รักได้มั้ย ...ถ้าหัวใจบอกว่าใช่ ตอนที่5

ผู้ชายบนดวงจันทร์

อากาศแจ่มใส่ตอนเช้าของวันเปิดภาคเรียนวันแรก ในสถาบันเต็มไปด้วยนักศึกษาซึ่งดูไม่ออกว่าใครใครเป็นรุ่นพี่ใครเป็นรุ่นน้องและในโรงอาหารก็เต็มไปด้วยนักศึกษาเหมือนกันที่มานักกินข้าวหรือนักร่วมกลุ่มของนักศึกษาชึ้นปีต่างๆ "เอาพายุน้ำฝนมาแต่เช้าเลยนะเพื่อน"  "ต้องรีบออกเร็วว่ะเอิร์ธไม่งั้นรถติดแย่เลย"  พายุตอบกลับไป  "แล้วเอิร์ธเพิ่งมาถึงเหรอ" น้ำฝนถามออกไป "ช่ายๆ เราเพิ่งมาถึง"  "แล้วเอิร์ธพักแถวไหนเหรอ" "เราอยู่ตรงสวนอ้อยเองน้ำฝน" "ก็ใก้ลแค่นี้เองสินะ" "ช่ายแล้วน้ำฝน แล้วพวกเธอ2คนทานอะไรหรือยัง" "เรา 2 คนยังไม่ได้ทานอะไรกันเลย" พายุตอบกลับไป "อุ้ม ก้อย เปิ้ล ทางนี้ๆ" เอิร์ธเรียกออกไปอย่างเสียงดัง  แล้วทั้งสามก็เดินมาและต่างฝ่ายต่างก็ทักทายกัน  "ทานข้าวกันเถอะเราหิวแล้ว" เอิร์ธพูดออกมา  หลังจากที่ทุกคนทานข้าวเสร็จก็พูดคุยกัน "ชั่วโมงแรกเราเรียนวิชาอะไรว่ะพายุ" เอิร์ธถาม  รู้สึกว่าเราจะเรียนวิชา ความเป็นครู ตึก 1 ห้อง 125 นะ"  "ไปที่ห้องกันเถอะพวกเราจะได้ไปจองที่นั้งข้างหน้ากัน" น้ำฝนพูดชวนเพื่อนๆ "ก็ดีเหมือนกันนะน้ำฝน" "ไอ้พายุน้ำฝนพูดอะไรแกก็ดีๆไปหมดล่ะ" เอิร์ธพูดแซวออกมา และทั้งน้ำฝนและพายุก็เหมือนดูอายๆ "เดี๋ยวๆรอเราด้วยๆ" "นั้นไอ้ป๊อกนี่หว่า" เพื่อนในกลุ่มก็สวัสดีป๊อกกันทุกคน "สวัสดีเอิร์ธ พายุ น้ำฝน อุ้ม ก้อย เปิ้ล แล้วไอ้เบิร์ดล่ะยังไม่มาเหรอ"  "พวกเรายังไม่เห็นเลยป๊อก"  "เฮ้ยๆไอ้ป๊อก ไอ้พายุ สาวๆทุกคนทางนี้ๆ"  "พวกเราไปกันเถอะไอ้เบิร์ดมันรออยู่ข้างบนแล้ว"  แล้วกลุ่มเพื่อนๆก็เดินขึ้นตึกไปกัน
	หลังจากที่ทุกคนเข้าเรียนกันไปก็มาถึงตอนเลิกเรียน  "พายุ น้ำฝน ไปกินข้าวกับพวกเราไหมฉลองกันหน่อย" "ฉลองอะไรกันว่ะเอิร์ธ" "อ้าวก็ฉลองกันเป็นเพื่อนใหม่ของพวกเราไง" "แต่บ้านเราอยู่ไกลว่ะเอิร์ธ อีกอย่างรถก็ติดด้วยเปลี่ยนเป็นวันอื่นได้ไหม"  "งั้นเสาร์นี้ก็ได้ว่ะพายุ" ดีเหมือนกันจะได้มีเวลาเต็มที่ทั้งวันเลย"ป๊อกพูดออกมา "ได้ๆๆ งั้นวันนี้เราขอตัวก่อนนะ ไปกันเถอะน้ำฝน"   "พายุดูแลน้ำฝนดีๆนะ" เบิร์ดพูดแซวออกมา แล้วเพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับ  "วันนี้คนเยอะจังเลยนะพายุ""งั้นน้ำฝนเดี๋ยวเราลงตรงบางโพกันดีกว่า" "ทำไมล่ะพายุ" "ก็ต่อรถไงมันมีอู่รถ33 ตรงบางโพอีก รับลองได้นั้งแน่" "ก็ดีเหมือนกัน จะได้นั้ง" แล้วทั้งคู่ก็ลงรถไปต่อรถสาย33ที่ท่าบางโพ "ค่อยยังชั่วหน่อยได้นั้งซ่ะทีรถติดจังวันนี้" "แปลกเนะพายุทำไมวันนี้รถติดจัง "สงสัยคงมีขบวนเสด็จ" "เหรอพายุ" แล้วทั้งคู่ก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนพายุพูดขึ้นว่า  "น้ำฝนเราถามอะไรหน่อยสิ" "ถามมาสิพายุ" "เออ คือว่า" "จะพูดอะไรก็พุดสิพายุ" "เราจะถามว่าน้ำฝนมีแฟนหรือยัง" แล้วน้ำฝนก็ตอบแบบอายๆ ว่า "ยังไม่มีจ้า" "เหรอเหมือนเราเลยเราก็ยังไม่มี" "เหรอพายุ" "เออ คือ เออ เราชอบน้ำฝนนะ เรามาเป็นแฟนกันม่ะน้ำฝน" "พายุน้ำฝนว่าเราเป็นเพื่อนกันก่อนดีกว่านะ" "ทำไมล่ะน้ำฝน" "เราก็ชอบพายุนะแต่ก็เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานเองนะ แล้วพายุก็ยังไม่รู้ว่าน้ำฝนเป็นยังไง น้ำฝนก้ยังไม่รู้ว่าพายุเป็นยังไง ถึงอยากให้คบเป็นเพื่อนไปก่อนไง" เราเข้าใจแล้วน้ำฝนเราจะให้เวลาเมื่อถึงวันนั้น" " น้ำฝนขอบคุณพายุนะที่เข้าใจที่น้ำฝนพูด" "ไม่เป็นไรจ้าเราก็ลืมไปเหมือนกันว่าเราก็เพิ่งรู้จักน้ำฝนได้ไม่นาน เราขอโทษนะ"  "ไม่เป็นไรพายุน้ำฝนเข้าใจพายุ" "ถึงแล้วเหรอน้ำฝนทำไมไว้จัง" "เราคุยกันเพลินมั่งเลยถึงไว้" "น้ำฝนเจอกันพรุ่งนี้นะ" "จ้าพายุ" "ฝันดีนะครับ" "พายุก็เหมือนกันนะฝันดีจ้า" แล้วทั้งคู่ก็แยกกันกลับบ้าน หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เริ่มก่อตัวขึ้นมา โปรดติดตามตอนต่อไป....