ชีวิตฉันค่อนข้างแปลกประหลาด...ชอบในสิ่งที่ไม่ควรชอบ ... เป็นในสิ่งที่ไม่ควรเป็น ... กลัวในสิ่งที่ไม่ควรกลัว ...บ้ารึป่าว??.... ฉันว่าฉันไม่บ้านะ ฉันยังคงปกติดี กินได้ นอนหลับ มีเพื่อน คุยกับสิ่งไม่มีชีวิตได้อย่างปกติสุข อ่านหนังสือได้ ...แล้วตกลง..เปงไง?? มีคนพูดนะว่า..ทำไมเธอ ทำตัวไม่เหมือนคนอื่น .. ฉันก็บอก..."ไม่ได้ทำ...มันเป็นเอง ..เลือกได้..ก็ไม่ทำหรอก" ....ต่ออีกหน่อยว่า .. ทำแล้วมีความสุข ก็เลยทำ .. เพื่อนก็เลยเลิกถาม .. เลิกสนใจ .. ไม่ไต่ไม่ถาม คล้ายๆกับ "เลิกคบ" สรุป..เพื่อนทิ้งหรือไร?? (เศร้า) แต่ก็ไม่ (เศร้า) เพราะบางที ความเศร้าก็ยังมีความสุขอยู่บ้าง ...เหมือนๆกับ..."ฉัน" ตอนนี้ ที่รักสีดำ..เพราะมันทำให้ฉันค้นพบสีขาว "..สีดำ..ที่ทำให้พบ..สีขาว.." "..ทุกข์...ที่ทำให้เห็นค่า..ของ..ความสุข"
10 มีนาคม 2548 15:41 น. - comment id 83418
เขียนสองรอบ รอบแรก เขียนแล้วไฟดับ เหนื่อยสุดแรง..อ่านกันเม้นท์บ้างเด้อ
10 มีนาคม 2548 20:10 น. - comment id 83427
อ่านแล้วงงดีค่ะ แต่ก้อพอรุ้เรื่องว่า พบความสุขในความทุก สรุปปรามานว่า ไม่มีอารายแน่นอนช่ายป่ะง่ะ??
10 มีนาคม 2548 23:04 น. - comment id 83435
ไฟดับนี่แย่จริง ทำให้เราไม่ได้อ่านอะไร ที่เราเขียนหายหมด ค่ะ
12 มีนาคม 2548 00:14 น. - comment id 83462
ใช้คำวฃีได้เหนือชั้นดีครับ เขียนต่อไปนะครับ ติดตามอยู่ๆ