.. พ่อคะ .. หนูรักพ่อ ..

keekie

"ชั้น 11 ค่ะ .. ขอบคุณค่ะ"  ฉันบอกพนักงานกดลิฟท์
	วันนี้ฉันมาเยี่ยมลุงโกศล  ที่ถูกหามขึ้นเครื่องบินมาจากเกาะสมุยตั้งแต่เมื่อคืนวาน
	เพื่อมารักษาตัวในโรงพยาบาลหรูย่านซอยศูนย์วิจัย ...
	ลุงโกศลหมดสติเกือบล้มศีรษะฟาดพื้น .. พี่ปิยะต้องรีบพาส่งโรงพยาบาลบนเกาะ ..
	แต่คุณหมอให้ความเห็นว่า ..เครื่องมือไม่พร้อม ..ควรเข้ามาให้แพทย์เฉพาะทางรักษาดีกว่า
	
	"ชั้น 11 แล้วค่ะคุณ.." พนักงานกดลิฟท์บอกฉัน 
	.. หอพักผู้ป่วยหลอดเลือดสมอง .. 
	
	ป้ายหน้าวอร์ดบอกชัดว่า ..ฉันมาถูกชั้นแล้ว ..
	ฉันผลักประตูห้อง  1106  เข้าไป 
		
	"สวัสดีค่ะ ป้าผัน .. ลุงจำรัส .. ลุงโพธิ์.."  
	"ไหว้พระเถอะหลานสาว.." บรรดาลุงและป้าของฉันรับไหว้ด้วยประโยคเดียวกันเป๊ะ ..
	"พ่อมานานแล้วหรือคะ.."  ฉันหันไปถามพ่อเป็นคนสุดท้าย ..
	"สักพักแล้วลูก.."   พ่อตอบ 
	วันนี้สีหน้าพ่อไม่ค่อยสู้ดีนัก อาจเป็นเพราะอาทิตย์ที่ผ่านมานี่งานมากมายเหลือเกิน
	"สวัสดีค่ะ ลุงศล .. เป็นยังไงบ้างคะ..แต่หนูว่าลุงหน้าตาสดใส ไม่เหมือนคนป่วยเลย" 
	ฉันยกมือไหว้ลุงโกศลพร้อมถามไถ่อาการ .. ปนให้กำลังใจเล็กๆ 
	.. ฉันมองสายออกซิเจนที่เสียบไว้ปลายจมูกลุงศล .. ผ้าก๊อตปิดที่ลำคอ .. 
	คงจะเจาะคอเพื่ออะไรสักอย่าง .. ฉันยังไม่ทราบแน่ชัด .. ไว้ถามพ่อแล้วกัน
	เสาข้างเตียง มีถุงยาสี่ถุง .. กับถุงน้ำเกลืออีกหนึ่งถุง .. แขวนไว้ ... 
	มีสายระโยงระยาง .. ปลายสายมารวมกันอยู่ที่ข้อมือซ้ายของลุงศล .. 
	"ก็ดีขึ้นแล้วล่ะหลาน .. "  
	ลุงโกศลบอกด้วยเสียงอู้อี้ แทบจับใจความไม่ได้ อาจเป็นเพราะ .. แผลที่เจาะคอ .. 
	"หมอบอกว่า อาจมีเส้นเลือดที่ไปเลี้ยงสมองตีบ .. ต้องฉีดสีดูว่าเป็นเส้นไหนบ้าง
	หากมากนักก็คงต้องผ่าตัด แล้วก็ต้องเจาะคอเพราะหายใจไม่ได้น่ะหลานเอ๊ย"    
	ป้าผันเมียลุงโกศลบอกอาการ	
	"เฮ่อ .. "   เสียงพ่อฉันถอนหายใจ 
	"สมัยเราหนุ่มๆ ..วันทั้งวันนั่งทำงาน .. พอตกเย็นงานเลิก ก็เฮละโลกันไปกินเหล้า ..
	..ไปเที่ยว .. ไม่ต้องนอนยังได้ ..กลับถึงบ้านเช้า อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำงานต่อ ..
	แล้วดูพวกเราวันนี้ซิ.."    พ่อฉันระลึกถึงอดีต 
	ลุงโกศล ..ลุงโพธิ์ ..และลุงจำรัส  .. นิ่ง ... คงคิดตามคำพูดของพ่อฉัน ...				

"หนูไปซื้อบุหรี่ให้พ่อหน่อยลูก .. กรุงทอง 85 นะ .."   พ่อหันมาบอกฉันพร้อมส่งตังค์ให้ 

	ฉันชินเสียแล้ว .. ลุงโพธิ์ .. ลุงจำรัส .. ลุงโกศล .. และพ่อ .. มักจะรวมกลุ่มกันกินเหล้าแบบนี้เสมอ
	และฉันก็มักถูกใช้ให้ไปซื้อบุหรี่และเหล้าเป็นประจำ ...
	ทำไมกฎหมายห้ามเด็กอายุต่ำกว่าสิบแปดซื้อบุหรี่และเหล้า .. ไม่ออกมาใช้ตั้งแต่ครั้งนั้นนะ ..

	ฉันเคยถามเหมือนกันว่า .. พ่อสูบบุหรี่ทำไมคะ? .. มันอร่อยหรอ? .. 
	พ่อตอบด้วยความรำคาญว่า .. มันเรื่องของผู้ใหญ่น่ะ .. เด็กๆ ไม่เข้าใจหรอก ..

	กับอีกครั้งที่ฉันกลับจากโรงเรียนแล้วบอกพ่อว่า .. 
	.. พ่อคะ .. คุณครูบอกว่า .. ในบุหรี่มีสารนิโคติน .. มันทำให้ปอดดำ ..
	.. และทำให้ปอดไม่ทำงาน .. บุหรี่ที่พ่อสูบมีสารนิโคตินหรือป่าวคะ? ..

	พ่อไม่เคยตอบคำถามของฉัน .. 
	และพ่อก็ยังคงสูบบุหรี่ .. 

	เอ .. หรือว่าบุหรี่ของพ่อไม่มีสารนิโคติน ..?  .. ตอนนั้นฉันได้แต่สงสัย ..	

	ฉันกลับมาพร้อมบุหรี่ ... ซองสีขาว ตัวหนังสือสีแดง .. จำได้ .. 
	
	พ่อแกะบุหรี่ออกจากซอง .. ส่งให้บรรดาลุงๆ .. คนละตัว .. 
	
	ฉันมองภาพพ่อใช้ไฟแช็คจุดบุหรี่ที่ถูกคาบบนริมฝีปาก ..
	ประกายไฟสีแดง .. เผาไหม้ลามเลียปลายมวน .. ไล่ขึ้นไป .. 
	เจ้านิโคตินจะหน้าตาเหมือนประกายไฟนี่หรือป่าวนะ? .. 
	แล้วมันจะเผาไหม้ลามเลียปอด .. เหมือนที่ไฟเผาไหม้บุหรี่ขณะนี้หรือป่าว? .. 
	แบบนี้ใช่มั๊ยน้า? .. ที่คุณครูบอกว่า .. สารนิโคตินทำให้ปอดดำ .. 

	ตาพ่อหรี่ลงเล็กน้อย .. คงเพราะควันบุหรี่ที่ถูกพ่นออกจากปากและจมูก .. 

	กลิ่นบุหรี่ 85 ที่ลอยเข้าจมูกฉันในวันนั้นยังคงส่งกลิ่นถึงฉันมาจนทุกวันนี้ ..

	เสียงเฮฮาในวงเหล้าพูดคุยกันออกรสชาติสนุกสนาน .. 
	แม้จะค่ำมากแล้ว .. แต่ยังไม่เห็นวี่แววว่า .. งานเลี้ยงจะเลิกรา .. 

	.. พ่อคะ .. หนูง่วงแล้ว .. เราจะกลับบ้านกันหรือยังคะ .. เด็กแปดขวบเริ่มอุทธรณ์ เพราะความเบื่อ

	.. อีกเดี๋ยวสิหลาน .. จะรีบกลับไปหนายยย .. สำเนียงใต้ผสมแม่โขงของลุงโกศล อ้อแอ้จนฉันแทบฟังไม่รู้เรื่อง

	.. อย่าเพิ่งกลับนาเพื่อนนา .. รอขวดนี้หมดก่อน .. เสียงลุงจำรัสรีบห้าม .. กลัวขาดขากระมัง ..

	.. เอ้าๆๆ .. บุหรี่ .. ลุงโพธิ์รีบต่อบุหรี่ส่งให้พ่อ เพื่อเอาใจ .. คงกลัวพ่อกลับจริงๆ 

	.. อีกนิดเดียวนะลูก .. อีกเดี๋ยวค่อยกลับ .. แม้เสียงพ่อจะอ้อแอ้ .. แต่ยังคงอ่อนโยนเสมอ ..

	ฉันได้แต่นั่งหน้าง้ำ เพราะความเบื่อ ผสมความง่วง .. รอ .. รอ .. และ รอ .. จนหลับข้างวงเหล้า ..				

.. ลูก .. หนู .. เสียงพ่อเรียกฉัน .. เรากลับบ้านกันเถอะลูก .. 
	
	ฉันลืมตา .. เห็นบรรดาลุงๆ หลับข้างวงเหล้ากันหมดแล้ว ..
	
	พ่อยืนโงนเงน .. ปากคาบบุหรี่ควันกรุ่น .. ฉันรู้ .. พ่อเมาแล้ว .. . 
	แต่พ่อไม่เคยลืมฉัน .. และพ่อจะพาฉันกลับบ้านโดยปลอดภัยทุกครั้ง .. 
	แม้จะมีแอลกอฮอล์ในเลือดมากแค่ไหนก็ตาม ..

	พ่อจูงฉันออกจากบ้านลุงโกศล .. 
	สตาร์ทมอเตอร์ไซด์คู่ชีพ .. ฉันปีนขึ้นนั่งซ้อนท้ายพ่อ .. กอดเอวพ่อไว้แน่น ..

	กลิ่นเหล้าและกลิ่นบุหรี่ปนกลิ่นเหงื่ออับชื้นบนเสื้อ .. เป็นกลิ่นประจำตัวพ่อ .. ที่ฉันคุ้นเคย ..
	พ่อที่แข็งแรง .. แข็งแกร่ง .. พ่อที่คอยปกป้องฉันเสมอ .. พ่อคือผู้ชายที่เป็นผู้ชายสำหรับฉัน ..
	แม้ยามเมา .. พ่อยังคือวีรบุรุษของฉัน ..

	.. เกาะแน่นๆ นะลูก .. เสียงพ่อตะโกนบอก .. 
	.. อย่าหลับนะ .. พ่อสำทับมาอีก เพราะฉันเคยหลับขณะซ้อนมอเตอร์ไซด์พ่อมาแล้ว				

... To  be  continued ...