แหวนเป็นเหตุให้เรารักกัน

Homo

ผมย้ายมาได้ 2 อาทิตย์กว่าๆแล้วละคับส่วนแม่ก็กับอเมริกาพอจัดการเรื่องผมเสร็จการย้ายร.ร.ใหม่ทำให้ผมปรับตัวอยากพอสมควร แต่พอนานไปก็เริ่มคุ้นเคยผมก็เลยได้เพื่อนสนิทคนใหม่ ชื่อ อาซาคาว่า ยูตะ เขาเป็นคนสูงผิวขาวน่าตาก็ดี เวลาเดินไปกับเขามักจะถูกพวกผู้หญิงมองบ่อยๆ แต่เขาเป็นคนดีมากเลย มีน้ำใจ นิสัยดีสุดยอด วันนี้เราสองคนก็กำลังเดินไปกินข้าวก็เห็นพวกผู้หญิงห้อมล้อมรุ่นพี่คนหนึ่ง เขาน่าตาดีหน้าคมๆสูงพอๆกับยูตะหรือมากกว่า แต่จะว่าไปเขาก็น่าคล้ายยูตะนะเพียงแต่เขาดูคมมากกว่าและดูเท่กว่าด้วย
          เขาชื่ออะไรงั้นหรอรุ่นพี่คนนั้นนะ ผมถามอยู่ตะที่สายตากำลังจับจ้องอยู่ที่รุ่นพี่คนนั้นเช่นกัน
          อ๋อ จิน...อิคุระจิน เป็นญาติห่างๆกับฉันเองแหละ ยูตะหันมาตอบแล้วพาผมเดินไปหาที่นั่งเรื่อยๆ
         แต่จะว่าไปฉันยังคิดว่าเขาคล้ายนายเลยนะ ถ้าบอกว่าเป็นพี่น้องแท้ๆฉันยังเชื่อเลย
         อย่าเอาฉันไปเปรียบกับเขาเลยมันคนละชั้นกัน เขาออกจะป๊อบมากๆ กีฬาก็เก่งเรียนก็ยอด สาวกรี๊ดกันให้ทั่ว ท่าทีการพูดของยูตะดูไม่มีความน้อยใจปนอยู่เลย
       งั้นหรอ แต่ยูตะก็คล้ายๆกันนะขนาดเดินไปไหนยังมีพวกผู้หญิงมองตามกันเต็นไปหมด ผมพูด ยูตะยิ้มจางๆแล้วเดินไปซื้อกับข้าว
   อิคุระ จิน เขาดูน่าจะเป็นคนที่อ่อนโยน ใจดีและเป็นสุภาพบุรษมากๆเลยเพราะเวลามีคนเข้าไปทักทายรุมล้อมเขาก็มักจะยิ้มด้วยสีหน้าที่อ่อนโยนเสมอ ซึ่งก็คล้ายยูตะอีกนั่นแหละ ไม่น่าแปลกใจเลยถ้าเขาจะมีคนมาชอบมากมายขนาดนี้ เล่นเอาผมแอบอิจฉายูตะ และ อิคุระจิน เพราะสองคนนี้ตกเป็นเป้าความสนใจของคนในโรงเรียน
       คืนนี้ไปฉลองกันมั้ย เคยูตะถามหลังเรียนคาบสุดท้ายเสร็จ
       ฉลอง...เรื่องอะไรงั้นหรอ
       ก็งานวันเกิดฉันไงยูตะพูดและชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
       งานวันเกิดงั้นหรอ โทษทีนะฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย แย่จริงๆผมตกใจเพราะตัวเองไม่ได้รู้อะไรเลย แต่ก็เพราะยูตะไม่ได้บอกนี่นา
       ไม่เป็นไรหรอกน่า เอาเป็นว่าไปฉลองด้วยกันนะ
      ได้สิ แต่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ  ผมเดินมาเข้าห้องน้ำถอดแหวนที่รักที่สุดติดตัวมาตั้งแต่ม.2ออกวางไว้บนริมกระจกและล้างหน้าให้ดูสดชื่นเพราะวันนี้ต้องมีเมาแหงๆ ผมสะบัดน้ำที่อยู่ในมือออกอย่างแรงจนไปถูกคนข้างๆที่กำลังก้มลงจะล้างหน้าเหมือนกัน
                      ขอโทษ! ขอโทษคับผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ผมหันไปขอโทษเป็นการใหญ่จนเมื่อมาสังเกตหน้าดูดีๆ ที่แท้หมอนี่ก็คืออิคุระ จินนั่นเอง หมอนั่นจ้องมาที่ผมด้วยสีหน้าตกใจ จากนั้นก็กลายมาเป็นสีหน้าเย็นชาปนกับไม่สบอารมณ์
                      นายหนะ เป็นพวกเดียวกับสุนัขสินะชอบสลัดน้ำใส่คนโน้นคนนี้ ทำอย่างนี้ไม่คิดว่าคนอื่นเดือดร้อนรึไง หมอนั่นพูดด้วยสีหน้าตำหนิ ทำเอาผมแทบจะกระโดดชกหน้าเอาให้ได้ ไร้มรรยาทที่สุดถึงผมจะผิดจริงก็ไม่น่าต้องว่ากันขนาดนี้เลยนี่นา
แล้วนายหละ เป็นพวกคนป่ารึไงหรือเป็นพวกเดียวกับที่นายว่าฉันเมื่อกี้เที่ยวเห่าใส่ชาวบ้านไปทั่ว ไร้มรรยาทที่สุด
                        ใครกันแน่ที่ไร้มรรยาท พูดกับรุ่นพี่อย่างนี้ไม่กลัวโดนซ้อมรึไง
                        โทษนะที่ไม่กลัว แล้วฉันคิดไปเองรึเปล่านะว่าห้องน้ำ ม.ปลายปี2อยู่อีกชั้นนึงผมพูดขณะที่หมอนั่นเดินเข้ามาประชิดและมองหน้าผมด้วยความรู้สึกเหนือกว่าและเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
                        โทษเหมือนกันนะที่บังเอิญห้องน้ำข้างบนมันเต็ม หมอนั่นพ่นควันใส่หน้าผมอย่างเต็มแรง จนผมแทบกลั้นหายใจไว้ไม่ทัน
                        อิคุระ จิน นายมันไอ้คนยอดแย่ ผมเน้นคำว่ายอดแย่เต็มที่
                         เฮ้ๆเรียกกันห้วนๆอย่างนี้เลยหรอน้องชาย หมอนั่นขยับหน้าเข้ามาชิดอีกทำให้ผมรีบผลักออกผมหยิบแหวนแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยมียูตะรออยู่แล้ว หนอยผมขอถอนคำพูดที่ว่าหมอนั่นเหมือนยูตะ หมอนั่นต่างจากที่ผมคิดไว้โดยสิ้นเชิงแสดงกริยาได้แย่มากๆ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมใครๆถึงได้ชอบหมอนั่นหนัก ไอ้คนสองบุคลิก
                               ...................................................................................
       เช้าวันต่อมาผมก็มาโรงเรียนด้วยอาการมึนเล็กน้อยเพราะดื่มไปมากเหมือนกัน ส่วนยูตะไม่เมาเลยเพราะไม่ดื่ม ขณะที่ผมนั่งมึนอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคนเอะอะโวยวาย เสียงผู้หญิงกรี๊ดเข้ามาใกล้ห้องผมเรื่อยๆและหยุดลงตรงหน้าผมพอดีเมื่อผมเงยหน้าขึ้นผมก็ต้องร้องด้วยความตกใจที่เห็นไอ้เจ้านั่นมายืนอยู่ตรงหน้าผม
                         นาย..นายมา..ที่นี่ทำไม ผมพูดด้วยความรู้สึกอึดอัดที่สายตาทุกคนจับจ้องมาทางผมและไอ้เจ้า อิคุระ จิน
                       ก็เพราะนายนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องมา หมอนั่นทำสีหน้าเย็นชา พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ
                       แล้วฉันไปทำอะไรละ ผมถามด้วยความงง และอาการมึนหัวก็ดูเหมือนจะมากขึ้นด้วย
                      นี่ ! แหวนของนาย หมอนั่นวางแหวนที่มีลักษณะเหมือนแหวนของผมลงบนโต๊ะ ผมจึงหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ปรากฏว่าเป็นของผมจริงๆด้วยรอยตำหนิตรงทุกอย่าง
                   ถ้านี่เป็นแหวนของฉันแล้วที่ฉันใส่.....  ผมยกนิ้วมือมาดูแหวนที่ผมใส่ซึ่งมีลักษณะเหมือนของผมทุกอย่างเพียงแต่ว่าดูใหม่กว่าเท่านั้น
                  ของฉันเองแหละหมอนั่นพูดยังรักษาสีหน้าปกติ
                  นายใส่แหวนแบบเดียวกับฉันหรอ โชคร้ายชะมัด ผมพึมพำ
                  เฮ้ๆ พูดจาหยาบคายกับรุ่นพี่อีกแล้วนะนาย รีบถอดแหวนออกมาสักที่ฉันจะได้รีบไป
                  แล้วคิดว่าอยากใส่นักรึไง ผมพูดแล้วดึงแหวนออกจากมือ เอ๊ะ....มันออกมาไม่ได้ หมอนั่นดูเหมือนจะสังเกตเห็นท่าทางผมจึงพูดออกมาว่า
                 นาย อย่าบอกนะว่านายถอดมันออกมาไม่ได้.. หมอนั่นเปลี่ยนสีหน้าเป็นตกใจเล็กน้อย ผมจึงพยักหน้าเบาๆด้วยความเขิน
                ซวย..ซวยชะมัด นั่นหนะเป็นของที่คนสำคัญให้มาเชียวนะ นายจะรับผิดชอบยังไง
                แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงคิดว่าฉันไม่อยากเอามันออกรึไง ฉันก็อยากใส่แหวนของฉันแทนที่จะเป็นของนายแบบนี้เหมือนกันแหละ แหวนของฉันมีความสำคัญไม่แพ้กันกับของนายหรอกน่า คนเริ่มมองเราอย่างให้ความสนใจมากขึ้น ผมเงียบไปสักพัก หมอนั่นจึงพูดออกมา
               เอางี้ เอาแหวนของนายมาไว้กับฉัน แล้วพอนายถอดแหวนของฉันออกมาได้เมื่อไร่ค่อยเอามาแลก ตกลงนะ หมอนั่นพูดแล้วดึงแหวนออกจากมือที่ผมจับอยู่ จากนั้นก็เดินออกนอกห้องไปโดยมีเสียงพวกผู้หญิงพูดกันซุบซิบ
       โดยไม่ต้องสงสัยหลังจากวันนั้นข่าวที่ผมมีแหวนเหมือนกันกับหมอนั่นลือไปทั่ว ร.ร. พวกผู้หญิงพากันมาถามที่ซื้อ บางคนถึงขนาดมาขอซื้อต่อของผมไปเลย ซึ่งผมก็ปฏิเสธ เพราะมันเป็นของสำคัญสำหรับตัวผมมากๆ
                      นี่ ปล่อยไว้สักพักเดี่ยวข่าวมันก็ซาเองน่า อย่าคิดมากเลยนะ ไม่สบายใจเปล่าๆ ยูตะปลอบใจผม
                       อิทธิพลของแหวนวงเดียวทำให้เป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวหรอ ผมถอนหายใจ
                        ก็อย่างว่าแหละนะ อิคุระ จินเป็นคงดังก็เป็นธรรมดาแหละที่คนจะให้สนใจ
                        เฮอะ คนอย่าหมอนั่นหยาบคายจะตาย ที่ทำเป็นดีกับคนอื่นหนะที่จริงแล้วเป็นคนแย่เอามากๆ
                        เอ๋ ทำไมเคถึงรู้ดีจังหละ เขาทำนิสัยอย่างนั้นกับนายหรอ แต่เห็นว่าใครๆที่เข้าไปคุยกับเขา เขาก็จะคุยกับด้วยท่าทางที่อ่อนโยนไม่ใช่หรอ ยูตะหันมามองหน้าผม
                        อาจจะเป็นเพราะฉันเป็นผู้ชายก็ได้มั้งหมอนั่นเลยไม่ค่อยชอบขี้หน้า  
                      ไม่น่านะเพราะรุ่นน้องที่ชมรมบาสทุกคนชอบเขาหมดเลยเห็นบอกว่าเขาเป็นคนนิสัยดี ยูตะพูด
                         งั้น ทำไมหมอนั่นต้องทำท่าบึ้งตึงใส่ฉันคนเดียวด้วยหละ ผมถามอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งๆที่ดีกับคนอื่นแต่พออยู่ต่อหน้าผมกับทำยียวนกวนโมโหทำไมกันผมไม่เคยไปทำอะไรให้สักหน่อย
                           นั่นสินะ ยูตะพยักหน้าพลางคิด
                    .............................................................................
 ผมเดินกับบ้านคนเดียวพราะวันนี้ยูตะมีธุระ ขณะที่ผมเดินกับ ท้องฟ้าก็ดูมืดลงทุกทีคล้ายผมจะตก อ้าว...พูดไม่ทันไรก็ตกลงมาจริงๆ แถมตกอย่างรุนแรงด้วยผมจึงรีบวิ่งไปหลบอยู่ได้หลังคาของเล่นเด็ก ผมค้างอยู่อย่างนั้นนานพอสมควร สักพักผมก็เห็นคนเดินถือร่มผ่านมา รูปร่างคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน อ๋อ.....หมอนั่น อิคุระ จินนั่นเองกำลังเดินมาทางผมสะด้วย สักพักหมอนั่นก็เดินเข้ามาใต้หลังคาแล้วก็มองหน้าผม
                         ซวยจริงๆเลยวันนี้ฝนก็ตกแรงแล้วยังจะต้องมาติดอยู่กับคนนิสัยแย่ๆอีก หมอนั่นพูดพลางทำสีหน้ายียวน
                         คนที่ควรจะพูดคำนั้นคือฉันไม่ใช่รึไง ผมตอบกับไปอย่างโมโห 
                        นายหนะเป็นเพื่อนกับยูตะสินะ หมอนั่นเปลี่ยนเรื่อง และหันมาถาม ผมพยักหน้าเบาๆแล้วจึงถามคืนบ้าง
                       แล้วนายละเป็นญาติกับยูตะใช่มั้ย แต่ดูจากนิสัยต่างกันลิบลับเลยนะ ยูตะออกจะนิสัยดี ไม่เป็นคนสองบุคลิกเหมือนกับใครบางคน  
                       ใช่ฉันไม่เหมือนกับยูตะหรอกฉันกับยูตะมันคนละคนกัน ฉันจะขอบคุณมากถ้าเกิดนายไม่เอาเราสองคนไปเปรียบเทียบ หมอนั่นทำสีหน้าไม่ชอบใจ
                       โทษที่ ที่ฉันพูดฉันไม่ได้ตั้งใจจะ.....
                      ฝนซาแล้วได้เวลาไปซักที อ๋อ..ฉันไม่ชอบเลยเวลามีใครมาเรียกว่านาย โดยเฉพาระรุ่นน้องหนะ คราวหน้ากรุณาเรียกฉันด้วยชื่อหรือถ้านายเทิดทูนบูชาฉันมากก็เติม ท่าน เข้าไปด้วยเลยก็ได้นะ หมอนั่นพูดจบแล้วก็กางร่มจะออกไป 
                      แล้วนายหละเรียกคนอื่นว่านายๆ แล้วมาสั่งสอนฉันเนี๊ยนะ
                     แล้วไงหัดทำนิสัยน่ารักๆฟังอย่างสงบเสงี่ยมไม่ได้รึไง 
                     ฉันชื่อ นาคาชิม่า เค จำไว้ด้วย หมอนั่นคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
                     ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ นาคาชิม่า เค อย่ามาสั่งฉัน  หมอนั่นพูดจบแล้วเดินออกไป หนอย...ทำไมเวลาคุยกับเราเป็นอย่างนี้ทุกทีไม่เข้าใจเลยว่าเราไปทำอะไรให้ 
     วันนี้มีแข่งบาสที่โรงเรียนและแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัยหมอนั่นได้ลงแข่งเป็นตัวจริง สาวๆยืนออกันข้างสนามเต็มไปหมด ผมไม่มีอารมณ์ไปดูจึงขอตัวไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้คนเดียว หูก็ได้ยินเสียงเชียร์สนั่น เสียงคนชมเชยหมอนั่นว่าเป็นตัวเกร็งบ้าง คล่องแคล่วว่องไวบ้างลอยมา การแข็งนานมาก สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาสายตาผมมองไปแล้วก็ต้องตกใจ
                    นายมาทำอะไรที่นี่ ทำไมไม่ไปแข่งบาส ผมพูดทันที่ที่หมอนั่นนั่งลงข้าง
                    ฉันเพลียเลยขอเปลี่ยนตัว หมอนั่นพูดพลางนอนลงบนหญ้า
                   ได้ยินมาว่าเพราะนายเลยทำให้โรงเรียนเราใกล้ชนะแล้วนี่ ทำไมจู่ๆ... 
                   เพราะนายนั่นแหละ หมอนั่นพูดแล้วหลับตา
                    เพราะฉัน ฉันทำอะไรงั้นหรอ....
                    เพราะนายไม่ไปดูฉันเลยไม่รู้จะแข่งไปทำไม หมอนั่นทำสีหน้าที่ผมไม่เคยมาก่อน
                    เอ๋ ....
                   เรื่องนั่นช่างมันเถอะว่าแต่เรื่องแหวนหนะนายเอาออกได้รึยังหมอนั่นพูดพลางมองแหวนที่นิ้วผม แต่ผมลืมเรื่องนั้นไปสนิทเลยปล่อยให้มันยังค้างอยู่บนนิ้ว พอผมมองไปที่นิ้วของหมอนั่นก็เห็นหมอนั่นใส่แหวนของผมอยู่ ผมไม่ต้องตอบอะไรหมอนั่นก็พอเดาออกจึงลุกขึ้นนั่ง
                  เรื่องแหวนที่มีเหมือนกันเนี๊ยรู้สึกแย่ชะมัดเลยแหะ หมอนั่นพูดแล้วสีหน้ายียวนกวนโมโหก็ปรากฏบนหน้าของหมอนั่นอีก
                ฉันไม่ใช่หรอที่ควรจะพูดแบบนั้นหนะ ผมตอบกับ แทบจะตามไม่ทันกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของหมอนี่
                 ถึงยังไงแหวนวงนี้ก็เหมาะกับฉันมากกว่าหละนะ 
                 โอหังเหลือเกินนะอิคุระ ครั้งแรกที่ผมเรียกนามสกุลหมอนั่น
                 พัฒนาขึ้นเยอะนี่ เคเลิกเรียกฉันว่านายแล้วนี่นะ 
                 ก็นายเป็นคนบอกเองว่าไม่ไห้เรียกไม่ใช่รึไง ผมพูดเสร็จหมอนั่นก็ยื่นมือมาจับผมของผม
               มีดอกไม้ติดอยู่ที่ผมหนะ หมอนั่นหยิบออกมาแล้วยื่นให้ผมสีนหน้าของหมอนั่นดูอ่อนโยนมาก แต่ทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยนะผมยื่นมือไปรับดอกไม้จากหมอนั่นโดยก้มหน้าไม่กล้าสบตา สักพักก็ได้ยินเสียงคนเอะอะ สงสัยการแข่งคงเสร็จคงจบแล้ว
                 อิคุระ จิน ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียวด้วยที่นายทำท่าบึ้งตึงใส่ ผมถามดูเหมือนหมอนั่นสีหน้าจะเปลี่ยนไปอีกแล้ว ผมหละไม่เข้าใจเขาจริงๆเลย
                   เพราะว่านายคือนาคาจิม่า เคหมอนั่นพูดจบแล้วเดินจากไปดื้อๆ ผมไม่เข้าใจความหมายเลยสักนิดเดียว
                                  .....................................................................				
comments powered by Disqus
  • happy

    15 กรกฎาคม 2548 06:58 น. - comment id 76243

    หนุกดีนะ62.gif
  • YUI

    13 กรกฎาคม 2548 21:59 น. - comment id 76253

    มีนิยายผู้ชายกับผู้ชายก็ดีเหมือนกันเบื่อผู้หญิงแล้ว
  • ผู้หญิงสีรุ้ง

    13 กรกฎาคม 2548 15:27 น. - comment id 76325

    เหมือนหนังสือการ์ตูนชายรักชายเลยค่ะ.......แต่ก้หนุกดี9.gif
  • ชินจัง

    13 กรกฎาคม 2548 20:19 น. - comment id 84464

    สนุกดี ชอบรีบๆเขียนต่อนะคะ30.gif
  • Wendy

    13 กรกฎาคม 2548 21:44 น. - comment id 84466

    เป็นเรื่อเกย์สินะแต่ก็โอเคสนุกดี55.gif16.gif8.gif
  • ข่อย

    13 กรกฎาคม 2548 21:55 น. - comment id 84626

    เออ...สนุกอยู่เขียนอีกทั่นแหม่

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน