จดหมายจาก น้ำ ฉบับที่ 3 ( คนเดียว ไม่เหงาเท่า 3 คน (6) )

someone in blue

To  หญิง  Florida USA
		วันนี้ เขตมารับสาย สาเหตุน่ะเหรอ เมื่อวานตอนเย็น ฝนตกหนักมาก แล้วเราต้องแวะไปเอาแบบงานที่สั่งทำที่ร้าน เขต เขาลุยฝนไปเอามาให้ กลับมาตัวเปียกโซกเลย เขาก็เลยถอดเสื้อ แล้วใส่เสื้อยืดที่ไว้ใช้เล่นกีฬา ขากลับบ้าน รถติดมาก พอถึงบ้าน เราก็ให้เขามาอาบน้ำ แล้วเอาเสื้อเราใส่จะได้แห้ง  แล้วเขาก็ขับกลับบ้าน ตอน 3 ทุ่มครึ่ง โทรไปหา คุณแม่ของเขา บอกว่านอนแล้ว ไม่ค่อยสบาย วันนี้เลยมาสาย เช้านี้ เราต้มโจ้กให้เขาทาน ป้อนเขาบนรถ ตอนสายๆ โทรไปหา เขาก็บอกไม่เป็นไร แต่น้ำเสียงไม่ค่อยดี ตอนเย็น บอกให้เขาแวะโรงพยาบาล เขาไม่ยอมแวะบอกว่าเดี๋ยวกินยาก็หาย  ดื้อมาก ทำไมนะ พวกผู้ชายไม่ค่อยชอบไปหาหมอกัน เราก็ไม่ยอมเหมือนกัน เพราะ อาการดูจะเป็นไข้ด้วย ท่าทางแย่มาก บอกว่าที่เขาเป็นอย่างนี้เพราะเรา ถ้าไม่ไปหาหมอ เราจะรู้สึกไม่ดีมากๆ เขาก็บอกไม่เกี่ยวกัน แล้วเราก็ทะเลาะกันพักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะยอม เพราะเรายื่นคำขาด หมอเขาถามว่าจะทานยาหรือจะฉีด เขาหน้าซีด ไม่ยอมฉีดยา ดูสิ นอกจากกลัวหมอแล้วยังกลัวเข็มอีก ต่อรองกับหมอตั้งนาน ขอทานยาเพิ่มขึ้นแต่ไม่ฉีด หมอบอกว่า จะหายช้า พอดี มะรืน เขามี present งานให้หัวหน้าเขา เขากลัวไม่มีเสียง และกลัวเป็นไข้ เขาจึงยอมโดนเข็มทิ่ม บ่น ระงมเลย ตลอดทางกลับบ้าน ดูๆไปก็เหมือนเด็กเลยนะ
	พักนี้ เขาดูซึมๆบ่อยๆ  ลองเลียบๆเคียงๆถาม เขาบอกว่าเขาทะเลาะกับต่าย พักนี้ดูต่ายไม่ค่อยเข้าใจเขา เขาก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เราก็ได้แต่ปลอบ แต่นี่ก็ยังดีนะที่เขาไม่เอาเรื่องส่วนตัวไปปนกับเรื่องงาน ตอนเย็น เลยชวนเขาไปดูหนังแก้เครียด เผื่อว่าจะดีขึ้น พรุ่งนี้วันเสาร์ หลังจากหนังจบ เขาก็พาเราไปกินข้าวต้มรอบดึก ก่อนส่งที่บ้าน 
	วันจันทร์ มาถึงเร็วมาก พอเจอเขา หน้าเขาเครียดยิ่งกว่าวันศุกร์อีก เลยคุยกันในที่จอดรถก่อน เขาบอกว่า เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ต่ายกลับมาจากต่างจังหวัด เขากับต่ายทะเลาะกันหนักขึ้น จนวันอาทิตย์ ต่ายเขากลับไป แต่ก็ยังไม่ดีกัน แล้วยังไม่ยอมรับโทรศัพท์ เขาอีก เขาเลยรู้สึกอึดอัดมากๆ ไข้จะกลับเอา เราเลยบอกเขาว่า ใจเย็นๆ เดี่ยวจะช่วยคุยให้ แล้วเราก็โทรไปคุยกับต่ายให้เขา ต่ายเขาก็ยอมรับว่าอยู่นู่น แล้วก็หงุดหงิดเหมือนกัน ไม่ค่อยได้เจอกันก็คิดถึง แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ที่เขาก็ไม่ค่อยสนใจ  เราก็เลยบอกต่ายไปว่า เขตเขาไม่ค่อยสบายด้วย แล้วก็วันนี้ เขาต้องมี present งานให้หัวหน้า เขาคงจะเครียดเหมือนกัน เราก็ช่วยคุยให้สักพัก พอต่ายเริ่มจะเข้าใจมากขึ้น และเริ่มใจเย็นขึ้น ต่ายก็เริ่มบอกบ้างว่า ต่ายเดินทางมาไกล เหนื่อย แต่เขตเขาก็ไม่เข้าใจ เราก็เลยช่วยคุยให้ แล้ว พอตอนเย็น เราก็ให้เขตเขาโทรไปหาต่ายอีกที แล้วให้ทั้ง 2 คนคุยกัน ก็กว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ วันนี้เลยกลับบ้านดึกเลย พูดตรงๆนะ บางทีเราก็รู้สึกบาปเหมือนกัน ที่เราคิดอยากให้เขาเลิกกัน แต่ เราก็ไม่อยากให้เขาเสียใจ เพราะเราคงจะทนไม่ได้เช่นกัน ที่ได้เห็น จริงไหม แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ
	ได้เห็นรูปที่ส่งมาให้ดูแล้วนะ วิวสวยมากเลย ยังไงหญิงเที่ยวเผื่อน้ำด้วยนะ และก็ระวังตัวด้วยล่ะ จริงสิ ครอบครัวที่ไปอยู่ที่หญิงบอกว่าเขามีแต่ลูกชาย อยากได้ลูกสาวบ้าง ทำไมเธอไม่เป็นลูกบุญธรรมเขาไปเลยล่ะ เขาก็ใจดีไม่ใช่เหรอ แต่ยังไง ก็ใจเย็นๆแล้วกันนะรอให้อยู่กันไปนานๆก่อน ให้รู้นิสัยกันมากๆก่อน นะ 
	ดูแลสุขภาพด้วยนะ
	 
                                                                                                  คิดถึงที่สุด
                                                                                                       น้ำ
                                                                                                  กรุงเทพฯ
                                                                                                ประเทศไทย