หน้าส่วนตัว
ถึง เธอ ที่รักของฉัน
นี่ คงจะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายแล้ว ที่ฉัน สามารถจะเขียนถึงคุณได้ ในความจริง ฉันอยากที่จะเขียนจดหมายถึงคุณ ฉันอยากที่จะนั่งคุยกับคุณ ฉันอยากที่จะร้องเพลงให้คุณฟัง และฉันก็ยังอยากที่จะนั่งมองคุณ แต่ว่าตอนนี้ ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว
ที่รักคะ นี่กี่ปีแล้วนะ ที่เราจากกัน เกือบ 30 ปีแล้วกระมังคะ ฉันยังจำได้นะ ก่อนที่เราจะจากกัน คุณได้มอบรูปถ่ายใบสุดท้ายให้กับฉัน ตอนนี้ มันยังอยู่ในกรอบที่เดิมนะคะที่รัก ฉันไม่เคยเปลี่ยนที่ของมันเลย ไม่กล้าแม้แต่จะหยิบขึ้นมาดู เพระอะไรน่ะหรือคะ เพราะว่า ฉันกลัวว่ามันจะทำให้ความทรงจำที่ดีระหว่างเรากระทบกระเทือนไงคะ ฉันชอบรูปนั้นมาก บางครั้งฉันอยากที่จะหยิบรูปนั้นมากอด แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะหยิบ แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่ฉันได้เห็นรูปนั้น ฉันก็มีสุขแล้วค่ะ
ที่รักคะ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ หลายเดือนที่ผ่านมา ฉันขาดการติดต่อกับคุณไป ไม่ว่าจะวิธีใด ช่วงนั้นฉันไม่ค่อยสบายค่ะ ปวดหัวเหลือเกิน อยากพบคุณมากเลยค่ะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมคะ แต่ฉันก็พยายามที่จะหายเพื่อที่จะได้มาคุยกับคุณแบบนี้อีกไงคะ ที่รักคะ คุณเบื่อที่จะฟังเรื่องที่ฉันเล่าหรือยังคะ ถึงคุณจะเบื่ออย่างไร แต่คุณคงต้องทนฟังหน่อยนะคะ เพราะว่าฉันตั้งใจเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้คุณฟัง และที่สำคัญ ที่ฉันไม่เคยลืม ก็คือ เรื่องของเรานะคะ ที่รัก เรื่องของเราทุกเรื่อง ฉันจดจำได้ดีค่ะ สิ่งที่คุณบอกฉันไว้ ฉันไม่เคยลืม เดี๋ยวนี้ฉันเข้มแข็งขึ้นมากกว่าตอนที่จากคุณใหม่ ๆ มากมายเลยล่ะค่ะ แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยน สำหรับฉัน ก็คือ ฉันยังรอคุณเสมอนะคะ แต่ สงสัยว่า ฉันคงไม่ต้องรอคุณแล้ว แต่ คุณอาจจะต้องรอฉันหน่อยนะคะ
ที่รักคะ ฉันรู้ตัวดีค่ะ ว่าตอนนี้ ฉันใกล้จะได้ไปพบกัยคุณแล้ว ฉันเหนื่อยเหลือเกินค่ะ ที่รัก เรื่องหลายเรื่องมันเร้ารุมฉันมากมาย จนฉันจะรับไม่ไหวอยู่แล้วค่ะ ยิ่งตอนนี้ ฉันป่วย แต่ฉันไม่อยากให้คุณรู้ค่ะ ว่าฉันป่วยเป็นอะไร คุณรูไว้แค่เพียงว่า อย่าเพิ่งไปไหนนะคะ รอฉันด้วย อีกไม่นานฉันจะตามคุณไปค่ะ ที่รัก
คุณจำได้ไหมคะ วันนี้ วันอะไร ที่จริง ฉันไม่ควรจะถามคำถามเดิมหรอกค่ะ ถึงอย่างไร ฉันก็รู้ว่าคุณไม่เคยใส่ใจกับวันสำคัญ ๆ แต่คุณจะใส่ใจในทุกวันของเรา แต่ฉันก็ยังอยากถามอยู่ดีค่ะ ............................. วันนี้ เป็นวันแรกที่คุณบอกรักฉันยังไงคะ ยังจำได้ไหมคะ มันก็หลายสิบปีมาแล้ว แต่ฉันก็ไม่มีวันลืมค่ะ ฉันถึงเลือกวันนี้เป็นวันส่งสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะมีให้คุณได้
จดหมายฉบับนี้ มันคงเป็นฉบับสุดท้าย และที่สำคัญ..............กุหลาบดอกเดิมที่ฉันเก็บไว้ตั้งแต่วันแรกที่คุณให้ ก้จะเป็นสิ่งสุดท้าย ที่ฉันจะส่งให้คุณ แล้วเมื่อไหร่ที่เราได้พบกันอีกครั้ง คุณช่วยส่งดอกกุหลาบดอกนี้คืนให้แก่ฉันได้ไหมคะ นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะขอนะคะ ที่รัก
วันนี้ ฉันจะไม่ร้องไห้ค่ะ ที่รัก เพื่อคุณ ฉันจะยิ้ม แม้ว่า ในใจของฉันจะเศร้า หรือเสียใจเพียงใด ขอให้คุณรู้ไว้นะคะ ที่รัก ไม่มีวันใดที่ฉันไม่รักคุณ และไม่มีวันใด ที่ฉันไม่เคยรอคุณ ฉันรอคุณเสมอ และจะรอตลอดไปค่ะ
รอฉันด้วยนะคะ ที่รัก
จาก คนที่รักเธอ
ฟ้า
......................................................................................................................
เส้นทางชีวิตของคนสองคน อาจจบลงที่ความลงตัว แต่มีหลายที่มิอาจจบลงด้วยความลงตัวได้ อาจจะต้องรอต่อไป รอ รอ และรอ จนกว่าจะถึงวันนั้น
*เดียวดายกลางสายลม*
บินไปเดียวดาย..กลางสายลมแปรปรวน...
เพียงทะเลครวญ....ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า...
ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย..ฉันเหนื่อย..ฉันหนาว
และเหงาเหลือเกิน...
ไม่เคยมีใคร..มีรักแท้จริงใจ...
จ้องมองทางใด..ดูเคว้งคว้างว่างเปล่า...
ฝ่าลมฝนลำพัง...มากี่ร้อนหนาว....
จนล้า...สิ้นแรง...
* ไม่อยากเห็นภาพใด..แม้แต่ท้องฟ้า...
อยากจะพักดวงตา...ลงชั่วกาล....
จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์...
จะหลับฝันไม่ขอตื่น..ขึ้นมา.....
คงจะมีเพียง...ลมหายใจรวยริน....
เอนกายบนดิน...ยอมรับความแพ้พ่าย....
ปีกของฉันมันหนัก....บินต่อไม่ไหว....
จะขอพักกายชั่วกาล.....
................................................................
ลอยไปในสายลม 11 มิ.ย. 2548 14:04 น. - ID 5338 
900
5
0
11 มิถุนายน 2548 14:14 น. - comment id 85224
ค่าของความรัก ไม่ได้อยู่ที่การลงเอยด้วยดี แต่ค่าของความรัก อยู่ที่การรู้จักที่จะรัก และยอมรับในสิ่งที่ เป็น...
11 มิถุนายน 2548 20:29 น. - comment id 85231
น้องฟ้าคะ... มันเป็นเรื่องที่เศร้ามากๆ เลยนะ อยากบอกน้องฟ้าว่า อย่าเสียใจเลยที่ไม่ได้อยู่กับคนรัก เอาความดีใจที่เราได้รักเขา คนที่เราอยากรัก มาเป็นน้ำเพื่อหล่อเลี้ยงใจดีกว่า อยู่กับความภูมิใจเล็กๆ ดุจเช่นน้ำหล่อเลี้ยงใจหยาดสุดท้าย ที่ใกล้จะหมดลงพร้อมกับลมหายใจ ใจที่ถวิลหากันใกล้จะเป็นความจริงแล้ว หลับตาลงนะ.. พักใจให้สงบ.. ปล่อยวางทุกสิ่งไปจากโลกนี้.. เพื่อ..พบคนที่เราอยากเจอ.. เพื่อ..รับกุหลาบดอกนั้นที่เขาหยิบยื่นให้ อย่าลืมยิ้มให้เขา.. และจุมพิตเขาอย่าละมุนละไม.. พี่ขอให้น้องพบแต่ความสุขจ้ะ รักน้องฟ้าเสมอ จาก..พี่ปราย (ป.ล. ตอบตามเนื้อหางานนะจ้ะ )
11 มิถุนายน 2548 22:54 น. - comment id 85238
ถึง...เธอ ที่รักของผม
ที่รักของผม นี่ก็เป็นฉบับสุดท้ายแล้วเหมือนกัน ที่ผมจะให้คุณ คุณบอกว่ามันผ่านมากี่ปีแล้วนะ 30 ปีแล้วใช่ใหม มันนานมากเลยจริงไหม คุณคิดว่าผมจำไม่ได้หรอว่าวันนี้เป็นวันอะไร ทำไมผมจะจำไม่ได้ล่ะ ในเมื่อวันนี้เป็นวันเริ่มต้นและวันสุดท้ายของเรา เสียงของคุณยังกระซิบอยู่ในหูผมตลอดเวลา
คุณบอกว่าคุณเหนื่อยคุณสมควรจะเหนื่อยแน่นอน แต่ผมจะเป็นกำลังใจให้คุณอยู่เสมอ และจะรอคุณอยู่เหมือนที่คุณรอผม เราไปเจอกันที่เดิมนะ... ในขณะที่ผมอ่านจดหมายของคุณนี้ ผมได้กลิ่นของความเข้มแข็งของคุณเพิ่มขึ้นมากจากตัวอักษรที่คุณเขียน
รูปของคุณก็ยังอยู่ที่เดิมผมทำความสะอาดทุกวันเลยนะ เพราะจะได้เห็นหน้าคุณชัดๆไงล่ะ
ผมรู้ว่าวันนี้คุณจะไม่ร้องให้ แสดงว่าคุณดีขึ้นกว่าเดิมมาก... ผมก็จะอยู่เคียงข้างคุณและยิ้มไปพร้อมกับคุณในวันที่สำคัญที่สุดของเรา ผมจะรอคุณ รอคุณตลอดไป
เมื่อฟ้ายังไม่เปลี่ยนสี
ดวงฤดียังไม่อ่อนล้า
เมื่อยังมีสองแขนสองขาสองตา
ผมจะรอคุณจนกว่าชีวิตสลายไป.. .. .. ..
จากคนที่รักคุณ
เมฆ
------------------------------------
งานเศร้ามากนะครับแต่ให้อารมณ์มากครับ
ดีจัง
T___T
12 มิถุนายน 2548 11:23 น. - comment id 85244
พี่ปราย ขอบคุณมากมายค่ะ สำหรับ คำปลอบโยน .................... ดาราจักร ขอบคุณสำหรับจดหมายตอบกลับค่ะ มันดีมากเลย ได้อารมณ์มากเลยค่ะ
12 มิถุนายน 2548 21:22 น. - comment id 85258
การรอคอยอาจเป็นสิ่งที่ทรมานสำหรับใครหลายคน แต่ในความรู้สึกของคนที่ตั้งใจรอ และพร้อมที่จะรอ ก็สามารถสร้างการรอให้มีความสุขได้ ยินดีมายืนเพื่อรอเป็นเพื่อนน้องนะจ๊ะ แม้วันนั้นจะไม่มีวันมาถึง แต่ถ้าเราพร้อม สักวันมันอาจมาถึงก็ได้ใครจะรู้ จริงไหมจ๊ะ
13 มิถุนายน 2548 12:14 น. - comment id 85274
พี่ตูน จริงค่ะ หากเราพร้อมที่จะรอ เราก็จะมีความสุข...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ