วันที่หัวใจอยากพัก...เราจึงพบกัน*5*

ความทรงจำ

ผมลุกจากเตียงไปหยิบกระดาษการ์ดกลิ่นหอมลายน่ารักคิกขุจากหนังสือที่ผมใช้มันคั่นไว้ขึ้นมาดู 
100วันที่เราคบกันแล้วนะ เพื่อนๆผิง พวกไอ้แช๊ท ลิน วิฟ ชี๊ฟ ดอต บอกว่าคนเกาหลีเค้าถือกัน แต่พี่ธิปอย่าเพิ่งแซวผิงนะ ว่าบ้าอะไรไปกับเค้าด้วย มันก็แค่เป็นข้ออ้างที่ผิงจะให้ของกับพี่ธิปอย่างไม่อายไงค่ะ คล้ายๆvalentineน่ะ รักพี่ธิปจัง ผิง 
เมื่ออ่านจบผมก็คั่นมันไว้อย่างเดิม แล้วก็หยิบรูปถ่ายขาวดำขึ้นมาดู มันเป็นรูปของเธอกำลังเลียไอติมอย่างน่ารักน่าชัง
~ พี่ขอโทษนะคับ น๊าคร้าบบ! ผิงอย่าโกรธนะ-.- เธอก็สะบัดหน้าพรืด
งั่มๆ ทานไอติมกันนะ
ไม่
ว๊า! งั้นทานไรดีเอ่ย
ไม่ ไม่ต้องมาพูดเลย เค้างอนตัวเองแล้ว
ผมก็เดินไปซื้อไอติมแท่งที่ขายอยู่แถวๆนั้นให้เธอ ทานไอติมนะคับ เนี่ย!ซื้อมาให้ผิงด้วยน๊า รีบทานเถอะเดี๋ยวละลายหมด
ไม่ ไม่ได้ใช้ให้ซื้อ แล้วเธอก็ปล่อยให้ไอศครีม(ของเธอ)ละลายคับ ผมก็ไม่กล้าเลีย กลัวว่าเธอจะไม่กล้าทาน^^จนน้ำหวานเหนียวๆไหลย้อยเต็มไม้เต็มมือที่ถือไว้ไปหมด
พี่ธิป ทำไมไม่กินล่ะค่ะ ดูสิ เปื้อนมือไปหมดละ มานี่คะ ผิงเช็ดให้ เธอก็ควักผ้าเช็ดหน้าของเธอขึ้นมาเช็ดให้ผม
ผิงหายโกรธนะคะ ผมอ้อน
ก็ได้คะพี่ธิป แต่ไอติมในมือ ผิงว่าผิงช่วยทานดีกว่านะคะ^^ 
- -    
ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ค่ะ เราต้องห่างกันออกไปอีกใช่มั้ยค่ะ ผิงไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย
เราต้องอดทนนะผิง ตอนนี้ทางผิงก็แย่ ทางพี่ก็แย่ ความรักมันก็ต้องมีอุปสรรค เราก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ เราจะประคับประคองเละเข้าใจกันและกันมากขึ้นๆนะ ผมเอื้อมมือไปจับมือของเธอ
คะ ผิงจะพยายาม เราจะผ่านมันไปให้ได้นะคะ เธอยิ้มให้ผมก่อนที่มือเล็กนั้นจะวางทับบนมือใหญ่ของผมอีกที~
ความอบอุ่นในหัวใจเพราะความเชื่อมั่นว่าจะมีเราต่อไปในวันข้างหน้า แต่เมื่อนึกถึง มันก็พาความเจ็บร้าวลึกๆมาสู่ผมด้วย อบอุ่นเมื่อนึกถึงแต่ก็เจ็บปวด นี่น่ะเหรอความรัก ผมไม่อยากจะรักใครอีกเลย นอกจากเธอผิงยอดดวงใจของผมคนเดียวเท่านั้น / 
กิจวัตรประจำวันของเธอก็คือการเช็คอีเมล์ เธอส่งไปทุกวัน โมทย์ก็ส่งกลับมา ส่งมาคุย มาเล่าเรื่องทุกวันเหมือนกัน^^
วันนี้เธอก็เช็คอีเมล์ตามปกติเหมือนเคย
อรุณสวัสดิ์จ๊ะนัส โมทย์เจอเพื่อนคนไทยที่นี่ด้วย ชื่อจิ๊บ รู้สึกอุ่นใจดีนะเวลาที่มีเพื่อน นัสล่ะเป็นยังไง ไม่เหงาและอยู่กับเพื่อนเหมือนโมทย์ใช่มั้ย^^ เดี๋ยวต้องไปเรียนแล้ว See U นะจ๊ะไมนัส โมทย์ 
เพื่อนคนไทย เธอพึมพำเบาๆก่อนจะส่ายหัวขจัดความคิดฟุ้งซ่านที่ผ่านเข้ามาในสมองออกไป แล้วโทรศัพท์มือถือที่เธอวางไว้บนกองเอกสารก็ดังขึ้น 
ว่าไงยัยแอ้ อ้อแอ้ เพื่อนสาวคนสนิทของเธอโทรเข้ามาชวนไปต่างจังหวัดในวันหยุดยาวนี้ โดยให้เหตุผลว่า
ก่อนแกไปฮ่องกงไง หลังจากแกกลับมา ชาวบ้านเค้าก็ไม่ว่างกันแล้วล่ะย่ะ
ก็ได้ งั้น..ไปไงล่ะ
ก็ว่าจะเช่ารถตู้พร้อมคนขับน่ะ จะให้มากางแผนที่แล้วขับเอง ไปเที่ยวแบบเดาสุ่มน่ะฝันไปเหอะ ทีเดียวก็เข็ดแล้ว-*-
555 งั้นแกก็ติดต่อละกันนะ ตกลงได้เมื่อไหร่จะรอคอนเฟริมนะจ๊ะ บายเจ๊ เธอกดตัดการติดต่อก่อนจะเก็บมือถือเข้าไปในลิ้นชักโต๊ะทำงานไม้สีชาก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจที่ได้แกล้งเพื่อนแล้วก็ลืมเรื่องหนักใจทีคิดอยู่เมื่อครู่ไปเลย - - - 
แกอ่า เมือ่เช้าทิ้งเราเฉยเลย เราหาที่ติดต่อได้แล้วนะ เหลือคอยคอนเฟริม ถนัดแกไม่ใช่เหรอไงย่ะ ยัยแอ้บ่นหลังจากที่กินน้ำปั่นสีหวานตรงหน้าไปเกือบค่อนแก้ว
เออ..ถนัดชั้น แล้วแกใช้ชื่อไปว่าไร
มนิสยา
ห๊ะ!มนิสยา!!ชื่อชั้นนี่
เออดิ ชื่อชั้นมั้ง อ่ะ!นี่เบอร์ติดต่อ เป็นรถของรุ่นพี่ที่สนิทๆกันน่ะ ไม่ต้องเกรงใจ
เออสนิทแก แล้วทำไมไม่จัดการเองเลยล่ะว่ะ
น่านะ ฝากหน่อย-/|-
อืมๆๆ เธอรับคำอย่างเสียไม่ได้และก็เก็บเบอร์โทรนั้นใส่กระเป๋าถือ
พี่เค้าชื่อไร
นราดล พี่ดล
โอเช^^ 
เธอกลับมาถึงบ้านหลังจากที่ตกลงโปรแกรมการไปเที่ยวกะยัยอ้อแอ้เรียบร้อย เรื่องรถคงไม่มีปัญหาเพราะเพื่อนของเธอก็คุยคร่าวๆไว้แล้ว เรื่องไม่มีรถคงไม่เกิดขึ้นเด็ดขาด
เฮ้อ!เบื่อจัง เธอก็จัดแจงโทรสั่งข้าวแกงจากร้านแถวบ้านให้มาส่ง แล้วก็รีบหม่ำลงกระเพราะไปอย่างรวดเร็วแล้วก็โทรให้เขามาเก็บไป ตั้งแต่ที่โมทย์ไปออสเตรเลีย เธอก็ไม่เคยออกไปทานอาหารนอกบ้านโดยปราศจากเพื่อนเลย เพราะไปทีไรก็ต้องน้ำตาไหล ไม่ก็คิดถึงเขาแทบขาดใจ เธอคงชินกับการที่มีเขาอยู่ เมื่อไหร่จะกลับมานะโมทย์ /