กว่าจะถึงวันบอกรัก.............5

wanmangrux

ปาล์มมองดูดวงหน้าที่พึ่งหายจากอาการไข้ ด้วยความเป็นห่วง เพราะ ท่าทางของเรือนแก้วยังคงอีดโรย อีกทั้งวันนี้ เธอยังต้องเข้าประชุมอีก 
อย่าเป็นห่วงคุณเลยจ้ะ เย็นนี้มีติวหนังสือให้รุ่นน้องไม่ใช่เหรอจ๊ะ คุณไม่เป็นอะไรมาก 
ถ้าติวเสร็จปาล์มจะรีบกลับนะคะ คุณแก้ว 
จ้ะ เทคแคร์สาวๆหน่อยสิจ๊ะ เรือนแก้วหัวเราะ หากคนฟังยังงง ว่า หมายถึงอะไร 
.......................................................................................................................
กลุ่มรุ่นน้องที่ขอร้องให้ติว สุดท้ายเหลือเพียงคนเดียว คือ ไปรยา นอกนั้นต่างบอกว่า มีธุระ ซึ่งมันออกจะบังเอิญเกินไป แต่ในเมื่อมาถึงแล้ว ปาล์มจึงทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ไปรยาดูเหมือนไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอกำลังติวให้เลยสักนิด นอกจากนั่งมองเธอ และรับคำ หนึ่งชั่วโมงผ่านไปปาล์มเริ่มหมดความอดทน เธอจึงเอ่ยปากขึ้น 
พี่ว่า วันนี้เราติวเท่านี้ก่อนดีมั้ยคะ นี่เกือบทุ่มแล้วนะคะ 
ดีค่ะ ยาหิวแล้ว งั้นไปหาอะไรทานนะคะ ยาขอเลี้ยงถือเป็นการตอบแทนที่วันนี้พี่ปาล์มมาช่วยติวหนังสือให้ยา 
ปาล์มจำต้อง รับปาก และบอกเพียงว่า ถ้าทานข้าวเสร็จเธอจะกลับทันที ไปรยาพยายามดึงเวลา โดยการคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ ขณะที่ปาล์มไม่มีใจจะฟัง ตอนนี้ใจเธอจดจ่อเพียงคุณเรือนแก้วของเธอเท่านั้น ไปรยาเองเริ่มทนไม่ได้กับอาการของปาล์มเช่นกัน เธอรู้สึกโกรธอย่างไม่มีเหตุผล 
ยาถามจริงๆนะคะ พี่ปาล์ม ยามีอะไรสู้อาจารย์เรือนแก้วไม่ได้ พี่ปาล์มถึงไม่เคยแม้แต่จะมองดูยา เหมือนยาเป็นตัวน่ารังเกียจแบบนั้น  ไปรยาปล่อยให้น้ำตาไหล ซึ่งเกิดจากอารมณ์โทสะภายใน 
ปาล์มรู้สึกหน้าชา และโกรธอย่างที่ไม่เคยโกรธ โกรธที่ผู้หญิงคนนี้ พูดถึงเรือนแก้ว เหมือนดูถูกหญิงที่เธอรัก 
คุณแก้วเป็นผู้หญิงที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตของพี่ นอกจากแม่ของพี่ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ในชีวิตพี่ยอมตายแทนเธอได้ ขอโทษนะ ยา อย่าให้พี่รู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เลย พี่ขอตัวก่อนนะ 
ปาล์มเดินไปจ่ายเงิน และออกไปจากร้านทันทีโดยไม่เหลียวกลับมาอีกเลย ไปรยารู้สึกเสียหน้าอย่างมาก เธอตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง หากว่า ครั้งนี้ ยังไม่สามารถสร้างความแตกแยกระหว่างเรือนแก้วและปาล์มได้ เธอจะไม่ยุ่งกับปาล์มอีก 
....................................................................................................
ปาล์มมองดูวงหน้าในกระจก แม้นกาลเวลาจะพัดพาวัยสาวของคนที่เธอกำลังหวีผมให้ หากเธอคงความงามตามแบบฉบับธรรมชาติ ที่ไม่ได้เติมแต่งสีสันใดๆ 
ปาล์มรู้สึกตัวเองเป็นคนโชคดีที่สุดในโลก ที่ได้รู้จักผู้หญิงอย่างคุณแก้ว 
ปาล์มนี่ ปากหวานไม่สร่างเลยนะจ๊ะ ยิ่งโตยิ่งปากหวาน ดูอย่างเมื่อก่อนสิจ๊ะ ร้องไห้กลัวคุณจะไม่รัก เรือนแก้วยิ้มอย่างอ่อนหวาน 
ถ้าไม่ร้องไห้แล้วคุณแก้วจะยอมเปิดเผยความในใจให้ปาล์มทราบมั้ยคะ ว่าแต่เมื่อไหร่คุณแก้วจะบอกคำๆนั้น ให้ได้ยินสักทีคะ ปาล์มรอจนเหงือกแห้งแล้วนะคะ 
ยังต้องให้คุณบอกอีกเหรอจ๊ะ สักวันหนึ่งจะบอกแน่นอนจ้ะ รอให้ถึงวันนั้นก่อนนะจ๊ะ 
ปาล์มจะรอไปเรื่อยๆ รอไปจนถึงวันตายก็ยังได้ค่ะ สำหรับคุณแก้ว รอได้ทุกชาติทุกภพแหละคะ 
อิอิ ..ถ้าปาล์มเป็นผู้ชาย คงเจ้าชู้มากสิคะ พูดแบบนี้ สาวๆคงหลงกันเชียว 
ที่ผ่านมาปาล์มเจ้าชู้เสียที่ไหนคะ หากจะพูดแบบนี้ปาล์มจะพูดให้เฉพาะคุณแก้วฟัง ใจดวงนี้เป็นของคุณแก้วนานแล้วนะคะ 
สงสัยน้ำตาลนี่ ขายได้เป็นกิโลแล้วจ้ะ 
เทอมนี้ คงเรียนหนักสิคะ ต้องทำตัวจบด้วย  เรือนแก้วเปลี่ยนเรื่องขึ้นมาเฉยๆ 
มีผู้ช่วยข้างกาย ไม่กังวลหรอกค่ะ 
แน๊ 
มีเรื่องทะเล้นนิดหน่อยมาเล่าให้คุณแก้วฟัง เพื่อนของปาล์มคนหนึ่ง วันดีคืนดีเกิดสงสัยว่า วันที่เข้าเรือนหอกับคุณแก้ว เป็นยังไง 
เรือนแก้วหัวเราะ เบาๆ 
แล้วปาล์มตอบเพื่อนไปแบบไหนจ๊ะ 
ตอบไม่ถูกเลยนะคะ เนี่ย..อิอิ ปาล์มเลยตอบไปว่า ไม่ทำไง หัวถึงหมอนก็หลับสิ แล้วปาล์มจึงกระซิบความลับให้เขาฟัง เลยอ้าปากค้าง แมลงวันบินเข้าไปได้หลายตัวเลยนะคะ..อิอิ 
ดูเหมือนเรื่องเหล่านี้ เป็นเรื่องอยากรู้อยากเห็นของคนทั่วๆไป แต่กรณีของพวกเราลึกลับมากกว่า..อิอิ 
ปาล์มจ๊ะ คุณทำให้ปาล์มลำบากใจหรือเกินไปไหมจ๊ะ เรือนแก้วมองดูคนถูกถามอย่างจริงจัง 
ปาล์มจึง คุกเข่าลงกับพื้น หล่อนจับมือของคนรัก ทอดสายตาอ่อนโยนดูเรือนแก้ว ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ 
คุณแก้วเหมือนนางฟ้า เป็นนางฟ้าที่แสนดี ใจดี นางฟ้าเหมือนผู้บริสุทธิ์ในความรู้สึก รักที่มีให้นางฟ้า คือ ความบริสุทธิ์จากใจล้วนๆ การที่คนสองคน จะดำรงความรู้สึก รักอย่างมั่นคง โดยอาศัยความรักอีกระดับหนึ่งที่ข้ามขอบเขตความปรารถนาทางกายไป ความรักนั้นงดงามและบริสุทธิ์มาก ในความรู้สึกของปาล์ม 
คุณแก้วเป็นคนสอนให้ปาล์มรับรู้ถึง การดำรงของความรู้สึกนี้ ทุกวันนี้ปาล์มมีความสุขมาก ที่ปาล์มรักคุณแก้ว ไม่ใช่เพราะ รูปร่างหน้าตา เพราะวัย แต่ปาล์มรักใจงามๆ ของคุณแก้ว ปาล์มเพียงหวังว่า ได้อยู่ดูแลคุณแก้วของปาล์ม ซื่อสัตย์ต่อคุณแก้ว เป็นเพื่อนคุณแก้ว เราเหมือนเป็นคู่ใจของกันและกัน ตลอดเวลาสิบกว่าปี ที่ได้รู้จักกัน เราต่างดำรงความสัมพันธ์นี้ มาตลอด ถ้าสิ่งนี้ คือ ความสุขที่คุณแก้วได้รับ ปาล์มเต็มใจที่จะทำเพื่อคุณแก้ว โดยไม่ได้รู้สึกอึดอัด อะไรเลย กลับรู้สึกภูมิใจเสียอีก หากชีวิตปาล์ม ดำรงความรักทางใจอันบริสุทธิ์ ในกับคนที่เรารักได้ อย่าซื่อตรง และไม่บิดเบียน 
เราอยู่ด้วยความรู้สึกที่ไว้วางใจกันและกัน ตลอดไป และตลอดไป... ปาล์มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานนัก 
........................................................................................................................
เรือนแก้วมองดูนักศึกษาหญิงเบื้องหน้า ดวงหน้างดงาม ท่าทางมั่นใจในตัวเอง ทำให้เรือนแก้ว อดนึกไปถึง เด็กที่ถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ หล่อนมองดูเธออย่างเอ็นดู หลังจากที่เธอสอนเสร็จและกำลังจะกลับบ้าน เธอก็พบไปรยามายืนรอเธออยู่ที่ลานจอดรถ 
เรือนแก้วพอทราบเรื่องของไปรยากับปาล์มบ้าง จากเพื่อนร่วมงานที่เล่าให้เธอฟังมากกว่า 
ระวังนะ เดี๋ยวก็แพ้เด็กหรอก 
เรือนแก้วฟังอย่างเงียบๆ และยิ้มน้อยๆ ไม่มีใครรู้ความหมายของรอยยิ้มนั้น นอกจากเธอคนเดียว 
ดูเหมือนเวลานี้ไม่ใช่การเผชิญหน้าระหว่างอาจารย์กับนักศึกษา แต่เป็นการเผชิญหน้าระหว่าง สตรีสองคน 
มีธุระอะไรกับครูหรือเปล่าจ๊ะ เรือนแก้วเป็นคนที่ใช้คำพูดอ่อนโยนเสมอ 
หนูมีอะไรอยากจะบอกอาจารย์ค่ะ เรื่องเกี่ยวกับพี่ปาล์ม เธอตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ และสังเกตอาการของผู้หญิงเบื้องหน้า ทำไมนะอาจารย์เรือนแก้วจึงไม่รู้สึกสะทกสะท้าน 
หนูอยากจะขอคบพี่ปาล์มเป็นแฟนค่ะ อาจารย์จะว่าอะไรมั้ยคะ ในฐานะผู้ปกครอง 
ได้สิจ๊ะ ครูไม่ได้ห้าม ปาล์มโตแล้วจ้ะ เธอจะไปรักใคร ชอบพอใคร เป็นสิทธิ์ของเธอ  
คนที่ตะลึง กลับเป็น ไปรยาเอง เพราะเธอไม่คาดคิดว่า จะได้รับฟังคำตอบเช่นนี้ อย่างน้อยเธอหวังได้เห็นสีหน้าบูดบึ้ง ท่าทางไม่พอใจ จากอาจารย์เรือนแก้ว มีอย่างที่ไหน คนที่รักกันถึงกับไม่รู้สึกสะทกสะท้าน ที่มีผู้หญิงอีกคนมาบอกว่า กำลังจะแย่งคนรักไป เธอมองเห็นร่องรอยของความเชื่อมั่น ร่องรอยที่ลึกซึ้งเกินกว่าที่ไปรยาจะเข้าใจ ในแววตาอ่อนโยนคู่นั้น วินาทีนั้นเธอรู้สึกอับอาย อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และรู้สึกถึงความพ่ายแพ้อย่างเทียบไม่ติด 
มีอะไรอีกมั้ยจ๊ะ  
เออ..ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ อาจารย์  เธอยิ้มเก้อๆ 
หนูขอโทษอาจารย์ด้วยนะคะ กับคำพูดเมื่อกี้ หนูรู้แล้วละคะ ว่าทำไมตลอดเวลาสองปี 3 ปีที่หนูตามจีบพี่ปาล์มไม่สำเร็จสักที หนูไม่มีอะไรเทียบอาจารย์ได้จริงค่ะ 
เป็นครั้งแรกที่ไปรยา เรียนรู้ที่จะยอมรับกับความพ่ายแพ้ อย่างน้อยการยอมรับ ทำให้เธอรู้สึกมีศักดิ์ศรีอย่างผู้แพ้ บ้าง ไม่ใช่แพ้อย่างหมดรูป 
หนูยังเด็กนะจ๊ะ อนาคตหนูยังจะต้องพบปะผู้คนมากมาย ชีวิตหนูไม่ได้หยุดอยู่เฉพาะวันเวลาเหล่านี้ หนูยังค้นหาตัวเองไม่เจอ สักวันหนึ่ง เมื่อรู้จักตัวเองดี หนูจะเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์พูดนะจ๊ะ 
หิวมั้ยจ๊ะ ไปทานข้าวกับครูที่บ้านมั้ยจ๊ะ ทานข้าวกันสองคนกับปาล์ม มานาน ครูอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างจ้ะ 
........................................................................................................................
ปาล์มเท้าคางอยู่บนเตียง ขณะที่สายตาทอดมองดู คนที่นอนอยู่ใกล้ๆ ดวงหน้าที่ยิ้มน้อยๆ รอยยิ้มที่วันนี้ดูเหมือนเด็กเจ้าเล่ห์ซุกซน 
วันนี้คุณแก้วทำให้ปาล์มตกใจ ที่อยู่ๆ พาไปรยา มาถึงบ้าน..บางทีคุณนี่เหมือนเด็กๆเลยนะคะ 
เรือนแก้ว ยื่นปลายนิ้มบีบจมูกของปาล์มเบาๆ 
ก็คบกับเด็กมานานนี่จ๊ะ เลยเป็นเด็กบ้าง คบเด็กสร้างบ้านเลยเป็นแบบนี้ไงจ๊ะ 
ปาล์มจับมือที่ยื่นมาบีบจมูกเธอไว้ ก่อนบรรจงจูบอย่างนุ่มนวล 
ขอบคุณมากนะคะ นางฟ้า 
อิอิ 
"ปาล์มรู้สึกโล่งอกยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ดูเหมือนต่อไปคงไม่ต้องกังวล ที่ไปรยาจะต้องมาตามตื้อปาล์ม 
ปาล์มอ่อนโยนกับรุ่นน้องบ้างสิจ๊ะ อย่างที่ทำกับคุณไง 
แน๊... ไม่ได้หรอกคะ ก็เวลาอยู่กับคุณปาล์มรู้สึก เป็นตัวเองที่สุด ทุกอย่างที่แสดงออกคือ ตนตัวของปาล์ม ถ้าปาล์มทำแบบนี้กับคนอื่น กลัวคุณจะร้องไห้งอแงสิคะ 
อีกไม่กี่เดือนปาล์มจะเรียนจบแล้วสิจ๊ะ เร็วจังนะจ๊ะ แล้วคิดไว้หรือยังว่า จะเรียนต่อสาขาอะไร 
ปาล์มคิดไว้แล้วค่ะ แต่ยังไม่บอกคุณแก้วตอนนี้ ..อิอิ 
ปาล์มขอตัวกลับห้องก่อนนะคะคุณแก้ว ราตรีสวัสดิ์ค่ะ 
ปาล์มพูดเสร็จไม่ลืมที่จะจูบหน้าฝาก นางฟ้าของเธอก่อน เดินออกไปจากห้องของเรือนแก้วอย่างร่าเริง