คิดจะรัก...ต้องพักรบ ( ตอนที่ 12 )

สุชาดา โมรา

แนนซี่พูดขึ้น  คุณภูวดลถึงกับทำตาโตแล้วก็เดินเข้าลิฟไปพร้อมกันคุณภูริเดินตรงมายังห้องท่านประธานเขาเคาะประตูและเปิดเข้าไปทันที
หิวไหมทานอะไรมาหรือยังถ้ายังทานข้าวกันหน่อยได้ไหม
คุณภูริร้องเป็นเพลงดังขึ้น  กัญญายิ้มแล้วก็หันไปมองคุณวจีที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ คุณวจีพยักหน้ากัญญาจึงหยิบกระเป๋าสะพายและเดินเคียงข้างคุณภูริออกมาเมื่อเข้าไปในลิฟมีเพียงทั้งคู่อยู่ด้วยกันคุณภูริจึงดึงดอกกุหลาบสีขาวที่ซ่อนอยู่ด้านหลังส่งให้กัญญาทันที
ขอบคุณค่ะนี่มันกุหลาบบ้านฉันนี่นี่คุณ
กัญญาทุบไหล่คุณภูริเบา ๆ เมื่อลิฟเปิดเธอจึงรีบเดินออกมาด้วยท่าทางที่แสนงอน  คุณภูริจึงวิ่งตามเธอไป
ผมขอโทษเมื่อกี้ผมแวะร้านดอกไม้ไม่ทันผมเห็นว่าคุณชอบกุหลาบสีขาวผมก็เลยเด็ดที่หน้าบริษัทเมื่อกี้เองยามเกือบเอาผมตายแน่ะให้อภัยผมหน่อยนะ
คุณภูริพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน  เขาวิ่งไปดักที่หน้าเธอและยื่นนิ้วก้อยให้เธอราวกับเด็ก ๆ ง้อกันอย่างนั้นแหละทำให้คนในบริษัทมองทั้งคู่และซุบซิบกันทันที
ทำเป็นเด็ก ๆ ไปได้ฉันก็ไม่ได้งอนสักหน่อย
กัญญาตอบด้วยท่าทางเขิน ๆ เธอหันไปมองคนอื่น ๆ ที่ยืนมองเธอทำให้พนักงานหลายคนแสดงท่าทีไม่สนใจ  แต่เมื่อเธอเดินออกไปนอกบริษัทแล้วทุกคนต่างก็จับกลุ่มนินทากันให้แซทไปหมด
ไม่มีงานทำเหรอไปทำงานสิเดี๋ยวสั่งตัดเงินเดือนเลย
คุณวจีพูดขึ้น  เธอเดินมาดูคุณภูริและคุณกัญญาที่นั่งรถจากั่วคันหรูออกไปด้วยกันพร้อมกับยิ้มด้วยท่าทางที่ดีใจทำให้หลายคนแอบหันมาจับกลุ่มคุยกันอีก  เมื่อคุณวจีหันกลับไปทุกคนถึงกับสลายตัวทีเดียว
ทานร้านเดิมเหรอคะ
ครับ
คุณภูริมาจอดรถที่ร้านเจ๊หนิง  ร้านส้มตำที่อร่อยที่สุดในเมืองไทยอีกครั้งเมื่อทั้งคู่มานั่งที่โต๊ะก็เห็นคุณภูวดลกับแนนซี่นั่งทานส้มตำด้วยกันด้วยท่าทางที่เอร็ดอร่อยกัญญาถึงกับยิ้มทีเดียว
นี่ถ้าคุณภูริรู้ว่าแนนซี่เป็นอะไรเขาจะรับได้ไหมนะ
คงจะไม่ได้หรอกตอนเป็นเด็กผมจำได้ว่าหมอนี่ไล่เตะตุ๊ดทุกทีเลยขานี้เขาเกลียดเข้าไส้  ทางที่ดีอย่าให้รู้เลยดีกว่านะเพราะไม่งั้นโลกแตกแน่ ๆ
กัญญาและคุณภูริพูดกระซิบกระซาบกันอาหารมาเสริฟโดยที่ทั้งคู่ไม่ต้องสั่ง  คุณภูวดลหันมายักคิ้วให้คุณภูริหลายครั้งจนคุณภูริแสดงสีหน้าเยาะเย้ยเพราะรู้ว่าน้องชายไม่ชอบกระเทยเขาจึงแหย่น้องชายใหญ่แต่คุณภูวดลกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เดี๋ยวก็รู้
คุณภูริเปรยขึ้นแล้วก็หันกับมามองกัญญาแล้วก็ยิ้ม ๆทั้งคู่ทานอาหารด้วยกันและนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน  กัญญาหันไปตีมือคุณภูริหลายครั้งเพื่อไม่ให้แสดงสีหน้าเย้ยหยันน้องชายทำให้คุณภูริสงบลงครู่หนึ่งแล้วก็หันกลับไปแหย่ต่อกัญญานั่งมองเขาไปยิ้มไปด้วยความสุข
เมื่อทานอาหารเสร็จคุณภูริก็พากัญญาเดินไปดูหนังสือที่ร้านขายหนังสือตามแถวนั้น  เขาเห็นหนังสือนิตยสารหลายฉับและหนังสือพิมพ์หลายฉบับพาดหัวหน้าหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องของเขาและเธอ  เขารู้สึกฉุนมากไม่รู้จะทำอย่างไร
นี่มันอะไรกันเนี่ย.คุณมาดูสิ.!!!!
คะนี่มัน.เป็นรูปวันนั้นนี่นาโอ้ตายละคนรู้กันไปทั่วประเทศแล้วสิ
ผมจะไปแถลงข่าวก่อนที่จะลือกันไปต่าง ๆ นานา
ฉันว่าปล่อยไปก่อนเถอะค่ะอย่างนี้ต้องเกลือจิ้มเกลือค่ะ.อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิคะฉันมีแผนก็แล้วกัน
กัญญาพูดขึ้นพร้อมทั้งกดโทรศัพท์หาหนูนาทันทีหนูนาตอบตกลงที่จะช่วยเหลือเธอเกี่ยวกับการหักหลังสำนักข่าวฉบับอื่น ๆ โดยการส่งนักข่าวมือดีไปสืบความเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามและทำอย่างที่เขาทำกับคุณภูริบ้าง
คุณว่าแผนของเรามันจะไปได้สวยเหรอ
กัญญายิ้มแล้วก็เดินขึ้นรถไป
อีกหน่อยคนก็ลืมเองนั่นแหละแต่ถ้าเรื่องของเขาเราก็คุ้ย ๆ ๆ ๆซะให้เรื่องมันฉาว  อีกหน่อยเขาก็คงจะรู้เองละว่าอะไรเป็นอะไร
กัญญานั่งยิ้ม  เธอมองคุณภูริด้วยความรู้สึกอารมณ์ดีแต่คุณภูริกลับรู้สึกหนักใจอย่างที่สุด
กัญญาและเพื่อน ๆ นัดเจอกันที่ร้านสุกี้  ทุกคนรวมกลุ่มกันเพื่อมาเสวนาเรื่องครอบครัวของแต่ละคน  เนื่องจากคนเริ่มต้นชวนคนแรกนั้นก็คือกิ๊กเพราะดูเธอจะเป็นคนที่หนักใจมากที่สุดคราวนี้คนในกลุ่มมาแบบเป็นกันเอง  ไม่มีการพ่วงให้ใครมาด้วย  ไม่ว่าจะเป็นลูกหรือสามีก็ตาม
มาแล้วเหรอนั่งสิ
กัญญาบอกเพื่อน ๆ ให้นั่งคนที่มาสายที่สุดเห็นจะเป็นแป้งเพราะขานี้ชอบแอบไปดูสามีของตัวเองก่อนว่าเขาทำอะไรอยู่กับใครหรือเปล่าแล้วจึงค่อยมาหาเพื่อนทีหลัง
มาพร้อมกันแล้วก็สั่งอะไรมาทานเลยละกันนะ
อาหารมาวางที่โต๊ะเป็นที่เรียบร้อย  กัญญาจึงเริ่มเปิดฉากนั่งคุยถึงเรื่องของกิ๊กก่อนเป็นคนแรกว่ามีอะไรเกิดขึ้น  กิ๊กถึงได้ดูหมองเศร้าขนาดนี้  และตามเนื้อตัวก็ยังมีรอยพกช้ำดำเขียวอีกมากมายแต่กิ๊กก็ยังกล้าที่จะออกจากบ้านเพื่อมาหาเพื่อน ๆ
เมื่อสามวันก่อน  เราทะเลาะกันหนักมาก  พี่เอกเอาแต่อารมณ์ไม่ฟังฉันบ้างเลยฉันทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่เคยจะสนใจฉัน  เขาเอาผู้หญิงคนนั้นเข้ามานอนในบ้านด้วยทั้ง ๆ ที่ลูกก็อยู่ในบ้านถึงสองคนฉันทนไม่ได้จึงโวยวายใส่เขา  เขาก็เลยโชว์ออฟด้วยการซ้อมฉันต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น
กิ๊กนั่งน้ำตาซึมพร้อมกับก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตาเพื่อน  กัญญาจึงกอดเธอเอาไว้และปลอบใจเธอ
อย่างนี้เธอจะทนอยู่กับเขาทำไมสู้เลิก ๆ กันไปเลยจะดีกว่า  อย่าไปทนเลยผู้ชายอย่างนี้น่ะ แนนซี่พูดขึ้น
ฉันก็อยากจะเลิกหรอกแต่ฉันสงสารลูก  อีกอย่างพอเขาออกไปข้างนอกได้ครู่หนึ่งเขาก็กลับมาทำดีกับฉัน  ฉันก็ใจอ่อนทุกที
เธอนี่มันบ้าจริง ๆ เลยเป็นฉันนะฉันจะล้างอายด้วยการเลิกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป ต่ายพูดขึ้น
ใช่ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นแต่ฉันรักเขานี่นา  จะให้ฉันทำอย่างไร
กัญญาถึงกับหันมาส่ายหน้าเพื่อไม่ให้เพื่อน ๆ พูดเพราะกลัวว่ากิ๊กจะเสียใจไปมากกว่านี้กิ๊กหันมาพูดต่อด้วยท่าทางอันเศร้าหมองถึงเรื่องของพี่เอกคนรักของเธอ
หมู่นี้เขาใช้เงินเปลืองมากเลยตั้งแต่แต่งงานกันมาฉันก็รู้สึกว่าเงินของฉันหายวูบไปโดยที่ไม่มีการทำบัญชีฉันก็รู้นะว่าพี่เอกเป็นคนเอาไปแต่จะให้ฉันทำอย่างไรดีล่ะในเมื่ฉันไม่สามารถที่จะควบคุมเขาได้มีเพียงฉันเพียงคนเดียวที่ถูกเขาควบคุมอยู่ตลอดเวลา
รู้ว่าเขาหลอกแต่ก็ไปเต็มใจให้เขาหลอกซะอย่างนั้นเฮ้อมนุษย์หนอมนุษย์เขาถึงได้บอกว่าความรักทำให้คนเราตาบอดอย่างไรล่ะยายกิ๊กเอ๊ยเจ๊ฟังแล้วเจ๊ก็อยากต๊ายอยากตายจริง ๆ เลยมันน่าตีไหมเนี่ยหล่อน
แนนซี่พูดขึ้นพร้อมทั้งแสดงสีหน้าหมั่นไส้เธอรู้สึกอยากจะเดินเข้าไปตบนายตำรวจหนุ่มคนนั้นเหลือเกินที่ทำกับเพื่อนแสนสวยของเธอได้
ถ้าเจอเมื่อไรนะฉันจะตบให้ดูเลย
จะไปตบเขาได้อย่างไรยายแนนซี่เขาเป็นผู้รักษาสันติราช  รู้ช่องโหว่ของกฎหมายมากมาย  ถ้าเกิดเธอทำอะไรเขาละก็สงสัยชะตาเธอจะต้องขาดแน่ ๆ เลยเธอเอ๊ย!!!! หนูนาพูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม ๆ
ไม่เป็นไรหรอกฉันยอมเสียสองพันดีกว่าจะทนเห็นเขารังแกเพื่อนของฉัน
สองพันอะไร
ก็ค่าปรับไงล่ะค่าทำร้ายร่างกายไงล่ะแหมพวกเธอนี่ไม่รู้เรื่องเลย
เออจ่ะฉันลืมว่าเธอเป็นกิ๊กกับพวกนายร้อยตำรวจ กัญญาพูดขึ้นพร้อมกับหลุดขำออกมาทันทีทำให้เพื่อน ๆ ในกลุ่มหลุดขำตามไปด้วยแม้แต่กิ๊กเองยังลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังโศกเศร้าอยู่เธอนั่งขำด้วยความรู้สึกที่ตลกและมีความสุขจริง ๆ
แล้วเรื่องของต่ายล่ะ กัญญาพูดขึ้น
หมู่นี้น่ะเหรอพี่โอก็ดีขึ้นนะไม่ได้ออกไปไหนเลย  วันนั้นฉันก็เลยอนุญาตให้เขาไปเที่ยวกับเพื่อน  แต่ว่าฉันให้เขาขับรถมอเตอร์ไซค์ไปเพราะหมู่นี้ค่าน้ำมันมันแพงต้องประหยัดหน่อย
เออแม่คุณนายประหยัดขี้ตืดจริง ๆ เลยยายงกเอ๊ย!!!! แนนซี่พูดแทรกขึ้น
นี่จะฟังหรือเปล่าย๊ะ
ฟังสิเจ๊ขอโทษ แนนซี่ลากเสียซะทำให้เพื่อน ๆ หัวเราะออกมาทันที
คือตอนที่ไปนั่งทานอะไรกับเพื่อที่โต้รุ่งนะรถเก๋งมันแหกโค้งมาจากไหนก็ไม่รู้พุ่งเข้าชนทั้งโต๊ะเลยล้มระเนระนาดไปหมด  ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาลทั้งก๊กเขาเลยละ
สมน้ำหน้าไอ้พวกชอบเที่ยวป่านนี้คงเข็ดแล้วมั้ง
บ้าแป้งก็พูดอะไรแบบนั้นแล้วอาการเป็นอย่างไรบ้างล่ะ หนูนาพูดขึ้น
ไม่เป็นอะไรหรอก  แค่ทำสำออยอยากจะอยู่ใกล้ ๆ พยาบาลสวย ๆ เท่านั้นเองฉันก็เลยขอเปลี่ยนเอาพยาบาลแก่ ๆ มารักษาตอนนี้เลยเลิกโอดครวญเลย
แผนสูงนะเนี่ยผัวเธอน่ะถ้าเป็นฉันละก็ฉันจะจัดการให้ราบเลย
เธอจะทำอย่างไรจ๊ะแม่แนนซี่
ฉันจะตบจูบ  ตบจูบเลยละฉันชอบผู้ชาย.  แนนซี่พูดขึ้นพร้อมกับยืนตัวลอยจนเพื่อน ๆ ต้องดึงให้ลงมานั่งที่เหมือนเดิมเพราะโต๊ะอื่นหันมามองกันหมดแล้ว
12.
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ