ระหว่างกวางน้อยกับเสือหิว

แทนคุณแทนไท

ประเทศล่มจ่มช่างหัว(แม่ง) ขอหมื่นห้า ขอสามร้อย ขอ ขอ ขอ ...
วันนี้ ข้าพเจ้าและอีกหลายท่านทั้งหลาย กำลังกลายเป็นกวางน้อยให้เสือหิวขย้ำหรือ

ทั้งที่หนองน้ำนี้ เคยเป็นทิพยสวรรค์ของข้าพเจ้าและท่านทั้งหลาย

หลายปีมานี้
กวางน้อยหลายตัว ต่างโห่ร้อง ยินดี ยกย่องพญาเสือผู้มีอำนาจและมีเงิน มากกว่าการยกย่องให้เกียรติคนดี คนกล้า คนเสียสละ และคนที่ตั้งใจทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต จึงไม่แปลกที่ "คนไม่โกงกิน" จะถูกเสียดสีว่าเป็น "พวกโง่เขลา" 

คนรุ่นหลังเองก็แทบมองไม่เห็นแบบอย่างของวีรบุรุษที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ วันนี้หลายคน เริ่มคิดและเชื่อ  "อุดมคติกิน (แดก)ไม่ได้"

หลายครั้งหลายหน ข้าพเจ้าเคยสะดุ้งกับบางคำในบางใครนั้น ที่อาจเป็นเพราะได้ยอมจำนนแล้วต่อความหมดหวังที่มีต่อสังคมนี้ ในระนาบของความรู้สึกของตัวเอง เลยเผลอเอ่ยบางประโยคและบางคำซึ่งล้วนน่าเศร้าใจเมื่อคิดไปถึงลูกหลานในกาลโพ้น

โกงบ้าง แต่ทำงาน ดีกว่าคนดีแต่พูดแต่ไม่เคยทำอะไร
เป็นวาทะกรรมที่งดงาม แต่ช่างระยำแท้ (เสียงใครบางคนด่าขรม)
เป็นแค่บางตัวอย่างของทัศนคติที่เริ่มน่าเป็นห่วง แม้แท้แล้ว เมื่อพิจารณาลึกลงไป ความรู้สึกนึกคิดที่สมควรเป็น ข้อความดังกล่าวไม่น่าจะสอดรับและแก้ต่างให้กันได้

ทำไมสังคมจึงลืมความเชื่อที่ว่า
คนเก่งต้องมีคนดี คนกล้าต้องมีคนเก่ง คนดีต้องไม่โกง คนโกงมันไม่ดี แล้วคนพูดดีและทำดีต้องมีอยู่

ซึ่งความเชื่อเหล่านี้ น่าจะเป็นพื้นฐานในความรู้สึกนึกคิดที่ถูกต้องมิใช่หรือ 

คืนก่อน ได้ยินคำเตือนสติ ของรัฐบุรุษฯ ผู้ซึ่งข้าพเจ้าเชื่อมั่นในความจงรัก และภักดี อย่างสิ้นสงสัย 

การขาดคนเก่ง ไม่น่ากลัวเท่าขาดคนกล้า คนที่กล้าพอจะปฏิเสธความไม่ถูกต้อง แหละห้าวหาญพอจะเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ถูกต้องยังต้องมีอยู่ในสังคมนี้


ให้ตายซิ ข้าพเจ้านึกอยากเป็นคนกล้าจริงๆ พับผ่า !!
คำท่าน ทำให้ข้าพเจ้านึกไปถึงความจำนนของบางใครบนแผ่นดินนี้ แล้วได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า วันหน้าเราจะเปิดจริยธรรมส่วนใดในมโนสำนึกสอนลูกหลานให้เชื่อมั่นถึงสังคมในอุดมคติที่ควรเป็น

จริยธรรมและมโนสำนึกส่วนใดหนอ ที่จะพาสังคมเราไปสู่ความสุขที่แท้ในภายหน้า

เมื่อวันนี้ เราต่างยอมจำนนต่อความถูกต้องที่ไม่บริสุทธิ์นั่นเสียแล้ว

ขณะที่ข้าพเจ้าเขียนบทความฉบับนี้ นึกถึงความห่างไกลข้อมูลข่าวสาร ความยากไร้ ความสับสน บางความเป็นไปอาจกำลังพูดประโยชน์ที่ตัวได้รับ อย่างที่ไม่เคยมีใครคนไหน กล้าให้มาก่อน ใช่แล้ว....เพราะนั่น เขาคนนั้นคือคนกล้าของผู้ยากไร้ 

เมื่อไหร่หนอ คนกล้าที่ดี และคนดีที่กล้า จะมาถึงยังสังคมที่เต็มไปไปด้วยความยากไร้นี้สักที

อย่าให้คนโกง ที่กล้า มาเข่นฆ่าจริยธรรมที่ดีงามของคนในสังคมแห่งอุดมคติไปมากกว่านี้เลย

แต่ ในความใกล้ข้อมูลข่าวสารของใคร ก็ไม่ได้รับประกันว่าซีกสมองจะแยกแยะความดี ชั่ว ได้มากว่าความอยากไม่อยาก !!! ข้าพเจ้าคิด

ท่านทั้งหลาย
จากหัวใจข้าพเจ้า อย่าตอบตัวเองว่า เราได้อะไรจากเขาบ้าง จงตอบตัวเองว่า จากการตัดสินใจวันนี้ เราได้ให้อะไรกับสังคมในอุดมคติและลูกหลานในภายหน้า กับการที่เราให้เขามาเป็นชนชั้นอภิสิทธิเหนือจริยธรรมที่ควรเป็นในสังคมนี้บ้าง นี่เป็นปรารถนาในใจลึกๆของข้าพเจ้า

น้อยคนนักที่จะกล้าบอกใคร ๆ ว่าตัวเองเป็นคนเช่นไร คิดเห็นอะไร คนไม่พูด ดูเหมือนอมภูมิอย่างไรชอบกล 
เราจึงมีไทยเฉย ที่โดนแขวะโดนเย้ย ว่า มึงเฉย หรือเมิ่งโง่

บางคนจึงอ้างหน้าที่ จนหลายทีข้าพเจ้าย้อนถามว่า ระวังจะไม่มีแผ่นดินให้ทำหน้าที่

คนกล้า มักมีน้อยและดูเป็นรองยังไงชอบกล
แน่แท้ ในใจเอาใจช่วยมวยรอง ในเวทีต่อสู้ไม่เคยมีคำว่าแพ้สำหรับนักสู้ สู้เถิดตามที่ใจศรัทธา เพื่อบอกว่าเราเป็นคนเช่นไร... เพราะโลกทุกวันนี้ ขาดคนกล้า ที่ไม่บ้าอำนาจ และขาดชัยชนะที่บริสุทธิ์ 

เพราะความกลัว มักจะข่มโอกาสต่าง ๆ ที่พึงมี พึงได้ของเรา 

ท่านทั้งหลาย
อย่ากลัวที่ปฏิเสธความไม่ถูกต้อง อย่าขายจิตวิญญาณและจริยธรรมส่วนรวม ซึ่งนำเผ่าพันธุ์และเป็นศาสตราอันทรงพลานุภาพที่ดำรงความเป็นชาติของเรามาหลายกัลป์ เพียงเพื่อประโยชน์ส่วนตัว

ถึงเวลาที่เราต้องก้าวข้ามไปในแดนประชาธิปไตย เพื่อรับรู้ข้อมูลที่แตกต่างจากสองฝ่าย เปิดโอกาสให้ประชาธิปไตยได้ทำงาน ภายใต้ขอบฟ้าเดียวกัน 

แม้ภาพข้างหน้า เสือหิวกำลังจะตะครุบกวางน้อยเป็นเหยื่อ ข้าพเจ้ายังต้องเลือกระหว่างปล่อยให้เป็นไปตามกลไกธรรมชาติอย่างที่เคยเป็นคนดู หรือเลือกที่จะช่วยกวางน้อย เพื่อบัญญัติกฎใหม่ๆ ให้โลกนี้ ในโลกที่มีมนุษย์อาศัยอยู่ร่วมกับซาตาน 

คำตอบของพระเจ้า อยู่ไกลจนใจข้าพเจ้าไม่อาจสัมผัสถึง 

แต่คำตอบของวันพรุ่ง และอนาคตของลูกหลาน อยู่ใกล้เพียงจริยธรรมและมโนสำนึกเราทั้งหลาย หลอมรวมกัน

lovemommam@hotmail.com / แทนคุณแทนไท