อดีตที่จดจำ ปัจจุบันที่พยายาม { 3 }

ฟ้าตะวัน

ตอน 3   ออกเดินทาง
 เช้าวันจันทร์ แคร์ โย เรย์ ซัน เจมส์  ได้มาเจอกันตามที่นัดกันไว้
   " ทำไมยัยเดียร์ไม่มาอีกละ " ซันหันไปถามแคร์
   " ฮึ! คงตื่นสายอื่นละสิถ้า " ว่าแล้วแคร์โทรเข้าเบอร์เดียร์
   " เอ้ย เจมส์ ทายดูมั๊ยว่า เดียร์มันจะตื่นยัง " ซันหันไปถามเจมส์
   " ก็คงเพิ่งจะตื่นละมั่ง "  
   " ฮาาา โหลลล ... " และแล้วก็ได้ยินเสียงพูดของเดียร์
   " ยัยบ้า! นี่เพิ่งตื่นหรือไง ทุกคนมารอกันที่หน้าสถานีแล้วนะ "
   " อ้าวหรอ โทษทีๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ "
   " หนึ่งแต้มมมม ! " เจมส์พูดลากเสียงแล้วชูหนึ่งนิ้วให้กับซัน 
 อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาก็เห็นเดียร์วิ่งมาที่นัดหมายโดยแบกกระเป๋าใบใหญ่มาสามใบ แต่ที่จริงมีอยู่สองใบที่ไม่ได้ใส่อะไรไว้
   " ช้าตามเคยนะ ยัยเฉื่อย " แคร์เริ่มบ่น
   " เอาน่าๆ มากันพร้อมแล้วก็ไปกันเถอะ " เรย์รีบชิงพูดก่อนเดียร์
 เมื่อคนมากันครบก็เดินไปซื้อตั๋วติดกันแล้วขึ้นไปนั่งบนรถไฟ
   " นี่ฉันเพิ่งเคยนั่งรถไฟครั้งแรกเลยนะเนี่ย " เจมส์พูดด้วยความตื่นเต้น
   " นี่ เดียร์ทำไมเธอเอา กระเป๋ามาตั้งสามใบเลยละ " เรย์ถาม
   " เอ้ยเจมส์... ทายกันสิว่า เดียร์เอากระเป๋ามาทำไมเยอะ " ซันกระซิบเจมส์ ที่นั่งอยู่ข้างซ้ายซึ่งด้านขวาคือโยที่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง  
   " ไม่รู้ดิ สงสัยเอามาอวดว่าบ้านรวยมั่ง " เจมส์กระซิบตอบ
   " ฉันว่าคงเอาว่าเพื่อใส่ของฝากแน่เลย " ซันบอกเจมส์
   " แหม นานๆ ทีฉันจะได้ไปเที่ยวไหนบ้างก็กะจะซื้อของพวกเสื้อหรือกางเกงลายสวยๆ เอาไว้ใส่นะจ๊ะ " เดียร์ตอบเรย์ที่นั่งอยู่ข้างซ้าย
   " เสมอแล้วโว้ยยยย " ซันบอกเจมส์เสียงดังจนทุกคนได้ยิน
   " อะไรเสมอกันหรอ ซัน " แคร์ถามด้วยความงง
   " ป่าวๆ ไม่มีอะไร " 
 รถไฟแล่นไปตามรางเรื่อยๆ ตามข้างทางที่เต็มไปด้วยทุ่งนาที่ เขียวชะอุ่มอันกว้างใหญ่ เห็นหมู่นกบินไปมาอย่างเพลิดเพลิน ทุกคนก็หลับไปโดยไม่รู้ตัวจนถึงจุดหมายปลายทาง  ทุกคนก็ลงจากรถไฟ
   " เฮ้อ ถึงซักทีเมื่อยจริงๆ เลย  แล้วต้องไปไงต่อละโย " เจมส์ถาม
   " ต้องเดินไปท่ารถ แล้วจ้างรถพาเราขึ้นไป " โยอธิบายทุกคนฟัง
   " ขึ้นไป ?  ขึ้นไปไหน " เรย์ถาม
   " ต้องขึ้นเนินสูงไปประมาณ 10 กิโล "
   " บ้านแกอยู่บนเขาหรือไงวะ " ซันพูดไปหัวเราะไป
   " ก็ไม่เชิงน่ะ เอาละไปขึ้นรถก็เถอะ " ซันหยุดหัวเราะ
 ทุกคนนั่งรถโดยสาร ซึ่งกำลังพาขึ้นไปบ้านของโย ...