การเปลี่ยนไปของวันเวลา

อมตะลักขณา

มนุษย์จะรู้สึกถึงความเป็นจริงก็ต่อเมื่อ ได้สูญเสียความเป็นนิรันดร์นั้นไปแล้ว ความสุขเพียงชั่วครู่ที่สัมผัสได้ ไม่ยาวนานเท่าความทุกข์ ที่เกิดขึ้นพร้อมกับความเป็นจริงที่น่ากลัว ไม่ว่ามันจะเกิดขึ้นก่อนหรือ ย้อนหลังตามมา ผลลัพธ์ เกินคำบรรยาย ลงท้ายด้วยหัวใจที่ถูกทำร้ายเช่นกันทั้งหมด ทั้งมวล
 
                     ตัวแปร ของความสุข ความทุกข์ ที่เกิดขึ้นอยู่ทุกนาที ทุกเมื่อเชื่อวัน คือ สิ่งที่เราเรียกกันว่า เวลา สีสันของชีวิตถูกแต่งแต้มด้วยกฎเกณฑ์ ของธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์ เป็นไปตาม วัฏจักร จินตนาการที่มนุษย์เฝ้าคอย หรือแสวงหา คือ วันเวลาแห่งความสุขที่ไม่อยากให้ผ่านพ้นไป กับ วันร้ายๆ ของความทุกข์ที่อยากลืมไปให้หมดสิ้น แต่ก็ทำไม่ได้  เมื่อวันใด ที่เวลาเปลี่ยนไป หัวใจ ย่อมรับรู้เรื่องที่เปลี่ยนไปเช่นกัน 
                     ดัชนีชี้วัด โชคชะตาที่จะเวียนวน ลิขิตให้พบเจอกับเหตุการณ์เช่นไร คงไม่มีใครทราบได้ บางครั้งต้องสร้างขึ้นมาจึงจะได้รับ บางครั้ง ไม่ต้องรอคอยก็ได้รับ บางครั้งนั่งนับ นอนนับวันเวลา เท่าไหร่ก็ยังไม่ได้รับ  มนุษย์ จึงดิ้นรน เลือกที่จะสร้างโอกาส แห่งโชคชะตานั้นขึ้นมาเอง โดยไม่สนใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา เพียงได้ทำตามที่ใจปรารถนาก็เพียงพอ และนี่คือ ต้นกำเนิดของ การเปลี่ยนไปของวันเวลา 
	
                     สิ่งที่ใจปรารถนา เริ่มปรากฏขึ้น พร้อมๆ กับวันเวลาแห่งความสุข ได้พบ ได้เจอ ได้รับรู้ถึงสิ่งที่อยากมี อยากเป็น อยากได้ สุดท้าย จะสุขหรือจะทุกข์ แล้วแต่ความสามารถของแต่ละคนที่จะ ปรับปรุงเปลี่ยนแปลง ตัวเองให้เข้ากับวันเวลาเหล่านั้นได้มากน้อยเพียงใด น้อยคนนักที่จะประสบความสำเร็จ มองเห็นเส้นชัยของโอกาสที่สร้างขึ้น และไม่น้อย  ที่คาดโทษโชคชะตาของตัวเอง ด้วยความเศร้าและความทุกข์แสนสาหัส ที่ตนเป็นผู้เลือกเอง ในเวลานี้ วันเวลาดูจะมีความผิด กับการเสแสร้ง สร้างความสุขเพียงชั่วครู่ให้กับคนเหล่านั้น 
                     
                     เวลา สรรสร้าง ความเป็นมนุษย์ ให้กับ มนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา ความรู้สึก และมันสมอง คงไม่มีใครปฏิเสธ สิ่งที่ธรรมชาติ สร้างให้ได้  ความสุขจึงตกอยู่ ในผู้ที่รับรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ขณะนี้กำลังทำอะไร และ เมื่อเป็นนั้นเช่นนี้จะทำอย่างไร ผู้ที่มองทุกอย่างอยู่ในด้านบวก โลกนี้จะดูไปก็ช่างสวยงาม แต่คนเหล่านี้ มักถูก  เวลา ใช้ศิลปะในการหล่อหลอม ความเป็นมนุษย์ ด้วยการใส่ร้าย ป้ายสี สร้างแรงต้านทาน ภายใต้ความกดดัน เพิ่มความแข็งแกร่งความคงทนด้วย สัญลักษณ์ แห่งความเจ็บปวด ต่างๆ นานา ตอกย้ำทุกอนูของความอ่อนไหว ให้อยู่ในอานุภาพแห่งปัญญา ไม่ว่าผู้ใด ที่ทนได้ทุกขีด ทุกขั้น ที่ เวลา กำหนด ผุ้นั้นย่อมประสบความสำเร็จ อันเป็นนิรันดร์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยทีเดียว 
                     การเปลี่ยนไปของ วันเวลา จึงเป็นการเปลี่ยนไปของมนุษย์ชาติด้วยเช่นกัน  ความไม่จีรัง ในชีวิต ทำให้มนุษย์ บางคน รังสรรค์ สิ่งที่คนทั่วไปเห็นว่า เป็นไปไม่ได้ ทำไม่ได้ แต่มนุษย์เหล่านั้น ศรัทธาในสิ่งที่กำลังจะก่อกำเนิดเกิดขึ้น ด้วย สองมือ ของพวกเขาเอง มนุษย์เหล่านี้น่าสรรเสริญ ให้เป็นผู้กล้า ไม่เกรงกลัวอิทธิพล ของกาลและเวลา ท้าทายความมีคุณค่าของตนเองกับสังคม 
                      เมื่อใดที่คุณค่าของมนุษย์ ถูกมองเห็น มากกว่า อิทธิพลของกาลและเวลา การเปลี่ยนไปของวันเวลา คงไม่น่ากลัว และไม่มีใครคิดอยากเอาชนะอีก ในเมื่อ สิ่งที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจแห่งธรรมชาติคือ สีสัน ที่พวกเค้าได้ รังสรรค์ สร้างไว้ ด้วยหัวใจดวงเดียวกันกับธรรมชาติ ดวงนั้น ดวงที่ เอาชัย การเปลี่ยนไปของวันและเวลา ได้สำเร็จ...