อนึง...ขอคิดถึงให้พึงใจ

mimmy

เพราะความห่างไกลรึเปล่านะ  ที่ทำให้ดื่มด่ำกับความคิดถึงจนซึ้งใจ  มองวันเวลาคือสิ่งที่มีค่าที่สุด  ผูกมิตรกับความเหงา  จับมือกับดวงดาวเป็นเพื่อนเพื่อจะฝากบอกชายหนึ่งคนที่อยู่อีกโค้งฟ้านั้นว่า...ฉันคิดถึงเขามากเพียงใด
         สิ่งที่ได้รู้อย่างหนึ่งบนความไกลห่างของระยะทางและเวลา  คือความคิดถึงที่มีค่าและความมั่นคงที่ยังยึดมั่นในหัวใจของเรา   เวลานี้แม้ไม่ได้เดินบนหนทางเวลาเดียวกัน  แต่ความผูกพันก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย  กลับตรงข้ามนะ  ที่ความผูกพันยังแน่นเหนียวกว่าเดิม  เพราะต่างรู้ซึ้งแก่ใจดีว่า  ต่างคนคือคนสำคัญของกันและกัน
          บนความห่างไกลแต่ไม่ไกลห่างนั่น    อาจมีใครหลายคนที่เข้ามาปนเปในความรู้สึก  ทำให้ใจไหวหวั่น  แต่มีบางอย่างบอกตัวเองว่า...ไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากเธอ  คงเป็นเพราะลึก ๆ สุดใจของฉันมีเธอเต็มใจนั่นเอง   มันไม่ง่ายเลยที่จะปรามหัวใจตัวเองไว้ได้ทุกเวลา   แต่เธอนั่นแหล่ะที่เตือนความรู้สึกฉันบ่อย ๆ เหมือน ๆ ว่าเธอคือคนที่ใจฉันต้องการนะ
           ส่วนโค้งฟ้าที่เธออยู่   ก็คงเป็นและรู้สึกอย่างที่ฉันเป็นก็ไม่แปลกเลย   ใจคนก็มีหวั่นไหวกันบ้าง  ขอเพียงแต่ไม่ให้ความรู้สึกที่เธอมีให้ฉันลบไปจากความรักเธอ  ก็พอแล้ว
            ความมมั่นใจ  ไว้วางใจ  และความเป็นเพื่อนจะช่วยสานต่อความผูกพันของเราให้ยาวนาน  ขอเพียงวันใดที่ความสุขโบยบินจากเธอไปในบางเวลา  ขอเพียงเธอคิดถึงฉัน  บอกเล่าให้ฉันฟัง   ฉันจะเป็นเพื่อนเคียงข้างเธอไปทุก ๆเส้นทางที่ก้าวเดินเสมอ....คนดีที่ฉันรัก
            โค้งฟ้าที่เราอยู่
         อาจจะรู้ว่าแสนเหงา
         แต่เราก็ยังมีเรา
         จะเปลี่ยวเหงาสักเพียงใด
         ขอเพียงใจที่มั่นคง
         ไม่หลงไม่เอนไหว
         จับมือกันเดินและก้าวไป
         สู่จุดหมายที่ใจต้องการ... 
..........................................................