ปางอดีต ( ตอนที่ 8 )

สุชาดา โมรา

หายไปไหนนะ  เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลยเธอนึก
	สวัสดีครับคุณน้ำผึ้ง  จำผมได้ไหมครับ
	อ๋อจำได้ค่ะแหมใครจะจำลูกค้าตัวเองไม่ได้ล่ะคะ
	คือผมมาวันนี้เพื่อที่จะบอกว่า.
	คุณอุดมนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ไม่พูดอะไร  น้ำผึ้งจ้องมองเขาด้วยใจจดจ่อเพราะอยากจะรู้ว่าเขามาธุระเรื่องอะไรกันแน่  เธอยืนยิ้ม ๆ แล้วก็ทำท่างง ๆ เขาจึงเดินเข้ามาจูงมือเธอออกมาที่ห้องอาหารของบริษัท
	ปุ๊..!!!!!  
	แฮปปี้เบริ์ดเดย์ทูยู.แฮปปี้เบริ์ดเดย์ทูยูแฮปปี้เบริ์ดเดย์  แฮปปี้เบริ์ดเดย์  แฮปปี้เบริ์ดเดย์.ทูยู
	ทุกคนร่วมกันร้องเพลงวันเกิดของเธอกันใหญ่  พร้อมทั้งปรบมือกันกราวหลังจากเพลงจบลง  เธอถึงกับน้ำตารินเพราะไม่คิดว่าทุกคนจะรู้ว่าวันนี้วันเกิดของเธอ
	ขอบคุณนะคะพวกคุณรู้ได้อย่างไรคะว่านี่วัน
	เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ  นัยตาเปล่งประกายด้วยความดีใจจนสุขล้น  มองไปรอบ ๆ ก็มีแต่คนรู้จักและเพื่อนฝูงมากมาย  ไม่ว่าจะเป็นหนูนา  แป้ง  ต่าย  ส้ม  ยาหยี  มด  แหม่ม  ก้อย  แอน  นงนุช  และที่ขาดไม่ได้เลยคือนายตำรวจหนุ่มสุเมธ
	พวกเรารู้ว่าปีนี้เธอทำงานหนักมาโดยตลอด  เราก็เลยอยากจะตอบแทนเธอด้วยการฉลองวันเกิดให้
	หนูนาพูดขึ้น  พร้อมทั้งเดินมาจูงมือเธอให้เดินมาเป่าเค้กที่วางอยู่บนโต๊ะ
	อธิฐานสิ
	หนูนาพูดขึ้น  น้ำผึ้งจึงประสานมือและอธิฐานทันที  ฉันอยากรู้ว่าพี่เอกเป็นคุณอาหรือคู่รักในอดีตชาติของฉัน  หรือว่านี่คือเรื่องบังเอิญที่เขาเกิดมาหน้าตาเหมือนชายในฝันของฉันซึ่งฉันได้เก็บความสงสัยมานานถึง  10  ปีแล้ว  ได้โปรดช่วยบอกฉันทีเถอะว่านี่เรื่องจริงหรือเรื่องบังเอิญ  เพราะตั้งแต่ที่ฉันเจอเขามันทำให้เรื่องราวที่ฉันเห็นมาโดยตลอด  10  ปีชัดเจนยิ่งขึ้น  เธอนึกและเป่าเทียนบนเค้กทันที
	รู้ไหมว่าใครเป็นคนทำเค้ก
	ส้มพูดขึ้นทำให้น้ำผึ้งรู้สึกสงสัย
	อภินันทนาการจากนายตำรวจหนุ่มขวัญใจของเธอไง
	เธอหันไปมองเขาแล้วก็ยกมือไหว้ขอบคุณ  เธอยิ้มแล้วก็เดินไปหยิบจานกับช้อนเพื่อมาตัดเค้กแบ่งให้ทุกคนทาน
	ถามจริง ๆ เถอะค่ะพี่เอก  เมื่อเช้าพี่มาที่บ้านผึ้งไม่เห็นพี่บอกเลยว่าจะฉลองวันเกิดให้แล้วทำไมพี่ถึงขับรถมาเร็วนักคะเอพี่รู้ตั้งแต่เมื่อไรคะว่าวันนี้วันเกิดของผึ้ง
	โอ้โหถามซะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรก่อนดีเลย  เอาเป็นว่าพี่รู้ก็แล้วกันนะทานกันเถอะ
	ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ทำให้น้ำผึ้งรู้สึกเหมือนถูกเพื่อน ๆ รุมแกล้ง  แต่เธอก็ดีใจที่ทุกคนจำวันเกิดของเธอได้  และสิ่งที่ดีใจที่สุดก็คือพี่เอกนายตำรวจหนุ่มของเธอ  เธอรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้ ๆ ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ควรจะคิดเกินเลยกับเขาเลย
	แล้วพี่อุดมรู้ได้อย่างไรคะว่าวันนี้วันเกิดของผึ้ง
	พี่ก็ไม่รู้หรอกแต่พอพี่มาทุกคนก็ให้พี่ออกไปรับหน้าเท่านั้นเอง  สุขสันติ์วันเกิดนะครับ
	ขอบคุณค่ะ
	น้ำผึ้งยิ้มแล้วก็นั่งทานต่อ  ทุกคนคุยกันสนุกสนาน  เธอมองเห็นเด็กผู้ชายคนนั้นอีกครั้งทำให้เธอรู้สึกสงสัยและเดินตามเด็กคนนั้นไปที่ด้านหลังของบริษัททันที
	หนู  ไม่ไปทานด้วยกันเหรอลูก
	ไม่หรอกขอรับ  กระผมกินไม่ได้  คุณแม่ต้องอนุญาตก่อน
	ทำไมต้องขออนุญาตแม่ล่ะจ๊ะ  ไปเถอะเดี๋ยวน้าจะพาไปทาน  ไปสิ
	คุณแม่ขอรับ
	เด็กคนนี้พูดเสียงแจ๋ว  เธอยิ้มแล้วก็นั่งคุยกับเด็กคนนั้น  เธอรู้สึกผูกพันธ์กับเด็กคนนั้นมาก  ความรู้สึกที่มีอยู่ภายในใจเธอทำให้เธอมีความสุขเมื่อได้คุยกับเด็กคนนั้น
	ลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย  ทำไมแต่งตัวแปลก ๆ ล่ะลูก
	กระผมลูกของคุณแม่ไงขอรับ
	น้ำผึ้งอึ้งแล้วก็ยิ้ม ๆ เธอรู้สึกงง ๆ คิดอะไรไม่ออกเพราะจู่ ๆ เด็กคนนี้ก็มาบอกเธอว่าเป็นลูกของเธอทั้ง ๆ ที่เธอก็ยังไม่ได้แต่งงาน  เด็กคนนั้นชี้ไปข้างหลังทำให้เธอหันตามมือน้อย ๆ นั้นไป
	ทำอะไรอยู่เหรอผึ้ง
	คุณอุดมเรียกเสียงหลงทำให้เธอสะดุ้งโหยง  เมื่อหันกลับมาหาเด็กคนนั้นเขาก็หายไปเสียแล้ว  เธอรู้สึกแปลกใจมากแล้วก็เดินตามหาเด็กคนนั้นจนคุณอุดมถามเธออยู่หลายครั้งแต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไร  เมื่อเธอหาเด็กคนนั้นไม่เจอเธอก็รีบเดินเข้าไปนั่งคุยกับทุกคนทันที
	พี่อุดมมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ
	คือผมเอาเอกสารนี่มาให้  ผมเห็นว่าคุณทำงานด้านนี้ก็เลย
	ขอบคุณค่ะ
	น้ำผึ้งนั่งทำงานที่บริษัทอยู่ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นหลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันทำงานกันหมดแล้ว  เธอรับโทรศัพท์แล้วก็แสดงสีหน้าที่ตกใจจากนั้นก็เดินมาหานายตำรวจหนุ่มทันที
	พี่เอกคะคือพี่แก้ม
	มีอะไรเหรอผึ้ง
	ไปดูอาการพี่แก้มเถอะค่ะขอร้องนะคะ  เราต้องรีบไปด่วนเลยค่ะ
	ผมขอไปด้วยได้ไหม
	คุณอุดมพูดขึ้น  ทั้งสามคนจึงขับรถไปด้วยกัน  โดยนายตำรวจหนุ่มนั่งไปกับน้ำผึ้ง  ส่วนคุณอุดมขับรถตามไปติด ๆ
	เมื่อมาถึงโรงพยาบาลนายตำรวจหนุ่มจึงเดินเข้าไปหาคุณหมอ
	คือตอนนี้ผมต้องกระตุ้นหัวใจคนไข้ก่อนนะครับ  เพราะตอนนี้คนไข้เกิดอาการช็อกและหัวใจหยุดทำงาน  เอ่อผมว่าพวกคุณรออยู่ข้างนอกก่อนนะครับ
	คุณหมอเข้าไปในห้องไอซียู  นายตำรวจหนุ่มกุมมือน้ำผึ้งแน่น  เขาทำหน้าเศร้าและกระวนกระวายใจจนคุณอุดมรู้สึกว่าทั้งคู่จะไม่ใช่แค่คนรู้จักเสียแล้ว
	จะให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้คุณอุดมนึก
	คุณน้ำผึ้งครับผมว่าคุณมานั่งตรงนี้ก่อนนะครับคุณเอกครับผมว่าคุณใจเย็น ๆ นะครับ  ทุกอย่างมีทางแก้ไขได้
	คุณอุดมบอกให้เธอออกมานั่งที่เก้าอี้และเดินเข้าไปคุยกับนายตำรวจหนุ่ม  เขาภาวนาอยู่ตลอดเวลาว่าอย่าให้คุณแก้มเป็นอะไรไปเลยเพราะถ้าหากคุณแก้มแฟนสาวของเขาเสียชีวิต  คุณน้ำผึ้งก็จะสนิทกับเขามากกว่านี้  ผมไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเลยคุณอุดมนึก
	คุณหมอครับ!!!  คุณหมอเป็นอย่างไรบ้างครับ
	ตอนนี้หัวใจเริ่มทำงานแล้วครับ  ถ้าคุณจะเข้าเยี่ยมเธอผมต้องขอเตือนก่อนนะครับว่าอย่าเสียงดังเพราะคนไข้อาจตกใจและมีอาการช็อกได้
	ทุกคนเดินเข้าไปในห้องไอซียู  คุณอุดมถึงกับตะลึงเมื่อเห็นร่างของคุณแก้มนอนอยู่บนเตียง  เขาไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอเธอที่นี่เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขาฝันถึงบ่อย ๆ และเป็นคนที่ทำให้เขาเห็นภาพในอดีตชาติซึ่งเคยมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับคุณน้ำผึ้ง
	แม่หญิงช้อย!!!!
	คุณอุดมพูดเปลยออกมาทันทีทำให้น้ำผึ้งหันขวับมามองเขาอย่างสงสัย  เพราะเธอก็คิดเหมือนกันว่าคุณแก้มน่าตาเหมือนคุณช้อยที่เธอเห็นในอดีต
	เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะคะ
	ปะเปล่าครับ
	นายตำรวจหนุ่มรู้สึกกังวลใจมากที่เห็นคุณแก้มแฟนสาวเป็นแบบนี้  เขากุมมือเธอแน่นส่วนอีกมือหนึ่งจับมือของน้ำผึ้งเอาไว้ทำให้คุณอุดมรู้สึกว่าสองคนนี้ไม่ใช่แค่คนรู้จักกัน  สองคนนี้น่าจะรักกันโดยไม่รู้ตัวไปเสียแล้ว  หรือว่าลางบอกเหตุอันนี้จะบอกว่าสองคนนี้รู้เรื่องในอดีตของตัวเองคุณอุดมนึก
	คุณหลวงอุดมศักดิ์มนตรี!!!!
	เสียงคุณแก้มพูดขึ้นทำให้นายตำรวจหนุ่มถึงกับผงะ  คุณอุดมเดินเข้าไปหาคุณแก้มและกระซิบข้าง ๆ หูทำให้เธอฟื้นขึ้นมา  เธอจ้องมองคุณอุดมและโผเข้ากอดทันที  นายตำรวจหนุ่มและน้ำผึ้งถึงกับงงและพยายามพูดกับคุณแก้มแต่เธอกลับแสดงท่าทีเหมือนไม่ได้ยินที่ทั้งคู่พูดออกมาเลย
	เดี๋ยวฉันจะไปตามหมอมานะคะ
	น้ำผึ้งวิ่งออกไปตามนายแพทย์ชิดชัย  เมื่อเธอกลับมาพร้อมกับแพทย์หนุ่มคุณอุดมจึงเดินห่างออกจากเตียงและมายืนใกล้ ๆ น้ำผึ้งทันที
	ปาฏิหารย์มากผมไม่คิดว่าคุณกิตติยาจะฟื้นนะครับ  แต่ดูเธอจะพูดไม่รู้เรื่อง  ผมว่าต้องรอดูอาการก่อนนะครับ
	แต่คุณหมอครับ  เมื่อกี้ผมเห็นเธอนั่งคุยกับคุณอุดมได้นี่ครับ
	พูดเป็นเล่นน่าคุณคุณก็เห็นอยู่ว่าปฏิกิริยาตอบสนองของเธอไม่มีเลย
	แต่เมื่อกี้ฉันก็เห็นจริง ๆ นะคะ
	คุณอุดมจึงเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ เตียงและกระซิบข้าง ๆ หูของเธอ  เธอยิ้มแล้วก็กอดคุณอุดมเอาไว้  
	คุณหลวงคะ  อิฉันอยากอยู่แบบนี้ตลอดไปจังเลยเจ้าค่ะ
	เมื่อคุณแก้มพูดจบเธอก็ทิ้งตัวลงนอนจากนั้นหัวใจของเธอก็หยุดทำงานทันที  คุณหมอรู้สึกแปลกใจมากแต่เขาก็ต้องรีบช่วยคนไข้ให้ได้เสียก่อนเพราะตอนนี้คนไข้เกิดสภาวะหัวใจล้มเหลวทุกคนเดินออกมาจากห้องไอซียูเพื่อรอฟังอาการของคุณแก้มอีกครั้ง
	นายตำรวจหนุ่มและน้ำผึ้งพยายามถามคุณอุดมว่าพูดอะไรแต่คุณอุดมกลับไม่ตอบเลยสักนิด  เขายืนนิ่ง ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้ทั้งคู่ไม่กล้าถามอะไร
	คุณหมอครับ!!!!
	คนไข้มีอาการดีขึ้นเยอะเลยครับ
	เฮ้อ.โล่งอกไปที
	นายตำรวจหนุ่มยิ้มดีใจและหันมากอดเธอเอาไว้ทำให้คุณอุดมรู้สึกไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร  แต่เขาก็ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะตัวเขาเองอยู่ในฐานะที่ไม่ควรจะหัวเสียกับเธอเนื่องจากเขาไม่ใช่แฟนของเธอ
.8.
                 นางเอก  พระเอก  และเพื่อน ๆ ของเธอจะเป็นเช่นไร  กับการตามล่าข้ามภพข้ามชาติของคุณหลวงอุดมศักดิ์มนตรีซึ่งมีใจรักต่อแม่หญิงน้ำผึ้งแก้ว  และทั้งคู่จะสมหวังในรักหรือไม่  ทั้งคู่จะได้พบกับลูกชายในอดีตชาติที่ทำให้เขาได้พบกับรักแท้หรือไม่  อย่าพลาดตอนต่อไปนะคะ...