วันที่หัวใจอยากพัก...เราจึงพบกัน*7*

ความทรงจำ

เฮ้อ! อีเมล์ที่เมื่อก่อนจะมีโมทย์ส่งมาเกือบทุกวัน แต่พักหลังๆนี้มันค่อยๆหายไป 
อาจเรียนหนักน่า เธอคิด และมองเบอร์ติดต่อที่เขาให้เธอไว้ก่อนขึ้นเครื่อง ก่อนจะตัดสินใจไปทำงานต่อ - - - 
เธอรีบปิดคอมแล้วก็กลับบ้านไปเตรียมของสำหรับไปเที่ยววันรุ่งขึ้น เธอกดเบอร์ของนราดลที่แอ้ให้มาเพื่อคอนเฟริมเรื่องรถ
ฮัลโหลขอสายพี่ดลคะ
ไม่ทราบว่าใครพูดคับ
ไมนัสนะคะ เพื่อนแอ้มันน่ะคะ
คับ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ ราวๆ6โมงครึ่ง ที่นะคะ
คับๆ
คะ ขอบคุณมากนะคะ
เธอกดวางสายก่อนจะเตรียมตัวนอนเพราะต้องตื่นเช้าในวันพรุ่งนี้ - - -
วันรุ่งขึ้น เสียงนาฬิกาปลุกเพลงdaisybellดังลั่นห้อง เธอกดๆแต่มันก็ยังไม่เงียบ จนเธอตื่นเต็มตาน่ะแหละ มันเป็นนาฬิกาสั่งทำ ทำให้ไอ้การจะมาตบๆแล้วเสียงจะเงียบเหมือนนาฬิกาปลุกทั่วๆไปคงจะไม่ได้ เพราะเธอเป็นคนขี้เซามากๆ มันต้องปิดใกล้ๆกับที่ใส่ถ่าน(อยู่ข้างในไง) เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็เรียกแท๊กซี่ไปยังสถานที่นัดหมายพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า
ยัยแอ้มาเร็วนี่ เพิ่ง6.20เอง
เออ ขอบใจย่ะ ว่าแต่นี่ทำไมรถยังไม่มาอีกอ่าแก แกคอนเฟริมรึเปล่า
คอนเฟริมดิวะ ทำไมยังไม่มาอีก อาจรถติดก็ได้แก นั่งรอก่อนละกัน 
หลังจากนั่งรอไปสักพัก เพื่อนร่วมทีมของเธอก็มากันจนครบ
ไอ้นัส เราว่าแกโทรไปหาเค้าอีกทีดีมั้ยว่ะ นี่ก็เหลืออีก5นาทีจะ6โมงครึ่งละ 
เธอก็พยักหน้าก่อนกดโทรออก / 
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของผมทำเอาผมตื่น(เล็กๆ)
ฮัลโหล ผมกรอกเสียงลงไปอย่างงัวเงีย
พี่ดลค่ะ นี่นัสนะคะ เออ..คือ รถยังไม่มาเลยน่ะคะ
ห๊ะ!วันนี้เหรอคับ ตายๆๆ ลืมตื่นๆ!!!
ลืมตื่น?? หมายความว่า...
รอก่อนนะคับ ผมจะรีบไป ผมตัดการติดต่อก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป 
ผมรีบขับรถตู้อย่างเร็ว ระหว่างใกล้ถึงที่หมาย ไมนัสก็โทรมาอีก
คับ
อยู่ไหนเหรอค่ะ
อยู่ใกล้ถึงแล้วคับ
คะ พอดีแค่เช็คน่ะคะว่าออกมาหรือยัง แต่ไม่ต้องรีบมากก็ได้นะคะ
คับ ผมกดวางสายแล้วก็หันไปสนใจกับถนนตรงหน้าต่อ 
เมื่อมาถึงผมก็รีบลงจากรถ
ขอโทษที่มาสายนะคับ พอดีนอนเพลินไปหน่อย
น..นายอีกแล้ว!!! เธอทำท่าตกอกตกใจซะมากมาย แต่กับอ้อแอ้เธอเพียงแค่สวัสดีผมแล้วก็ยกกระเป๋าไปเก็บท้ายรถโดยมีผมช่วยอีกแรงเท่านั้นเอง
ไหนนายบอกว่าไม่ใช่พี่ดลไง
ก็ไม่ใช่ไงเล่า เฮียดลน่ะ พี่ชายผม เค้าวานมา
ผมรีบสรุปเนื้อๆให้เธอเลย ก่อนที่จะโดนโวยโดยที่ไม่ผิด
แล้วงั้นเบอร์ที่ชั้นโทร ก็เบอร์นายอ่าดิ
ก็ใช่ ผมชื่อธิป นราธิปคับคุณไมนัส
เฮอะ! เธอโยนเป้ของเธอมาให้ผมอย่างแรง
โอ๊ย!
สม ชิ! เธอแลบลิ้นก่อนจะเดินไปเปิดประตูรถ