เรื่องราวเดิมๆ ที่เราไม่คิดว่าจะเจออีกครั้ง

ความฝัน_ความหวัง_ความรัก

ย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว เราเองไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเร็วได้ถึงเพียงนี้ สมัยนั้นเราเองเรียนอยู่ ป.ตรี แต่ถือได้ว่าอายุค่อนข้างมาก เพราะเราเองหยุดเรียนไปทำงานมา 2 ปี และพอกลับมาเรียนเราก็เรียนจบช้ากว่าปกติอีก 2 ปี เพราะเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ช่วงนั้นเราเปิดร้านคอมพิวเตอร์ เราจะเล่นเน็ตเป็นประจำทุกวัน เพราะอยู่ที่ร้านไม่ค่อยมีลูกค้า ทำให้เวลาว่างมีเยอะ  ทำให้เรารู้จักผู้หญิงคนนึง ทาง IRC เราก็ไม่เคยคิดว่าเราจะรักใครหรอก เพราะเราเองไม่เคยรักใครซักคน ถึงว่าเราเองจะเคยคบมาแล้วก็หลายคน แต่เราก็ไม่เคยสนใจ ขนาดที่ว่าตอนนั้นเราคบอยู่เป็นเวลา หลายปีแล้วก็ตาม แต่เราไม่เคยที่จะรักใครเลย จนมาเจอคนๆ นี้ แต่เราเองไม่รู้หรอกว่าเรารักเธอ ตั้งแต่เมื่อไร เพราะเราไม่เคยที่จะรู้จักความรัก จนกระทั่งเรามาเสียเธอไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ช่วงนั้นเป็นช่วง ปลายปี 45 เป็นเวลาที่เราจบแล้ว ส่วนเธอนั้นก็จบ ปวส. ไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาให้เธอมากนัก เรามัวแต่บ้ากับงาน ที่เราทำ เป็นงานที่เราทำร่วมกับเพื่อน เราไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นยังไง เราไม่สนใจเธอเลย ว่าเธอจะอยู่ยังไง เราลืมไปว่าช่วงอายุเรากับเธอนั้นแตกต่างกันค่อนข้างมาก แต่อาจจะเป็นเพราะเราเองมากกว่าที่เราไม่สนใจ เพราะตอนนั้นเราคงคิดว่า ถึงไม่มีเธอเราก็อยู่ได้ปกติ เพราะถึงตอนนั้นเราก็ยังไม่รู้ว่าเรารักเธอ เรารู้ตลอดเวลาที่เธอคบกับเรา เธอก็คบกับคนอื่นอยู่เหมือนกัน แต่ก็รู้ว่าเธอไม่เคยที่จะทำให้เราเสียใจ เราเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมากที่เธอจะคบใคร เพราะเราก็บอกกับเธอตลอดเวลา ว่าเราให้โอกาสเธอที่จะคบคนอื่น เพราะเราก็รู้ว่าเราเองไม่ใช่คนที่จะดีอะไรมากมาย และเราก็ไม่ได้คิดด้วยว่าเราจะรักเธอ จริงๆ แต่เชื่อไมวันที่เธอโทรมาบอกเราว่าเธออยากอยู่คนเดียว ไม่อยากที่จะคบกับเราแล้ว เรารู้สึกยังไง เราก็รู้นะว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวแต่เธอมีคนใหม่แล้ว คนใหม่นั้นก็ไม่ใช่ใคร คนๆ นั้นก็เป็นเพื่อนของเราเอง เพื่อนทางเน็ตที่เราแนะนำให้เธอรู้จัก เพื่อนที่เราไว้ใจมาก เพื่อนที่เรารักกันมาก แต่เราก็พูดอะไรออก เราควรจะดีใจกับเธอ ที่เธอไปเจอคนใหม่ แต่ไม่เลย เราคิดอะไรไม่ออกนานเลย เรางงกับตัวเองมาก ว่าเราเป็นอะไร เราไม่มีแรงที่จะทำงานต่อไปแล้วตอนนั้น ซึ่งตอนนั้นก็เป็นช่วงที่เราทำงานล้มมาใหม่ๆ ด้วย เราพลาดมา เราก็ไม่ค่อยไปหาเธอเหมือนก่อน ยิ่งทำให้เธอคิดว่าเราไม่รักเธอแล้ว เราไม่สนใจเธอแล้ว แต่เราเองไปไหนไม่ได้เพราะช่วงนั้นเราไม่เหลือเงินติดตัวเลย มีแต่หนี้ที่มีอยู่มากมาย ช่วงนั้นเราหลบอยู่กับมุมมืดของชีวิตเราเอง เพราะเป็นครั้งแรกที่เราแพ้ เราพลาด เราไม่เคยที่จะทำอะไรไม่สำเร็จ เราไม่เคยที่จะพลาด เราไม่เคยที่จะถูกใครทิ้ง แต่วันนั้นเป็นวันที่เราสูญเสียทุกสิ่ง ทุกอย่าง วันที่เราไม่เหลือใครซักคน วันที่เราคิดว่าทุกข์ที่สุดในชีวิตแล้ว
	แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่าวันนี้ เหตุการณ์ที่ผ่านมาร่วม 2 ปีที่แล้วจะกลับมาหาเราอีกครั้ง มันช่างเหมือนกับเรื่องเดิมยังไงยังงั้น วันนี้เป็นวันที่เราไม่มีงานทำ วันที่เราหมดทุกสิ่ง วันที่เราไม่มีเธอ อีกครั้ง 
	เราได้แต่หวังว่า เหตุการณ์นี้คงจะไม่เกิดกับเราอีก