ฉันยืนอยู่ขอบสระว่ายน้ำ .. เตรียมตัวกระโดด .. ดวงตาแน่วแน่จ้องมองไปยังลู่ตรงหน้า .. แปดร้อยเมตร .. เป็นระยะทางที่ไม่น้อยเลยสำหรับฉัน .. การแข่งขันครั้งนี้ฉันต้องชนะ!! .. เหลียวมองคู่แข่งซ้ายขวา .. ทุกคนมีสีหน้าเอาจริงเอาจัง .. ฉันไม่ยอมหรอก .. เกิดเป็นคนมีสองแขนสองขาหนึ่งสมองเท่ากัน .. ต้องวัดกันซักตั้ง .. ให้มันรู้ดำรู้แดง .. ปิ๊ด ๆๆ ..... เสียงนกหวีดจากกรรมการดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าให้เตรียมตัว .. อีกไม่กี่นาที .. ก็รู้กันแล้ว .. ใครแน่กว่าใคร .. ฉันกลั้นหายใจ .. หัวใจเต้นรัวแรง .. คงเพราะตื่นเต้น .. ตื่นเต้นกับชัยชนะที่กำลังจะได้รับ .. 55555 หันซ้ายขวามองผู้กำลังจะแพ้ข้างตัว .. เพื่อนเอ๋ย .. อย่าโกรธกันนะ .. การแข่งขันก็แบบเนี้ย .. มีแพ้ .. มีชนะ .. ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ...!!!! ฉันยืดตัวพุ่งลงน้ำด้วยแรงสปริงจากข้อเท้า .. ใช้กำลังทั้งหมดที่มี .. เร็วและแรงที่สุด .. เท่าที่จะทำได้ .. ผู้กำลังกำชัยชนะออกตัวอย่างงดงาม .. วาดแขนสะบัดขาด้วยท่วงท่าฟรีสไตล์ .. อา .. หัวไหล่อันแข็งแรงพาฉันพุ่งทะยานผ่านน้ำไปอย่างเร็ว .. "สู้ๆ .. ไอ้กี้ .. สู้ๆ .. แกกำลังนำอยู่ .. เก่งมากเพื่อนเอ๋ย" เสียงกองเชียร์ .. เหมือนทัพหนุนอุ่นใจไม่สู้กลัว .. ยิ่งทำให้ฉันฮึมเหิม .. ใช้แรงทั้งหมดที่มีพาร่างกายพุ่งทะยานไปข้างหน้า .. สองร้อยเมตร .. อีกแค่หกร้อยเมตรเท่านั้นสินะ ... ฉันจะได้ขึ้นไปยืนบนจุดสูงที่สุด .. รับเหรียญทอง .. ประกายโลหะสีทองยามต้องแสงที่ส่องแวววาวในจินตนาการ .. ยิ่งทำให้ฉันโหมกำลังที่มีพุ่งไปสู่จุดหมาย .. อย่างสุดแรงเกิด .. ชัยชนะเท่านั้นที่ฉันต้องการ .. สามร้อยเมตร .. อา .. .. หัวไหล่เริ่มล้า .. ทำไมมันไกลนักนะ .. เอาน่า .. ฉันแข็งแรงพอ .. !! "เฮ้ย .. ไอ้กี้ .. เร่งหน่อย .. แรงหมดหรือไง? .. เขาแซงแกไปกันหมดแล้ว" เสียงกองเชียร์แว่วเข้าหู ใครบอก .. ฉันกำลังนำอยู่ตะหาก .. ฉันต้องชนะ .. ..!!! แต่ .. อีกไกลเท่าไหร่นะ .. ทุกทีมันไม่ไกลขนาดนี้นี่นา .. ประกายโลหะสีทองที่ส่องแสงในจินตนาการ .. เริ่มจางลง .. ถ้าไม่ไหว .. เหรียญเงินก็ได้ .. เป็นที่สอง .. ก็คงไม่รองใครสักเท่าไร .. อา .. เหลืออีกเท่าไหร่นะ .. ชักจะไม่ไหวแล้ว .. "เฮ้ย .. ไอ้กี้ .. เกือบครึ่งทางแล้ว .. เร่งอีกหน่อย .. แกอยู่สุดท้ายแล้วนะ .." เสียงใครบางคนแว่วเข้าหู .. อา .. เพิ่งครึ่งทาง .. นี่ฉันยังต้องทนต่อไปอีกครึ่งทางหรือนี่ ..? ด้วยแขนขาที่ล้าขนาดนี้เนี่ยนะ .. สงสัยจะไม่ไหว .. เอาน่า .. ขอฮึดอีกหน่อย .. สู้ให้ได้เหรียญทองแดงก็พอ .. ฉันพยายามวาดแขนที่อ่อนแรงไปข้างหน้า .. รู้สึกมันหนักเหลือเกิน .. แต่ว่า .. ตอนนี้ฉันอยู่สุดท้ายแล้วนี่? .. ฉันพยายามตีขา .. แต่ .. มันล้าเหลือเกิน .. อา .. สงสัยไร้ผล .. ไม่ได้เหรียญอะไรสักเหรียญแน่ .. ขืนว่ายต่อไปข้างหน้าก็แพ้อยู่ดี .. อีกตั้งครึ่งทางจึงจะถึงจุดหมาย .. แขนขาของฉันไม่ไหวแล้ว .. อา ... กลับก่อนก็แล้วกัน .. การแข่งขันคราวหน้ายังมีอีก .. คราวนี้ไม่ชนะก็ไม่เป็นไร .. กลับไปซ้อมให้ดีกว่านี้แล้วค่อยแข่งใหม่ .. คราวหน้า .. คราวหน้า .. ฉันพลิกตัว .. แข็งใจว่ายกลับมายังจุดเริ่มต้น .. .. ฉันไปได้แค่ครึ่งทาง ..
keekie 20 ส.ค. 2548 13:08 น. - ID 5679 
1019
2
0
20 สิงหาคม 2548 16:58 น. - comment id 86174
หน่ะสู้ ๆ ๆ เข้าไว้ค่ะ ...
22 สิงหาคม 2548 23:35 น. - comment id 86214
หน้าส่วนตัว
..อุบัติเหตุ.. ครั้งนั้น ..ทำให้เรนกลัว..
เรนไปได้ .. แต่ก็แค่ .. ครึ่งทาง ..
ว่ายกลับมา.. ที่ขอบสระ ..ณ จุดเริ่ม.. เฮ้อ!! ..
แล้วว มัย.. เรนเก๊าะเหมือนพี่กี้ ..
วันนั้น .. เรนมีพ่อเช็ดน้ำตา .. และเรนก็ร้องไห้.เสียงดัง .. 
เสียใจ .. ที่เรนไปไม่ถึง ..
แต่พ่อก็บอกว่า .. พรุ่งนี้ เรนจะชนะ..
และก็เป็น แบบนั้น .. จริงๆด้วยดิคะ ..
..
เรนชอบเรื่องนี้จัง ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ