มือนิ่งค้างอยู่ที่คีย์บอร์ด ดั่งเหมือนเครื่องมือระบายอารมณ์อะไรสักอย่างที่พร้อมจะดึงสิ่งที่คั่งค้างข้างในผ่านหัวใจ ปลายนิ้ว สู่จอ สายโทรศัพท์ เพื่อไปปรากฏบนหน้าเพจ มันคงหยุดอยู่แค่นี้ วงจำกัดมันมีเท่านี้ เป็นมนุษย์ใครว่ามี "เจตจำนงค์เสรี" ตราบใดมันยังมีขอบเขต มีกำแพงแห่งความสามารถ ก็อย่าจะได้คิดถึงคำนั้นเลย "เสรี" หวานหอมและยิ่งใหญ่นักเกินที่มนุษย์จะไขว่คว้า พัฒนาการที่เรียกว่า "อภิมหาศิวิไลซ์" ก็ยังเอื้อมไม่ถึง ฉันไม่ใช่พระเจ้านี่ ในความหมายนั้น ฉันไม่ได้หมายถึงการมีตัวตนของผู้วิเศษ แต่ฉันกำลังเปรียบเปรยถึง "อำนาจ" แห่งความสุดขีดของอำนาจ อย่าพูดถ้อยคำสวยหรูเลยว่า ไม่มีกรงขังสำหรับจิตใจ ฉันมิอาจตกอยู่ในโตรกแห่งความฝันได้นานนัก หรือคุณอยากอยู่กับมันนาน ๆ นอกจากคนเขียนนิยายและจิตรกรแล้ว ก็ไม่มีใครให้เงินเดือนคนช่างฝันอีก มนุษย์เงินเดือนอย่างฉันและนอกนั้นก็เป็นพวกสร้างวิมานในอากาศ แล้วหลอกตัวเองว่ามันหล่อเลี้ยงชีวิตเรา ฮึ!
ฉันหลุดไปถึงไหนแล้ว ขณะที่พยายามจะสื่อสารบางอย่างออกมา ฉันนั่งหลับตาหลังจากอมของเหลวรสขื่นสีดำสนิทอยู่ในคอ นิ่งมันอยู่อย่างนั้น เหมือนอยากจะเปรียบเทียบความขื่นขมจากส่วนอื่นของร่างกายที่คั่งค้างอยู่มานานแล้ว สรุปอย่างเดียวที่มันตรงกันก็คือ "มันเป็นความขมที่เลิกไม่ได้" แม้มันจะเป็นคนละท่วงท่าที แต่มันก็สรุปแบบกวนทีนไว้แบบนั้น
ฉันและเธอ ก็ 1 ละอองชีพ ในระดับดวงตาแห่งจักรวาล อวัยวะเท่ากันไม่ต่างจากใคร สิ่งที่ทำให้คนแตกต่างกันคงเป็นเรื่องของข้างในซึ่งมีเอกลักษณ์และแผกกันไป อาจถูกควบคุมให้หมุนเดินตามกันไปตามพลังความต้องการของสังคมที่มาคอยดูแลในเรื่องบุคลิกภาพของมนุษย์ ใช่ซิ่! มนุษย์ก็เป็นสัตว์สังคมนี่ ฉันก็หนึ่งในนั้นที่พยายามเค้นสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา ให้โดดเด่น มิให้น้อยหน้าเป็นหนึ่งหรือส่วนหนึ่งในสังคม พยายาม พยายาม จนแล้วจนรอดก็เป็นอย่างที่เห็น แต่รู้ไว้เลยนะ ในความพยายามนั้นมันไม่ได้เพื่อตัวฉันเลย มิใช่ครอบครัว วงศ์ตระกูล หรือเพื่อนฝูงคนใดทั้งนั้น แต่พยายามเพื่อหนึ่งเดียว หนึ่งเดียวเท่านั้นที่ขับเร้าให้ฉันต้องทำ สุดท้ายฉันก็สอบตก.... รู้สึกว่าฉันอยากจะมีอวัยวะมากกว่าคนอื่นสักหนึ่งอย่าง สิ่งนั้นมันคงต้องเรียกว่า "เจตจำนงค์เสรี" หากฉันสามารถบินได้ตามใจโดยกายภาพ ควบคุมโลกไว้ในมือเพียงตากระพริบ ดีดมือเปาะเดียวก็ได้สิ่งที่ต้องการ เพื่อมากำนัลคนรักของฉัน ตราบนั้นล่ะมัง เธอคงมองเห็นฉันบ้าง
....เธออาจจะรักฉัน...บ้าง มันคงยืนยันความไม่เหมาะสมของเราสองคนเป็นอย่างดี ฉันทำได้ดีที่สุดเท่านี้เท่านั้น ดึงสิ่งที่คั่งค้างข้างในผ่านหัวใจ ปลายนิ้ว สู่จอ สายโทรศัพท์ เพื่อไปปรากฏบนหน้าเพจ มันคงหยุดอยู่แค่นี้ วงจำกัดมันมีเท่านี้ ฉันไม่ใช่พระเจ้า
ดาวอังคาs 21 มิ.ย. 2548 00:31 น. - ID 5396 
2029
5
0
21 มิถุนายน 2548 08:35 น. - comment id 85397
ก็เพราะเธอเป็นมนุษย์คนหนึ่งเท่านั้น ฉันก็ด้วย ..
21 มิถุนายน 2548 08:43 น. - comment id 85398
.........@ นะ..น้องหน่อง..นะ เวลา......เวลา ...เท่านั้น...จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น...ขอให้น้องเข้มแข็งนะ....พี่คนไกล...ทำได้แค่ส่งกำลังใจให้.......ก้อ ห่วงใยนะ
21 มิถุนายน 2548 09:08 น. - comment id 85399
กาแฟอร่อยไหมเน้อ....
21 มิถุนายน 2548 09:37 น. - comment id 85402
@คุณอัลฯ บัคเตรี มันจะมีมันสมองรับรู้โศกเศร้าไหมนะ น่าเป็นเหมือนกันนะนี่ @พี่กุ๊กไก่ ใกล้หรือไกล ก็ไม่แตกต่าง อยู่ที่คนทางนี้มากกว่า จะรับทราบทุกความรู้สึกดี ๆ นะฮะ @หญิงไอซ์ ขม
21 มิถุนายน 2548 12:52 น. - comment id 85404
กี่ครั้งกี่ที ความรู้สึกที่มีมันสะท้อน ทุกครั้งที่ล้มหัวลงนอน คิดถึงแต่ภาพครั้งก่อนที่ผ่านมา เธอเข้ามาบอกว่าฉันคือนางฟ้า ที่ตรึงตราอยู่ในใจ เสน่หา ทุกครั้งที่มอง ดังคนมากมายคุณค่า ยิ้มตรงหน้า เพื่อบอกรักเธอ นะคนดี แต่วันนี้เธอบอกฉันเป็นเพียงคนธรรมดา ที่ผ่านมาในชีวิตเธอเพียงเท่านี้ ขอให้จากกันด้วยการเป็นเพื่อนที่ดี สิ่งที่เคยมีก็คิดว่าให้มันผ่านไป หะ หะ หะ หัวเราะแบบบอกไม่ถูกว่ารู้สึกไง แต่อยากบอกว่า ฉันไม่ใช่พระเจ้า ที่จะบงการให้เธอมารู้สึกเหมือนที่ฉันรู้สึก โหย เอมเป็นไรไปหว่าวันนี้ เฮ่อ แต่ก็นะ อ่านแล้วมันสะท้อนตัวไงไม่รู้เนอะพี่หน่อง
21 มิถุนายน 2548 22:20 น. - comment id 85409
ไม่ต้องสะท้อนอะไรทั้งนั้นแหล่ะ เดี๋ยวโดนบ้องกระโหลก เรื่องใครเรื่องมัน อย่ามาปนเป ปรินท์ไปอ่านจบยังล่ะฮึ จัดระเบียบความรู้สึกหน่อย อย่าให้มันรกนัก ให้มันอยู่เป็นที่เป็นทาง เอาระบบ 5 ส. มาใช้ซิ อื่ม...แล้วจะโทรหา
22 มิถุนายน 2548 12:08 น. - comment id 85419
อ่ะ ซื้อกระจกเงามาให้ ... จาได้สะท้อนเหมือนหนูไง กั๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มะวานติดต่อพี่หน่องมะได้อ่ะ
23 มิถุนายน 2548 22:52 น. - comment id 85461
นายทำดีที่สุดแล้วเพื่อน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ