ควรจะยิ้ม หรือ หัวเราะ ควรจะร้องไห้สักครั้ง ฉันก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ ทั้ง ทั้งที่เธอ บอกกับฉัน ว่าไม่มีวันที่เธอจะไปไหน แค่ตอนนี้เธอไม่พร้อม อยากอยู่คนเดียวเพราะไม่พร้อม แค่เธออยากจะลองพักใจ แค่ฟังก็บีบ บีบอย่างไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นอีกนานเท่าไหร่ ที่ลืมไม่ได้เลย ที่หยุดไม่ได้เลย ทั้งที่ฉันนั้นควรจะเข้าใจ แต่มันก็บีบ บีบอย่างไรก็ไม่รู้ ฉันรู้ เราไม่ได้เลิกกัน แต่วันทั้งวันฉันก็เป็นอย่างนี้ อยากจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม อยากจะร้องก็ไม่ร้อง คอยที่จะคิดถึงทุกที และคงบีบ บีบอย่างไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ต้องเป็นอย่างนี้อีกนานแค่ไหน อยากที่จะเชื่อเธอ อยากที่จะเข้าใจ แต่ทำเท่าไรก็ไม่ได้สักที....
1 มีนาคม 2548 15:54 น. - comment id 83207
บางสิ่งบางอย่างหากอัดแน่นอยู่ในชีวิตมากไป ก็น่าจะปล่อยวางทิ้งไปเสียบ้สง เพื่อให้ชีวิตดูโล่งสบาย มีพื้นที่ให้ความสุขได้งอกเงยงามในใจได้ง่ายขึ้น จากหนังสือมุมหนึ่งของความรู้สึกดีดี ของมนต์สุนทร สุราช
1 มีนาคม 2548 22:59 น. - comment id 83219
วันที่สับสน ท่ามกลางคนมากมาย คร่ำครวญเดียวดาย ไม่มีใคร ยิน ฟัง ..