บันทึก

ทิว รวงทอง

ผมได้มีโอกาสเปิดดูรูปภาพ ที่น้อง ๆ ที่ทำงานส่งมาให้ทางอีเมล น้องเขาเล่าให้ฟังว่า เนี่ยพี่ น้องที่บ้านส่งรูปมาให้ดูตอนไปเที่ยว ผมก็เปิดดูตามที่น้องเค้าคะยั้นคะยอให้เปิด (ผมไม่แน่ใจว่าสะกดถูกไหม) 
สิ่งที่เห็นคือ ภาพเด็กสองคน ยืนบนหลังควาย ต่างตั้งท่า ทำทางใส่กล้อง ท่ามกลางบรรยากาศล้อมรอบด้วยทุ่งนาเขียวขจี  ควายกำลังเล็มหญ้าอย่างสบายใจ ผมนั่งนิ่งไปชั่วครู่ขณะ ความรู้สึกหนึ่งวาบเข้ามาสู่สมองสองซีก นัยจะเป็นการปลุกวิญญาณที่ล่องลอยของผมกลับมาสู่ตัวตน
นานเหลือเกินนะ กับเรื่องราวที่เคยขับขาน ชีวิตที่เคยผ่าน ผลัดใบกี่ฤดูมาแล้ว ท้องนาเขียวชอุ่ม ที่ที่มีใบข้าวปลิวไหวไปตามสายลม มีเสียงกบเขียดร้องกันระงมยามที่ฝนตก ใช่แล้ว ความรู้สึกนี้ผมเคยได้รับรู้มา ชีวิตบนหลังควาย ที่เด็กบ้านนอกทุกคน ต้องเคยผ่าน ท่ามกลางวันเวลาที่หมุนเวียน  ผมลืมมันไปเสียสนิท ไม่มีแม้โอกาสได้เห็นเพื่อนเที่ยวที่เคยรู้ใจอย่างมัน ซึ่งตอนนี้ มันได้จากผมไปแล้ว
ถึงวันนี้  คุณลบเพื่อนไปจากความทรงจำสักกี่คนกัน				
comments powered by Disqus
  • พุด..สาวบ้านนา

    9 มีนาคม 2548 16:54 น. - comment id 83394

    รักและสุขใจที่ได้ติดตามอ่านงานคุณทิวค่ะ
    เพราะชอบนามปากกาค่ะ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน