ความรัก & เวลา

นายหมึกซึม

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.... 
มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน 
ความสุข, ความเศร้า, ความรู้ และอื่น ๆ รวมทั้งความรัก 
วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า 
เกาะกำลังจะจมดังนั้นทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ 
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ 
'ความรัก' 
ต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายเมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว 
ความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ... 
'ความรวย' แล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า "ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้ 
เพราะเรือฉันหนะเต็มไปด้วยทองและเงินแล้วมันไม่มีที่ให้คุณ" 
ความรักตัดสินใจจะถาม 'ความเห็นแก่ตัว' 
ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม "ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย" 
"ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก คุณหนะทั้งเปียก 
อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย" 
'ความเศร้า' 
ได้พายเรือใกล้เข้ามาความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก 
"ความเศร้าอนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ" 
"โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ" 
'ความสุข' ได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน 
แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียก 
ขอความช่วยเหลือของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข 
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา "มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง" 
เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง 
 
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามชื่อว่าใครคือผู้ใจดีผู้นั้น 
เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้งคนแก่ก็จากไปตามทางของเขา 
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อชายแก่คนนั้น 
ความรักจึงถาม 'ความรู้' และคนแก่คนอื่น ๆ 
"ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน" 
ความรู้ตอบว่า "เวลา" 
ความรัก "แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันหล่ะ" 
ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า... 
"ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน"