ทะเล..สายฝน..กับคนแปลกหน้า (จบ)

กิรณา

คงเพราะเสียงทุ้ม...นุ่มนี้กระมัง...ที่สะกดให้ฉัน...ลืมความกลัว...
	ก้าวเท้า...ฝ่าสายฝน...ไปตามเสียงห้าว...และ...เสียงกีต้าร์...
	รองเท้าผ้าใบสีขาวคู่เก่ง...ที่ย่ำลงบนผืนทราย...
	...เสื้อยืดสีขาว...กับ...กางเกงยีนส์สีซีดของฉัน...เปียกฝน...
	ฉันก้าวไปตามทาง ... ที่เห็นเงา ใครบางคน นั่งอยู่ข้างโขดหิน...
... ฉันคิดถึงเธอ ... ไม่อาจบอกกับใครเขา...
... ชายหนุ่มแปลกหน้า ... ในกางเกงยีนส์ ...ไม่ใส่เสื้อ... เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน ...
	เขาเงยหน้ามองฉัน ... หญิงสาวแปลกหน้า ... ตัวเปียกฝน เช่นกัน ...  
... อยู่กับใจของตัวเรา ... อยู่ในความคำนึงผู้เดียว...
ฉันทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เขา ... แลเห็นกีต้าร์โปร่ง ในวงแขนกำยำ...
... ฉันคิดถึงเธอ ...
... เพลงจบลง ... ตาสบตา ... 
	ฉันมองเห็น ... แววตาเศร้า ... ปนกระแสปวดร้าว ... 
	... เหมือนฉันส่องกระจก !!! ...
	............................................				
เสียงคลื่นซัดหาดทราย ... 
	เรายังคงสบตากัน ... ดวงตาของเขาฉายประกายแวววาว ... ท่ามกลาง สายฝน ... 
	คงจะเป็นกระแสแห่งความเศร้ากระมัง ... ที่ทำให้ดวงตาเขา ... สวย ...

	เขากรีดนิ้วลงบนสายกีต้าร์ ... เพลงใหม่ ... เริ่ม ...

How  do  I ...? (ฉันจะทำอย่างไร?)

	Get  through  one  night  without  you...? (จะผ่านค่ำคืนที่ไม่มีคุณได้อย่างไร?)

คราวนี้ ... เป็นเสียงของฉันเอง ... 
	เสียงร้องเพลงของ ... ผู้หญิงแปลกหน้าสำหรับเขา ...
	เคล้าเสียงกีต้าร์ของเขา ... ผู้ชายแปลกหน้าสำหรับฉัน ...

If  I  had  to  live  without  you. (ถ้าฉันไม่มีคุณ) 

	What  kind  of  life  would  that  be? .... (ชีวิตของฉันจะเป็นอย่างไร?)


ฉันนั่งกอดเข่า ... ร้องเพลง ... ท่ามกลางสายฝน ... 

How  do  I  live  without  you?  I  want  to  know

	How  do  I  breathe  without  you?  If  you  ever  go 

	How  do  I  ever,  ever  survive?

	How  do  I, how  do  I, oh  how  do  I  live? .... 

	
เพลงจบลง ... เราคงยังไม่ละสายตาจากกัน ... 	

	เขาวางกีต้าร์ลงบนพื้นทรายข้างตัว ... ขยับเข้ามาใกล้ฉัน ... 
	
	มือแข็งแรง ... ลูบผมฉันเบาๆ ... แล้วค่อยๆ เลื่อนมาประคองใบหน้าของฉัน ... 
	สายตาเขา ... ดูแสนอ่อนโยน ... แต่มีรอยแผลจากความปวดร้าว ... เต็มไปหมด ... 
	ทำไม ... เขาถึงเศร้าได้มากมายขนาดนี้นะ ...

	"... ตาคุณเศร้าจัง ..."  เสียงห้าวๆ ดังขึ้น ... เขาคงหมายถึงฉันกระมัง 

	"... ทำไมคุณถึงเศร้ามากมายขนาดนี้ ..." ... เขาคงหมายถึงฉันอีกกระมัง 

	กระแสแห่งความปรารถนาบางอย่าง ... เต้นระริก ในแววตาแสนเศร้าของเขา ... 

	เขาค่อยๆ ก้มเข้ามาใกล้ฉัน  ... 
 
	ใกล้จนไออุ่นจากลมหายใจเขา  ... ปะปนกับไออุ่นจากลมหายใจฉัน ...  

	รู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนที่อ่อนนุ่ม ... บนริมฝีปากเขา ...


ฉันเบี่ยงหน้าหลบ ... 
	
	"... ทำไม? ..." เสียงห้าวถาม 

	ฉันสบตาเขา ... "ฉัน...แค่เดินตามเสียงเพลงและเสียงกีต้าร์...ของคุณ ... มาที่นี่ ... 

	... และที่ฉันยังนั่งอยู่ตรงนี้ ... เพราะฉันต้องการแค่เสียงเพลง ...เท่านั้น ... 

	"... ขอบคุณสำหรับเสียงเพลงค่ะ ..." ฉันยิ้ม ... แล้วลุกขึ้น ... หันหลังเดินกลับบังกะโล ...				

เสียงกรีดสายกีต้าร์ดังขึ้น ... ข้างหลังฉัน ... 
	เพลงใหม่ ... เริ่ม ... 


Don't  leave  me  in  all  this  pain

	Don't  leave  me  out  in  the  rain 

	Come  back  and  bring  back  my  smile 

	Come  and  take  these  tears  away 



เสียงห้าว ... สั่น ... คงเป็นเพราะสายฝนทำให้เขาหนาวกระมัง ...

I  need  your  arms  to  hold  me  now ... 

	Nights  are  so  unkind

	Bring  back  those  nights  when  I  held  you  beside  me .... 


เสียงห้าวโหยหวน ... ดังอยู่ข้างหลังฉัน ... คงเป็นเพราะเขาหนาวกระมัง ...
	ฝนทำให้เขาหนาว ...

	ฉันกลับเข้าบังกะโล ... ล้มตัวนอนบนเตียง ... ตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน ...
	... หนาวจัง ... คงเป็นเพราะเปียกฝนกระมัง ... 


Unbreak  my  heart 

	Say  you  love  me  again ... 


	 
เสียงห้าว ... โหยหวน ... ยังคงดังอยู่ข้างนอก แข่งกับเสียงคลื่น ...

Undo  this  hurt  you  caused 

	When  you  walked  out  the  door ... 


ฉันได้ยินเสียงตัวเอง ร้องคลอ ตามเสียงห้าว ข้างนอก นั้น ... 

	สงสัยคงน้ำฝนกระมัง ... ที่ไหลอาบแก้มฉันอยู่ตอนนี้ ..


And  walked  out  of  my  life 

	Uncry  these  tears 

	I  cry  so  many  nights 

	Unbreak  my  heart 


	ยอมรับกับตัวเองเสียทีเถอะ !!! .....
	ว่า ... ที่ฉันหนีมาที่นี่ ... 
	ฉันหนี ... หัวใจตัวเอง ... 
	
	
ฉันรู้แล้วว่า ... หนีไม่พ้น ... ชายแปลกหน้าข้างนอก ก็คงเช่นกัน ... 
	
	หนาวจัง ... คงเป็นเพราะเปียกฝน ... 

	น้ำบนแก้มฉันนี่ มาจากไหนกันนะ ... ทำไม ... ยังไหลอยู่ตลอด ... สงสัยคงเป็นน้ำฝนกระมัง ... 
	
	เมื่อไหร่ ... ฝนจะหยุดตกนะ ... 

	ฉันจะได้หายหนาว ... แก้มฉัน จะได้ไม่เปียก ... 


Unbreak  my  heart  sweet  baby 

	Come  back  and  say  you  love  me 

	Unbreak  my  heart  sweet  darling 

	Without  you  I  just  can't  go  on ....... 				
เสียงคนแปลกหน้าสองคน ร้องเพลงประสานกัน ...
	... เสียงสั่น ... โหยหวน ... คงหนาว ... เพราะฝนตกกระมัง ...
 	... เมื่อไหร่ ... ฝนจะหยุดตกเสียทีนะ ... 


 	............................................................................. 
				
comments powered by Disqus
  • ..สีน้ำฟ้า..

    9 กุมภาพันธ์ 2548 20:15 น. - comment id 82664

    อ่านแล้วหนาวตามเลยค่ะ
  • 342435

    10 กุมภาพันธ์ 2548 11:50 น. - comment id 82677

    เอองง ไม่เห็นจะเศร้าเลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน