ก้นบึ้งมโนธรรม : ความสับสนในใจของนางมาร .... เหยื่อ (2)

มารน้อย

ความชั่วร้ายของฉันเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ 
อะไรคือสิ่งที่ฉันต้องการ ผู้หญิงคนนั้น ...ความรัก... 
หรือ ..เพียงเพื่อความสนุกสนานชั่วคราว....เกมส์ล่าเหยื่อ....
 
 เมื่อรัก...........ก็ระบายรัก
เมื่อทุกร์..........ก็ระบายทุกข์
เมื่อแค้น..........ก็ระบายแค้น
เมื่อมีความต้องการ ....ก็ระบายความต้องการ
                                                                     นั้นซะ  ที่รัก
                                                 
                 
                   ผ้าใบผื้นว่างเปล่า เรือนร่างอันเปล่าเปลือยละมุนละเมียด  
                   กำลังถูกนางมารผู้นี้ปรุงแต่งแดงฉานโลหิต หลั่งไหล 
                   เสียงกรีดร้องความเจ็บปวดหายไป เพียงชั่วเวลาไม่นาน 
                                                                   ฉันทรมานเธอไม่นาน    ที่รัก 
  
     .......คมมีดจูบเจิมสรรพางค์กายสาวน้อย กรีดลึกลงก้อนเนื้อรูปบัวตูม..... 
                                ......พู่กันแต้มสีสดลงผ้าใบ....... 
 
                        " เธอมันคนไม่มีหัวใจ ..... นางมารร้าย "
                        "เธอมันคนไม่มีหัวใจ ..... นางมารร้าย "
                        " เธอมันคนไม่มีหัวใจ ..... นางมารร้าย "
                        "เธอมันคนไม่มีหัวใจ ..... นางมารร้าย "
                           
                          *********** ไปตายซะ นางปิศาจ ***********
มีดเล่มเดิมจากเหยื่อสู่ผู้ล่า ผ่านหนังกำพร้า กรีดลึก.....สัมผัสรส...เจ็บปวด... 
น้ำหวานสีแดงสดไหลเยิ้ม ... เจ็บปวด ....เจ็บ ...เจ็บ ....เจ็บ 
             ...................................กรี้ด............................................
                            " แก้ม ..... นี้ รินทร์ทำอะไรไปอีกแล้ว "  
             .......................................................................................
                                                 
คราบน้ำตารสเค็มและกลิ่นคาวเลือดไม่สามารถ ก็ยังไม่สามารถลดความกระหายในจิตใจลงได้ เธอก็แค่ เหยื่ออีกรายของฉัน ยามนี้พระจันทร์ดวงเสี้ยวสาดส่อง ฉันประดับอาภรณ์แห่งมาร ติดปีก ราตรีกาลนี้ฉันจะโบยบินท้าคลื่นลม  
เส้นทางนี้อาจเป็นสายมรณะ  
         .... แต่ฉันก็ ยังเดินต่อไปเพื่อนพิสูจน์ตัวตนและแก้โจทย์ที่ตั้งขึ้น ....
 
                      แม้โดด่เดี่ยวแต่ฉันจักยิ่งใหญ่และเติบโตตามวิถีของมาร 
    *********************   และมันยังไม่จบเพียงแค่นี้   *************************				
comments powered by Disqus
  • อาภาภัส

    14 มีนาคม 2548 06:00 น. - comment id 83495

    อ่านแล้ว ..ครบรสเลย .เรื่องตื่นเต้นดีค่ะ ถ้าเขียนต่อ จะเป็นอย่างไรนะ สงสัย อยากอ่านอีก
    ลองต่อ ก้นบึ้งหน่อยนะคะ
  • มารน้อย

    14 มีนาคม 2548 11:31 น. - comment id 83508

    แน่นอนคะ ว่ามันยังไม่จบ  .....
     
     เรื่องราวแห่งความหลอกลวงทีเขียนขึ้น  ...ไม่มีจุดประสงค์ว่า เพื่ออะไรและจะจบลงเมื่อไร  
    ตราบใดที่พลังแห่งการแสวงหาของนางมารยังไม่เคยนิ่ง ....
    
    ขอบคุณนะค่ะ ที่ติดตาม แล้วมารน้อยจะรีบเขียนต่อ ....แต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออกเลยอ่ะคะ ...อิอิ
  • นางสาวใบไม้

    14 มีนาคม 2548 15:09 น. - comment id 83513

    ..โดดเดี่ยว..แต่ไม่เดียวดายนะมารน้อย
    ...ถนนสายนี้...
    ยังมีเพื่อนพ้องอีกมากมาย...
    ...มีพี่อีกคน...จะแอบๆมาอ่าน
    ตอนมารน้อยมะอยู่....กัว...อ่ะ
    ^_____________^
  • มารน้อย

    14 มีนาคม 2548 15:18 น. - comment id 83515

    ฮันแน่ .....จับได้แล้ว พี่นางสาวใบไม้ อิอิ
    ขอบคุณมากนะคะ....ก็ บอกแล้วว่ามันเป้นเรื่องราวของความหลอกลวง  .... ตัวจริงม่ะได้โหดอย่างในเรือ่งซักหน่อย อิอิอิ
  • น.นิรัติศัย

    16 มีนาคม 2548 18:59 น. - comment id 83578

    ความโดดเดี่ยว หากจะทำให้หาวหาญต้องฟันฟ่าอุปสรรคน่านับประการ 
    
     ทั้งปวงหาได้จาก 
    
    ลงชิงจ้าวยุทธเล้ย จะได้เป็นพยามารไง 
    
    
  • มารน้อย

    18 มีนาคม 2548 15:54 น. - comment id 83611

    อืม มารน้อยก็ว่าจะลงศึกชิงเจ้ายุทธภพอยู่เหมือนกันค่ะ อิอิอิ
    
    ขอบคุณมากนะคะ คุณ น.นิรัติศัย 
    ที่มาทักทายกัน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน