เสียงเพลงบรรเลงแผ่วเบา ดังขึ้นภายในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ขณะที่คู่สนทนาวัยไม่ต่างกัน จิบกาแฟและพูดคุยกันอย่าง อารมณ์ดี คนหนึ่งคือ เรือนแก้ว ส่วนอีกคน เป็นผู้หญิง วัยเดียวกับเธอ หน้าตาสวยเก๋ ดีใจจังเลยค่ะ ที่ได้พบกับคุณแก้ว กี่ปีแล้วคะ ที่ไม่ได้เจอกัน หลังจากที่คุณแก้วย้ายมาอยู่ไทย วันนี้พอบินมาเมืองไทย ก็พยายามตามหา ติดต่อตามหาชื่อคุณแก้ว จนเจอ คุณแก้วสบายดีนะคะ เรือนแก้วมองดู ลิวา เพื่อนคนไทยที่เธอรู้จักที่อังกฤษ ลิวาอยู่อังกฤษมาตั้งแต่เด็กๆ ด้วยครอบครัวของเธอบินไปใช้ชีวิตอยู่ที่นู้นเป็นการถาวร สมัยที่เรียน ป.เอก จำได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ มีแฟนเป็นผู้หญิง และ บางทีคล้ายดูเหมือนจะจีบเธอ สบายดีค่ะ คุณวาละคะ ตอนนี้ทำอะไรอยู่ที่นู้น สืบทอดตำแหน่งของคุณพ่อค่ะ อยู่ที่นู้นนึกถึงเมืองไทยค่ะ คราวนี้เลยตัดสินใจมาเที่ยว คงต้องรบกวนคุณแก้วสักหลายวัน เป็นไกด์นะค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ช่วงนี้ปิดเทอมแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องสอนหนังสือ คุณแก้ว อยู่คนเดียวหรือมีแฟนแล้วคะ ลิวาดวงตาวาว เหมือนเด็กสนใจอยากรู้ เรือนแก้วยิ้มในดวงหน้า ไม่ได้อยู่คนเดียวค่ะ แต่ยังไม่มีแฟนค่ะ เธอไม่ได้พูดโกหก ระหว่างเธอกับปาล์ม ไม่ใช่ ความสำพันธ์แบบแฟน มันลึกซึ้งกว่านั้นมาก จนบางทีไม่มีนิยามความหมายสำหรับ ความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง แหม ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะ เรียบร้อย น่ารักแบบคุณแก้วจะไม่มีแฟน เสียงเธอดูประหลาดใจอย่างไม่เสแสร้ง และรู้สึกดีใจลึกๆ เรือนแก้วเมื่อครั้งที่พบที่อังกฤษทำให้มีความรู้สึก อยากจะเป็นคนรักของผู้หญิงคนนี้ หากท่าทีที่เสมอต้นเสมอปลาย ท่าทีที่มีต่อเธอฉันท์พื่อน ทำให้ลิวาฝ่าเข้าไปกำแพงนั้นไม่ได้ วันนี้การที่ได้มาพบกับเรือนแก้วอีกครั้ง ความรู้สึกเก่าๆ เหมือนคุกโชน อายุสี่สิบกว่าแล้ว จำไม่ได้ว่าควงผู้หญิงมากี่คน มีคนรักกี่คน ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคนรักที่ผ่านมา ไม่เคยยืดยาวนัก บ่อยครั้งที่เธอรู้สึกเหว่ว้า บ่อยครั้งที่เหมือนเธอจะต้องวิ่งไขว่คว้าหาความรัก เธออยากมีใครสักคนที่รักเธออย่างจริงใจ หากดูเหมือนคน คนแล้วคนเล่าที่ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา วันนี้เธอรู้ตัวว่าแก่แล้ว ความรู้สึกสดใส เช่นวัยรุ่น ความรักที่ร้อนแรง มันดูมอดลง เหลือเพียงความต้องการที่เหมือนเพื่อนคู่ชีวิต อยู่ดูแลกันและกัน หาก เธอไม่มีทางรู้ว่า ใคร คือ คนนั้นของเธอ เรือนแก้วไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยสดงดงาม แต่เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ของความอ่อนโยนอารี อยู่บนใบหน้า เธอมีรอยยิ้มเสมอ ราวกับว่า เธอไม่เคยโกรธใคร ความอบอุ่นที่แผ่ออกมายามอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ ทำให้ลิวารู้สึกเหมือนได้พบ สิ่งที่ปรารถนา ตอนนี้คุณพักอยู่ที่ไหนเหรอคะ ถ้าคุณสะดวก มาพักที่บ้านก็ได้ค่ะ ที่บ้านไม่ค่อยมีแขกเท่าไหร่ ปกติก็อยู่ด้วยกันกับปาล์ม น้ำเสียงตอนท้ายอ่อนโยนนัก ยามเอ่ยชื่อของใครคนนั้น แวบหนึ่งที่สัญชาตญาณของเธอ สัมผัสได้ว่า เรือนแก้วกับปาล์มคงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา ใครกันเหรอคะปาล์ม เด็กที่แก้วให้การอุปการะคะ เป็นเด็กข้างบ้าน หลังจากที่แม่เธอเสีย ตอนเธออายุสิบกว่าขวบ เวลานี้อายุ 22 แล้วค่ะ ลิวาฟังแล้ว รู้สึกโล่งอก อย่างน้อยคงรักกันแบบแม่กับลูก คงต้องรบกวนคุณแก้วอีกแล้วนะคะ ต้องไปเอาเสื้อผ้าที่โรงแรม อยากเห็นบ้านคุณแก้วจังค่ะ คงน่าอยู่มาก ..................................................................................................................... บ้านของเรือนแก้วน่าอยู่จริงๆ รอบบ้านปลูกต้นไม้ให้เงาร่มรื่น มีการตกแต่งสวนสวยงาม ลิวาดูเหมือนเด็กที่พบอะไรถูกใจ เธอเดินชมนู้นชมนี่ไปทั่ว น้องปาล์มไม่อยู่เหรอคะคุณแก้ว วันนี้ปาล์มเธอทำงานพิเศษค่ะ เย็นๆ ถึงจะกลับ คุณลิวาอยู่ที่นี่ ทำตัวตามสบายนะคะ ถือว่าเป็นเหมือนบ้านค่ะ น้ำเสียงหวานๆ ทำให้ลิวา หัวใจเตลิดไปไหนต่อไหน ดูเหมือนเธอจะตีความหมาย ไปคนละแบบที่เรือนแก้วพูด อาหารมือเย็นวันนี้ เป็นฝีมือของเรือนแก้วทั้งหมด หน้าตาน่ารับประทาน ทั้งสามนั่งรับประทานไปคุยไป เรือนแก้ว ตักอาหารให้เธอ และปาล์ม ดูเหมือนเธอช่างเอาอกเอาใจเหลือเกิน บ่อยครั้งที่ลิวาอดมองดู ปาล์มไม่ได้ สิ่งที่สงสัย ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง ผุดขึ้นมาอีกครั้ง จะว่าเหมือนคนรักก็คล้ายในอากัปกิริยาบางอย่าง แต่บางอย่างก็เหมือนพี่กับน้องสาว แม่กับลูก ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดใจ พรุ่งนี้จะพาคุณลิวาไปเที่ยว เสียดายที่ปาล์มไม่ได้ไปด้วย ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแก้ว คุณสองคนเที่ยวเผื่อปาล์มด้วยนะคะ ช่วงนี้คนที่ร้านเยอะมาก เจ้าของร้านจึงให้ปาล์มขอให้ปาล์มเพิ่มชั่วโมงที่ทำงาน สนุกดีนะคะ ถึงเงินจะไม่มาก ดีกว่าอยู่เฉยๆ ดวงตาที่เล่าฉายแววสดใสเหมือนเด็ก คุณลิวา ทานเยอะนะคะ วันนี้ปาล์มโชคดี ได้ชิมฝีมือ คุณแก้ว เพราะ คุณลิวาแท้ๆเลย ปาล์มพูดพลางทำหน้าล้อเลียนเรือนแก้ว อ้าว ทุกทีคุณแก้วไม่ทำเหรอคะ น้องปาล์ม ไม่หรอกค่ะ..อิอิ รายนั้นเป็นคนทาน ส่วนปาล์มก็ เป็นคนทำ..อิอิ แหม คุณแก้ว อย่างนี้เขาเรียกว่า ใช้แรงงานเด็กนะคะ..อิอิ เรือนแก้วหัวเราะชอบใจ อาหารมื้อนี้ เต็มไปด้วยความอบอุ่นของครอบครัว ลิวาไม่ได้รู้สึกอบอุ่นแบบนี้มานาน บ้านหลังนี้ แม้จะมีเพียงคนสองคน หากอบอวลแด้วยความรู้สึกของความรัก คุณแก้วกับคุณวา ตามสบายเถอะนะคะ เดี๋ยวปาล์มจัดการเก็บเองค่ะ ................................................................................................................. ...... เป็นครั้งแรกที่ลิวา ได้มาเยือนตำหนักภูมิพิงค์ ราชนิเวศน์ ความรู้สึกของเธอ ก็เหมือนกับ ตอนเดินทางไปเที่ยวชม พระราชวังแวร์ซาย หรือไม่ก็ตอนไปชมพีรามิด ที่กรุงไคโร นั่นคือความประทับ ความสวยงาม ที่เป็นเสน่ห์ ของแต่ละพื้นที่ ดอกกุหลาบหลากหลายพันธุ์ ชูช่อส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ รวยระริน เธอมีความสุข ไม่ใช่แต่เฉพาะบรรยากาศเท่านั้น ยามนี้ที่ได้เดินเคียงคู่กับเรือนแก้ว สตรีที่ไม่มีอะไรสะดุดตา หากมองนานๆ จะพบกับความสวยที่ซ่อนอยู่ภายใน เป็นความสวยที่เรียบง่าย ทว่าตราตรึงใจยิ่งนัก หลังจากที่ทั้งสองเดินดูส่วนต่าง ๆในเขตพระตำหนัก จนเหนื่อย ทั้งสองจึงนั่งพักดื่มน้ำส้มสด ที่ทางพระตำหนักมีจำหน่าย รสหอมหวานกลมกล่อม ทำให้รู้สึกสดชื่น ลิวาเป็นผู้หญิงที่ ค่อนข้างตัดสินใจอะไรรวดเร็ว และบ่อยครั้ง การตัดสินใจรวดเร็ว ทำให้เธอพลาดในด้านความรู้สึก แต่คราวนี้ ลิวากลับมั่นใจ ที่จะรักกับผู้หญิงที่เธอไม่ได้พบสิบกว่าปี บางทีฟ้าอาจลิขิตให้เธอมาพบกับผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง ก็เป็นได้ คุณแก้วคะ วามีเรื่องอยากพูดอะไรกับคุณแก้วอย่างตรงๆ แม้มันจะออกกะทันหันเกินไปก็ตามค่ะ ค่ะ มีอะไรพูดมาได้นะคะ แก้วยินดีรับฟังค่ะ ลิวาหันหน้ามองดู หญิงสาวที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับไปเป็นวัยรุ่นที่โหยหายความรักอย่างกระตือรือร้น ในเมื่อคุณแก้ว ยังไม่มีใคร วาอยากจะขอคบกับคุณดูค่ะ ถึงแม้ว่า วาจะอยู่ไกลจากเมืองไทยมาก แต่วาคิดว่า ความรักไม่มีพรหมแดน และเกิดได้เสมอในทุกๆที่ เธอพูดจบ จับตาแน่วนิ่งดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เรือนแก้ว เอื้อมมือมาจับมือของลิวา อย่างอ่อนโยนและปลอบใจ เธอพูดด้วยน้ำเสียงปกติที่นุ่มนวล คุณวาค่ะ ความรัก ไม่ใช่เป็นความรู้สึกที่ฉาบฉวยหรอกนะคะ มันต้องผ่านการเวลา ผ่านการบ่มผ่านการพิสูจน์มากมาย และ การร่วมทุกข์ ร่วมสุขระหว่างกัน เพียงแต่อาศัยความรู้สึกอย่างเดียว โดยยังไม่ได้ได้ศึกษาอีกฝ่ายอย่างลึกซึ้ง ยังไม่ใช่สิ่งที่เป็นตัวตัดสินว่า นั่นคือ ความรัก ที่แท้จริง คนรักที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยืดยาว ต้องอาศัยการเข้าใจระหว่างกัน อาศัยการปรานีประนอม และยอมรับส่วนที่เสียของอีกฝ่ายให้ได้ หากเรามองเฉพาะในด้านที่ดี หรือเปลือกนอกของอีกฝ่าย วันหนึ่ง หากได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน วันที่ได้เห็นทาสแท้ภายใน หากคุณรับไม่ได้ สิ่งนั้นคือความผิดหวัง หลายต่อหลายคู่นะคะที่เป็นแบบนี้ กับช่วงชีวิตของวัย โดยเฉพาะวัยที่สูงขึ้น เราไม่ได้ต้องการความรักที่หวือหวาร้อนแรง มันเป็นความรู้สึกของเพื่อนที่อยู่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข เพื่อนใจ เป็นกำลังใจให้กันและกัน ในทุกๆสถานการณ์ เราเป็นเพื่อนกันได้ค่ะ แต่สำหรับกับความรักแบบที่แก้วพูดมานั้น แก้วให้ใครไม่ได้อีกแล้วค่ะ นอกจากน้องปาล์มใช่ไหมคะ ลิวาแทรกคำขึ้นมา แม้จะรู้สึกใจหายและเศร้าลึกๆ แต่โล่งอกเช่นกัน ที่เธอได้พูดในสิ่งที่คิดออกมา ค่ะ ปาล์มเป็นเด็กที่โชคดีนะคะ ที่ได้รับความรักจากคุณ แก้วต่างหากค่ะ ที่โชคดี ที่ได้รับความรักอันบริสุทธิ์จากปาล์ม และแก้วมั่นใจค่ะว่า เราเกิดมาเพื่อรักกันและกัน นอกจากปาล์มแล้ว แก้วคิดว่า คงไม่มีใครที่จะให้ความรักที่แสนบริสุทธิ์เช่นเดียวกันปาล์มให้กับแก้วได้ อย่างมั่นคงมาจนถึงทุกวันนี้ ลิวาเหมือนจะเข้าใจ และเหมือนจะไม่เข้าใจ เธอมองอีกฝ่าย อย่างต้องการคำตอบชัดเจน แก้วกับปาล์ม ไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายแบบลึกซึ้งค่ะ แต่เราอยู่ด้วยความสัมพันธ์ทางใจฉันคนรัก ฉันคู่ชีวิตค่ะ ลิวาสูดลมหายใจลึกๆ สายตาที่มั่นคงของเรือนแก้ว บอกว่า เธอพูดจากใจจริง เป็นเธอ..เธอใช่สามารถจะห้ามความปรารถนาที่จะแตะต้องเรือนกายนี้ได้หรือไม่เธอยังไม่เคยมีความคิดที่จะรักใคร โดยไม่คิดที่จะ แตะต้องเรือนกายของอีกฝ่าย พวกคุณทำไมถึงอยู่ได้คะ ฉันหมายถึง สิ่งเหล่านี้ มันเป็นความปรารถนาทางธรรมชาติ ลิวาออกจะกระดากที่ถามอะไรแบบนี้ แต่เธอก็อยากรู้ เพราะศรัทธาค่ะ ศรัทธาในความรักระหว่างกัน เป็นสิ่งที่แก้วไม่สามารถอธิบาย ทว่าความรู้สึกนี้ มันดำรงคงอยู่ ภายในระหว่างคนสองคน อาจเป็นเพราะ ปาล์มกับแก้ว ศรัทธาในความรู้สึกตรงกัน หากความรู้สึกนั้นไม่ตรงกัน วันนี้แก้วกับปาล์มอาจจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งยอมรับหรือทนไม่ได้ และจากกันไปในที่สุด วาพึ่งเคยได้ยินเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก ดูเป็นความรักที่บริสุทธิ์จริงๆนะคะ เหมือนเป็นเรื่องที่ทำให้เกิดขึ้นในความจริงได้ยากเหลือเกิน จริงๆแล้ว ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจของเรามากกว่าค่ะ ที่จะดำรงรูปแบบ หรือ ความรู้สึกไปในทิศทางใด มันจะเป็นรูปธรรมขึ้นมาได้ก็ต่อเมื่อ มีปัจจัยที่สามารถเข้ากันได้เกิดขึ้น ซึ่งปัจจัยที่เข้ากันได้อย่างกลมกลืนนี่แหละค่ะ เป็นสิ่งที่หาได้ยากในคนสองคน ดังนั้น ในตลอดชีวิตของคนเรา จึงมีอยู่หลายๆคน ที่ ค้นหาตัวเองไม่เจอ ค้นหาความต้องการที่แท้จริงของตัวเองไม่เจอ วารู้สึกเป็น อะไรที่เข้าใจอยากจังค่ะ วันหนึ่งคุณอาจจะเข้าใจก็ได้ค่ะคุณวา ........................................................................................................................ ในที่สุด วันสำคัญวันหนึ่งในช่วงชีวิตของปาล์มก็มาถึง วันรับปริญญา วันที่ปาล์มรู้สึกภาคภูมิใจที่สุด โดยเฉพาะ เมื่อเห็นความสุขที่ฉายชัดออกมาจากแววตาของคุณเรือนแก้ว เหนื่อยที่สุดเลยค่ะคุณแก้ว เดินไปนู้นไปนี่ ถ่ายรูปกับเพื่อนๆตลอด แถมมีคิวที่ต้องเลี้ยงน้องและเพื่อนอีก ถึงปาล์มจะไม่ชอบการสังสรรแต่ก็ ครั้งหนึ่งในชีวิตนะคะ คนพูดมองดูหน้าหญิงสาวคนรัก หลังจากที่วันนี้การรับปริญญาเสร็จแล้ว ปาล์มบอกเพื่อนๆ ในขอเป็นสังสรรค์ในวันพรุ่งนี้แทน ซึ่งเพื่อนต่างก็ไม่มีปัญญา ปาล์มอยากอยู่สองต่อสองกับคุณแก้วของเธอ ในวันสำคัญแบบนี้ วันนี้เธอได้ชิมอาหารฝีมือของคุณแก้ว อยู่กับคุณแก้ว จริงๆเธอก็พบกันทุกๆวัน แต่ปาล์มไม่เคยรู้สึกเบื่อ หากขาดคุณแก้วไปสิ ปาล์มคงรู้สึกเหมือน ชีวิตขาดอะไรไป เรือนแก้วเหมือนหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งในจิตวิญญาณของเธอ กับข้าวง่าย ๆ ที่คุณแก้วทำ และเป็นของโปรดของเธอทั้งนั้น โดยเฉพาะ โยเกิร์ตปั่นผสมน้อยหน่า ซึ่งเป็นของโปรดสุดของปาล์ม เป็นของหวานตบท้ายเมนูนี้ด้วย วันนี้คุณมีของขวัญจะให้ปาล์มด้วยจ้ะ อะไรเหรอคะ ท่าทางคนฟังดูตื่นเต้น หลับตาก่อนสิจ๊ะ ปาล์มทำตามอย่างว่าง่าย หล่อนรู้สึกมีกลิ่นหอมคุ้นเคย รู้สึกคันขยุกขยิกที่ข้างแก้มเพราะผมคุณเรือนแก้ว เธอคงชะโงกหน้าเข้ามาแน่ๆ ปาล์มคิด เรือนแก้วกระซิบเบาๆ ที่หูของปาล์ม ต่อไปคุณอนุญาตให้ปาล์มย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับคุณจ้ะ ปาล์มลืมตาอย่างรวดเร็ว ดีใจจังเลยค่ะ คุณแก้ว ขอบคุณมากๆนะคะ เจ้าตัวใช้เวลารวดเร็ว ขโมยจูบแก้มอีกฝ่าย จึงถูกค้อนขวับใหญ่ เดี๋ยวปาล์มจะรีบไปเก็บข้าวเก็บของค่ะ ปาล์มเหมือนเด็กที่ได้รับสิ่งของที่ถูกใจที่สุด เรือนแก้วหัวเราะ ปาล์มจ๋า จะย้ายอะไรค่ะ ปล่อยไว้ตามเดิมเถอะจ้ะ ก็ปาล์มตื่นเต้นนี่คะ ฝันมาตั้งนานว่า อยากจะนอนกอดคุณแก้วทุกคืน ตัวร้ายกาจ..อิอิ ........................................................................................................................ ปาล์มนั่งมองดูคนรัก ที่นั่งมองดูเธอเช่นกัน ทั้งสองเหมือนเด็กที่นั่งมองดูกัน บนเตียงกว้าง ก่อนหัวเราะทั้งคู่ ปาล์มจ้องคุณยังกับคนไม่เคยเจอกันเป็นสิบๆปียังเลยนะจ๊ะ ปาล์มเอียงคออย่างน่ารัก คุณไม่กลัวปาล์มจะทำอะไรมิดีมิร้ายคุณเหรอคะ ท่าทางแบบนี้แหละ นานๆ ปาล์มจะแสดงให้เห็น เรือนแก้วอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มอีกฝ่ายหนึ่งเบาๆ ไม่กลัวหรอกจ้ะ ถ้าปาล์มจะรังแกคุณจริงๆ คงรังแกไปนานแล้ว คุณแก้ว รู้จักดักคอปาล์มตลอดเลยนี่คะ แล้วอย่างนี้ใครจะรังแกคุณแก้วลงคอ น่ารักออกอย่างนี้ แสนดีอย่างนี้ คนที่รังแกคุณแก้วได้ คงเป็นคนใจร้าย ปาล์มไม่อยากเป็นคนใจร้ายนี่คะ เรือนแก้วรู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ ปาล์มไม่ใช่เป็นคนปากหวาน กับใครต่อใคร ปาล์มจะแสดงออกความใจในเฉพาะอยู่ต่อหน้าเธอ เป็นการกระทำที่เป็นธรรมชาติ และไม่ใช่พูดเอาอกเอาใจ หากทุกคำพูดของปาล์มนั้น มักทำให้เธอซาบซึ้ง บางทีปาล์มเหมือนกวีเอกในใจของเรือนแก้ว คำพูดที่ไม่ได้เตรียมไว้ล่วงหน้า คำพูดที่แสนธรรมดา หากมีความหมายลึกซึ้งกับเธอ ขอบใจนะจ๊ะปาล์ม กับความรู้สึกที่ปาล์มมีต่อคุณ เรือนแก้วดึงร่างของอีกฝ่ายเข้ามากอดนิ่งๆ ปาล์มกอดร่างนั้นตอบ ด้วยความรู้สึกที่บริสุทธิ์และใจสงบ ปาล์มเองอยากขอบคุณทุกๆอย่าง ที่คุณแก้วให้กับปาล์ม ถ้าไม่มีคุณแก้ว ปาล์มคงไม่มีวันนี้ ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่ได้อยู่ร่วมกับคุณแก้ว สิ่งที่ปาล์มให้คุณแก้ว มันน้อยมาก เทียบกับความดีของคุณแก้ว ปาล์มบอกกับตัวเองว่า ชีวิตนี้ของปาล์มเป็นของคุณแก้วทั้งหมด และคุณแก้วก็เป็นทั้งหมดในชีวิตของปาล์ม คุณรักปาล์มมากนะคะ ปาล์มรู้สึกร่างกายสั่นสะระริกเมื่อได้ยินคำนี้ และน้ำตาของความดีใจก็ไหลลงมา ไหล่ที่สั่นสะท้าน ทำให้เรือนแก้ว ดึงร่างของปาล์มออกจากอ้อมแขนเธออย่างทะนุถนอม เธอเช็ดน้ำตาให้ปาล์ม เหมือน กำลังปลอบโยนน้องตัวน้อยๆ ปาล์มจะจำวันนี้ไว้ตลอดชีวิต จำคำๆนี้ไว้ตลอดชีวิตค่ะคุณแก้ว ปาล์มรอคำๆนี้มานาน คุณแก้วไม่เคยบอกว่า รักปาล์ม แต่การกระทำของคุณแก้วนั้น ได้บอกกับปาล์มเสมอว่า หล่อนรักเธอ หากปาล์มก็อยากได้ยินคำๆ นี้ ออกมาจากปากของเรือนแก้ว เรือนแก้วเคยบอกว่า วันหนึ่งเมื่อถึงเวลา เธอจะบอกคำๆนี้กับปาล์ม ปาล์มหลับไปแล้ว หลับไปในอ้อมกอดของเรือนแก้ว รอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากของปาล์ม ฉายแววของความสุข อนาคตของปาล์มยังยาวไกล เรือนแก้วอยู่เพื่อเป็นกำลังใจให้ปาล์ม อยู่ปลอบโยนปาล์ม วันหนึ่งเธอรู้ว่า เธอจะต้องจากโลกใบนี้ไปก่อนปาล์ม... ..มรณา..ความตายไม่มีผู้ใดสามารถหลีกเลี่ยงได้ หากวันนั้นยังไม่มาถึง..เธอมีหน้าที่และหัวใจ.ที่จะดูแลปกป้องคนที่เธอรัก...ตราบจนกระทั่งวันที่เธอหมดลม....และถึงแม้ว่าเธอจะจากโลกใบนี้ไป..เธอยังคงอยู่ปกป้องดูแล คนที่เธอรัก และรอที่พบกันอีกครั้ง..ผ่านเวลา..ผ่านพรหมลิขิต ไปตราบนานเท่านาน...
wanmangrux 4 พ.ค. 2548 11:48 น. - ID 5102 
991
0
0
5 กรกฎาคม 2548 20:35 น. - comment id 85595
อ่านไปด้วยความซาบซึ้งใจค่ะ ความรักนั้น เป็นสิ่งน่าอัศจรรย์ค่ะ ความรู้สึกทางกาย เมื่อเทียบกับความรู้สึกทางใจแล้ว ห่างไกลกันนัก หากกายและใจควบคู่ไปพร้อมกันได้ ก็จะดียิ่งนัก แต่ถ้าไม่ ก็ไม่ได้หมายความว่า รักนั้นจะเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะ ใจ ของคนสองคน สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ^_^ เป็นกำลังใจให้นะคะ สำหรับทุกๆเรื่อง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ