มิตรภาพข้างถนน (ยุวชนรำลึก) ซีรีส์รวม

เสือยิ้มมุมปาก

มิตรภาพ..ข้างถนน (ยุวชนรำลึก)
                ..แนบผนึกตรึกแน่นแก่นใจฉัน..
               ร่วมร้อยเรียงเคียงข้างข้ามคืนวัน
                ความผูกพันกอปรเกิดขึ้นตามกาล
                 ..ในครานั้นตัวฉันไม่เห็นค่า..
                ใช้เวลาเปล่าเปลืองเรื่องไร้สานส์
                ยามห่างไกลตัวฉันแสนทรมาน
                 พร่ำเพ้อพานพรรณนาซึ่งอารมณ์
                  ..รักในสิ่งที่ฉันมี..ที่ฉันหวง..
                  นั่นคือปวงผองมิตรสนิทสนม
                  สามทับเก้าปีสี่หกน่าชื่นชม
                 ไปกันรอด..ยังไม่ล่ม..เพราะสองครู
                  ..อนึ่งนั้นป้ากัลย์ฉันรักยิ่ง..
                 ครูเกลี้ยกล่อมทุกสิ่งเป็นปัญหา
                  ครูพูดดี..คิดเก่ง..ช่างเจรจา
                 แต่ความงามบนใบหน้า..ไม่แน่ใจ
                เดี๋ยวนะเดี๋ยว..แปรงจะบิน..นะเธอนะ
                    แล้วจะหาว่าไม่เตือนไปกันใหญ่
                    คำพูดนี้ของแม่แพรวใช่อื่นใคร
                   สอนเรื่องคาน..เพลา..กลไก..ยากสุดแรง
                                ...............................
                          --- -***----------------------------......................
ยังจำได้ไหม? .. จำได้หรือเปล่าจ๊ะ ? ... ไม่อยากเขียนให้เลย เพราะเจ้าของเฟรนด์ชิพไม่สวย แต่ไม่เป็นไรจะพยายามฝืนความรู้สึกเขียนให้สักหน่อย .. อ้อ!มีอีกสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกว่า อย่ามาแข่งความสวยกับครูนะ เพราะยังไงก็แพ้อยู่วันยังค่ำ ค่อยสวยชาติหน้าก็แล้วกัน ..(เจ๊บจี๊ดเลย)
	...ซึ่งเดี้ยนก็ไม่ถือหรอกนะคะ (มันหนักหนิจะถือทำไมล่ะคะ ก๊ากๆๆ)เพราะยังไงเนี่ย ..เดี้ยนเริ่ดกว่าอยู่แล้ว.. [แต่มีเรื่องนึงนะคะ ที่ปรางอยากจะบอกครู ก็คือ.. ปีนี้ ครูก็ 34 แล้วใช่มั้ยคะ??? .. ปรางมีอะไรจะให้ ..อยากให้ครูรับไว้ด้วยความเต็มใจนะคะ ..ขอให้ครูมีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในทุกๆๆๆๆเรื่องนะ (ยกเว้นความสวย) และอยากให้ครูเชื่อและมั่นใจนะคะว่า ปรางยังรัก&เทิดทูน&คิดถึงครูเสมอแม้ฟ้าจะล่ม..ดินจะสลาย .. เวหาจะพังทลาย สามทับเก้าจะเปี้ยนไป๋ (เกี่ยวมั้ยเนี่ย ... แหวะ- - เวอร์) 
รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก
มุมหนึ่ง..คาบอังกฤษ
..ในคราที่คาบเรียนภาษาอังกฤษมาถึง..หลากหลายความรู้สึกได้เกิดขึ้น บ้างก็ง้วง..ง่วง (โคตร~~ง่วงเลยค่ะ)  หรือว่า เดี๋ยวถึงคาบ หลับดีกว่า หรือบางครั้งก็ (สำหรับบางคน) โอ๊ว~!พระเจ้าจอร์ชมันยอดมาก เดี๋ยวชั้นจะได้เรียนอิ้งแล้ว โอ้เย่.. หรือกับบางคนต้องเตรียมคำพูด สะ-แต้น-อัพ-พลีส..ส 
	....เหล่านี้ล้วนเกิดขึ้นภายในก้นบึ้งของจิตใจ....
			แท้จริงแล้ว...เสียงกระซิบกระซาบ หลายๆสายตาที่จับจ้อง..มองตากันเลิ่กลั่ก ตระเตรียมคำพูดในใจระหว่างกัน...แล้วนางมารร้ายใดก็ตามที่นั่งหน้าสุด ต้องรับหน้าที่บอกคนสวยหน้ากระดานว่า ครูขา วันนี้....จุ๊ดๆๆ....เกิดค่ะ ..ร้องเพลงนะคะ 
        ............ 10 วินาทีผ่านไป... มองตา+พยักหน้า...เสียงประสานเกิดขึ้น
                  อ้าว!! 1...2.....3
Happy Birth Day to u , Happy Birth Day to u, Happy Birth Day ..ๆ ...ๆ to you.
..คนสวยหน้ากระดานก็เอ่ยถ้อยมธุรสอีกเล็กน้อย....((เพื่อไม่ให้เสียเวลาเรียน)) .. แต่หารู้ไม่ว่า ..เด็กๆ.. ((พยายามถ่วงเวลาให้นานที่สุด เพื่อจะได้ยินเสียง ..ตึ้งตึ่งตึ่งตึ่ง...แล้วจะได้พักซะที่...เฮ้อ!!  :- 
...For today,something like this even .. Ill share it for you!!..
Hope you always fine and beutiful like this forever NA-Ka.
..กว๊าก..น่ากั๊ว..น่ากลัว!!
..แต่..แดแด..แด้..แด๊...แด่...แด่...ๆ เสียงเพลง ธรณีกรรแสง โดยนักดนตรีฝีมือเอก แว่วขึ้นมาก่อนการสอบวัดความรู้ในทุกๆครั้ง โดยเฉพาะวิชาภาษาอังกฤษ .. บ่อยเลยนะ ที่จะได้ยินเสียงบ่น ((ผรุสวาท)) รัยวะ แม่ง! สอบอีกแล้ว กรูล่ะเซ็ง ยังไม่ได้อ่านเลย ตกแน่เลย .. เฮ้อ เวรกรรม หรือบางครั้ง     "แกๆ เดี๋ยวให้เราลอกมั่งนา .. ... ฝ่ายผู้รับสาส์นก็ เออ..ลอกดีๆนะ ต่อเดี๋ยวนั้น .. ป้ากัลย์เห็น...ถูกแฉงเหล่าแหละเมิง 
...นั่งให้เรียบร้อยสิคะ นร. จะสอบไม่สอบล่ะคะ ...อย่าลอกกันนะคะ นักเรียนต้องมีศักดิ์ศรีในตัวเองนะคะ  
เวลาผ่านไปสัก 5 นาที .. โห่!จารย์ ยากจะตาย  หรือไม่ก็  ..สอบแก้วันไหนคะ?? 
...คนสวยของเดี้ยนก็ไปยืนทำหน้าถมึงทึงหน้าห้อง ... พร้อมด้วยถ้อยคำที่คิดว่าจะปรามเสียงพูดคุย..ลอก..(นิดเดียวเองน่า)ที่ดังอึงมี่ ...
เปล่าเลย! ไม่มีใครกลัว หรือ ขยาดเลย .. กลับมีเสียงแซวต่างๆนานาขึ้นมาตามจังหวะที่ไม่ค่อยเหมาะสม ((แต่สนุกดี))
...พอสอบเสร็จ คนสวยของเราก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม..55++
((ยังดีนะ ที่ไม่ทำหน้าถมึงทึงตลอดวัน..ไม่งั้น ..เดี้ยนคงไม่กล้าเข้าห้องวิชาการอีกเป็นแหง .. อ้อ! เกือบลืม อีกอย่างหนึ่ง ถ้าเจ๊ทำหน้าน่ากั๊ว..น่ากลัว ก็คงไม่มีใครเช็ดกระจกห้องวิชาการให้แวววับ (เวอร์) นะคะ..55++
...................ก็คนมันสวย....ยังไงก็น่ารักอยู่วันยังค่ำแหละค่าาาาาา
...............................................................ว่ามั้ยเอ่ย???????
เย็นไว้นะ...
(( ภาคเรียนที่ 1 ))...หลากถ้อยผรุสวาท ถูกถ่ายทอดออกมาโดยผู้ซึ่งได้ชื่อว่า อาจารย์ ใครสักคนในห้อง 3/9 ลุกขึ้นยืน...เปล่าเลย...เขาไม่ได้ต้องการจะตอบโต้เพื่อวิวาทการณ์ แต่เขาทำเพื่อ สิทธิและเสรีภาพซึ่งควรจะเป็นของพวกเขา..พวกเขามีสิทธิ์คิด...แต่ไม่มีโอกาสพูด..ไม่มีโอกาสทำ
...นำถ้อยความเหล่านี้ ป่าวประกาศต่ออาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเขา ด้วยความโกรธเคือง..และคับแค้นใจที่ทำอะไรไม่ได้เลย ... ยิ่งกว่านั้น คำแนะนำที่ได้คือ เย็นไว้นะ ... ใจเย็นๆนะ อย่าตอบโต้ ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดนะ .. ไม่ต้องกลัวหรอก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ เราค่อยว่ากัน
....ถามจริงๆเถอะนะ .. ตลอดทั้งชีวิตของคุณจะหาอาจารย์ที่ปรึกษาดีๆอย่างนี้ได้อีกมั้ย?? จะหาอาจารย์ที่ปรึกษาที่เป็นเหมือนเพื่อน ((ชอบคิดว่าตนเองหน้าตาดี)) ให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่อง...ทุกเรื่องจริงๆนะ...ขอย้ำ ทุกเรื่อง ..อาจารย์ที่ปรึกษาแบบที่เป็นผู้พิพากษาหาความถูกต้อง ไกล่เกลี่ยเพื่อความสงบสุข ...... และ....
......................................
...................................................................
อาจารย์ที่ปรึกษาคนนี้แหละ...ที่เติมเต็มชีวิตคอซอง..ขาสั้น ให้มีชีวิตชีวาในรอบปี 46 ที่ผ่านนี้และตลอดไป... อิอิ
รักป้ากัลย์ที่สุดเลย
จับมือไว้..ไปด้วยกัน
...จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน เหมือนจะไม่มีวันจะพรากไป..ทำอะไรก็ยังฝันใฝ่ ถ้าเราร่วมใจ...- - - ลำนำเพลงแว่วอึกทึกครึกโครม..ดังลั่นสนั่นสะเทือนจากต้นกำเนิดเสียง ห้องเรียน 133 ถิ่นพำนักของชาวสามเก้าสี่หก สำหรับฉันคิดว่าพวกเราทุกคนตั้งใจและให้ความสำคัญกับการแสดงชุดนี้เป็นอย่างมาก เปล่าเลยนะ .. อย่างมองฉันเช่นนั้น .. พวกเราไม่ได้รับอะไรเป็นค่าตอบแทนหรอกนะ แต่ก็ภูมิใจและพอใจอย่างยิ่งที่ได้แสดงออกในทางที่ถูกต้องเช่นนั้น น่าชื่นใจไหมล่ะ?? ที่นักเรียนเรียบร้อยบางคนกลับยอมสลัดฉากตัวเอง มายักย้ายส่ายสะโพกกับเพื่อนๆอย่างไม่เขินอาย .. โดยไม่กลัวเลยว่า ภาพพจน์เด็กเรียนจะหายไปหรือไม่อย่างไร...ถ้าถามว่าได้อะไรบ้าง..ได้สิ..ได้เห็นรอยยิ้ม..ความสุข..ความพยายาม..หยาดเหงื่อแห่งความเหนื่อยยากแต่ก็คุ้มค่ากับมิตรภาพที่เบ่งบานเพิ่มมากขึ้น ... และในปีนั้นทางคณะกรรมการนักเรียนจัดให้มีการประกวดแฟนซี แม้ห้องเราจะไม่ชนะเลิศอันดับหนึ่ง แต่ก็ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศ .. โอ๊ว..จอร์ชมันยอดมากเลยล่ะ นางฟ้าแสนสวยของสามทับเก้า แต่งองค์ทรงเครื่องด้วยของรีไซเคิล ส่วนเจ้าชายของเราก็ไม่แพ้กัน..แต่งเป็นมัมมี่ผีดิบฝรั่ง...อาจจะดูไม่เข้ากัน..(แต่เราก็ได้กินส้มตำ .. เกี่ยวมั้ยเนี่ย) .................เชื่อมั้ย?? คนบ้านไกลบางคนยังยอมนะ..โทร.ให้พ่อแม่มารับกลางดึก .. เพราะเหตุผลเพียง..เดี๋ยวตะพ่อเหอ ยังทำชุดของห้องไม่เสร็จที พ่อค่อยมารับนะ ... สดับรับฟังแล้ว..ซึ้งเลย (ต่อจากนี้เราก็..จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน นะจ๊ะ)  
ทำไม..ต้องเป็นเรา
สามทับเก้าอาภัพนักชักสงสาร 
แม้จะหมั่นทำงานสักแค่ไหน
ไม่เคยดีเด่นในสายตาใคร
ทำอย่างไรใครก็ได้ช่วยบอกที
....................................
....................................
มีคนว่าเห็นแก่ตัวชั่วสิ้นดี
อะไรนี่??สามทับเก้าชักท้อใจ
(( ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก))
..จนบัดนี้..ฉันก็ยังไม่สามารถเฟ้นหาสาเหตุที่แท้จริงว่า .. บทกวี .. บทนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร..แต่ยังจำได้โดยสามัญสำนึกว่า สิ่งเหล่านั้นทำให้เราต้องปวดร้าวเป็นแรมเดือน..มันเกิดขึ้นพร้อมๆกับคำตราหน้า..ครหา..
........................................................
      ไม่มีใครเข้าใจสามทับเก้าได้ดีกว่า 46 ดวงใจ และ 2 ดวงตาอีกแล้ว