ตอนที่สามข้อคิดจากนายโหด ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันโพล่งคำว่าชอบอาจารย์แดเนียลออกไปฉันก็ได้แต่ซึม.ซึมแล้วก็ซึม ส่วนยัยพิมพ์ชนก น่ะเหรอไม่รู้ร้อนรู้หนาวใดๆทั้งสิ้นแถมยังมาเกาะฉันแจมากกว่าเดิมอีก นี่ๆยัยมัจ เธอมีฉันอยูแล้วทั้งคนยังจะมานั่งซึมอยู่อีกเหรอ แจ่มใสหน่อยเด๊ยัยนั่นเข้ามากอดเอวฉันซะแน่นจนหายใจไม่ออก ไม่รู้มันคิดลึกอะไรรึเปล่า? ฮึ้ย!!!น่ารำคาญจริงวุ้ย!!! ไม่พูดพล่ามทำเพลงฉันเลยดีดยัยนั่นกระเด็นไปอีกทางหึหึคิดจะมาลวนลามฉันเหรอ..ยากส์ ยัยพิมพ์บ้า อย่าคิดจะมาแอ้มฉันนะยะ ฉันเอาจริงขึ้นมาเธอเจ็บตัวแน่ ฮึ่ม!!ฉันประกาศก้องทั่วห้องเรียนก่อนวิ่งออกไปที่ดาดฟ้าของตึกเรียนอย่างรวดเร็ว โดยมีอาจารย์แดเนียลวิ่งตามมาติดๆ ฉันเป็นผู้หญิงนะยะยัยบ้า..กรี้ดๆๆๆๆๆมาว่าฉันบ้าได้ไงตัวเองทุเรศที่สุดเลย ยัยพิมพ์มันโวยค่ะมันว่ามันเป็นสตรีเพศไม่ควรไปหยาบคายกับมัน.นี่มันยังไม่รู้อีกเหรอว่าตัวเองอยากเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่.. นี่ๆๆนายนักปราชญ์เข้าไปจิ้มๆตัวยัยนั่นพร้อมกับเตือนสติ นายเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ อย่าบิดเบือนสิ โฮะๆๆ ตาบ้ามันเริ่มทำใจยอมรับความจริงได้แล้วล่ะค่ะ ว่ายัยพิมพ์เป็นผู้ชายและมันรักกันไม่ได้.หุหุ ทางด้านฉันกับอาจารย์แดเนียลบนดาดฟ้า. อาจารย์รู้แล้วนี่คะรู้ความรู้สึกของหนูหมดแล้ว ได้ยินหมดแล้วใช่มั้ยล่ะคะ?ฉันหน้าแดงวูบวาบเมื่อพูดถึงเรื่องนี้..โอ๊ย..เขินชะมัด ความรู้สึกอะไร???อาจารย์ทำหน้างงๆ ฉันเลยเริ่มยิ้มออกมาได้ อ้าว!!!! ตกลงอาจารย์ไม่ได้ยินใช่มั้ยคะ? ดีจังเลย หลงคิดไปเองอยู่ได้ไม่น่ากังวลเลยเราหุหุ ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง ไม่มีอะไรแล้วล่ะค่ะครูฉันยิ้มหน้าบานให้เขาเห็นว่าไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่อยยังชั่วหน่อยที่หนูมัจไม่เป็นไรและกลับมาเป็นคนเดิมอย่างนี้ ครูก็โล่งอกแล้วล่ะ ลมโบกโบยพัดผมสีบรอนซ์อ่อนๆของครูปลิวสยายพลิ้วพราย มันทำให้ครูดูดีขึ้นมากๆเลยค่ะ ก่อนไปครูแดเนียลยังกำชับอย่างห่วงๆว่า. ถ้ามีอะไรกลุ้มใจก็มาปรึกษาครูได้ตลอดเวลานะ ไม่เฉพาะแต่เรื่องภาษาอังกฤษนะ เรื่องอื่นครูก็ช่วยเธอได้ ครูแดเนียลเดินจากไปแล้วแต่ฉันยังได้กลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพูที่ครูใช้ มันช่างอ่อนโยนเหมือนตัวครูจังเลยกรี้ดๆๆๆ หนูรักครูจังเลยค่า.อ้ะ จากชอบกลายเป็นรักแล้วเรอะ..แหม..เราเนี่ยไวไฟซะจริงเลยก็ครูน่ารักนี่นา..จริงมั้ยคะคนอ่านอิอิ .. กลับมาแล้วค่า.กลับมาแล้วครับ ฉันกับนักปราชญ์กลับมาถึงบ้าน พ่อก็รีบเข้ามาต้อนรับนักเรียนใหม่อย่างดี เอ้าเป็นไงนักเรียนใหม่ สนุกสุดยอดเลยใช่ม้าเรียนวันแรก..จริงอย่างที่หนูมัจโม้ใช่ม้า..อ้าว.. อีตาปราชญ์เหมือนวิญญาณออกจากร่างเลยค่ะตอนนี้ มันซึมเหมือนหมาโดนยาเบื่อไม่มีผิด..แถมโผเข้าหาพ่อร้องไห้โฮไม่มีมาดพระเอกเหลือแม้แต่นิดเดียว..อะไรจะขนาดนั้น ขอบคุณครับที่ให้โอกาสผมได้เรียน ฮึกๆๆฮือๆๆ มันพยายามจะบอกอะไรพ่อค่ะ ไม่เป็นไรๆเอ็งเรียนให้เก่งๆแล้วกันนะ ไม่ต้องซาบซึ้งมากขนาดนั้นก็ได้ โอ๋ๆๆๆๆ ไม่ต้องร้องข้ารู้ว่ามันสนุกสุดเหวี่ยงเลยจริงๆ ระงับอารมณ์มั่งนะไอ้หนุ่ม เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ไปเรียนอีกนะ ไม่ต้องร้องๆ พ่อคงเข้าใจว่ามันเสียดายและผูกพันกับโรงเรียนจนไม่อยากกลับบ้าน ที่ไหนได้ล่ะคะมันกำลังเสียใจที่รู้ความจริงเรื่องยัยพิมพ์ตังหากเล่าฮ่าๆๆ ส่วนฉันก็คิดถึงแต่อาจารย์แดเนียลสุดที่รัก~~ตลอดเวลาสิคะ ถามได้ เหอๆๆๆ ทางด้านครูแดเนียลกับอาจารย์รามิลในห้องพักครู จารย์รามิลครับ ไอ้คำว่าชอบในภาษาไทยนี่มันมีความหมายลึกซึ้งขนาดไหนครับ ครูรามิลได้ยินถึงกับสะอึกทีเดียว ทำไมครับครูโดนเด็กนักเรียนสารภาพรักมาหรือครับ อย่านะครับครูอย่าคิดจะพรากผู้เยาว์เชียวนาครูรามิลย้อนครูแดเนียลจนหน้าซีด ลึกซึ้งขนาดนั้นเลยหรือครับ เออผมไม่คิดถึงขนาดนั้นซะด้วยสิ ครูรามิลเห็นครูแดเนียลหน้าซีดก็เฉลยความจริง ผมล้อเล่นน่ะครับครู อย่าคิดมากเลย เด็กพวกนี้มันก็เพ้อฝันไปเรื่อยแหละครับ ไม่มีอะไรจริงจังหรอก ครูแดเนียลพยักหน้าหงึกๆก่อนเก็บของกลับบ้านพร้อมกับครูรามิล. .. วันต่อมาฉันก็ไปเรียนอย่างปกติแต่ที่ไม่ปกติคือขาดอีตาปราชญ์ไปด้วยนี่สิ มันโหวงเหวงพิกล วันนี้นักปราชญ์ไม่มาเหรอ ยัยแสบถามทั้งที่รู้แก่ใจ ไม่มาหรอกไข้ขึ้น มาไม่ได้ ฉันโกหกเพื่อไม่ให้ยัยนั่นสะเทือนใจ แต่ยัยพิมพ์กลับสันนิษฐานอาการของโรคได้อย่างแม่นยำจนฉันสะอึก ป่วยการเมืองอ่ะดิ๊ฮ่าๆๆ รู้ความลับของพิมพ์ชนกซะขนาดนี้ ไม่สะเทือนใจจนหยอดน้ำข้าวต้มไปแล้วเรอะ แหมดูมันตอบแต่ละคำสิคะ ไม่มีการอายฟ้าดินกับการกระทำโป๊งชึ่งของมันที่ไปเปิดกระโปรงต่อหน้าผู้คนเมื่อวานนี้เลย อาการนี้คงแก้ไม่หายจริงๆ ก็เพราะเธอแหละยัยพิมพ์ชนกจอมลามกถ้าเธอไม่ทำเขาช็อควันนั้น วันนี้เขาคงมาเรียนตามปกติไปแล้ว ฉันเหล่มองยัยนั่นนิดหนึ่งแต่ไม่มีแม้แววตาแห่งความสำนึกผิดแถมยังเฉไฉไปเรื่องอื่นอีก อยากจะบ้าตาย นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงขึ้นมจริงๆ มัจจะแต่งงานกับเราอ้ะเปล่าอ่าาา..ยัยบ้านี่สงสัยสติแตกไปแล้วแน่ๆ ใครจะไปแต่ง ขืนแต่งฟ้าได้ผ่ากลางหัวอ่ะดิ .. กลับมาแล้วค่า~~ กลับมาแล้วเหรอคุณปลาน้อย ฉันเหลือบไปเห็นในมือเขาค่ะ กะหล่ำปลีลูกโตเลย จะทำไรน่ะ ไอ้หนุ่มี่มีฝีมือใช่ย่อยเลยนะลูกมัจ ไม่เลวๆ .เอ่อ.แต่นายเป็นไข้ไม่ใช่เหรอ ตาบ้า ไหนว่าไข้ขึ้นไง กะแล้วเชียวต้องแกล้งอำกันแหงๆ แล้วไงเล่า ไม่สนอ่ะ เตรียมของไว้พรุ่งนี้ดีกว่าคุณลุงจะได้ไม่ต้องยุ่ง เฮอะ..ท่าทางมีความสุขกว่าไปโรงเรียนอีกแฮะ เออ..ท่าทางมันคล่องกว่ามัจอีกนะเนี่ย ฉันเริ่มหน้าบูดค่ะ พ่อชมตาหล่ออีกแล้ว งั้นก็ให้อีตาบ้าเนี่ยเป็นมือขวาแทนหนูไปเลยละกัน เชอะงอนย่ะ ผมก็กะจะเอาดีทางนี้เหมือนกันฮะคุณมัจ หมอนั่นหันมายิ้มแห้งๆให้ฉัน แล้วเรื่องเรียนล่ะ!!!~ อย่างว่าแหละครับผมคงไม่ถูกโฉลกกับโรงเรียนจริงๆ ผมจะลาออกครับ เขาหันมายิ้มให้แบบโล่งอก กับโรงเรียนใหม่ยังไม่ผูกพันด้วยคงไม่เป็นไรแล้วครับ แค่วันเดียวเนี่ยนะ จะลาออกแล้วเหรอ สาเหตุหลักของนายที่ไปเรียนเพราะติดใจยัยพิมพ์ชัดๆ แต่พอรู้ความจริงเข้าว่าเธอเป็นผู้ชายก็คิดชิ่งทันทีงั้นใช่มั้ยคนผี!!!!!ฮึ่มคนสิ้นคิดเอ๊ย..ไม่รู้จักแสวงหาโอกาสเล๊ย ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่เขาจนเขาสะดุ้งโหยง อยากออกก็ออกไปเซ่~~!!!! ไม่อยากไปก็ไม่จำป็นต้องฝืนใจไปฉันเตรียมจะกลับห้องส่วนตัวด้วยความโมโหสุดขีดแต่ตานั่นรั้งไว้ เดี๋ยวสิครับ อ้อฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นที่โรงเรียนเก่านาย แต่จะมาโมเมว่าโรงเรียนฉันจะเป็นเหมือนกันได้มั้ย? พอไม่ถูกใจก็ลาออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างนี้ชีวิตจะก้าวหน้าได้ไงเล่าเขาตะลึงกับคำพูดของฉันและยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นสักพัก พ่อก็เอ่ยขึ้นมาบ้าง ความจริงที่หนูมัจพูดมันก็ถูกนะ ลูกผู้ชายลองตัดสินใจทำอะไรไปแล้วน่าจะจะทำให้สำเร็จ จะเรียนไม่เรียนลุงไม่บังคับหรอก แลองคิดให้ดีแล้วกัน.เฮ้ยไปเอากะหล่ำปลีมาสิบหัวซิ เอ่อ..ครับๆ.ทำไมผมจะไม่รู้..แต่ผมในขณะที่ตาเบื้อกมันเหม่อลอยอยู่นั้นมันก็เดินมาเปิดประตูห้องส่วนตัวของฉันค่ะ คนผีทะเล.กรี้ดๆๆๆๆ ครืด.. จังหวะเดียวกับที่เขาจ้องมาในห้อง ฉันกำลังเปลี่ยนชุดอยู่ค่ะ แล้วชุดที่ฉันทรงอยู่ก็เป็นแบบทูพีช จ้ากกกกกกก พ่อจ๋าช่วยหนูด้วยตาปราชญ์โรคจิต..มันจะปล้ำหนูแว้วววววว พ่อคงจะได้ยินเสียงฉันก็รีบวิ่งมาดูเหตุการณ์ทันที เกิดอะไรขึ้น แกบังอาจทำอะไหนูมัจของฉันห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~แล้วพ่อก็.ยังไม่ทันลงมือ ตานั่นก็เผ่นแน่บไปไหนแล้วก็ไม่รู้. แฮ่กๆจะไปหลบที่ไหนดีล่ะ ค่ำมืดป่านี้แล้วด้วย ก็มีแต่ที่นี่ที่เดียวละนะ.โรงเรียน. ว่าแล้วนายนักปราชญ์ก็ปีนหน้าต่างเข้าไปในห้องเรียนอย่างชำนาญ โหอย่างกับตีนแมวเลยเนอะ..คริๆ ขอหลบที่นี่ซักพักละกัน ทำไงได้ให้แกสงบลงก่อนแล้วค่อยว่ากันเฮ้อ ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับเรางี้นะ เขามองไปรอบๆห้องเรียนที่มืดและเงียบงัน ไมมันวังเวงงี้ฟะ คืนนี้จะได้หลับได้นอนกะเค้ามั้ยเนี่ย เอ๊ะเงาดำๆนั่น ใครอ่ะ ผะผีหรือว่าลุงฟะ ทันใดนั้น!!!!!!!!!!!!!~!!~จ๊ากกกกกกกก. เอ่อคนเหรอ.อ้าวนายเองเหรอ เขาคือนายพงษ์ศักดิ์นั่นเอง นายล่ะมาทำไรค่ำมืดๆนายโหดถามตาหล่อพลางค้นอะไรใต้โต๊ะขยุกขยิก นายล่ะ??? มาเอาของเด๊.ว่าแต่นายอ่ะมาทำไร ถามเจงๆ นายพงษ์โหดมองพระเอกของเราอย่างกวนสุดๆ มันนึกว่ามันเป็นเจ้าของโรงเรียนรึไงฟะ ใครๆถึงมาไม่ได้ เออ..ก็มีเรื่องกับลุงแกนิดหน่อยน่ะนายโหดสวนกลับมาอย่างรู้แกว ถูกไล่ออกจากบ้านมาล่ะเซ่ฮ่ะๆ ฉันก็นึกอยู่แล้วจะไปทนอยู่กับสองพ่อลูกนั่นได้ยังไงเฮ้อ~!!! พระเอกของเราถึงกับตาเหลือกเมื่อได้ยิน โหดขนาดนั้นเลยเรอะเขาถามปากคอสั่น แถวนี้สองพ่อลูกนั่นคุมหมดอ่ะ หา!!!!นักปราชญ์เอามือกุมขมับ จนนายพงษ์ศักดิ์ส่ายหน้า เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก เพียงแต่ใครร้ายมาก็ร้ายตอบเท่านั้นเอง..นายนักปราชญ์มองตาโหดอย่างไม่เชื่อสายตา นายก็ดูรักเรียนดีนะ ไม่เห็นเป็นอย่างบุคคลิกภายนอกเลยแฮะ เขาชมตาโหดแบบทึ่งจัด ฉันเนี่ยนะรักเรียน โฮะๆๆๆ แค่ไม่อยากซื้อหนังสือใหม่เท่านั้นแหละ ที่นี่เรียนทั้งกลางวันกลางคืน ขืนทิ้งหนังสือไว้ ได้เขียนเล่นกันสนุกมือแหงๆ เพราะเหตุผลเท่านี้น่ะเหรอที่ทำให้นายวกกลับมาเอาสมุดโน้ตที่นี่น่ะ ก็ใช่อ่ะดิ๊.ใครมันจะขยันปานนั้นเล่า โธ่!!!รักเรียนเหรอไม่มีทางหรอก ฉันละเกลียดโรงเรียนที่สุดเลยเชอะนายโหดทำท่าโอ่ๆว่าตนเองแน่ในเรื่องเกลียดการเรียน.เหอๆเรื่องแบบนี้เขาโม้กันได้ด้วยเหรอฟะ. นี่นายไม่รู้จริงๆเหรอเจ้าเบื้อก ดูโรงเรียนอื่นเขาเถอะไอ้นี่ก็ไม่ได้ไอ้นั่นก็ไม่ดีไอ้นี่ก็ไม่ให้ทำ ต้องเป็นเหมือนหุ่นยนต์ทำตามที่เบื้องบนกำหนด ผิดกับที่นี่จะแต่งตัวยังไง จะไว้ผมทรงไหน ขี้เหล้าเสเพลยังไงเขาก็รับ เออ..ว่าแต่ที่โรงเรียนเก่านายมันเลวร้ายมากเหรอหรือเกิดเรื่องไรอ่ะถึงได้ลาออกมาน่ะ นายโหดซักไซ้ เปล่าหรอก ฉันลาออกมาเองน่ะ นายโหดเหม่อมองนอกหน้าต่างห้องก่อนเอ่ยเบาๆ ของฉันถูกให้ออกน่ะ แต่ไม่รู้เพราะอะไรกันแน่ ประมาณว่าอยู่ไปคนแบบฉันคงไม่สร้างชื่อเสียงให้หรอกมั้ง นายว่ายุติธรรมมั้ยล่ะ จะว่าไปสังคมสมัยนี้เขาคงไม่ชอบคนหัวแข็งอย่างเราหรอก รู้ทั้งรู้แต่มันก็อดทำอย่างที่ใจคิดไม่ได้ แต่ละคนที่นี่ล้วนมีปัญหากันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นปัญหาทางบ้าน โดนไล่ออกกลางคัน หรือตกซ้ำชั้น มันเลยเป็นอะไรที่เราเข้ากันได้ดีละมั้งเนอะ~!!นายโหดพูดจนนายปราชญ์อึ้งในความมีหัวคิดที่ผิดกับรูปลักษณ์ของพงษศักดิ์อย่างมาก จนพ่อรูปหล่อของเราฮึดสู้จนได้ นายพูดถูกนะ!!!! ..จ๊อกกกกกเสียงท้องนายนักปราชญ์ร้องค่ะ นายหิวข้าวเหรอ แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก เอ้อไปเดี๋ยวจะพาไปที่ๆนึง ที่ไหนอ่ะ? แหล่งซ่องสุมของพวกฉันเองแหละ.กึ๋ยส์.นายนักปราชญ์นึกภาพว่าจะต้องเป็นเหมือนแหล่งมาเฟียแหงๆน่ากลัวจัง.. แล้วนายพงษ์โหด ก็พามายังร้านซูปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง เชิญครับ อ้าวไอ้พงษ์เหรอ ชายหนุ่มในชุดฟอร์มประจำร้านทักนายโหดอย่างสนิทชิดเชื้อ เฮ้ยไอ้เกียรติเอ็งเล่นโดดเป็นกิจวัตรงี้ได้ไงอ้ะนายโหดเรียกเขาว่าเกียรติค่ะ หรือชื่อเต็มๆว่า สุรเกียรติ เอ๊ะ หมอนี่ ชื่อไรอ่ะเรา นักปราชญ์ครับพี่ พอสุรเกียรติได้ยินชื่อเท่านั้นก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที แกนะแก ทำไมถึงไม่ไปโรงเรียน ห๊า!!!!นายเกียรติกระชากคอเสื้อย้วยๆของปราชญ์ขึ้นมา วันอื่นมีไม่ขาดมาขาดวันที่มีชั่วโมงพละได้ไงฟะ!!!!!แล้วนายโหดก็อธิบายให้กระจ่างใจ ห้องเรามีผู้ชายสิบคน มีนายเพิ่มมาอีกคนก็เล่นฟุตบอลได้ครบพอดี ดันมาขาดซะได้ หึหึ เออ. หาไรให้หมอนี่กินหน่อยสิมันถูกบ้านยัยปลาทองไล่ตะเพิดออกมายังไม่ได้กินไรเลยอ้ะ ต้องมีเรื่องมาทุกครั้งสิน่าไอ้พงษ์ แกหัดจ่ายซะบ้างนะเฟ้ย..กินฟรีอยู่ได้ ว่าแต่ไปทำไรเข้าให้ล่ะ ถ้าไม่เล่าไม่ให้กินนะเฟ้ย!!!! และในขณะที่พวกผู้ชายยืนเฮฮาอยู่ในซูปเปอร์ฯ อยู่นั้น ฉันก็เดินมาพบพวกเขาพอดีค่ะ มัวมาโม้อะไรอยู่แถวนี้ยะตาเบื้อกพอได้ยินเสียงฉันเขาก็รีบไปหลบหลังนายโหดทันที ทำให้ฉันต้องรีบออกตัวเสียงดังกลบความอาย ฉันไม่โกรธแล้วย่ะตาบ้า..กลับบ้านได้แล้ว จริงเหรอ ไม่โกรธจริงๆนะ อุบัติเหตุย่ะ หรือว่านายตั้งใจบอกมานะคนผี ก็ไม่เชิงอ่ะตอบแบบนี้เหรอฉันเลยตุ๊ยท้องอีตาลามกนั่นไปสามทีโทษฐานปากมาก ผมขอโทษ เอแล้วทำไมต้องหน้าแดงพร้อมๆกันด้วยเล่าเอ๊อ พอได้แล้วกลับๆๆ มัวยืนเซ่ออยู่ได้ รีบเข้าเซ่ พวกนายก็อย่าอู้ล่ะทำงานเข้า ฉันรีบเดินฉับๆๆๆเพื่อให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุด แต่ก่อนหน้านั้นก็อุตส่าห์ได้ยินตาลามกนัดแนะนายสุรเกียรติเรื่องไปโรงเรียนเอ๊ะยังไงล่ะเนี่ย . กลับมาแล้วเหรอลูกมัจ..พ่อทักเสียงดังลั่นเลย ลุงครับนายนั่นเข้าไปกราบเท้าพ่อทำไมอ่ะ โทษทีเว้ยข้าเข้าใจเอ็งผิดไปจริงๆ ไม่ต้องกราบๆลุกขึ้นๆ พ่อประคองตัวเขาขึ้นมาแต่เขากลับคุกเข่าอยู่อย่างนั้น ลุงครับผมขอไปโรงเรียนเหมือนเดิมเถอะนะครับ ผมขอร้อง!!!! อะไรกันจู่ๆ ผมจะลองแก้ตัวนับหนึ่งใหม่ที่โรงเรียนนี้ ผมจะไม่พูดว่าลาออกอีกแล้ว ขอผมเรียนเถอะนะครับ ฉันรู้สึกทึ่งในตัวผู้ชายคนนี้จังค่ะ ไม่ว่าอะไรที่ทำให้เขาคิดได้ฉันก็ขอขอบคุณที่ช่วยส่งเสริมเขาทางอ้อม.. เป็นผู้ชายอย่าไปยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆเข้าใจมั้ย รีบกลับไปนอนซะ ขืนไปสัปหงกที่โรงเรียนคนเขาจะมาว่าข้าได้ ไปไป๊ ลุง ขอบคุณมากครับ แต่บอกไว้ก่อนนะทีหน้าทีหลังอย่าแอบดูหนูมัจอีกไม่งั้นข้าไม่เอาไว้แน่ ก็บอกแล้วว่าไม่ได้แอบดู ลุงก็ ..ฮ่าๆๆๆ..จบลงด้วยดีนะวันนี้ . วันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน บนกระดานดำมีคนวาดรูปอนาจารไว้ค่ะ แถมยังระบุชื่อฉันไว้อีก กางเกงในของปลาทองน้อยเป็นรูปเท็ดดี้แบร์ด้วย ลงชื่อ นักปราชญ์ ฮึ่ม!!!!แค้นนี้ต้องชำระ..ฉันหันไปมองทางตัวต้นเหตุอย่างอาฆาตแค้น ไม่ใช่นะไม่ใช่ผมจริงๆ ผมโดนแกล้ง คนอื่นใครจะเห็นเล่านอกจากเธอเมื่อคืนนี้อ้ะ ตาบ้าฉันตวาดใส่เขาเสียงดังจนพิมพ์ชนกได้ยิน อะไรนะนายเบื้อกนายเห็นกกน.ของยัยมัจแล้วเหรอ ไม่ยอมๆๆๆๆ ไม่ใช่ครับ เข้าใจผิด.โอ๊ย ฉันเลยตบหน้าเขาแบบระรัวไฟแล่บเลยค่ะแถมด้วยการตุ๊ยท้องแบบไม่ยั้งอีกจนเขาน่วมไปเลย ทำให้ชั่วโมงพละวันนี้ขาดคนเล่นอีกแล้ว
กันตะปัณณ์ 10 ส.ค. 2548 02:12 น. - ID 5629 
661
1
0
10 สิงหาคม 2548 09:20 น. - comment id 85991
เพื่อการแบ่งปันพื้นที่หน้าแรก กรุณา Post เรื่องสั้นไม่เกิน 3 เรื่องต่อวัน ขออนุญาตลบเรื่องสั้นส่วนเกินจากจำนวนที่ระบุไว้ อีกสอง-สามวัน จะคืนให้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ