"เจ้าคิดเหมือนที่ข้าคิดหรือเปล่า กอมา....!!!" "ข้าก็คิดเหมือนที่ท่านคิดนั้นแหละ ชู จะมาถามทำไม เหอ๋ย..." หนึ่งราชา กับอีกหนึ่งบ่าวคู่ใจ กำลังตกตะลึงถึงกับก้าวขาวิ่งไม่ออก แย่แล้ว ตอนนี้พวกนางโกรธจัดที่แอบดูโดยไม่ขอกันก่อน ว่าแล้ว นางก็จับตัวทั้งสอง มัดมือมัดเท้าแล้วใส่กระเป๋าหลุยวิกตอง กลับบ้านไป "ฮือๆๆ ทำอะไรสักอย่างซิท่าน ข้ากลัว...." "เอ่อ ข้ากำลังช่วยตัวเองอยู่นี่งัย..." "หา...ยังจะมีเวลาทำเรืองน่าเกลียดอย่างนั้นอีกเหรอท่านโธ่ๆๆ..." "ไอ้บ้า.... กำลังแก้มัดอยู่ โว้ย.... เงียบไปเลย ปัย...คนเขาต้องการสมาธิ" "ครับๆ ท่านแก้ได้เมื่อไหร่ ปลุกฉันด้วยน่ะ....คร่อก.....ZZZ" พระองค์ไม่ยอมแพ้ กัดฟันตัวเอง พยายามต่อไป "โอ้ย!...โดนลิ้นน่ะ" และแล้วก็สำเร็จ พระองค์แก้มัดตัวเองได้แล้ว จากนั้นก็ค้นนามบัตรของใครคนนึงในกระเป๋าตังค์โดยไม่ปลุก กอมาให้รำคาญใจ "อ่า...เจอแล้ว" "ปัญหายักษ์ กำลังกวนใจท่านเหรอมั้ย ท่านรู้สึกแย่มั้ยเวลา ยักษ์ลักพาตัวไป รับจ้าง กำจัดยักษ์ ติดต่อ 07-24698....." แล้วพระองค์ก็กดเบอร์ ตามที่ปรากฎบนนามบัตรนั้นด้วยสีหน้า มีความหวัง... "ดุน...เหรอ..." "ตุ๊ด..." "ว่างมั้ย อ่ะ..." "ตุ๊ด..." "มีอะไรให้ช่วยครับ..." "ตุ๊ด..." "พอดี เราโดนลักพาตัวนิดหน่อยน่ะ..." "ตุ๊ด..." "โอ้ย..รำคาญ เดี๋ยวอั๋วโทรไปเองก็ได้..." "ตุ๊ด.." เป็นคุณจะโมโหมั้ย สถาณการณ์อย่างนี้ยังจะมาเล่นวิ อีก... เสียงโทรศัพย์ของราชาดังขึ้น "ฮัลโหล.....รับกำจัดยักษ์ครับ..นั่นใครเหรอ" "เราเอง ชู งัย ไม่คุยกันนานจนจำเสียงเราไม่ได้เลยหลอ..." "ออ นึกว่าใคร ขอโทษด้วยน่ะ พอดีช่วงนี้ยุ่งๆอยู่ น่ะ" "อื่อ ตะเองเห็นงานสำคัญกว่าเค้าแล้วหลอ..." แล้วมันจะได้เรื่องมั้ยเนี่ยะ.... เวลาผ่านไป..... "เออ ...ที่จริงเค้าโดนลักพาตัวด้วยแหละ" "เนี่ยะ ไม่รู้พาไปถึงไหนแล้ว.... โดนยัดใส่กระเป๋าน่ะ..." "อ่าว..อย่างนี้ก็แย่ซิ....แล้วเราจะไปช่วยได้งัยล่ะ ลองนึกดูดีๆซิ เผื่อได้ข้อมูลอะไรบ้างน่ะ...." "ก้อ เราโดนมันจับไปที่แม่น้ำโออิชิน่ะ.. แล้วก้อ...อืม ได้ยินเสียงแปลกๆด้วยแหละ...เดี๋ยวน่ะ มีสายเรียกซ้อนน่ะ" "ซุบซิบ.... ซุบซิบ....ซุบซิบ ตกลงตามนี้น่ะ บาย....." "เอ่อ ...ขอโทษน่ะ พอดีเพื่อนโทรมาซุบซิบนิดนึง... ถึงไหนน่ะ เมื่อกี่อ่ะ..." "ท่านได้ยินเสียงอะไรน่ะ?" "อืม ...เสียงเหมือน ผู้ชายคนนึงกำลังบอกอะไรบางอย่างอยู่น่ะ...ลองฟังซิ" ราชาเงียบเพื่อให้ ดุน ฟังเสียงนั้น "....จอ..แจ...เมื่อกี้ซ่อม อีกเดี๋ยวจะสร้าง อีกหน่อยก็เสีย แล้วเรามาซ่อมใหม่อีก... พี่น้อง ต้องเลือกผมตลอด เลยน่ะคร้าบบบ....เฮ้ๆๆๆๆๆ" "ว่างัย พอจะรู้ยังว่า ไปทางไหน..." "อืม เข้าใจละ จะหาคนประเภทนี้ได้ ที่เดียวเท่านั้น แล้วเจอกันที่เก็บกดมหานครน่ะ .." "อืมๆ...โอเค ...แอบคิดถึงน่ะ หวัดดี...." "ตุ๊ด..." และแล้วสายตา ทุกสายตาในบริษัทก็จ้องมา โฟกัสที่ ดุน คนเดียว.... "ทำงัยดี..." ดุนเริ่มวิตก เมื่อต้องไปช่วยราชา คราวนี้ คุณอาจจะไม่ทราบ ว่ายักษ์ที่ร้ายกาจที่สุด ก็ที่เมืองเก็บกด เนี่ยะแหละ ที่ผ่านมา ดุน เคยฆ่ายักษ์ แถวรอบนอก ของเมืองลิงถือลูกอม เท่านั้น แม้ลูกน้องเขาจะบอกว่าศึกครั้งนี้ เขาไม่ควรแลก... แต่เมื่อจะส่งใครไปก็ไม่มีคนไหนอาสาเลย... "เอาวะ....สู้โว้ย..." พนักงานทั้งบริษัท อดไม่ได้ที่จะลุกคนยืนปรบมือ ดังสนั่นหวั่นไหว พร้อมด้วยไว้อาลัยให้อีก 3นาที "นี่เธอ ..เขาเป็นลูกผู้ชายตัวจริงเลยน่ะ" เสียงชื่นชมของพนักงานสาวสวยคนนึง พูดกับเพื่อนร่วมงาน ดุน คือใคร มาจากไหนล่ะครับ ? โอเค เรามาฟังจากคุณเมี่ยว เอนท์ไม่ติด แม่ของเขากันเลย "ดุน น่ะหรอ...แหม กล้าหาญตั้งแต่เด็กแล้ว เมื่อครั้งที่ฉันตั้งท้องได้เก้าเดือนแล้ว สมัยนั้นยักษ์ท่องเที่ยวเข้ามาในวิกตอเรียมาก ยักษ์พวกนี้ไม่กินคนหรอกค่ะ ใจดีจะตาย วันก่อนหน้านั้นยังจะซื้อซุปสัตร์ป่าสงวนมาฝากเลย แต่แล้ว จู่ๆ ก็มียักษ์ดมกาวตัวนึงออกอาละวาด ตอนนั้น ไม่มีใครอยู่บ้านเลย สามีฉันไปคุมปัญหา สามจังหวัดภาคใต้ ของวิกตอเรีย ในขณะที่มันกำลังจับตัวฉันเป็นตัวประกันอยู่ ลูกฉันก็แหวกออกมา แล้วก็คลานหนีไปเอง ช่างรู้จักเอาตัวรอดตั้งแต่เด็กเลย....คิดว่าลูกจะหนีไปไม่กลับแล้ว ก็เห็นเก็บข้าวของ เครื่องใช้ที่จำเป็นไปด้วยอย่างงั้น...... แต่ด้วยความรักที่มีต่อแม่ตั้งแต่อยู่ใน คัน...เฮ้ย..ครรภ์ เขาก็กลับมาพร้อมกับพ่อเขาในสิบแปดปีต่อมา เฮ้ย ปล่อยให้ฉันเป็นตัวประกันนานเลย...แต่เขากล้าหาญมากๆ...." ขอบคุณ.. คุณเมี่ยว เอนท์ไม่ติด ครับ หลังจากที่ลูกมาช่วยแม่แล้วยังจะฆ่ายักษ์ตัวนั้นด้วย มันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันมาก ดุนเลยฆ่ามันได้สบาย เหตุนี้เอง ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับยักษ์ก็มีอันต้องขาด วิกตอเรียงดการส่งออกบะหมี่สำเร็จรูปตรา ปะป๋า ทุกรส ไปยังประเทศยักษ์ทั้งหมด ราชา ชู สั่งถอนทหารออกจากการซ้อมรบร่วมกัน ปิดพรมแดน วิกตอเรีย-ลิงถือลูกอม และวิกตอเรีย-เก็บกด โดยไม่มีกำหนด เจ้าหญิงแห่งวิกตอเรียซิตี้ เองก็ถอนหมั้นกับเจ้าชายแห่งลิงถือลูกอมแลนท์เป็นการถาวร นับว่าเป็นประวัติศาสตร์ที่สำคัญ ที่มาพร้อมกับตัวเขา บุคคลที่มีนามว่า ดุน ผู้ฆ่ายักษ์ "ว้าว...ท่านคุยกับใครเหรอ...อิอิอิอิ" "กอมา เจ้าตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ...." "อ่ะๆ หน้าแดงเชียวน่า..." ชะตากรรมของทั้งสองจะเป็นเช่นไร ดุน จะตามหายักษ์สาว ที่จับตัวกษัตริย์ของตนได้เหรอมั้ย ติดตามกันต่อไป กับ ดุนผู้ฆ่ายักษ์ (3) ตำนาน เก็บกดมหานคร อาจจะใช้เวลานิดนึง ก็ยังไม่มีไอเดียเขียนเลย เพราะตอนนี้ใกล้สอบแล้วครับ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยน่ะครับ
20 กุมภาพันธ์ 2548 01:32 น. - comment id 82931
โอ้!!! พระเจ้าจอร์สนายเยี่ยมมาก เลยนะ
20 กุมภาพันธ์ 2548 15:40 น. - comment id 82946
Oh...........พระเจ้าช่วยกล้วยทอด สนุกดีค่ะ น่าติดตามดีค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2548 16:45 น. - comment id 82956
ดี น่าอ่านดี
21 กุมภาพันธ์ 2548 11:12 น. - comment id 82977
อ่านต่อแล้วก็สนุกดีนะ...แต่งของกูให้ดีหน่อยก็แล้วกัน
22 กุมภาพันธ์ 2548 13:12 น. - comment id 82999
ใครหว่า
24 กุมภาพันธ์ 2548 21:12 น. - comment id 83077
เมื่อไหร่จะมีภาคต่อไปละค่ะ รออ่านหลายวันแล้ว ติดตามผลงาน นายอยู่น่ะ นีโอ
25 กุมภาพันธ์ 2548 18:19 น. - comment id 83101
ไม่รู้เรื่อง งงงงงงง วะ
28 กุมภาพันธ์ 2548 13:18 น. - comment id 83187
มึงไม่รู้เรื่อง..แต่กูรู้เรื่อง คนแต่งเพื่อนกูเอง
28 กุมภาพันธ์ 2548 18:44 น. - comment id 83190
ตอแลเก่งจัง
28 กุมภาพันธ์ 2548 18:44 น. - comment id 83191
ตอแลเก่งจัง
3 มีนาคม 2548 13:46 น. - comment id 83245
it....หรือหญิงสุ
3 มีนาคม 2548 15:27 น. - comment id 83248
เรื่องนี้ ไม่ต้องการเน้นความสวยงามทางงานเขียนน่ะ เพราะต้องการเน้นความสนุกปนไร้สาระ ที่พวกเรามีเป็นพื้นฐานมาโดยตลอด โดยเฉพาะไอ้ริท โธ่ อย่าหนีความเป็นจริงเลยเพื่อน อิอิอิอิ
10 มีนาคม 2548 22:31 น. - comment id 83433
นี่รู้ปะ....นายกำลังสร้างสรรค์ในสิ่งที่เป็นความฝันฉันอยู่....แน่นี่หว่า