* * คอย * *

cutter

 เฮ้ยณะกลับบ้านกันโว้ย เสียงบอมตะโกนเรียกเพื่อนซี้กลับบ้านขณะที่ณะกำลังวุ่นกับการเก็บลูกฟุตบอลและเปลี่ยนเสื้อผ้า
เออ ๆกลับไปก่อนโว้ยเดี๋ยวกลับเองณะตะโกนอย่างไม่ใส่ใจนัก
ณะ เรียน ม.6 ที่โรงเรียนไม่ไกลจากบ้านเลยทำให้กลับบ้านไม่ยากนัก   ณะมักจะเดินกลับบ้านเสมอๆเขาอยู่กับพี่ชายเพราะแม่อยู่ต่างจังหวัดเขาเลยอยู่กับพี่เพียง 2 คน
	กึก เสียงณะเปิดประตูห้องนอน ทำให้มีเสียงพี่ชายเรียกตามมา
	ณะกลับมาแล้วเหรอ กลับช้านะวันนี้ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วจะได้ไปซ้อมบอลกัน 
ใช่พี่ชายเขาชอบเล่นบอลมากๆปลูกฝังให้เขารักฟุตบอลเช่นกัน  เขา 2 คนมักจะแข่งบอลทุกทีที่มีการจัดการแข่งเพราะเขาทั้งคู่ก็มีทีมเพื่อนๆอยู่ประจำ
	ครับ ๆ เดี๋ยวจะวิ่งตามไปนะพี่
...*...*....*..*...*...*....*....*...*....*....*.....*....*......*.....
	หลังซ้อมบอลพี่มักจะไปบ้านเพื่อนเสมอผมเองก็กลับบ้านคนเดียวก่อนเพราะต้องรีบกลับมาทำการบ้านของผม วันนี้เป็นอีกวันที่ผมเหนื่อยมากพอถึงห้องผมก็ล้มตัวลงนอนทำให้ตาเหลือบไปเห็นกุหลาบริบบิ้นสีแดงที่หัวเตียง  ผมลุกขึ้นหยิบมันมาดู 
	กุหลาบแดงดอกเดียว มันมีความหมายในตัวเองอยู่แล้ว ขอให้โชคดีในความรักนะ...... นั่นเป็นข้อความในกระดาษโน้ตที่ติดมากับกุหลาบแดงนี้นานพอควรที่ผมไม่ได้ใส่ใจกับมันจะว่าไม่สนใจก็ไม่ใช่เพราะความจริงผมพยายามจะไม่สนใจมันซะมากกว่า 3 ปีก่อน ผมเคยหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งเธอไม่สวยอะไรนักแต่เธอน่ารักใจดี และอ่อนโยนผมเฝ้ามองเธอมาตลอดแต่ก็ได้แต่มองเพราะเธอมีเจ้าของแล้วแต่น่าเจ็บใจที่เจ้าของเธอกลับไม่เคยดูแลเธอเหมือนที่เธอเฝ้าทุ่มเทให้เลยและสิ่งที่มันทำให้ผมยิ่งแค้นใจ คือ เจ้าของเธอก็คือ พี่ชายผมเอง  หลายครั้งที่เธอร้องไห้เพราะพี่ผมก็คอยปลอบใจเธอเสมอ. ครั้งหนึ่งเธอเคยคร่ำครวญกับผม
	ณะ พี่ไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาทำได้ยังไงพี่รักเขามากแต่เขายังมีคนอื่น  โดยไม่เห็นแก่ใจพี่บ้างเลย  ทำไมล่ะนะทำไม
	ใจเย็นๆนะพี่ ผมเข้าใจพี่นะครับ เชื่อผมเถอะสักวันเขาต้องเห็นว่าพี่คือคนที่ดีที่สุดสำหรับเขาแน่ๆ หลายครั้งที่พี่ชายผมมักไม่ว่างสำหรับเธอคนที่ต้องไปไหนกับเธอเสมอคือผม  ผมไม่รู้ว่ามันคือโอกาสที่ดีหรืออะไรกันแน่แต่มันก็ทำให้ผมผูกพันกับเธอมากขึ้นทุกที
	ณะ เสาร์นี้ว่างไหมไปซื้อของกับพี่ได้หรือเปล่า
	ก็ว่างนะพี่ ตกลงเดี๋ยวผมไปรับละกันกี่โมงฮะ
	 9 โมง แล้วกันจ๊ะแล้วเจอกันนะ
	เดี๋ยวฮะพี่ ผมไปรับนะ
	ก็ได้จ๊ะ  พี่รอนะ
ผมดีใจอย่างบอกไม่ถูกแล้วก็เฝ้ารอให้ถึงวันเสาร์เร็วๆจนมันมาถึง
	ไปไหนดีครับ เจ้าหญิง ผมแซวเธออย่างอารมณ์ดี
เธอตีผมเบา ๆ ไปตามที่คนรถจะพาไปดีกว่า เธอดูน่ารักเสมอเวลายิ้ม  หัวเราะ
	งั้นเชิญครับเจ้าหญิงคนรถจะพาไปเอง เราสองคนไปกันหลายที่จนเหนื่อย เราจึงไปแวะที่ร้านๆหนึ่งที่มีจุดชมวิวซึ่งเธอเป็นคนเลือก ผมจึงให้เธอนั่งรอเพื่อจะไปซื้อน้ำให้เธอ แต่พอผมกลับมาที่โต๊ะเดิม..
	พี่...พี่  หายไปไหนเนี๋ย ผมหาเธอไม่เจอเธอไปไหนนะ
	ณะ พี่ไปทำอะไรตรงนั้นฮะเดี๋ยวตกลงไป ผมหันไปเห็นเธอยืนริมระเบียงร้านที่หมิ่นจะหล่นเต็มที
	มาตรงนี้สิ สวยนะ ผมเดินไปตรงที่เธอยืน แล้วก็พบว่าตรงนั้นเป็นวิวที่สวยมาก มองไปเห็นทุ่งดอกไม้ทางขวา และข้างล่างมีลานหิน มองไปตรงหน้าเห็นทะเลไม่ไกลนักทางด้านซ้าย ช่าสวยจริง ๆ
	พี่ชอบที่นี่มากสักวันพี่จะมาอยู่ที่นี่ เชื่อพี่ไหมณะ
	เชื่อสิฮะ แล้วผมจะมาอยู่ด้วยนะ ผมไม่คิดว่าคำพูดของเธอวันนั้นมันจะเป็นคำพดที่ทำให้เธอจากผมไป
	*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*
	จากวันนั้นผมพบเธอน้อยลงได้ข่าวแต่เพียงว่าเธอและพี่ชายผมทะเลาะกันบ่อยขึ้น  แต่ก็น่าแปลกที่เธอไม่ปรึกษากับผมเช่นเคย จนใกล้วาเลนไทน์ คืนวันที่ 12 กุมภาพันธ์ เธอโทรมาที่บ้านแต่ไม่มีคนรับ ผมกลับมาได้ฟังเพียงเสียงฝากข้อความว่า ..
	นนท์ มะรืนนี้วาเลนไทน์ นนท์ว่างหรือเปล่า เรามีของจะให้นนท์ออกมาหน่อยนะ ที่เดิม เราจะรอ...จนกว่านนท์จะมานะ
ผมรู้สึกเจ็บลึก ๆ ในใจที่คนที่เธอรอไม่ใช่ผม .... ก่อนถึงวาเลนไทน์ไอ้ความคิดที่ผมตั้งใจจะมอบของให้เธอผมก็เปลี่ยนใจ อาจเพราะผมน้อยใจหรือประชดบอกไม่ถูก  ผมกลับบ้านช้ากว่าปกติมาก  ไม่ยอมรับโทรศัพท์เธอเลย ได้แต่ฟังข้อความจากเธอจนถึงวันวาเลนไทน์เธอโทรมาฝากข้อความย้ำอีกที นนท์ วันนี้อย่าลืมนะ เราจะรอที่เดิม ถ้านนท์ไม่มาเราไม่กลับ ผมรู้สึกหงุดหงิดพิลึก ใจหนึ่งก็อยากจะไปหาเธอแทนพี่ชายตัวเอง แต่ใจหนึ่งก็อยากหนีไปให้ไกล ๆ แต่ไม่รู้ทำไม ผมถึงตัดสินใจหนี ด้วยการแต่งตัวไปตะลอนก่อนออกจากบ้านผมก็เจอพี่นนท์แต่งตัวดี เตรียมออกจากบ้านเช่นกัน ผมจึงเอ่ยถามว่า
	ไปหาพี่........เหรอ
	ไปทำไมวะ ไปหาสาวใหม่โว้ยคนนี้สวยน่ารักโคตรเลยต้องรีบไปโว้ย
	เฮ้ย แต่เขาโทรมาหลายรอบแล้วนะ เขาบอกว่าถ้าไม่ไปเขาไม่กลับนี่ผมทักท้วงพี่ชายด้วยความเป็นห่วงเธอของผม
	เออน่า ช่างมันเหอะ ถ้าไม่ไปเดี๋ยวมันก็กลับเองแหละ ถ้าห่วงแกก็ไปซะเองสิ
	พูดจบพี่ผมมันก็ไปทันที ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี ได้แต่หวังว่าพี่คงจะเปลี่ยนและไปพบเอสักนาทีก็ยังดี แต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจผม ผมก็ไม่ไปหาเธอทั้งที่ใจอยากไปเหลือเกิน
	ซ่า.........  เฮ้ยฝนตกได้ไงวะ ณะโว้ยกลับกันดีกว่าวะฝนลงใหญ่แล้ว
ใกล้ค่ำแล้วผมนั่งอยู่ริมทะเลที่ไม่ไกลจากสถานที่ที่เธอนัดพี่นนท์นัก จู่ ๆ ฝนก็ตกลงมา
	เออ ๆ กลับก็กลับวะ เราแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันแต่ผมก็เปลี่ยนใจเลี้ยวรถกลับไปหาเธอคนนั้นด้วยความห่วงใย เมื่อผมไปถึง ผมมองไม่เห็นแม้เงาเธอ ผมร้องเรียกหาเธอเหมือนคนบ้า จนสายตาไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง 
เสื้อคลุมที่เธอรักนี่ ทำไมตกอยู่ริมระเบียงได้ ผมรีบวิ่งเข้าไปแล้วผมก็พบร่างของเธอนอนแน่นิ่งอยู่ลงไปเบื้องล่างระเบียงที่เป็นลานหินกว้างผมรีบโดดลงไปหาเธอ แต่..มันคงช้าไป เธอไม่ได้ยินแม้เสียงเรียกของผมในมือเธอมีกล่องของขวัญ 2 กล่องผมไม่ได้ใส่ใจนัก ผมร้องเรียกเธอแข่งกับสายฝน ...................... เธอคนดี เธอจากไปแล้ว  จริงอย่างที่เธอว่า  เธอจะไม่กลับถ้าพี่นนท์ไม่มา เธอคนดีเธอรักษาสัญญาจนนาทีสุดท้าย..
*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*
	ผมกลับบ้านอย่างหมดแรง หลังจากพาเธอไปโรงพยาบาลและบอกทางบ้านเธอเรียบร้อยแล้ว ผมนั่งหน้าบ้านเนิ่นนาน จนเสียงพี่นนท์เรียก เฮ้ยกลับซะดึกดื่น ไปกับสาวไหนมาล่ะ พี่เดินมาตบบ่าผมเบา ๆ เป็นไงวะสาวสวยละสิ ถึงกลับซะดึก ของพี่นะโว้ยสุดยอดเลย ผมไม่ตอบอะไรพี่ ผมหันไปยกมือไหว้พี่ แล้วพูดว่า โทษนะพี่  ขาดคำผมก็ชกเปรียงเข้าไปที่หน้าพี่ชายผมแล้วตะโกนอย่างเหลืออด เธอตายแล้ว...เธอตายแล้ว คนที่รักพี่จริงกับพี่ คนที่เฝ้ารอ เฝ้าคอย เฝ้าดูแล รักเดียวตลอดมา คนที่ร้องไห้คร่ำครวญเพราะการกระทำเลว ๆ ของพี่ ตอนนี้เธอไม่อยู่อีกแล้ว ดีใจใช่ไหมล่ะ พอใจหรือยัง ทำไมวะคนที่ดีขนาดนั้นต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย พี่รู้ไหมว่าเธอรอพี่ รอ..รอ อย่างที่เธอบอกไงจะรอจนกว่าพี่จะมาถ้าพี่ไม่มาเธอก็ไม่กลับ ผมก้มลงหยิบกล่องของขวัญ ปาใส่พี่ชายอย่างแค้นใจ
	โธ่โว้ย ผมทรุดตัวลงร้องไห้อย่างสุดกลั้น ข้างหลังผมหากหันไปมองคงเจอภาพพี่นนท์ที่กำลังอึ้ง น้ำตาซึมเช่นกัน........
*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*..*...
	ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูห้อง ณะ..ณะ ทำไมยังไม่นอนหล่ะ เสียงพี่นนท์ดังแว่วมา
	พรุ่งนี้จะสอบวันสุดท้ายแล้วนี่ อย่านอนดึกนักนะ เสียงพี่ยังสั่งต่อ
พรุ่งนี้... ใช่ พรุ่งนี้ สอบวันสุดท้ายเธอคนดี เธอจะมองผมอยู่ไหมนะ  เธอจะรู้ไหมว่าผมคนนี้กำลังจะจบ ม.6 แล้ว แล้วจะทำตามทางฝันของเธอ  ใช่พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ ก็วาเลนไทน์ ผมจะไปพบเธอที่สุสานของเธอ ณ ที่ที่เธอตาย เธอชอบที่นั่นที่สุด เธอคงมีความสุขที่จะได้อยู่
ที่นั่น  รอผมนะพรุ่งนี้ผมจะไปหา..............เสียงเพลงที่เธอชอบดังแว่วมาจากที่ไกลๆเหมือนจะกล่อมผมให้หลับใหลและบอกผมว่าจะรอผมไปพบเธอพรุ่งนี้....อย่างทุกปีที่ผ่านมา....