วันที่หัวใจอยากพัก...เราจึงพบกัน*6*

ความทรงจำ

ไอ้ธิป
ไร เฮียดล ผมเงยหน้าจากการเช็ดกล้อง(อุปกรณ์หากิน)แต่เมื่อรับรู้ว่าเป็นใคร ผมก็ทำต่อ
วันหยุดยาวนี้ไปไหนเปล่า
ไม่ อยากนอนอยู่บ้าน
ไม่ไปถ่ายรูปเหรอ
ไม่มีอารมณ์
เฮียดลก็ยักไหล่ ผมเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ผิงไม่อยู่น่ะแหละคับ
งั้นไปขับรถให้เฮียหน่อย
เฮ้ย!ได้ไงเฮีย ลูกค้าไม่ว่าเอาเหรอ
ไม่ว่าหรอก รุ่นน้อง สนิทกันน่ะ คนกันเอง
แล้วเฮียจะไปไหน
เฮียมีงานด่วน ต้องไปคุมงานให้ป๊า
อืม บอกรายละเอียดผมอีกทีละกัน
บอกเลยไม่ได้เหรอว่ะ-_-
เฮียก็เห็นอยู่ว่าผมไม่ค่อยว่าง ผมรับปากแล้วยังไงก็ทำให้น่า ผมเดินเอากล้องไปเก็บ
ลูกค้าชื่อมนิสยา ชื่อเล่นไมนัส จะจ้างให้ไปขับเที่ยวจังหวัดโคราช นายก็เคยไปไม่ใช่เหรอ
ผมไม่อยากไป
นายจะยึดแต่ผิงไว้มันก็ไม่ได้มีความสุขนักหรอกนะ พาตัวเองไปเจอสิ่งใหม่ๆ คนใหม่ๆ สักวันเราจะลืมมันเอง เฮียเชื่อ
จะลืมมันเองเหรอ งั้นเมื่อไหร่ล่ะที่ผมจะลืมเธอได้
ก็ได้ แต่เงินค่าจ้างผม50%นะ
ไอ้เขี้ยว
แล้วคนชื่อไมนัสนี่ รุ่นน้องเฮียเหรอ
เปล่า เพื่อนน้องแอ้ไง แต่ว่าน้องเค้าให้ไมนัสดูแลเรื่องนี้ ก็เลยจ้างโดยใช้ชื่อน้องนัส เฮียเอาเบอร์เราให้ไมนัสเค้าไปแล้วนะ
อืม งั้นผมไปธุระก่อนนะเฮีย ผมพูดจบก็คว้าเป้และกล้องคู่ใจใส่รถแล้วขับออกจากบ้านไป - - - 
มาแล้วเหรอว่ะไอ้ธิป
เออ ไม่มาจะเห็นเหรอ แล้วนี่ตัวนางแบบยังไม่มาเหรอ
ก็นัดไว้10.30วะ
อีก20นาที.. งั้นข้าไปรอที่ฉากนะเว้ย ผมพูดจบก็เดินเข้าห้องสตูดิโอที่จัดเป็นฉากไว้แล้ว และก็เอาอุปกรณ์ที่จำเป็นในการถ่ายภาพออกมาจากเป้
ไอ้ธิป น้องอ้อแอ้มาแล้ว
ให้เซ็ทเสื้อ15นาที ต้องเสร็จ และแล้วนางแบบก็เดินเข้ามา
สัสดีคะพี่ธิป
ผมจ้องหน้าเธอ อย่างกับว่าผมไปรู้จักเธอเอาตอนไหน???
ก็แอ้ไงค่ะ อ้อแอ้ รุ่นน้องรหัสของพี่ดลน่ะคะ ที่จะให้พี่ธิปขับรถออกต่างจังหวัดให้
อ๋อ น้องแอ้นี่เอง ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมบ้านพี่เลยนี่
มีนัดงานเกือบทุกวันน่ะคะ
แอ้เป็นนางแบบได้ไงเนี่ย
แหม ก็มีคนชวนสิคะ เป็นได้นานแล้วล่ะคะ เพื่อนๆไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ โดยเฉพาะไอ้นัส รายนั้นจ้องเถียงกันหน้าดำหน้าแดงเลยล่ะ^^
นัส? ไมนัส?
คะ
คนไหนเหรอ แอ้เคยพามาบ้านพี่รึเปล่า
เปล่าคะ เมื่อก่อนยัยนี่มีราชรถ แต่ช่วงๆนี้ราชรถไม่อยู่ ก็เลยพาเที่ยวได้น่ะคะ
ผมไม่สนใจที่จะถามหรอกว่าแฟนของเพื่อนเธอน่ะ ไปไหน
เริ่มงานดีหว่า เดี๋ยวยมื้อเที่ยงพี่เลี้ยงเอง
คะ
อ้อแอ้โพสท่าได้น่ารักคิกขุตามสไตล์ของเธอ ผมก็ไม่ต้องการไปเปลี่ยนบุคลิกของเธอ ก็เลยไม่ได้เสนอแนะอะไรเท่าไหร่ 
เสร็จแล้วล่ะ ไปทานข้าวกัน ไอ้ฟรุตไปปะ รีบๆเก็บของแล้วไปทานข้าวด้วยกันเลย ผมกำชับเสร็จสรรพ เพราะผมยังไม่อยากไปทานข้าวกับผู้หญิง2ต่อ2ในตอนนี้ 
เมื่อพวกผมทานข้าวเสร็จ ก็แยกย้ายกับเธอแล้วก็ตรงไปยังร้านกาแฟร้านนึงที่ไม่ไกลจากร้านอาหารนั้นนัก
รับอะไรดีค่ะ
ขอ..กาแฟดำแก้วนึงคับ พนักงานสาวก็จดออเดอร์ แล้วเมื่อมาเสิร์ฟ คนมาเสิร์ฟกลับเป็นผิง!!!
อ้าวพี่ธิป! แวะมาแถวนี้เหรอค่ะ
อ..อืม มาทำธุระแถวนี้ เมื่อยขาก็เลยหาร้านนั่งเล่น จะให้ผมบอกเธอไปได้ยังไงล่ะ ว่าที่มาน่ะก็เพื่อมาหาเธอ มามองดูเธอT.T
ขอบคุณนะคะที่มาอุดหนุน งั้นเดี๋ยวผิงขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ
เมื่อก่อนในวันหยุด ผมต้องมานั่งรอเธอทำงานจนเสร็จ แต่พอเราเลิกกัน ผมก็ยังอยากที่จะมานั่งรอ แต่เธอก็ไม่ยอม ทำให้ต้องแกล้งทำว่าบังเอิญผ่านมาอยู่หลายครั้ง 
ขอโทษนะคะ ขอเลม่อนปั่นคะ คนอะไรเนี่ยสั่งเลม่อนปั่น
เมื่อลูกค้ารายนั้นหันรีหันขวางมาหาโต๊ะนั่ง ก็สะดุดเข้ากับผมพอดี 
น..นาย!!! 
ผมก็ยักไหล่ให้อย่างกวนๆ ก็ยัยนี่ก็คือผู้ที่มีนามว่าไมนัสที่ขอให้ผมร้องเพลงในร้านอาหารของเพื่อน
ไม่ยักรู้ว่าชอบอะไรเปรี้ยวๆ
มันเรื่องของชั้น เธอพูดจบก็เดินไปนั่งโต๊ะถัดไป
นี่เธอ
อะไร-*-
รู้จักคนที่ชื่ออ้อแอ้มั้ย
ทำไม
ก็รู้จักมั้ยล่ะ
อืม
เป็นเพื่อนเค้า?
อืม
ชื่อมนิสยา
นายรู้ชื่อชั้นได้ไงห๊ะ
เปล่าๆ ก็รู้จักแอ้น่ะ เคยได้ยิน
นาย ไม่ใช่คนที่ชื่อดลใช่มั้ย
เปล่า แต่...
แต่ไร 
ผมส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วก็จิบกาแฟดำในมือ ดีนะ ที่ผมไม่ได้พลั้งปากออกไปว่า ดลน่ะ พี่ชายผม-_-
เลม่อนปั่นมาแล้วคะ
ขอบคุณคะ เมื่อของที่เธอสั่งมา เธอก็เลิกสนใจผมไปเลย ก็ดี ผมก็ไม่ค่อยอยากคุยกับเธอต่อหน้าผิงสักเท่าไหร่(เพิ่งนึกได้เหรอไงว่ากลัวผิงเค้าจะเห็นน่ะ^^;:ผู้แต่ง) แต่หารู้ไม่ว่าทุกการกระทำของทั้งคู่มีสายตาของผิงมองตามอย่างครุ่นคิดไปเงียบๆ /