ล้มลุก
EthanHank
ผมเป็นคนที่วาดรูปได้ห่วยแตกมาก ฝีมือสมัยประถมเป็นยังไง ตอนนี้ก็ไม่แตกต่าง วันก่อนผมกระแดะออกมาวาดรูปวิว หน้าบ้าน อดชื่นชมตัวเองไม่ได้ว่าเป็นคนที่สม่ำเสมอคงเส้นคงวาจริงๆ ยังคงเหมือนเด็กเอาปากกามาขีดเล่นในสมุด
ฝนของช่วงสงกรานต์กำลังโปรยลงมาแผ่วๆ ได้ยินความเหงาของตัวเองกระทบลงบนใบหญ้า ไม่ดังมาก แต่ชัดเจน และมีความถี่ สม่ำเสมอ
มะเขือเทศแสนรัก ทอดร่างเหี่ยวเฉา กองลงกับพื้นดิน ใช่! มันตายแล้ว! ผมได้แต่หวังว่ามันจะเกิดมาใหม่ เพราะคุณครูสมัยประถม บอกว่ามันเป็นพืชล้มลุก
มะเขือเปราะ ที่รายล้อมอยู่รอบบ้าน ออกลูกผลมากมาย แต่ตอนนี้กลายเป็นสีเหลือง บางลูกก็เน่าไปแล้ว แต่เมล็ดภายใน มันคงคว้าร่มชูชีพทัน ดิ่งลงดินเพื่อเกิดใหม่อีกครั้ง
ทั้ง 2 มะเขือกระซิบบอกผมว่า พวกเขาเหมือนความเหงาที่สุกงอมเต็มที่ แต่เมื่องอกเจริญเติบโตใหม่
ก็จะกลายเป็นต้นกล้าแห่งความหวังและความสุขอีกครั้ง
มะเขือ "ล้ม" แล้วมันยัง "ลุก" แล้วทำไมคนที่ "ล้ม" จะ "ลุก" ไม่ได้