เวลา...ความว่างปล่าว(15)

คนไร้ถิ่น

"คือว่า....เนี่ย" ไอ้อ้อเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกับเธอเอ่ยขึ้นอย่างลังเล แล้วเพื่อนที่อยู่ห้องข้างๆ ก็เสริมขึ้นว่า
   "คือเมื่อเช้า...ชั้นกะจะมาหาแก ก็แบบว่า เฮ้ยเป็นไงบ้างว่ะไปออกเดทอีกครั้ง...แล้วพอชั้นเปิดประตูเข้ามา ไอ้อ้อมันก็บอกชั้นว่า....เจ้มันยังไม่กลับมาเลยตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...."  =_= เธอหัวเราะ พร้อมๆกับที่เพื่อนของเธอเล่าต่อไปว่า
   " ชั้นก็เลยด่ามันไปว่า...ปล่อยให้แกไปได้ไงว่ะ...เท่านั้นแหละ พวกชั้นก็ออกตระเวนหาแกทันที" เธอยืนฟังเพื่อนของเธอเล่าต่อไปอย่างกังวล
   "ชั้นไปตามแกที่ตึกคณะมันด้วย แล้วเจอน้องผู้หญิงตัวอ้วนๆ เพื่อนของมัน ชั้นก็เลยเข้าไปถาม ว่าเห็นมันเข้ามาที่คณะบ้างมั้ย เพื่อนมันก็บอกว่าไม่เห็น...พวกชั้นก็เลยไปตามที่หอที่คิดว่าเพื่อนๆ มันน่าจะอยู่" 
   "อือ...แล้วมีอะไรเหรอ" ยิ่งเล่าเธอยิ่งอยากรู้ ก็ไม่เห็นมีเรื่องอะไรนี่นา
   "เออๆ  ฟังให้จบก่อนสิว่ะ".........T_T " พวกชั้นไปตามแกทุกหอที่คาดว่าจะเจอ ก็ดูหน้าห้องทุกห้องเลยนะ"
   "เออ....ชั้นมองหารองเท้าแตะสีชมพูอย่างเดียวเลย...จำได้อย่างเดียวนี่แหละว่าเมื่อคืนแกใส่รองเท้าสีชมพูออกไป" ไอ้อ้อเสริมขึ้น
   "เออแล้วมันก็ไม่เจอ....พวกชั้นก็เลยโทรเข้ามือถือของน้อง...อ้น แล้วก็ถามเบอร์ไอ้...เด็กแกอ่ะ.....เออ "
   "เหรอ แล้วน้องเค้าให้มั้ย" เธอถาม
   "ก็ให้ พวกชั้นก็เลยโทรไป แต่ไม่มีคนรับ"
   "อ้าวเหรอ...แต่เมื่อเช้าเสียงโทรศัพท์เขาก็ดังนะ...แต่เขาก็หยิบมาดูนะแต่ก็ไม่รับอ่ะ" ในใจเธอก็คิดว่าคงเป็นตอนที่เพื่อนเธอโทรเข้า  แล้วทำไมเขาไม่รับนะ เธอเริ่มกังวลใจ
   "แล้ว...ชั้นก็เลยไปตามแกที่หอมัน ก็เจอแต่เพื่อนมันก็เลยถามว่ามันอยู่มั้ย"
   "อือ...แล้วเพื่อนเขาตอบว่าไง"
   "เพื่อนมันก็บอกว่า มันไม่ได้อยู่ที่นี่...มันบอกว่ามันจะไปอยู่กับสาว แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ที่ไหน" พวกชั้นก็เลยแบบโทรไปหาน้องอ้นอีกที....แต่มันก็บอกว่าโทรผิดแล้วมั้ง...เหมือนมันจะรู้ว่าพวกชั้นโทรไปอีก" เพื่อนข้างห้องของเธอเสริมขึ้นทันทีว่า
   "แล้วเรื่องมันก็คือว่า....ชั้นก็บอกน้องเค้าไปว่า เนี่ยแกรู้จักคนชื่อ...มั้ย" (เพื่อนเธอเอ่ยชื่อเธอออกไป)
   "อ๋อรู้จักครับ" นั่นคือคำตอบที่เพื่อนเธอได้
   "แล้วชั้นก็เลยบอกน้องเค้าไปว่า เนี่ยเพื่อนชั้นน่ะออกไปกับเพื่อนนายตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว นายรู้มั้ยว่าเพื่อนนายไปอยู่ไหน...น้องเค้าก็แบบอึ้งๆ แล้วก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันว่ามันไปอยู่หอไหน"
   "ฮ้า....ไม่นะ....ถามชื่อเค้าเหรอ" เธอแทบร้องไห้
   "ใช่ๆ...บอกชื่อแก"
   "แล้วบอกว่าออกไปทั้งคืน...?"
   "ก็....ช่าย....ก็พวกชั้นไม่รู้จะทำยังไงนี่หว่า" เพื่อนเธอตอบ
   "โอ้ไม่น่ะ...แล้วจะทำไงเนี่ย...จะมองหน้าเพื่อนเค้าได้ไงเนี่ย...ไม่หรอกใช่มั้ย น้องเค้าไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก"
   "อืม...น้องเค้าคงไม่เอาไปพูดหรอก" เพื่อนที่อยู้ห้องเดียวกับเธอ และปลื้มน้องอ้นอยู่ก็ช่วยลงความเห็น
   แล้วนี่เธอจะทำยังไงต่อไปเนี่ย ในเมื่อน้องอ้นคนนี้ก็เป็นคนที่เธอก็เคยชื่นชมก่อนหน้าที่เธอจะพบเขาเสียอีก แล้วก็เจอหน้าบ่อยๆ ด้วย
   "โอ้ย...แล้วชั้นจะทำหน้ายังไงเนี่ย"
   "พวกเราขอโทษ...ก็แกไม่ยอมรับโทรศัพท์นี่"
   "เออ..ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นความผิดของชั้นเอง...ชั้นไม่โทษพวกแกหรอก" เธอตอบเพื่อนเธอด้วยใจจริง..  เธอแทบจะอยากหายไปจากโลกนี้แล้ว >o