....หลังวาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภา ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่วไป กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอกรัก สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิตผมเพื่อให้คนคนหนึ่งทุก ๆ ปีในวันนี้ ก่อนวันที่ 14 กุมภา ผมเดินออกจากบ้าน ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้แฟนของผม เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหาลัยของเรา ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น ผมเห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด "พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่งถามด้วยความโมโห พ่อหน้าซีดทันที " ไอ้เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด" "พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน ไ พ่อเงียบ ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา ความโหโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ พ่อเบือนหน้า "พ่อขอโทษ มานี่....." พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า "พ่อจะเอาไปซักให้เอง" ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควร ไม่ยอมลงจากบ้าน เป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้า ใคร หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม ยามเมือ่ผมมองตาแม่ครั้งใดทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป 14 กุมภาพันธ์ ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจ ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ผมยอมออกมาจากห้อง ผมไม่เห็นพ่อ เดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน ข้างๆ มีกองเลือดอยู่ และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของผม ถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่ พ่อ ผมอยากขอโทษครับ หันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่ แม่ร้องไห้มาแต่ไกล วิ่งมากอดผม " พ่อเสียแล้วนะ " ผมอึ้ง แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่า พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจาม ออกมา พ่อมองไม่เห็น "พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย " "ทำไมล่ะครับ" "พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน" ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง "พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่งบอกลูก ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาด โอกาสอย่างนี้เพราะพ่อคนเดียว พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำ ดีที่สุดแล้ว" ผมกอดแม่ ร้องไห้ วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป พ่อครับ ผมขอโทษ....... เอามาจากปีที่แล้ว forward mail 14/02/2004 โดย ใครก็ไม่รู้
SoftWriting 14 ก.พ. 2548 20:05 น. - ID 4491 
772
2
0
15 กุมภาพันธ์ 2548 09:07 น. - comment id 82798
ไอ้ หอกนี่ เลวที่สุด ถึงเรื่องที่เขียนมาจะจริงหรือไม่ แค่คิดก็บัดซบแล้ว
16 กุมภาพันธ์ 2548 18:51 น. - comment id 82859
ขอบคุณมากนะคะ ซึ้งมากเลยค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2548 20:24 น. - comment id 82862
ไอ้ชาติชั่ว เลว ระยำ ที่สุด
16 กุมภาพันธ์ 2548 20:32 น. - comment id 82863
ก่อนจะทำอะไรลงไปคิดซะบ้างนะ ว่าคนที่รักเราทึ่สุดจะรู้สึกอย่างไร ไม่มีใครที่จะรักเราเท่า พ่อ แม่เราหรอก จำไว้
18 กุมภาพันธ์ 2548 18:27 น. - comment id 82900
ทำไมทำกับพ่อแบบนี้อ่ะ มันไม่ใช่เรื่องจิงใช่ไหม
19 กุมภาพันธ์ 2548 00:01 น. - comment id 82909
มีจริงเหรอมั้ยนั้นไม่ทราบน่ะครับ เรื่องนี้ถูกลำเลียงโดย คนต่อคน มาทางเมล ความจริงเป็นอย่างไร ไม่อาจจะบอกได้ แต่หวังว่า อย่าได้เกิดขึ้นกับชีวิตจริงของพวกเราเลยน่ะครับ
20 กุมภาพันธ์ 2548 01:53 น. - comment id 82936
เนื้อเรื่องดีมาก ซึ้งจัง
20 กุมภาพันธ์ 2548 18:14 น. - comment id 82970
อ่า เศร้า ถ้าจะทำอะไรควรคิดก่อน ยังใช้ได้ตลอดเลยนะ คำนี้
24 กุมภาพันธ์ 2548 17:11 น. - comment id 83066
อ่านแล้วซึ้งมากๆๆๆ อยากบอกพ่อกับแม่ว่าหนูรักพ่อกับแม่มากน่ะค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2548 21:13 น. - comment id 83078
ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ