~นายปากแข็ง เธอฟอร์มจัด Sp.{9}~

ความทรงจำ

ไปๆ ไปดูห้องไป เดี๋ยว6โมงกว่ามากินข้าวกัน ผมก็เดินตามเธอที่เดินนำไป ดอตรอกันมั่งจิ เหมือนเธอจะนึกขึ้นได้ว่าผมเดินตามมาอยู่ เธอก็ชะลอฝีเท้าลง รีบๆเดินสิ^^ จับมือกันนะ อืม ผมก็เดินจับมือกับเธอ(แม้ว่าระยะทางมันจะแค่สั้นๆ แค่เดินไม่ถึง40ก้าวก้อตาม) บรรยากาศดีเนอะ อืม แล้วเธอนอนเตียงไหนล่ะ เราอยากนอนเตียงในอ่า ได้มะๆ นอนเตียงเดียวกันเลยเป็นไง บ้าดิ ไม อยากนอนเตียงในเหรอไง อยากนอนเตียงเดียวกะดอต ไม่ อากาศตอนดึกๆมันเย็นน๊า ไม่ งั้นเราไปบอกพี่โด้ให้พี่แป๊ปมานอนด้วยนะ จ้าๆ ยอมก็ได้จ้า พูดเล่นนิดหน่อยก็ไม่ได้ รู้หรอกว่าถ้าเราตกลงก็ไม่เล่นใช่มั้ยล่ะ- -  รู้ทันจริง ผมบีบจมูกใสๆของเธออย่างหมั่นเขี้ยว ยัยไม่มีดั้ง!!! พี่เบด!!! 
ต้องดึงดั้งบ่อยๆรู้มะ ไอ้โด้มันก็มีดั้งนี่ เธอกินข้าวเหนียวบ่อยเหรอไง เปล่าน๊า ไม่รู้สิ ก็พี่โด้อ่า เค้าแม่ชัดๆ เมื่อตกลงกันได้เรียบร้อยแล้ว ผมก็ไล่เธอไปอาบน้ำ เดี๋ยวดึกๆน้ำเย็นนะ งั้นเธอทำไมไม่อาบก่อนล่ะ ห๊ะ!!! กลัวไม่สบาย โธ่เอ๊ย!ดื้อจริง ผมบ่นอย่างเอ็นดูแต่ไม่รู้ไปสะกิดต่อมอะไรเธอเข้า ทำให้เธอยอมเดินไปหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าแล้วก็เดินดุ่มๆเข้าห้องน้ำไปเฉยเลย เป็นอะไรเปล่าหว่า??? / เรานี่ดื้อมากเลยเหรอไง เฮ้อ! ฉันอาบน้ำไปก็ถอนหายใจไป ทำไมแค่เขาพูดว่าดื้อถึงทำเอาฉันคิดมากได้ขนาดนี้นะ ตอนทานข้าวฉันก็เอาแต่คุยกับพี่แป๊ป ไม่ได้สนใจคนที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วคอยตักอาหารให้ฉันเลย ไม่ใช่ไม่สนใจแต่เหมือนว่ากลัวเขาจะรำคาญถ้าฉันพูดอะไรที่แสดงความเอาแต่ใจออกไปอีก เดี๋ยวเรากลับห้องก่อนนะ เธอจะนั่งอยู่นี่ก่อนก็ได้ ไม่อยู่ด้วยกันก่อนล่ะ พี่โด้ถามขึ้น ไม่อ่า ดอตไปอ่านหนังสือในห้องดีกว่า งั้นเดี๋ยวเบดกลับด้วย นั่งต่อก็ได้ เราเดินไปคนเดียวได้น่า ห้องก็อยู่แค่นี้เอง น่า ให้ไอ้เบดมันไปเป็นเพื่อนไป เดี๋ยวอีกพักนึงพี่กะพี่แป๊ปก็จะกลับห้องแล้วล่ะ ยุงชุมเป็นบ้า ฉันกับเขาเลยเดินออกมาด้วยกัน 
ดอตเป็นไรเปล่า เห็นท่าทางไม่ค่อยดีตั้งแต่อาบน้ำเสร็จละ ก็ไม่นี่ แล้วฉันก็คว้าหนังสือนิยายเล่มโปรดขึ้นมาอ่านต่อจากตอนที่ค้างไว้ โดยที่เขาก็เข้าไปอาบน้ำ แล้วสักพักฉันก็รู้สึกว่ามีใครบางคน(ก็เขาน่ะแหละจะใครอีกล่ะ) อ้าว!อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ ฉันถามแก้เก้อ ก็ตอนนี้มันอายไปหมดแล้วนี่น๊า ไม่รู้จะทำอะไรดี คิดไรอยู่จ๊ะ ถึงได้เหม่อขนาดนี้ คิดเรื่อยเปื่อยน่ะ คิดมากรึเปล่าเนี่ย มีไรจะถามเบดมั้ย เธอดูไม่มีความสุขเลยนะที่มาเที่ยวเนี่ย เขาลุกมานั่งต้องหน้าฉันซะแล้ว ก็ไม่มีไรนี่ พูดกันตรงๆไม่ได้เหรอ ก็ เราแค่คิดว่า เธออาจจะเบื่อเรา ที่ทำตัวเอาแต่ใจน่ะ ก็.. โธ่! แค่เนี๊ยะ คิดทำไมก็ไม่รู้ เราทำไมต้องเบื่อเธอด้วยอ่า ไอ้เอาแต่ใจน่ะ เรารับได้ ไม่ได้เบื่อ ก็น่ารักดี เธออ่ายังมีเหตุผลแม้เอาแต่ใจไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก แน่นะ? แน่สิ จำไม่ได้เหรอที่เราเคยบอกว่ารับเธอได้ทุกอย่าง แค่เอาแต่ใจเรารับได้อยู่แล้ว เหมาะกะเธอดี แล้วนี่จะนอนเลยรึเปล่า ยังอ่ะ จะอ่านหนังสือก่อน นอนก่อนก็ได้ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวเรานั่งรอ นอนพร้อมกันไง จ้าๆ 
23.14  คนที่บอกว่าจะนั่งรอ ตอนนี้หลับไปเรียบร้อยแล้ว ฉันเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว แล้วฉันก็เอาผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงของเขาขึ้นมาคลี่ห่มให้แล้วก็จัดแจงเอาเขาขึ้นไปนอนบนหมอนในท่าที่น่าจะสบายกว่าเดิม(ก็ท่าเดิมเขานอนทับแขนตัวเองนี่น๊า) พอราวๆเที่ยงคืนฉันก็ก้มตัวลงนอน เออแฮะ มันเย็นอย่างที่เขาบอกจริงๆด้วย - - - หลังจากนั้น เขาก็ต้องเตรียมตัวเอนทรานซ์ ทำให้ฉันไม่ค่อยมีเวลาคุยกะเขาเหมือนเคย แล้วฉันก็ต้องเตรียมตัวสอบด้วย