะป๋อไม่มีใคร ป๋อโดนทิ้ง ป๋อถึงกลับมา พอแล้วละป๋อ นุ่นเหนื่อยเกินไปแล้วที่จะทำมันต่อ สิ่งเดียวที่นุ่นจะทำให้ได้คือนุ่นรักป๋อ แต่นุ่นไม่ขอที่ จะคบกับป๋อต่ออีกแล้วละ มันมากพอแล้วกับเวลาที่ผ่านมา ขอบคุณนะป๋อที่วันนี้ป๋อมารักนุ่น แต่..มันสายไปแล้วละ" ผมร้องไห้ มันอาจจะเกิดเพราะเสียดาย แต่ลึกๆผมก็รู้ว่าเพราะผมเสียใจมากกว่า วันที่ผมรู้ค่าของสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผม มันก็สายไปเสียแล้ว.. จากวันนั้นจนถึงวันนี้ 4 ปีเต็มแล้ว ที่เธอไปจากชีวิตผม เรายังคุยกัน แต่ก็ไม่ใช่คนรักเหมือนเดิม ความรักดีๆที่เธอเคยให้ผม กลับกลายไปเป็นของคนอื่น เธอแต่งงาน หลังจากนั้น2ปี กับผู้ชายที่โชคดีที่สุด มีลูก มีครอบครัวที่น่าอิจฉา แต่ผมละ.. หลังจากเลิกกับเธอ ผมก็มีผู้หญิงผ่านเข้ามาอีก2-3คน แต่..ไม่มีใครรักผม ทำให้ผมได้เท่าที่เธอทำอีกเลย วันนี้ผมเสียใจที่สุด กับสิ่งที่ผมทำพลาดมาในอดีต ถ้าเลือกได้ ผมจะไม่ทิ้งเธอไป แล้ววันนี้ผมคงไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้แน่ๆ "ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในชีวิตที่จะมีใครสักคนหนึ่ง ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณ และรักคุณ หวังดีกับคุณได้มากกว่าตัวคุณเอง และเมื่อคุณเจอคนดีๆ คนนั้นที่พร้อมจะมอบความรักดีๆ ความปรารถนาดีอย่างที่สุด ให้คุณ...อย่าปล่อยให้เขาจากไปจากชีวิตคุณเลย เพราะใช่ว่าคุณจะโชคดีอีกครั้ง" ขออย่าได้เป็นแบบผมเลย... กรุณาช่วยส่งต่อไปยังคนที่คุณรู้สึกดีๆ คนที่คุณอยากจะขอบคุณ และคนที่คุณอยากจะเตือนเขาให้เห็นค่า ของสิ่งดีๆที่เขามี และคนที่คุณอยากจะขอโทษกับสิ่งที่คุณทำไม่ดีกับเขามาตลอดและอยากที่จะรักเขาเหมือนเดิม เพื่อที่จะได้ไม่มีใคร "เสียใจ" กับการกระทำของตัวเองแบบผมอีก และผมหวังว่า คนที่เจอคนที่รักคุณอย่างที่สุดแล้ว จงรักษาเธอหรือเขาไว้ให้ดีๆ การที่ทำให้ใครสักคนมารักคุณได้น่ะมันยากมากกว่าการที่คุณจะไปรักใครหลายร้อยเท่า สักวัน e-mail ฉบับนี้คงไปถึงยังผู้หญิงที่เคยรักผมที่สุด และวันนี้ผมรักเธอที่สุด เพื่อที่เธอจะได้รู้ว่า...ขอบคุณสำหรับความรักดีๆของเธอเสมอ และเธอจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก และไม่ลืมเลย ตลอดชีวิตของผม
16 กุมภาพันธ์ 2546 18:49 น. - comment id 67405
หากคุณไม่รู้จักที่จะตัดใจจากคนนี้แล้วลองรักคนใหม่ เปิดใจกับเขา ไม่ต้องคาดหวังว่าเขาต้องทำให้ได้เท่ากับคนที่ชื่อนุ่น เพราะจงเข้าใจไว้ว่าคุณได้สูญเสียเธอคนนั้นไปแล้ว จงหันหน้าหาคนใหม่ที่เขาดีกับคุณ ถึงแม้จะไม่เท่ากับคนนั้น แต่มันจะช่วยไม่ให้คุณต้องเจ็บไปมากกว่านี้ โชคดีล่ะกัน
16 กุมภาพันธ์ 2546 19:37 น. - comment id 67407
เคยเป็นแบบพิมพ์เลยค่ะ แต่ของพิมพ์คงจะดูสาหัสน้อยกว่า แบบว่า มองข้าม แล้วกต้องมาเสียใจ เสียใจมาก แต่ไม่เป็นไรนะคะ หากเรามีชะตาร่วมกัน สักวัน เราคงจะได้เจอกันอีก
16 กุมภาพันธ์ 2546 20:27 น. - comment id 67408
ถ้ามเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นความจริงคนที่ผิดผมว่าคือชายคนนั้น ผิดที่ มองข้ามสิ่งดีๆ ที่เขาคนนั้นมอบให้ แต่กลับมาเสียใจภายหลัง ผิดแต่รู้ ว่าทำผิด แค่นี้ผุ้หญิงคนนั้น ก้ดี ใจแล้ว เราก็น่าจะยินดีกับ หญิงคนนั้น แค่เห็นเขามีความสุข เราก็น่าจะพอใจแล้ว \"ล้มแล้วลุกขึ้น ด้วยตัวเอง ดีที่สุด\"
17 กุมภาพันธ์ 2546 07:09 น. - comment id 67409
ก็ดีแล้วที่เรื่องเป็นแบบนี้ ให้นุ่นไปแต่งงานกับคนที่เขารักและรักเขา ดีกว่าแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รักเขาเลย (มันเจ็บกว่าน๊ะ) แต่มิตรภาพความเป็นเพื่อนนี่สิ เราสามารถเก็บมันไว้ได้ตลอดไป ขออยู่กับคนที่เรารัก ดีกว่าอยู่กับคนที่ไม่ได้รักเรา
18 กุมภาพันธ์ 2546 20:09 น. - comment id 67435
ค่ะเฟียสว่ามันเป็นอะไรที่ดีมากๆเลยใช่ไหมค่ะ ซึ่งจริงๆแล้วสถานการณ์ของนุ่นของคุณคงไม่แตกต่างจากฉัน เพราะฉันก็เคยเป็นฝ่ายที่มอบให้แต่เขาคนนั้นเหมือนกัน ก็เหมือนกับที่นุ่นมอบให้คุณมาตลอด แต่ฉันโชคดีค่ะ โชคดีตรงที่ว่า ฉันเลิกแล้วค่ะ ฉันก้าวถอยออกมาแล้ว เพราะคำเดียวที่เหมือนกับนุ่น คือฉันเหนื่อยค่ะ เหนื่อยที่ทุ่มเทมอบสิ่งดีให้เธอไปแต่เธอไม่เห็นค่าเลย ไม่เห็นความสำคัญเลย คงเพราะเป็นของตายใช่ไหมค่ะ แต่วันนี้เสียใจด้วยนะ ที่เราไม่ใช่ของตายอีกต่อไป จะได้ไม่ต้องทรมานนั่งเสียใจกับการกระทำของชายที่ไม่คิดจะรักใครจริง
29 ตุลาคม 2547 23:32 น. - comment id 78529
สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรา เรามักจะไม่เห็นค่าของมัน แต่เมื่อใดก็ตามถ้ามันจากคุณไปแล้วนั่นแหละ มันจะมีค่าขึ้นมาทันที พอกันทีสำหรับความห่วงใย
20 ธันวาคม 2547 18:25 น. - comment id 80041
จะรู้ว่ามันมีค่าก็ต่อเมื่อมันได้จากเราไปแล้ว